Saltar ao contido

Patrimonio da Humanidade no Reino Unido

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Localización do Patrimonio da Humanidade no Reino Unido.
* Castelos e murallas do Rei Eduardo en Gwynedd - ** Stonehenge, Avebury e sitios relacionados - *** Sitio compartido con Alemaña
1. Palacio de Westminster, Abadía de Westminster incluíndo a igrexa de Santa Margarida - 2. Torre de Londres - 3. Greenwich marítimo - 4. Xardíns botánicos reais de Kew


Ademais hai bens inscritos nas Bermudas (Cidade histórica de Saint George e fortificacións anexas (Bermudas)), en Santa Elena, Ascensión e Tristán de Acuña (Illa Gough e Illa Inaccesible), nas Illas Pitcairn (Illa de Henderson) e en Xibraltar (Conxunto de covas de Gorham)

Localización dos sitios do Gran Londres inscritos na lista do Patrimonio Mundial

O Patrimonio da Humanidade da Organización das Nacións Unidas para a Educación, a Ciencia e a Cultura (UNESCO) componse de lugares de importancia para o patrimonio cultural ou natural descritos na Convención do Patrimonio Mundial da UNESCO, estabelecida en 1972.[1] O patrimonio cultural está formado por monumentos (como obras arquitectónicas, esculturas monumentais ou inscricións), grupos de edificios e ruínas (incluíndo sitios arqueolóxicos). As paisaxes naturais (constituídas por formacións físicas e biolóxicas), as formacións xeolóxicas e fisiográficas (incluíndo os hábitats de especies de animais e plantas ameazadas) e os lugares naturais que son importantes dende o punto de vista da ciencia, a conservación ou a beleza natural, defínense como patrimonio natural.[2] Esta é unha lista do Patrimonio da Humanidade no Reino Unido, especificamente clasificada pola UNESCO e elaborada de acordo con dez criterios principais, cuxos puntos son xulgados por especialistas na área. Hai 33 sitios declarados Patrimonio da Humanidade da UNESCO no Reino Unido e nos Territorios Británicos de Ultramar.[3] A lista da UNESCO contén un sitio designado en Inglaterra e Escocia (o Fronteiras do Imperio Romano) máis dezaoito exclusivamente en Inglaterra, cinco en Escocia, catro en Gales, un en Irlanda do Norte e un en cada un dos territorios de ultramar das Bermudas, Xibraltar, as Illas Pitcairn e Santa Helena. Hai un sitio adicional en parte no territorio británico de Akrotiri e Dhekelia, pero considérase que forma parte da lista de Chipre. Os primeiros sitios do Reino Unido que se inscribiron na Lista do Patrimonio Mundial foron Calzada e costa do Xigante, Castelo de Durham e Catedral de Durham, desfiladeiro de Ironbridge, Parque real de Studley incluíndo as ruínas da Abadía de Fountains, Stonehenge, Avebury e sitios relacionados e os Castelos e murallas do rei Eduardo en Gwynedd en 1986. Os últimos sitios en ser inscritos foron A paisaxe de lousa do noroeste de Gales e o Spa de Bath (como parte) dos grandes Spas de Europa en xullo de 2021.[4][5]

A constitución da Organización das Nacións Unidas para a Educación, a Ciencia e a Cultura (comunmente coñecida como UNESCO) ratificouse en 1946 por 26 países, incluído o Reino Unido. O seu propósito era garantir a "conservación e protección da herdanza mundial de libros, obras de arte e monumentos da historia e da ciencia".[6] O Reino Unido achega 130.000 libras anuais ao Fondo do Patrimonio Mundial que financia preservación de sitios en países en desenvolvemento.[7] Algunhas propiedades designadas conteñen varios sitios que comparten unha localización xeográfica ou un patrimonio cultural común.

A Comisión Nacional do Reino Unido para a UNESCO aconsella ao goberno británico, responsable do mantemento dos seus sitios Patrimonio da Humanidade, sobre as políticas relativas á UNESCO.[8] A Comisión Nacional do Reino Unido para a UNESCO realizou investigacións en 2014-2015 sobre Valor máis amplo da UNESCO para o Reino Unido e descubriu que os sitios do Patrimonio Mundial do Reino Unido xeraron un estimado de 85 millóns de libras entre abril de 2014 e marzo de 2015 a través da súa asociación coa rede global.[9]

