Omslagdoek

In mijn vorige blog vertelde ik over een project waar ik vorig jaar al aan begonnen ben. Ik wilde de omslagdoek snel af hebben en was er zo fanatiek mee bezig dat ik last kreeg van mijn polsen. De omslagdoek verdween uit het zicht. Een paar weken geleden kwam ik de doek weer tegen en nu haak ik elke keer tijdens het koffiedrinken een stukje. Het patroon haakt makkelijk weg en zo komt de doek hopenlijk toch af dit voorjaar!

Het patroon komt uit het boek Puur Haken van Maaike van Koert. Omdat ik veel fijner garen heb gekozen dan het originele patroon is het toch wel een mega-project geworden. Ik haak de doek met Katia Jaipur met haaknaald nr. 2. 

Alleen maar bezig zijn met een groot project is niets voor mij. Na een paar dagen word ik kriebelig en wil ik er wat anders bij doen. Dit wordt een mega-beer, als steuntje in de rug voor het vriendinnetje van mijn dochter. Er volgt voor haar een periode van eerst een zware operatie, daarna revalideren, weer gevolgd door chemo. Ik haak de My Krissie Beer, een inmiddels door mij al grijsgehaakt patroon. :-) Het is ook zo'n leuk basis-patroon, waar je alle kanten mee op kunt. Ik haak de beer deze keer met drie draden Royal van de Zeeman, waardoor hij lekker groot wordt. 

Op vriendelijk (doch dringend) verzoek stel ik jullie voor aan de vlog's (hopenlijk zeg ik dat zo goed) van dochterlief en vriendinnetje. Mijn dochter heeft een tijdje een blog gehad, maar dat is achterhaald! Vloggen is het helemaal en ze hebben er zoveel plezier in samen. We hebben er als ouders wel over na moeten denken of we dat goed vinden. We hebben er  een aantal regels bij gegeven en tot nu toe houdt ze zich daar goed aan. En ik kan nog eens zeggen: Eérst je kamer opruimen en dan pas vloggen. Dat werkt tot nu toe prima... ;-)  

Zoonlief houdt zich met heel andere dingen bezig. Gisteren stapte hij op het vliegtuig naar Engeland. De komende ruim 3 maanden verblijft hij er in Oxford, voor zijn studie. 

Hij stuurde gisteren wat foto's, het is een prachtige plek om te verblijven. Wij gaan er ook nog heen en ik ben zó benieuwd! Nog even geduld. :-)

Zijn jongere broer (ze schelen één jaar in leeftijd) heeft weer een kamer gevonden. Het gaat goed met hem! Zijn depressie duurde ruim drie maanden. Het was een moeilijke periode, waarin we ervaren hebben dat God ons gedragen heeft. Gelukkig gaat het sindsdien bergopwaarts. Hij onderneemt weer van alles en hij heeft ook heel wat te doen: Een nieuwe kamer die grondig onder handen genomen wordt, studie én een vriendin. :-) 

Zijn kamer wordt van onder tot boven gestript en hij haalde zelfs een stuk krant uit 1964 onder de lagen behang vandaan. :-) 

Genieten jullie ook zo van het voorjaar? Heerlijk he, al die mooie voorjaarsbloemetjes. Hier een kleur-explosie in onze achtertuin. Ik zie mijn dochters er ook steeds met het fototoestel omheendraaien. :-) We genieten er nog even van, voor je het weet is het weer voorbij!

Sientje

Van een aantal van jullie kreeg ik, bij mijn blogje over Snater, het advies nog een kuiken te haken. Dat heb ik gedaan en kijk eens: Het is Sientje geworden!

Ze lijkt totaal niet op haar broertje Snater. Zo makkelijk als Snater is, zo zinnig is Sientje. Het had heel wat voeten in de aarde eer ze klaar was om op de foto te gaan. Ze zocht zelf de accescoires bij elkaar: Een paars strikje, waar ze een bloemenpaillet mét pareltje en een geborduurd kettingsteekje op wilde. Vrolijk fladderde ze door m'n hobbykamer en kreeg er maar geen genoeg van: Dit lintje, of toch die... en nog een klein hangertje eraan. Toen ze eindelijk klaar zat om te poseren, rende ze nog snel weg om mascara op haar wimpers te doen én kwam ze terug met een paar bijpassende roosjes. 

Daarna was ze best moe en plofte neer op een (hoe kan het ook anders) roze kussen bij het raam. 

