Alvast één ziekenboeg-projectje

De griep heeft ons nogal te pakken hier. Nadat mijn zoon zuchtend en kreunend weer naar zijn kamers vertrok (om niet te veel van zijn studie te missen), met achterlating van een hoop bacillen, werd mijn man geveld. Vervolgens kreeg ik daar een staartje van (moeders kunnen nu eenmaal niet ziek zijn) en nu ligt mijn dochter (12) uit groep 8 thuis op de bank. Gelukkig niet volgende week, dan is de Cito!

Ik heb de gelegenheid aangegrepen om met allerlei kleine projectjes bezig te gaan. Een paar kraamkadootjes afmaken (zodat ze zaterdag mee kunnen op familie-bezoek), dank-je-wel-kadootjes, kaartjes om te versturen. Hier alvast een voorproefje, in het weekend volgt er meer:

De foto symboliseert de sfeer van dit moment bij ons in huis. Een slaperig-gezellige ziekenboeg! Dit kaartje is op de post gegaan naar mijn oom en tante. Mijn oom is net geopereerd en mijn tante is jarig geweest, zij is in dezelfde maand geboren als koningin Beatrix. Alle reden voor een extra mooi kaartje!

Naar buiten!

Mááám, wij willen taart!!

Nee kinders, vooruit eerst lekker buiten spelen! Nog even genieten van de laatste sneeuw- en ijspret!!

(Patroon konijntjes komt uit een Japans haakboek, taart is gemaakt van fimo)

Of wij nog naar buiten geweest zijn?!

Zéker weten!!

Buiten-sneeuw- én binnen-sneeuw-foto's...

Eíndelijk dan toch! We hebben lang geduld moeten hebben, maar de sneeuwbuien hebben het Noorden toch ook weten te vinden...

Klompjes in de sneeuw én sneeuw in de klompjes!

Wat is dit nou voor raar wit spul?!

Eindelijk weer eens een witte wereld!

Zo en dan nu nog de binnen-sneeuwfoto's. Binnen?!?! Sneeuw?!?! Help!!! Snel pak een schep, een emmer, handdoeken!!

Raam op een kiertje... Handig bij stuifsneeuw!

Pffff... Na gedane arbeid is het goed haken...

zelfgemaakte stempel

Nogmaals dank je wel allemaal voor jullie meelevende reacties op mijn vorige 2 blogberichtjes!

Vanmorgen wil ik jullie iets laten zien waar ik zelf even helemaal stil van was. Ik weet wel aardig goed wat de talenten zijn van mijn kinderen. Maar soms ben je dan toch even helemaal verrast. Ik heb jullie pas geleden al een tekening laten zien van mijn 12-jarige dochter. Vrijdagavond liet ze dit zien:

We gingen naar een open avond van de middelbare school waar zij na de vakantie heen zal gaan. Er waren allerlei leuke activiteiten, waaronder deze: Maak een stempel door een tekening op een gum te maken en met gutsjes uit te snijden. De juf had 2 voorbeelden: Een bloem en een hartje. Mijn dochter maakte toch maar liever een paard dat over zijn schouder kijkt...
Ik wilde dit zelf graag proberen, ik heb het al vaker voorbij zien komen op andere blogs. De moed is mij even in de schoenen gezakt! :-)

En nu ga ik weer even jullie blogs bijlezen en kijken. Ik ben er eigenlijk maar korte tijd uit geweest en heb hier en daar wel wat gelezen. Maar wat komen er veel nieuwe berichten voorbij in korte tijd! In kan vast niet alles inhalen, maar ga toch nog even een rondje doen!

Dank je wel allemaal!

Dank je wel allemaal voor jullie reacties op mijn bericht over mijn schoonmoeder. Het doet zo goed te weten dat er aan je gedacht wordt! Ik blog nog maar zo kort en kreeg zoveel reacties van jullie! Nogmaals, heel erg bedankt!
Slechts een paar uur na mijn blog-bericht ging mijn schoonmoeder's wens om snel naar de hemel te mogen in vervulling. Voor ons niet te bevatten, dat ze binnen een week na de diagnose al niet meer bij ons was. We zijn dankbaar dat haar een lang ziekbed bespaard is gebleven.
Woensdag hebben wij haar begraven. Er waren zóveel mensen gekomen. Zij woonde in een dorp, heel veel mensen kenden haar. Het beeld van de kist (door haar schoonzoon gemaakt), met daarop een bloemstuk (van haar dochter), op de schouders gedragen door haar zoon (mijn man), 3 schoonzoons en 2 kleinzoons, zal mij altijd bij blijven!
Een afscheid, maar niet voor altijd! Dag lieve moeder, tot ziens!

In of na het weekend pak ik het bloggen weer op.

Even pauze...

Even een kort berichtje. Mijn blog is heel druk bezocht de afgelopen dagen, vanwege de link naar het vertaalde patroon van Brittas Ami op Freubelweb. Gisteren zag ik dat de link ook op Facebook staat, als nr. 1 van de 5 meest bezochte links van de week. Dank je wel voor jullie bezoekjes en enthousiaste reacties. Welkom aan alle nieuwe volgers!
Ik vermeld hier nog de link naar het blog van Brittas Ami, het patroon is tenslotte van haar: patroon baby-knuffeldoekjes

Ook staat deze week het patroon van de ster erop, dat vind ik meer een kerst-patroon, maar goed je kunt 'm altijd opslaan voor eind van het jaar!
Ik ga binnenkort een give-away geven  en ga ook nog wat meer eenvoudige patroontjes en tutorials plaatsen, maar eerst neem ik even een blog-pauze.