Os criterios de selección do Patrimonio Mundial I–VI están relacionados culturalmente, e os criterios de selección VII–X son os criterios naturais.[10] Vinte e tres sitios son designados como "cultural", catro como "natural" e un como "mixto".^[3] O detalle de sitios por tipo foi similar ás proporcións xerais, dos 1.121 sitios da Lista do Patrimonio Mundial, o 77,5 % son culturais, o 19 % son naturais e o 3,5 % son mixtos.[11] San Kilda é o único Patrimonio da Humanidade mixto no Reino Unido. Preservado orixinalmente só polos seus hábitats naturais,[12] o sitio ampliouse en 2005 para incluír a comunidade crofting que noutrora habitou o arquipélago, o sitio converteuse nun dos só 25 sitios mixtos no mundo.[13] Os sitios naturais son a Dorset e a costa leste de Devon, calzada e costa do xigante, illa Gough e Illa Inaccesible, e Illa Henderson. O resto son culturais.[3]

En 2012, o Comité do Patrimonio Mundial engadiu Cidade Mercantil Marítima de Liverpool á Lista do Patrimonio Mundial en Perigo, citando ameazas á integridade do sitio derivadas dos proxectos de desenvolvemento urbano planificados.[14] O sitio foi desposuído da condición de Patrimonio da Humanidade en 2021.[15]

Localización dos sitios

[editar | editar a fonte]
Stonehenge forma parte do sitio patrimonio da humanidade da UNESCO de Stonehenge, Avebury e sitios relacionados.

A lista da UNESCO contén un sitio designado tanto en Inglaterra como en Escocia (as Fronteiras do Imperio Romano, que tamén está en Alemaña)[16] con outros dezaseis en Inglaterra, cinco en Escocia, catro en Gales, un en Irlanda do Norte, e un en cada un dos territorios de ultramar das Bermudas, Xibraltar, as Illas Pitcairn e Tristan da Cunha. Os mapas de abaixo mostran todos os sitios do Patrimonio da Humanidade actuais.