Zo vond Sientje haar favoriete plekje en wat mij betreft had ze daar nog lang mogen blijven zitten. Maar het liep anders en dat had Sientje niet eens zelf bedacht.

Mijn dochter's vriendinnetje is vandaag jarig. Toen we bezig waren leuke kadootjes bij elkaar te zoeken, kwam ze op het idee om Sientje erbij te geven. Dat vond ik direct een leuk idee.

Sinds de zomervakantie zijn mijn dochter en haar vriendinnetje bijna een siamese tweeling. Wat hadden ze een plezier met elkaar, in de klas. Héél veel lachen en héél veel kletsen. Hadden helaas, want de dag voor de kerstvakantie gingen ze nog als twee vrolijke meiden met elkaar naar school. Gekleed in mooie jurkjes. 

Dat het voorlopig de laatste schooldag zou zijn voor L., daar hadden ze geen idee van. Ze hebben nog een nachtje gelogeerd samen. 's Middags ging ze naar de huisarts en die stuurde haar voor de zekerheid naar het ziekenhuis voor een foto. Ze had al een tijdje pijn aan haar knie en misschien zou de oorzaak een breukje zijn. Een dag later kreeg ze de vreselijke diagnose botkanker. Die sloeg in als een bom, ook bij ons. Gelukkig lijkt ze nog geen uitzaaiingen te hebben. Ze heeft al meerdere chemokuren gehad. En wat is ze dapper!

Zo maakten we een mooi pakket van de spulletjes, met Sientje erbij en een hartje met de initialen van mijn dochter en vriendinnetje. Op de achterkant staat: Forever Friends. Ondanks alle narigheid hebben ze nog steeds zoveel plezier met elkaar. Wij mopperen weleens dat onze pubers teveel achter internet zitten, maar wat een zegen dat het er is! Zo kunnen ze heel makkelijk contact houden: Ze face-timen, whatsappen en noem maar op. Ook terwijl L. haar kuren krijgt. We hopen en bidden dat de behandelingen aanslaan. 

Sientje had wel in de gaten dat ik het toch een béétje jammer vond om afscheid te nemen. Ze stond ineens te sjorren aan een bol garen. Tja, nog een kuiken haken?! Ik blijf bezig, misschien volgend jaar! :-) 

Ik laat jullie nog een paar foto's zien van pasen, een week terug alweer! We genoten van de diensten in onze gemeente: Op goede vrijdag vierden we in een dienst het avondmaal, wat een mooie gewoonte! Net als Jezus, die met zijn discipelen het avondmaal vierde voor zijn sterven. Voor ons was het nieuw, omdat we nog niet zo lang naar deze gemeente gaan. Zondag hadden we een prachtige bijeenkomst met De zandtovenaar, ook heel bijzonder!

Op tweede paasdag kwamen we als gezin met z'n allen bij elkaar. Dat zijn er inmiddels weer 11: één van onze zoons heeft sinds een paar weken ook weer een vriendin. Dat we met véél zijn kun je wel zien aan de mega-lange tafel... ;-)

Het was heel gezellig en iedereen bracht wat mee. Mijn schoondochter maakte de leuke hapjes met poffertjes, nutella en een aardbei erop. Ik had de scones gebakken en er was nog veel meer lekkers. Ook de jongste dochters hadden hun aandeel geleverd: Met een zelfgebakken cake en wafels. 

Kijk eens wat een geweldig uitzicht, vanuit het appartement van onze zoon en zijn vriendin! Het panorama van de wolken verandert voortdurend en dit vond ik wel héél mooi: De dreigend donkergrijsblauwe lucht! Op de achtergrond kun je d'Olle Grieze nog zien! 

Waar ik ook heen ga, ik neem altijd wel een haak- of breiproject mee. Ik heb nu een project van vorig jaar weer opgepakt: een sjaal. Ik zal er binnenkort meer van laten zien.

Snater

Craft Your Day, was het motto hier de afgelopen week. :-) Eerst was ik zelf niet fit. Je hangt wat in een stoel en haakt wat. Daarna was jongste dochter een paar dagen thuis. Dan maar weer gezellig erbij gaan zitten met een haakwerkje. En zo kroop kleine Snater uit mijn haaknaald. 

Hij zat zo gezellig bij mij en keek waar ik mee bezig was. Af en toe snaterde hij wat. 's Avonds deed ik gezellig een waxinelichtje aan. Dan keek hij aandachtig naar het schijnsel.

