Omslagdoek

In mijn vorige blog vertelde ik over een project waar ik vorig jaar al aan begonnen ben. Ik wilde de omslagdoek snel af hebben en was er zo fanatiek mee bezig dat ik last kreeg van mijn polsen. De omslagdoek verdween uit het zicht. Een paar weken geleden kwam ik de doek weer tegen en nu haak ik elke keer tijdens het koffiedrinken een stukje. Het patroon haakt makkelijk weg en zo komt de doek hopenlijk toch af dit voorjaar!

Het patroon komt uit het boek Puur Haken van Maaike van Koert. Omdat ik veel fijner garen heb gekozen dan het originele patroon is het toch wel een mega-project geworden. Ik haak de doek met Katia Jaipur met haaknaald nr. 2. 

Alleen maar bezig zijn met een groot project is niets voor mij. Na een paar dagen word ik kriebelig en wil ik er wat anders bij doen. Dit wordt een mega-beer, als steuntje in de rug voor het vriendinnetje van mijn dochter. Er volgt voor haar een periode van eerst een zware operatie, daarna revalideren, weer gevolgd door chemo. Ik haak de My Krissie Beer, een inmiddels door mij al grijsgehaakt patroon. :-) Het is ook zo'n leuk basis-patroon, waar je alle kanten mee op kunt. Ik haak de beer deze keer met drie draden Royal van de Zeeman, waardoor hij lekker groot wordt. 

Op vriendelijk (doch dringend) verzoek stel ik jullie voor aan de vlog's (hopenlijk zeg ik dat zo goed) van dochterlief en vriendinnetje. Mijn dochter heeft een tijdje een blog gehad, maar dat is achterhaald! Vloggen is het helemaal en ze hebben er zoveel plezier in samen. We hebben er als ouders wel over na moeten denken of we dat goed vinden. We hebben er  een aantal regels bij gegeven en tot nu toe houdt ze zich daar goed aan. En ik kan nog eens zeggen: Eérst je kamer opruimen en dan pas vloggen. Dat werkt tot nu toe prima... ;-)  

Zoonlief houdt zich met heel andere dingen bezig. Gisteren stapte hij op het vliegtuig naar Engeland. De komende ruim 3 maanden verblijft hij er in Oxford, voor zijn studie. 

Hij stuurde gisteren wat foto's, het is een prachtige plek om te verblijven. Wij gaan er ook nog heen en ik ben zó benieuwd! Nog even geduld. :-)

Zijn jongere broer (ze schelen één jaar in leeftijd) heeft weer een kamer gevonden. Het gaat goed met hem! Zijn depressie duurde ruim drie maanden. Het was een moeilijke periode, waarin we ervaren hebben dat God ons gedragen heeft. Gelukkig gaat het sindsdien bergopwaarts. Hij onderneemt weer van alles en hij heeft ook heel wat te doen: Een nieuwe kamer die grondig onder handen genomen wordt, studie én een vriendin. :-) 

Zijn kamer wordt van onder tot boven gestript en hij haalde zelfs een stuk krant uit 1964 onder de lagen behang vandaan. :-) 

Genieten jullie ook zo van het voorjaar? Heerlijk he, al die mooie voorjaarsbloemetjes. Hier een kleur-explosie in onze achtertuin. Ik zie mijn dochters er ook steeds met het fototoestel omheendraaien. :-) We genieten er nog even van, voor je het weet is het weer voorbij!

Sientje

Van een aantal van jullie kreeg ik, bij mijn blogje over Snater, het advies nog een kuiken te haken. Dat heb ik gedaan en kijk eens: Het is Sientje geworden!

Ze lijkt totaal niet op haar broertje Snater. Zo makkelijk als Snater is, zo zinnig is Sientje. Het had heel wat voeten in de aarde eer ze klaar was om op de foto te gaan. Ze zocht zelf de accescoires bij elkaar: Een paars strikje, waar ze een bloemenpaillet mét pareltje en een geborduurd kettingsteekje op wilde. Vrolijk fladderde ze door m'n hobbykamer en kreeg er maar geen genoeg van: Dit lintje, of toch die... en nog een klein hangertje eraan. Toen ze eindelijk klaar zat om te poseren, rende ze nog snel weg om mascara op haar wimpers te doen én kwam ze terug met een paar bijpassende roosjes. 