Lista de lugares Patrimonio da Humanidade

[editar | editar a fonte]
Nome: segundo aparece no Comité do Patrimonio da Humanidade
Rexión: do Reino Unido
Ano da inclusión: na lista da UNESCO
Datos da UNESCO: o número de referencia do sitio; o ano en que o xacemento foi inscrito na Lista do Patrimonio Mundial; os criterios nos que apareceu: os criterios de (i) a (vi) son culturais, mentres que de (vii) a (x) son naturais.[17]
Descrición: breve descrición do sitio
Nº Nome Imaxe Localización Ano da inclusión Datos da UNESCO Descrición
01 Paisaxe industrial de Blaenavon Blaenavon, Gales
51°47′N 3°05′O / 51.78, -3.08 (Blaenavon Industrial Landscape)[18] 		século XIX[18] 984; 2000;
III, IV[18] 		No século XIX, Gales era o principal produtor mundial de ferro e carbón. Blaenavon é un exemplo da paisaxe creada polos procesos industriais asociados á produción destes materiais. O xacemento inclúe canteiras, edificios públicos, vivendas de traballadores e un ferrocarril.[18]
02 Palacio de Blenheim Woodstock, Oxfordshire,
51°50′28″N 1°21′40″O / 51.841, -1.361 (Blenheim Palace)[19] 		1705–1722[19] 425; 1987;
II, IV[19] 		O palacio de Blenheim, a residencia de John Churchill, 1º duque de Marlborough, deseñárono os arquitectos John Vanbrugh e Nicholas Hawksmoor. O parque asociado axardinouno Capability Brown. O palacio celebrou a vitoria sobre os franceses e é importante para establecer a arquitectura romántica inglesa como unha entidade separada da arquitectura clásica francesa.[19]
03 Catedral de Canterbury, Abadía de Santo Agostiño, e Igrexa de San Martin Canterbury, Kent,
51°17′N 1°05′L / 51.28, 1.08 (Canterbury Cathedral, St Augustine's Abbey, and St Martin's Church)[20] 		Séculos VIII- XI[20] 496; 1988;
I, II, VI[20] 		A igrexa de San Martín é a igrexa máis antiga de Inglaterra. A igrexa e a abadía de Santo Agostiño foron fundadas durante as primeiras etapas da introdución do cristianismo aos anglosaxóns. A catedral exhibe arquitectura románica e arquitectura gótica, e é a sede da Igrexa de Inglaterra.[20]
04 Castelos e murallas do rei Eduardo en Gwynedd Conwy, Isla de Anglesey e Gwynedd, Gales Gales
53°08′20″N 4°16′34″O / 53.139, -4.276 (Castles and Town Walls of King Edward in Gwynedd)[21] 		Séculos XIII - XIV[21] 374; 1986;
I, III, IV[21] 		Durante o reinado de Eduardo I de Inglaterra (1272–1307), construíronse en Gales unha serie de castelos co propósito de someter á poboación e establecer colonias inglesas en Gales. O Patrimonio da Humanidade abrangue moitos castelos, incluíndo Beaumaris, Caernarfon, Conwy e Harlech. Os castelos de Eduardo I considéranse o cumio da arquitectura militar polos historiadores militares.[21][22]
05 Cidade de Bath Bath, Somerset, Inglaterra Inglaterra
51°22′48″N 2°21′36″O / 51.380, -2.360 (City of Bath)[23] 		Séculos I - XIX[23] 428; 1987;
I, II, IV[23] 		Fundada polos romanos como balneario, centro importante da industria da la na época medieval e cidade balneario no século XVIII, Bath ten unha historia variada. A cidade consérvase polos seus restos romanos e pola arquitectura paladiana.[23]
06 Paisaxe mineira de Cornualla e Devon oeste Cornualla e Devon, Inglaterra Inglaterra
50°08′N 5°23′O / 50.13, -5.38 (Cornwall and West Devon Mining Landscape)[24] 		Séculos XVIII - XIX[24] 1215; 2006;
II, III, IV[24] 		A minería de estaño e cobre en Devon e Cornualla creceu nos séculos XVIII e XIX, e no seu apoxeo a zona produciu dous terzos do cobre do mundo. As técnicas e tecnoloxías implicadas na minería profunda desenvolvidas en Devon e Cornualla utilizáronse en todo o mundo.[24]
07 Muíños do val do Derwent Val do Derwent, Derbyshire, Inglaterra Inglaterra
53°01′12″N 1°29′56″O / 53.020, -1.499 (Derwent Valley Mills)[25] 		Séculos XVII e XIX[25] 1030; 2001;
II, IV[25] 		Os muíños do val de Derwent foron o lugar de nacemento do sistema fabril, as innovacións no val, incluíndo o desenvolvemento de vivendas para traballadores, como en Cromford, e máquinas como a Máquina de fiar hidráulica, foron importantes na Revolución Industrial. Os muíños do val de Derwent influíron en América do Norte e Europa.[26]
08 Costa de Dorset e East Devon Dorset e Devon, Inglaterra Inglaterra
50°42′N 2°59′O / 50.70, -2.98 (Dorset and East Devon Coast)[27] 		— 1029; 2001;