Tot gisteravond. We gingen even naar onze nieuwe buren, om de vorderingen in het huis te bekijken. Het aardigheidje dat we mee zouden nemen, had ik gedachteloos even bij Snater neergezet. Snater was niet meer te houden. Ik kreeg 'm met geen mogelijkheid weer terug op z'n eigen plekje. Ach ja, ik snap het wel, een kuiken en een ei, die haal je toch niet uit elkaar...

En laten de buren nou een heel lief klein dochtertje hebben. Ze schrok zo van de bel dat ze begon te huilen. En wij hadden gelukkig Snater mee, om het snel weer goed te maken. ;-) 

Maar ik....  ach ik mis Snatertje wel, al zal ik 'm vast nog wel weer eens terugzien! Het hoekje, wat ik eerst ook zonder Snater gezellig vond is nu zo leeg. 

Snater is gemaakt naar het gratis patroon van My Krissie Dolls. 

Mies en Milly uit Leutingewolde

Kennen jullie Mies en Milly uit Leutingewolde? Ze zijn altijd samen, zie je de een, dan zie je de ander ook. Ze zijn een tweeling en ze leuteren wat af met z'n tweetjes. De hele dag kletsen, dat doen ze het liefst. Maar ineens zwijgen de dametjes en slaan verlegen hun ogen neer. Wat is er aan de hand?!

Oh la la, kijk eens wie we daar hebben... Joris de straathond! Als hij langskomt, hebben de dametjes niet zoveel praatjes meer. Joris is zooo knap! Ze zuchten en hun wangetjes kleuren rood. Ziet hij hen wel staan?! 

He nee toch, daar heb je haar weer!! Wie dan?! Nou, Connie Cupcake. Altijd als Joris in de buurt is, komt zij ook en probeert indruk op hem te maken. Ze doet of ze hem niet ziet, maar ondertussen... 

Als Conny in de buurt is, vallen Mies en Milly in het niet. Oh keek hij toch maar eens even hun kant op!!

Maar nee hoor, Joris ziet alleen Conny en loopt als een hondje achter haar aan. Zij kijkt nuffig voor zich uit, trots op haar verovering. Mies en Milly zuchten en zwijmelen, het is niet eerlijk...

Ohhh, maar kijk nu toch eens, daar heb je Billy-boy uit Bellingwolde. Billy is zo cute, met zijn blonde krullen. Af en toe komt hij langs. Gelukkig zijn Conny en Joris net uit het zicht verdwenen. Want als Conny er lucht van krijgt dat Billy in de buurt is, dan pikt ze hem ook nog in.

Mies en Milly zuchten en zwijmelen. En Billy?! Hij doet of hij niets in de gaten heeft. Maar het laat hem toch niet helemaal onberoerd, al die aandacht. Maar hij schudt zijn blonde krullenbos en wandelt nonchalant verder, de wijde wereld in. Hij wil zich nog niet binden. Maar wie weet, op een dag... Wie zou Billy dan kiezen?! Ach, het geeft niet. Ze zijn immers altijd samen, zie je de een, dan zie je de ander ook! Mies en Milly uit Leutingewolde.

Mies, Milly, Conny en Joris zijn gemaakt naar het patroon van het mini trio uit het boekje Sweet Crochet van Sandrine Deveze. Billy is een eigen variatie op het basis-patroon.

Vrolijke tulpen-vazen

Een paar jaar geleden verfde ik deze (bruine) kruidenbitter-flessen met Annie Sloan-verf en gebruikte ze als advent-kaarsenhouders. Dit jaar kwam het er niet van. De flessen stonden ongebruikt in de vensterbank. Dat staat ook mooi, maar met het voorjaar in zicht leek met mij leuk om er eens wat anders mee te doen: in elke fles een nep-tulp van de Action. 

Zo stonden ze vorig jaar in de vensterbank.

Zo staan ze nu tussen de voorjaarsbolletjes. 

De handwerkgroep met buitenlandse vrouwen waar we eind vorig jaar mee gestart zijn, is heel gezellig. Er doen nu 4 vrouwen mee: 2 oudere dames en 2 jongere. Het is zo mooi om te zien dat de groep ook een sociale functie heeft. Kenden de vrouwen elkaar van te voren niet, nu helpt de man van één van de jongere dames de oudere dames met klusjes. En hebben ze ook buiten de handwerkgroep om contact met elkaar.

Ik ben zo trots op één van de jongere vrouwen. Ze heeft met veel doorzettingsvermogen (regelmatig werd er een diepe zucht geslaakt) haken geleerd. Dit is haar eerste granny. De vorige keer vroeg ze waar ze haaknaalden en garen kan kopen.