Daarna was ze best moe en plofte neer op een (hoe kan het ook anders) roze kussen bij het raam. 

Zo vond Sientje haar favoriete plekje en wat mij betreft had ze daar nog lang mogen blijven zitten. Maar het liep anders en dat had Sientje niet eens zelf bedacht.

Mijn dochter's vriendinnetje is vandaag jarig. Toen we bezig waren leuke kadootjes bij elkaar te zoeken, kwam ze op het idee om Sientje erbij te geven. Dat vond ik direct een leuk idee.

Sinds de zomervakantie zijn mijn dochter en haar vriendinnetje bijna een siamese tweeling. Wat hadden ze een plezier met elkaar, in de klas. Héél veel lachen en héél veel kletsen. Hadden helaas, want de dag voor de kerstvakantie gingen ze nog als twee vrolijke meiden met elkaar naar school. Gekleed in mooie jurkjes. 

Dat het voorlopig de laatste schooldag zou zijn voor L., daar hadden ze geen idee van. Ze hebben nog een nachtje gelogeerd samen. 's Middags ging ze naar de huisarts en die stuurde haar voor de zekerheid naar het ziekenhuis voor een foto. Ze had al een tijdje pijn aan haar knie en misschien zou de oorzaak een breukje zijn. Een dag later kreeg ze de vreselijke diagnose botkanker. Die sloeg in als een bom, ook bij ons. Gelukkig lijkt ze nog geen uitzaaiingen te hebben. Ze heeft al meerdere chemokuren gehad. En wat is ze dapper!

Zo maakten we een mooi pakket van de spulletjes, met Sientje erbij en een hartje met de initialen van mijn dochter en vriendinnetje. Op de achterkant staat: Forever Friends. Ondanks alle narigheid hebben ze nog steeds zoveel plezier met elkaar. Wij mopperen weleens dat onze pubers teveel achter internet zitten, maar wat een zegen dat het er is! Zo kunnen ze heel makkelijk contact houden: Ze face-timen, whatsappen en noem maar op. Ook terwijl L. haar kuren krijgt. We hopen en bidden dat de behandelingen aanslaan. 

Sientje had wel in de gaten dat ik het toch een béétje jammer vond om afscheid te nemen. Ze stond ineens te sjorren aan een bol garen. Tja, nog een kuiken haken?! Ik blijf bezig, misschien volgend jaar! :-) 

Ik laat jullie nog een paar foto's zien van pasen, een week terug alweer! We genoten van de diensten in onze gemeente: Op goede vrijdag vierden we in een dienst het avondmaal, wat een mooie gewoonte! Net als Jezus, die met zijn discipelen het avondmaal vierde voor zijn sterven. Voor ons was het nieuw, omdat we nog niet zo lang naar deze gemeente gaan. Zondag hadden we een prachtige bijeenkomst met De zandtovenaar, ook heel bijzonder!

Op tweede paasdag kwamen we als gezin met z'n allen bij elkaar. Dat zijn er inmiddels weer 11: één van onze zoons heeft sinds een paar weken ook weer een vriendin. Dat we met véél zijn kun je wel zien aan de mega-lange tafel... ;-)

Het was heel gezellig en iedereen bracht wat mee. Mijn schoondochter maakte de leuke hapjes met poffertjes, nutella en een aardbei erop. Ik had de scones gebakken en er was nog veel meer lekkers. Ook de jongste dochters hadden hun aandeel geleverd: Met een zelfgebakken cake en wafels. 

Kijk eens wat een geweldig uitzicht, vanuit het appartement van onze zoon en zijn vriendin! Het panorama van de wolken verandert voortdurend en dit vond ik wel héél mooi: De dreigend donkergrijsblauwe lucht! Op de achtergrond kun je d'Olle Grieze nog zien! 

Waar ik ook heen ga, ik neem altijd wel een haak- of breiproject mee. Ik heb nu een project van vorig jaar weer opgepakt: een sjaal. Ik zal er binnenkort meer van laten zien.