VIII[27] 		Os acantís que forman a costa de Dorset e Devon son un sitio importante de fósiles e proporcionan un rexistro continuo da vida terrestre e marítima na zona desde hai 185 millóns de anos.[27]
09 Catedral e castelo de Durham Durham, Condado de Durham, Inglaterra Inglaterra
54°46′26″N 1°34′30″O / 54.774, -1.575 (Durham Castle and Cathedral)[28] 		Séculos XI e XII[28] 370; 1986;
II, IV, VI[28] 		A catedral de Durham é o exemplo "máis grande e mellor" da arquitectura normanda en Inglaterra e a bóveda da catedral foi parte da chegada da arquitectura gótica. A catedral alberga reliquias de St Cuthbert e Beda. O castelo normando foi a residencia dos Príncipe-bispos de Durham.[28]
10 O Distrito dos Lagos Cumbria, Inglaterra Inglaterra
54°28′26″N 3°4′56″O / 54.47389, -3.08222 (The English Lake District)[29] 		— 422; 2017;
II, V, VI[29] 		Famoso pola súa paisaxe escénica de montañas, lagos, casas, xardíns e parques, o Distrito dos Lagos fíxose famoso a través da pintura e da literatura romántica dende o século XVIII.[29]
11 Ponte de Forth Edimburgo, Inchgarvie e Fife, Escocia Escocia
56°00′02″N 3°23′19″O / 56.000421, -3.388726 (Forth Bridge)[30] 		1890 1485; 2015;
I, IV[30] 		A ponte Forth é unha ponte de ferrocarril en beiril sobre o Estuario de Forth no leste de Escocia, 9 miles (14 kilometres) ao oeste do centro da cidade de Edimburgo. Considérase unha estrutura emblemática e un símbolo de Escocia. Foi deseñado polos enxeñeiros ingleses Sir John Fowler e Sir Benjamin Baker e construído por Sir William Arrol de Glasgow, quen tamén construíu a Ponte da Torre de Londres.
12 Fronteiras do Imperio Romano Norte de Inglaterra Inglaterra e sur de Escocia Escocia
54°59′N 2°36′O / 54.99, -2.60 (Frontiers of the Roman Empire)[31] 		2nd century[31] 430; 1987 (modificado en 2005 e 2008);
II, III, IV[31] 		O Muro de Hadriano construíuse no 122 d.C e o Muro de Antonino no 142 d.C. para defender o Imperio Romano dos "bárbaros".[31] Anteriormente estaba catalogado como Patrimonio da Humanidade só o Muro de Adriano, pero posteriormente ampliouse para incluír o Muro de Antonino en Escocia e as barreiras, muros e fortes da Alemaña moderna.[32]
13 Calzada e costa do Xigante Condado de Antrim, Irlanda do Norte
55°14′24″N 6°30′40″O / 55.240, -6.511 (Giant's Causeway and Causeway Coast)[33] 		Hai 60-50 millóns de anos[33] 369; 1986;
VII, VIII[33] 		A calzada está formada por 40.000 columnas de basalto que se proxectan fóra do mar. Creouse pola actividade volcánica no período terciario. Foi unha inspiración para as lendas e foi o lugar de desenvolvemento dos estudos terrestres nos últimos 300 anos.[33]
14 Complexo de covas de Gorham Cara leste da Rocha de Xibraltar, Xibraltar Xibraltar
36°07′13″N 5°20′31″O / 36.120397, -5.342075 (Gorham's Cave)[34] 		Hai 33-23 mil anos[35] 1500; 2016;
III[34] 		Composto por catro covas mariñas naturais, o complexo é o último sitio coñecido habitado polos Neandertais hai uns 28.000 anos. Evidencias da ocupación por humanos modernos tamén están presentes no lugar.[34]
15 Illa Gough e Illa Inaccesible , Santa Helena, Ascensión e Tristan da Cunha, Océano Atlántico sur
40°19′05″S 9°56′07″O / -40.3181, -9.9353 (Gough and Inaccessible Island)[36] 		— 740; 1995 (modificado en 2004);
VII, x[36] 		Xuntas, as illas Gough e Inaccesible preservan un ecosistema case non tocado pola humanidade, con moitas especies endémicas de plantas e animais.[36]
16 Grandes Balnearios de Europa Bath, Somerset, Inglaterra Inglaterra
(sitio transnacional) 		Séculos I - XX centuries[37] 1613; 2021;
II, III[37]
17 Corazón neolítico das Orcadas Orkney, Escocia Escocia
58°59′46″N 3°11′17″O / 58.996, -3.188 (Heart of Historic Orkney)[38] 		3º milenio a.C[38] 514; 1999;
I, II, III, IV[38] 		Unha colección de xacementos neolíticos con fins que van desde a ocupación ata a cerimonia. Inclúe o asentamento de Skara Brae, a tumba con cámara de Maes Howe e os círculos de pedra de Stenness e Brodgar.[38]
18 Illa Henderson Illa Henderson, Illas Pitcairn Illas Pitcairn, Océano Pacífico
24°21′S 128°19′O / -24.35, -128.31 (Henderson Island)[39] 		n/a 487; 1988;
VII, X[39] 		A illa é un atol no sur do océano Pacífico, cuxa ecoloxía estivo case intacta polo home e o seu illamento ilustra a dinámica da evolución. Hai dez especies vexetais e catro animais endémicas da illa.[39]
19 Cidade histórica de Saint George e fortificacións relacionadas, Bermudas St George, Bermudas