Eén van de andere dames houdt niet zo van handwerken. Zij maakt hier papierkraaltjes. Ze was er erg enthousiast over en wilde het thuis aan haar dochter leren. Op de achtergrond wordt fanatiek gebreid aan een ten stitch blanket. 

Twee christen-vrouwen en twee moslimvrouwen die genieten van elkaars gezelschap. Het land waar ze vandaan komen, ligt overhoop door oorlog. We doen de begeleiding met z'n tweeën en wij genieten er net zo van als zij. Vooral de eerste keren raakten ze er niet over uit gepraat, onderweg naar huis. Eén van de dames had gezegd dat het haar mooiste dag van de week was geweest. Het is zo fijn als ze even de dagelijkse zorgen opzij kunnen zetten!

Verder gaat alles z'n gangetje: Hier ben ik met mijn dochter mee naar schermen. Leuk om mee te kijken! De andere dochter zit op dansen en dat zorgt regelmatig voor leuke tafereeltjes, vooral als ze niet in de gaten heeft dat je toekijkt. Laatst dacht ik (we zaten te wachten aan tafel): 'Waar blijft ze nou toch?!'. Toen ik buiten ging kijken, stond ze in het donker, midden op het grasveld te dansen. Al dansend had ze het konijn gevoerd en was totaal vergeten dat ze direct binnen moest komen om te eten. :-)

Ze is nog steeds verknocht aan haar knuffeltje, al is ze dan een brugklas-puber van 12. ;-) 'Mááám, waar is Spookie?!', klinkt het 's avonds regelmatig. Meestal heeft ze 'm zelf ergens laten liggen, deze keer wist papa er meer van. :-) 

Deze week kreeg ik twee leuke crea-verrassingen. De uiltjes-deken lag een tijdlang in de etalage van Sparkelsz-creatief, de nieuwe handwerkwinkel in Zuidhorn. Echt heel leuk om er een kijkje te nemen! Uit alle deelnemers werden 3 prijzen getrokken. Alle andere deelnemers kregen een 'troostprijs': een mooi boek en een kleurig tasje van Scheepjes. Wat een verrassing! 

Verder won ik de give-away bij Aritha van haar blog Op mijn Boekenplank. Ik won De Mollie Makes. Dank je wel Aritha, ik ben er blij mee en zit er nog lekker in te snuffelen! 

Ik ben druk met de voorbereidingen voor deze gezellige markt. Ik ga er een kinder-workshop geven en heb er heel veel zin in! De vorige keer was het heel druk en gezellig, met heel veel kinderen die een workshop gedaan hebben. Ik zorg dat ik genoeg spullen bij mij heb! :-) 

Tussendoor heb ik nog een plank gehuurd voor mijn spulletjes. Ik heb mijn voorraad garen eens uitgezocht en verkoop kleine spulletjes, zoals tashangers en oorbellen.

Helaas worden er tot nu toe nog niet genoeg kramen verhuurd en dreigt EigenWinkeltje.nl te moeten sluiten. Dat zou erg jammer zijn en ik hoop dat zich nog nieuwe huurders melden! Ik heb mijn spullen er weer uitgestald, zo leuk om even 'winkeltje te spelen'. 

Ik ga weer even verder voor de markt, fijn weekend!

Owl-granny-blanket/gehaakte uilendeken

Herinneren jullie je deze blogpost nog? Ruim 2 jaar geleden begon ik dapper met het haken van granny's in vrolijke kleuren. Dat ik geen grote-projecten-haakster ben, is mij inmiddels wel duidelijk. Dekens/omslagdoeken enz.: Regelmatig denk ik: 'Ohhh wat mooi, die wil ik ook graag haken'. Soms begin ik eraan, wat vaak betekent dat het project net begonnen óf half af ergens in een tas op mijn hobby-kamer belandt.

Ik liet jullie een beginnetje zien in september 2013. Ik dacht: 'Dat stimuleert vast om af te krijgen'. Tsja, niet genoeg dus. Maar rond deze jaarwisseling begonnen er wat goede voornemens te kriebelen. Het eerste project dat ik afmaakte was het konijnen-tafereeltje uit mijn vorige blogpost. Toen ik verder struinde op mijn hobby-kamer, kwam ik dit project tegen. Hupsakee, aan de slag ermee! Dochterlief vindt het nu nog leuk (ze is 12). Ze had al snel in de gaten waar ik mee bezig was. En vroeg vervolgens zo'n 2x per dag: 'Hoe lang duurt het nog, kan ik 'm vandaag mee naar bed nemen?' Kijk, dat heb ik nou nodig. ;-) 

Ze had nog een speciale wens: Ze wilde graag een fluffy randje erlangs. Ik dook in mijn voorraden en vond nog een bolletje 'fluffy garen' van de Zeeman in een bijpassende kleur. 