Pas een paar dagen geleden hebben wij gehoord dat mijn schoonmoeder ongeneeslijk ziek is. Het lijkt nu al heel snel te gaan, er is steeds iemand bij haar. Zij is heel rustig en verlangt naar de hemel, wij bidden voor haar dat zij daar snel heen mag.

Tot binnenkort!

Rood met witte stippen

Al een tijdje geleden maakte ik een pakketje klaar, dat op de post ging:

In het pakketje zaten onder andere de paddestoelen-hangertjes van fimo-klei die in de afbeelding bij mijn blog-profiel terug te zien zijn. Fimo is zo'n heerlijk materiaal om mee bezig te zijn! Ik maakte ook nog wat andere hangertjes, bedeltjes en kraaltjes:

Dit staat op mijn lijstje met voornemens voor het nieuwe jaar: Meer bezig gaan met verschillende technieken. De laatste tijd heb ik vooral gehaakt en dat vind ik heerlijk om te doen. Maar fimo is ook zo leuk om mee bezig te zijn, net als naaien wat ik ook graag weer op wil pakken. Het notitieblok-hoesje mét gehaakte button maakte ik bij de fimo-spulletjes.

Vandaag was ik aan het rommelen in een knutsel-klusjes-bak. Daar gooi ik alles in wat ik nog uit moet zoeken/af moet maken of wat gewoon in de weg ligt. Omdat er op mijn lijstje (wat overigens alleen in mijn hoofd bestaat) ook staat: Werkjes afmaken, zat ik daar wat in te rommelen.

Zo kwam ik nog zo'n hangertje tegen. Het was afgekeurd om op te sturen: te druk en te kinderachtig (door het roze slingertje, wat ik geen succes vond). Mijn dochter was het daar helemaal mee eens (dat 'ie niet opgestuurd werd), zij wilde 'm graag hebben.

(Het lampionnetje is door mijn dochter zelf gemaakt, op school.) Zo bezig met het hangertje gingen mijn gedachten naar een hangertje wat ik zelf vroeger van mijn oma kreeg en wat ik nog steeds bewaard heb. Ik liep direct naar zolder om het op te zoeken en ja gelukkig ik vond het:

Mijn dochters hebben het niet gedragen, ik was te bang dat het kwijt zou raken. Mijn oma nam het voor mij mee uit Amerika, waar een oom en tante van mij wonen. Ik zal eens kijken of ik er een leuk lijstje voor kan vinden of maken, zo jammer als het in een doosje op zolder zit!

Rood met witte stippen, ik vind het zó leuk. Hier en daar in ons huis zie je dat terug. Ik ben niet zo erg bezig met inrichten, af en toe maak ik eens een leuk hoekje.

Het meeste wat ik maak, geef ik ook weer weg. Nog één van mijn voornemens: Eens wat vaker iets gezelligs voor onze eigen woonkamer maken. Niet dat het er ongezellig is hoor, maar zelfgemaakte spullen geven toch wat extra.

Deze magneet kreeg ik van mijn dochter toen ze terug kwam van een weekend bij de vriendin van mijn zoon, die in Sevillia in Spanje studeert:

Ik vind 'm zo leuk dat ik 'm nog niet op de koelkast heb durven plakken, ik ben bang dat 'ie eraf valt! Hij staat nu op een veilig plekje te pronken.

Oud en Nieuw

Ja, ook hier! :-) De jaarwisseling verliep rustig. Vier van de zes kinderen hadden elders een oud-en-nieuw-heenkomen gezocht. Wij hebben hier heerlijk met z'n viertjes gegourmet, waarna één zoon even langs kwam met zijn vriendin.
Last-minute rolde de col-sjaal van de pennen (ja, 't is gelukt!). Of ze er blij mee is? Nou en of!
We sloten het jaar af met het lezen van Psalm 91 (zo'n mooie psalm) en een gezamenlijk gebed. Waarbij jongste dochter bad: 'Heer, wilt u geven dat de konijnen niet te erg schrikken van het vuurwerk?'. Dat bleek wel nodig, gezien het vuurwerk-geweld dat even later losbarstte...
Na het aftellen op de klok (daar had de jongste al de hele avond naar uitgekeken): Elkaar een gezegend nieuwjaar toewensen en naar buiten!

De colsjaal, nog net op tijd af :-)

Een enorme slang vuurwerk werd bij de overburen uitgerold én aangestoken...

Horen en zien verging ons letterlijk!

Na het optrekken van de rook Veilig-Vuurwerk-spektakel bij de buren aan de andere kant :-)

En ons konijnenvolkje?!

 Die zijn de schrik weer te boven!

Mijn man had zijn eerste nieuwjaarsklusje alweer te pakken vanmorgen. Toen ik vanmorgen uit de kerk kwam, deelde jongste dochter met grote ogen mee wat Dorito vannacht had 'uitgevreten':

Als hij niet snel genoeg naar zijn zin naar buiten werd gelaten, ramde hij 's morgens zijn deurtje open. Dat deurtje was inmiddels zo gebarricadeerd dat hij dat niet meer voor elkaar kreeg. Omdat we een marter in de buurt hebben rondlopen, liever in het donker geen konijnen buiten! Dan maar via de zijkant, zal hij gedacht hebben...

Hé boef, waar zit je?!

Ah daar! Hij weet net zo goed wat hij wil als zijn baasje...

En nu zit ik dan even heerlijk bij te komen van alle drukte overdag. De jongsten zijn naar bed en de oudsten doen een spelletje in de keuken. Het was een zoete inval vandaag en we (mijn man en ik) hebben heerlijk gewandeld in het Lauwersmeergebied.

Overdag had ik af en toe zo'n kaal gevoel: Wat mis ik nou? Oh ja, mijn breiwerk! Ik denk dat ik weer eens een paar sokken op de pennen ga zetten. :-)