32°22′46″N 64°40′40″O / 32.379444, -64.677778 (St George)[40] 		Séculos XVII - XX[40] 983; 2000;
IV[40] 		Fundada en 1612, St George's é a cidade inglesa máis antiga do Novo Mundo e un exemplo de asentamentos urbanos planificados establecidos no Novo Mundo no século XVII polas potencias coloniais. As fortificacións ilustran técnicas defensivas desenvolvidas entre os séculos XVII e XX.[40]
20 Desfiladeiro de Ironbridge Ironbridge, Shropshire, Inglaterra Inglaterra
52°37′34″N 2°29′10″O / 52.626, -2.486 (Ironbridge Gorge)[41] 		Século XVIII[41] 371; 1986;
I, II, IV, VI[41] 		O desfiladeiro de Ironbridge contén minas, fábricas, vivendas de traballadores e a infraestrutura de transporte que se creou no desfiladeiro durante a Revolución Industrial. O desenvolvemento da produción de coque na zona axudou a comezar a Revolución Industrial. A ponte de ferro foi a primeira ponte do mundo construída con ferro e tivo unha influencia arquitectónica e tecnolóxica.[41]
21 Observatorio de Jodrell Bank Cheshire, Inglaterra Inglaterra
53°14.5′N 2°18.7′O / 53.2417, -2.3117 (Jodrell Bank Observatory)[42] 		1945[42] 1594; 2019;
I, II, IV, VI[42] 		Situado nunha zona rural do noroeste de Inglaterra, libre de interferencias de radio, o Jodrell Bank é un dos principais observatorios de radioastronomía do mundo. Ao comezo do seu uso, en 1945, o inmoble albergaba a investigación sobre os raios cósmicos detectados por ecos de radar. Este observatorio, que aínda está en funcionamento, inclúe varios radiotelescopios e edificios en funcionamento, incluíndo pendellos de enxeñería e o Edificio de Control. O Jodrell Bank tivo un impacto científico substancial en campos como o estudo dos meteoros e a lúa, o descubrimento de quásares, a óptica cuántica e o seguimento de naves espaciais. Este conxunto tecnolóxico excepcional ilustra a transición da astronomía óptica tradicional á radioastronomía (década de 1940 a 1960), que levou a cambios radicais na comprensión do universo.[43]
22 Greenwich marítimo Greenwich, Londres, Gran Londres, Inglaterra Inglaterra
51°28′45″N 0°00′00″L / 51.4791, 0 (Maritime Greenwich)[44] 		Séculos XVII e XVIII[44] 795; 1997;
I, II, IV, VI[44] 		Ademais da presenza do primeiro exemplo de arquitectura palladiana en Inglaterra, e das obras de Christopher Wren e Inigo Jones, a zona é importante polo Real Observatorio de Greenwich onde se desenvolveu a comprensión da astronomía e da navegación.[44]
23 New Lanark New Lanark, South Lanarkshire, Escocia Escocia
55°40′N 3°47′O / 55.66, -3.78 (New Lanark)[45] 		Século XIX[45] 429; 2001;
II, IV, VI[45] 		Impulsada polo sistema fabril de Richard Arkwright desenvolvido no val de Derwent, a comunidade de New Lanark creouse para proporcionar vivenda aos traballadores dos muíños. O filántropo Robert Owen comprou o sitio e converteuno nunha comunidade modelo, proporcionando instalacións públicas, educación e apoiando a reforma da fábrica.[45]
24 Cidade vella e cidade nova de Edimburgo Edimburgo, Escocia Escocia
55°56′49″N 3°11′28″O / 55.947, -3.191 (Old and New Town of Edinburgh)[46] 		Séculos XI - XIX[46] 728; 1995;
II, IV[46] 		A Cidade Vella de Edimburgo fundouse na Idade Media, e a Cidade Nova desenvolveuse entre 1767 e 1890. Contrasta a disposición dos asentamentos nos períodos medieval e moderno. O trazado e arquitectura da cidade nova, cuxos deseñadores inclúen a William Chambers e William Playfair, influíron no deseño urbano europeo nos séculos XVIII e XIX.[46]
25 Palacio de Westminster e a Abadía de Westminster incluíndo a Igrexa de Santa Margarida Westminster, Gran Londres, Inglaterra Inglaterra
51°29′59″N 0°07′43″O / 51.4997, -0.1286 (Westminster Palace, Westminster Abbey and Saint Margaret's Church)[47] 		Séculos X e XI e XIX[47] 426; 1987 (modificado en 2008);
I, II, IV[47] 		O sitio esta implicado na administración de Inglaterra desde o século XI, e máis tarde do Reino Unido. Desde a coroación de Guillerme o Conquistador, todos os monarcas ingleses e británicos foron coroados na Abadía de Westminster. O palacio de Westminster, sede do Parlamento británico, é un exemplo da arquitectura do renacemento gótico; A igrexa de Santa Margarida é a igrexa parroquial do pazo, e aínda que é anterior ao palacio e construíuse no século XI, reconstruíuse desde entón.[47][48][49]
