Kikker in de spotlights

Kleindochter is dol op Kikker en zijn vriendjes. Je doet haar geen groter plezier dan voorlezen uit één van de Kikkerboeken, of een filmpje van Kikker kijken. Dat laatste mag ze niet zo vaak en als het eens gebeurt en de tv moet weer uit, vindt ze het helemaal niet leuk dat ze weer afscheid moet nemen van haar bewegende vriendjes. 

Oma ging op zoek naar een patroon om Kikker te haken en kwam uit bij het patroon van Essiebirdies. Kleindochter volgde het haken van Kikker op de voet. Ze liep vrolijk rond met de uitgeprinte bladen van het patroon en het gehaakte en gevulde koppie aan een stuk draad. Ze werd helemaal enthousiast als ze de groene bol katoen naast het koppie legde: 'Dezelfde!', riep ze dan.

Ik denk dat ze niet helemaal doorhad dat het haar grote vriend Kikker in wording was. Toen ik het hoofd op het lijfje genaaid had, riep ze 'losmaken'! 

Toen ik de oogjes er ook nog eens los oplegde, riep ze wat angstig 'Nee!!' Het ziet er ook wel gek uit, zo'n half afgemaakte Kikker. :-O 

Natuurlijk ging oma rustig verder en de volgende keer dat het oppasdag was, zat Kikker op de slee van Rat op zijn kleine vriendinnetje te wachten. Zou ze hem leuk vinden?? 

En of het goed kwam! Ze spotte Kikker direct en zei 'Vangen!' Ze gebruikt de woorden pakken en vangen door elkaar. En met zo'n springer is 'vangen' helemaal op zijn plek. :-) 

Vanaf dat moment zijn ze onafscheidelijk. Kikker kreeg een extra warme sjaal om want hij houdt niet van kou: 'Brrrr!' (kleindochter bibbert er dan zichtbaar bij). Ze liep met Kikker naar het raam en keek nadenkend naar buiten. Vervolgens riep ze vrolijk: 'Kom, plassen stampen!' Daar zegt oma natuurlijk geen nee tegen. Oma's aanbod om Kikker vast te houden (en een vies en nat pak te besparen), werd vriendelijk maar beslist afgewimpeld: 'Zal oma Kikker vasthouden?' 'Nee!' :-) Gelukkig ging het goed en kwam Kikker schoon en droog weer thuis. 

Kikker mocht zelfs op de schommel! 

Thuis ging Kikker voor een fotosessie op de slee. Toen kleindochter een paar filmpjes van Kikker mocht kijken, liet ze haar nieuwe gehaakte vriend zien aan haar vriendjes op het scherm , stak hem naar voren en riep blij: 'Kikker, gehaakt!!' 

Kikkers warme winterboek hebben we al grijs gelezen. Een aanrader, kleindochter is er dol op! Het zijn zulke gezellige verhalen en er valt veel te zien en aan te wijzen op de plaatjes. 

Zo vroeg onze zoon: 'Hebben jullie het vandaag over ijspegels gehad?' Jazeker, dat staat in het Kikkerboek (deze ijspegels aan ons schuurtje hingen er toen nog niet). Ik wees ze aan en benoemde het even. Kleindochter reageerde er verder niet op, maar had het blijkbaar wel opgeslagen. Thuis had ze het ineens over ijspegels. :-)) 

Kleindochter en haar vriend zijn onafscheidelijk. Kikker moet mee naar bed en vergezelt haar gedurende dag. 

De link naar het patroon staat hierboven al vermeld, maar ik heb het meer als leidraad gebruikt: Ik heb er behoorlijk wat veranderingen in aangebracht. De minderingen bij de kop heb ik aan de voorkant geplaatst, zodat het koppie meer de vorm van Kikker in het boek krijgt. De ogen heb ik met dunner garen gehaakt, zodat ze wat kleiner uitvallen. De armpjes zijn helemaal anders en ik heb er vier vingers aangezet in plaats van drie. Het eerste wat kleindochter zei toen ze Kikker vastpakte was 'fingers'. :-)) De poten zijn ook dunner. En natuurlijk kreeg Kikker ook een sjaal, zoals in Kikkers warme winterboek. Bij een volgende wil ik de broekspijpen direct aan het broekje haken. Tja, je moet wat te wensen overhouden. ;-)