Dochterlief is blij: Vannacht heeft ze voor het eerst onder haar dekentje geslapen. En ik ook, want ik heb weer een project afgerond! :-) 

Ik haakte de deken met allerlei soorten garen, vooral van de Wibra en de Zeeman. Zo zijn er weer een paar bollen garen op, want inmiddels haak ik liever met Stylecraft. Afgelopen week was ik nog in de winkel van Ria in Leek. Het valt mij bij Stylecraft-dekens op dat het er niet 'acrylig' uitziet. Maar ja, eerst opmaken wat je in huis hebt! ;-) 

De uilen-granny heb ik zelf  'uitgevogeld'. Misschien werk ik 'm nog eens uit, het is niet moeilijk. 

Over uiltjes gesproken: Van Anneke kreeg ik zo'n leuk berichtje met foto. Zij had gevraagd naar het patroontje van het mini-uiltje. En kijk eens, ze maakte er gelijk 2! Anneke is een trotse oma. De roze is voor haar kleindochter en de zwarte voor haarzelf. De uiltjes zijn gehaakt met Royal-verloop-garen van de Zeeman. Superleuk Anneke en dank je wel voor de foto!

Het patroontje van het mini-uiltje vind je hier.

Little snowbunnies

Het onverwacht winterse weertje bij ons van de afgelopen week gaf mij eindelijk de inspiratie om dit  tafereeltje af te maken. Eerlijk gezegd was ik er al voor de jaarwisseling van 2013-2014 aan begonnen. Met als bedoeling de konijntjes als patroontje op mijn blog te zetten. Dat heb ik in maart 2014 gedaan (zie de link aan de zijkant van mijn blog). Maar omdat ik vond dat ik in maart niet met sneeuwkonijntjes hoefde aan te komen heb ik er toen een picknick-tafereeltje van gemaakt. :-)

De winterkonijntjes bleven liggen in een vergeten hoekje op mijn hobby-kamer. Afgelopen week kregen we er zomaar onverwachts een weekje kerstvakantie achteraan geplakt. De scholen waren dicht vanwege de ijzel en toen viel mijn aandacht op het kastje. Ik ging er voor zitten en nu is het kastje dan eindelijk klaar. Ik ben er blij mee! :-) 

De link naar het patroon vind je dus aan de zijkant van mijn blog. Alleen de laarsjes zijn iets anders en het sjaaltje heb ik toegevoegd. Het patroon van de gehaakte sneeuwvlok vond ik hier.

Ik heb iets met kijkkastjes. Ik maakte er ook één voor mijn dochter voor sinterklaas. Omdat zij Zweden-fan is, kreeg ze er één met Rex Rendier, een gratis patroontje van Stip en Haak. Dit kastje kreeg ik niet zo goed op de foto. Ik heb het 's avonds laat nog gedaan, na het sinterklaasfeest. ;-) 

De boompjes kocht ik bij de Action. Ik bewerkte ze met verf en gesso. Ook het verlichte boompje kreeg een laagje gesso, dat lijkt gelijk veel mooier. De sleetjes had ik al in huis. Zo leuk, die mandarijnenkistjes, ik bewaar ze altijd. 

Zo zag het er bij ons uit, de afgelopen week. Jongste is nog op de schaats geweest. Mijn man en ik maakten een wandeling naar het centrum, maar het was oppassen geblazen!  

We keken zelfs nog gezellig een kerstfilm met elkaar afgelopen woensdagavond. ;-)

Donderdagnacht zette de dooi in en vrijdag waren de straten weer begaanbaar. Wat een drukte ineens, op straat en in de winkels! :-)

Deze gezellige bos tulpen kreeg ik van de buren, zij waren op vakantie in Scheveningen. Het was er warm en het regende er. Wat vonden ze het spijtig dat ze het winterweer gemist hadden!

Het zit er nu toch echt weer op. Jongste dochters zijn vrijdag weer naar school geweest. Maar we zullen het niet snel vergeten, dit bijzondere winterse weekje!