26 Acueduto e canal de Pontcysyllte Trevor, Wrexham, Gales Gales e Shropshire, Inglaterra Inglaterra
52°58′12″N 3°05′13″O / 52.970, -3.087 (Pontcysyllte Aqueduct and Canal)[50] 		1795–1805[50] 1303; 2009;
I, II, IV[50] 		O acueduto construíuse para levar a Canle de Ellesmere sobre o Val de Dee. Completado durante a Revolución Industrial e deseñado polo enxeñeiro escocés Thomas Telford, o acueduto fixo un uso innovador de fundición e ferro forxado, influíndo na enxeñería civil en todo o mundo.[50][51]
27 Xardíns botánicos reais de Kew Kew, Gran Londres, Inglaterra Inglaterra
51°28′26″N 0°17′42″O / 51.474, -0.295 (Royal Botanical Gardens, Kew)[52] 		Séculos XVIII - XX[52] 1084; 2003;
II, III, IV[52] 		Creados en 1759, os influentes xardíns de Kew foron deseñados por Charles Bridgeman, William Kent, Capability Brown e William Chambers. Os xardíns foron utilizados para estudar botánica e ecoloxía e favoreceron a comprensión dos temas.[52]
28 San Kilda San Kilda, Escocia Escocia
57°48′58″N 8°34′59″O / 57.816, -8.583 (St Kilda)[53] 		n/a 387; 1987 (modified in 2005 and 2008);
III, V, VII, IX, X[53] 		Aínda que estivo habitado durante máis de 2.000 anos, o illado arquipélago de San Kilda non ten residentes permanentes desde 1930. O patrimonio humano das illas inclúe varias características arquitectónicas únicas dos períodos histórico e prehistórico. San Kilda é tamén un caldo de cultivo de moitas especies importantes de aves mariñas, incluíndo a colonia máis grande do mundo de mascatos e ata 136.000 parellas de Arao papagaio.[53][54]
29 Saltaire Saltaire, Shipley, West Yorkshire, Inglaterra Inglaterra
53°50′13″N 1°47′24″O / 53.837, -1.790 (Saltaire)[55] 		1853[55] 1028; 2001;
II, IV[55] 		Saltaire fundouna o propietario do muíño Titus Salt como unha aldea modelo para os seus traballadores. O sitio, que inclúe o Muíño de sal, contou con edificios públicos para os habitantes e foi un exemplo do paternalismo do século XIX.[55]
30 A paisaxe de lousa do noroeste de Gales Gwynedd, Gales Gales séculos XVIII - XX[56] 1633; 2021;
II, V[56] 		As seis áreas clave, todas situadas en Gwynedd, son: Penrhyn Slate Quarry e Bethesda, e o Val de Ogwen ata Port Penrhyn; Pedreira de lousa Dinorwig Paisaxe montañosa, Val de Nantlle Paisaxe da canteira de lousa, Gorseddau e canteiras, ferrocarrís e muíños de lousa do Príncipe de Gales; Ffestiniog: as súas minas e canteiras de lousa, 'cidade das lousas' e Ferrocarril a Porthmadog, Pedreira de lousa de Bryneglwys, vila Abergynolwyn e Talyllyn Railway.[57]
31 Stonehenge, Avebury e sitios relacionados Wiltshire, Inglaterra Inglaterra
51°10′44″N 1°49′31″O / 51.1788, -1.8252 (Stonehenge, Avebury and Associated Sites)[58] 		4º-2º milenio a.C[58] 373; 1986 (modified in 2008);
I, II, III[58] 		Os xacementos Neolíticos de Avebury e Stonehenge son dous dos monumentos megalíticos máis grandes e famosos do mundo. Relacionanse coa interacción do home co seu medio. O propósito dos henges foi unha fonte de especulacións, con suxestións que van desde cerimoniais ata interpretar o cosmos. "Sitios asociados" inclúe Silbury Hill, Beckhampton Avenue e West Kennet Avenue.[58]
32 Parque real de Studley incluíndo as ruínas da Abadía de Fountains North Yorkshire, Inglaterra Inglaterra
54°06′58″N 1°34′23″O / 54.116, -1.573 (Studley Royal Park including the Ruins of Fountains Abbey)[59] 		1132 (abadía),
século XIX (parque)[59] 		372; 1986;
I, IV[59] 		Antes da Disolución dos Mosteiros a mediados do século XVI, a abadía de Fountains era unha das máis grandes e ricas abadías cistercienses de Gran Bretaña e é unha das poucas que sobreviven do século XII. O xardín posterior, que incorpora a abadía, pervive en gran medida no seu deseño orixinal e influíu no deseño do xardín en Europa.[59]
33 Torre de Londres Tower Hamlets, Gran Londres, Inglaterra Inglaterra
51°30′29″N 0°04′34″O / 51.5080, -0.0761 (Tower of London)[60] 		Século XI[60] 488; 1988;
II, IV[60] 		Comezada por Guillermo o Conquistador en 1066 durante a conquista normanda de Inglaterra, a Torre de Londres é un símbolo de poder e un exemplo da arquitectura militar normanda que se estendeu por toda Inglaterra. As adicións de Henrique III e Eduardo I no século XIII converteron o castelo nun dos edificios máis influentes deste tipo en Inglaterra.[60]

Sitios non considerados como parte da lista do Reino Unido

[editar | editar a fonte]

Ademais, un sitio do patrimonio mundial que se atopa dentro das áreas de base soberana de Akrotiri e Dhekelia considérase un sitio de Chipre. Isto é como o tratado de 1960 con Chipre estipula que "os monumentos antigos e a antigüidades serán administrados e mantidos pola República de Chipre".[61]

Sitio Imaxe Localización Criterio Superficie
ha (acre) 		Ano Descrición Refs
Paphos (Kourion portion) Episkopi Cantonment, Akrotiri e Dhekelia
Episkopi, Limassol, Chipre 		Cultural:
(III)(VI) 		— 1980 [62][63]

Former UNESCO World Heritage Site

[editar | editar a fonte]
Name Image Location Date UNESCO data Description
Liverpool – Cidade mercantil marítimaIn danger[64][15] Liverpool, Merseyside, Inglaterra Inglaterra
53°24′N 2°59′O / 53.40, -2.99 (Liverpool Maritime Mercantile City)[65] 		Séculos XVIII e XIX[65] 1150; 2004;
II, III, IV[65] 		Nos séculos XVIII e XIX, Liverpool era un dos portos máis grandes do mundo. As súas conexións globais axudaron a soster o Imperio Británico, e foi un importante porto implicado no comercio de escravos ata a súa abolición en 1807, e un punto de partida para os emigrantes a América do Norte. Os peiraos foron o lugar de innovacións na construción e na xestión dos peiraos.[65] O sitio foi catalogado na Lista do Patrimonio da Humanidade en Perigo en 2012 e retirarono da Lista do Patrimonio Mundial en 2021, xa que a construción de novos edificios na zona destruíu o "valor universal excepcional" da beiramar de Liverpool.[14][15]


Notas

[editar | editar a fonte]
Referencias
  1. ↑ UNESCO, ed. (21 de novembro de 1972). "Convención para a Protección do Patrimonio Mundial, Cultural e Natural" (PDF). 
  2. ↑ "Convention Concerning the Protection of the World Cultural and Natural Heritage". UNESCO World Heritage Centre. Arquivado dende o orixinal o 1 de febreiro de 2021. Consultado o 3 de febreiro de 2021. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 "United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland: Properties inscribed on the World Heritage List". UNESCO. Consultado o 16 de agosto de 2009. 
  4. ↑ "Welsh Slate Landscape UK's newest UNESCO World Heritage Site". GOV.UK (en inglés). Consultado o 2021-07-28. 
  5. ↑ "Watch: Bath added as UNESCO World Heritage site with 10 other European towns" (en inglés). Consultado o 2021-07-28. 
  6. ↑ "UNESCO Constitution". UNESCO. Consultado o 17 de agosto de 2009. 
  7. ↑ "Funding". Department for Culture, Media and Sport. Arquivado dende o orixinal o 18 de agosto de 2009. Consultado o 17 de agosto de 2009. 
  8. ↑ "About us". The United Kingdom National Commission for UNESCO. Arquivado dende o orixinal o 28 de febreiro de 2009. Consultado o 17 de agosto de 2009. 
  9. ↑ "World Heritage". The United Kingdom National Commission for UNESCO. Arquivado dende o orixinal o 8 de xullo de 2017. Consultado o 29 de setembro de 2017. 
  10. ↑ "The Criteria for Selection". UNESCO. Consultado o 27 de xullo de 2009. 
  11. ↑ "World Heritage List". UNESCO. Consultado o 27 de xullo de 2009. 
  12. ↑ "New publication spotlights St Kilda". Scottish Natural Heritage. 9 de decembro de 2004. Arquivado dende o orixinal o 12 de xaneiro de 2009. Consultado o 16 de agosto de 2009. 
  13. ↑ "Dual World Heritage Status For Unique Scottish Islands". National Trust for Scotland. 14 de xullo de 2005. Arquivado dende o orixinal o 02 de outubro de 2006. Consultado o 16 de agosto de 2009. 
  14. ↑ 14,0 14,1 "Liverpool – Maritime Mercantile City Threats to the Site (2012)". Consultado o 3 de outubro de 2013. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Halliday, Josh. "Unesco strips Liverpool of its world heritage status". Guardian. Guardian. Consultado o 21 de xullo de 2021. 
  16. ↑ "Frontiers of the Roman Empire". unesco.org. 
  17. ↑ "UNESCO World Heritage Centre – The Criteria for Selection". UNESCO World Heritage Centre. Arquivado dende o orixinal o 12 de xuño de 2016. Consultado o 17 de agosto de 2018. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 "Blaenavon Industrial Landscape". UNESCO. Consultado o 28 de xullo de 2009. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 "Blenheim Palace". UNESCO. Consultado o 27 de xullo de 2009. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 "Canterbury Cathedral, St Augustine's Abbey, and St Martin's Church". UNESCO. Consultado o 15 de agosto de 2009. 
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 "Castles and Town Walls of King Edward in Gwynedd". UNESCO. Consultado o 12 de agosto de 2009. 
  22. ↑ Liddiard (2005), p. 9.
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 "City of Bath". UNESCO. Consultado o 29 de xullo de 2009. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 "Cornwall and West Devon Mining Landscape". UNESCO. Consultado o 12 de agosto de 2009. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 "Derwent Valley Mills". UNESCO. Consultado o 27 de xullo de 2009. 
  26. ↑ Derwent Valley Mills Partnership (2000), pp. 30–31, 96.
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 "Dorset and East Devon Coast". UNESCO. Consultado o 29 de xullo de 2009. 
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 28,3 "Durham Castle and Cathedral". UNESCO. Consultado o 27 de xullo de 2009. 
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 "The English Lake District". UNESCO. Consultado o 10 de xullo de 2017. 
  30. ↑ 30,0 30,1 "Forth Bridge". UNESCO. Consultado o 5 de xullo de 2015. 
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 31,3 "Frontiers of the Roman Empire". UNESCO. Consultado o 28 de xullo de 2009. 
  32. ↑ UNESCO World Heritage Centre. "Frontiers of the Roman Empire". Consultado o 1 de xaneiro de 2015. 
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 33,3 "Giant's Causeway and Causeway Coast". UNESCO. Consultado o 28 de xullo de 2009. 
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 "Gorham's Cave Complex". UNESCO. Consultado o 15 de xullo de 2016. 
  35. ↑ Finlayson C, Pacheco FG, Rodríguez-Vidal J, et al. (outubro de 2006). "Late survival of Neanderthals at the southernmost extreme of Europe" (PDF). Nature 443 (7113): 850–3. Bibcode:2006Natur.443..850F. PMID 16971951. doi:10.1038/nature05195. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 27 de agosto de 2008. 
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 "Gough and Inaccessible Island". UNESCO. Consultado o 12 de agosto de 2009. 
  37. ↑ 37,0 37,1 "Great Spas of Europe". UNESCO. Consultado o 25 de xullo de 2021. 
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 "Heart of Neolithic Orkney". UNESCO. Consultado o 28 de xullo de 2009. 
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 "Henderson Island". UNESCO. Consultado o 28 de xullo de 2009. 
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 40,3 "Historic Town of St George and Related Fortifications, Bermuda". UNESCO. Consultado o 2 de agosto de 2009. 
  41. ↑ 41,0 41,1 41,2 41,3 "Ironbridge Gorge". UNESCO. Consultado o 27 de xullo de 2009. 
  42. ↑ 42,0 42,1 42,2 "Jodrell Bank Observatory". UNESCO. Consultado o 7 de xullo de 2019. 
  43. ↑ UNESCO World Heritage Centre. "Jodrell Bank Observatory". UNESCO World Heritage Centre (en inglés). Consultado o 9 de marzo de 2021.  Copiouse o texto desta fonte, que está dispoñible baixo a Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 IGO (CC BY-SA 3.0 IGO) license.
  44. ↑ 44,0 44,1 44,2 44,3 "Maritime Greenwich". UNESCO. Consultado o 29 de xullo de 2009. 
  45. ↑ 45,0 45,1 45,2 45,3 "New Lanark". UNESCO. Consultado o 28 de xullo de 2009. 
  46. ↑ 46,0 46,1 46,2 46,3 "Old and New Towns of Edinburgh". UNESCO. Consultado o 12 de agosto de 2009. 
  47. ↑ 47,0 47,1 47,2 47,3 "Westminster Palace, Westminster Abbey and Saint Margaret's Church". UNESCO. Consultado o 15 de agosto de 2009. 
  48. ↑ "History". Westminster Abbey. Arquivado dende o orixinal o 14 de xullo de 2014. Consultado o 15 de agosto de 2009. 
  49. ↑ Thornbury (1878), p. 567.
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 50,3 "Pontcysyllte Aqueduct and Canal". UNESCO. Consultado o 12 de agosto de 2009. 
  51. ↑ "Listed Buildings: Pontcysyllte Aqueduct, Trevor". Wrexham County Borough Council. Arquivado dende o orixinal o 13 de outubro de 2008. Consultado o 12 de agosto de 2009. 
  52. ↑ 52,0 52,1 52,2 52,3 "Royal Botanical Gardens, Kew". UNESCO. Consultado o 28 de xullo de 2009. 
  53. ↑ 53,0 53,1 53,2 "St Kilda". UNESCO. Consultado o 12 de agosto de 2009. 
  54. ↑ Benvie (2000).
  55. ↑ 55,0 55,1 55,2 55,3 "Saltaire". UNESCO. Consultado o 28 de xullo de 2009. 
  56. ↑ 56,0 56,1 "Slate Industry of North Wales". UNESCO. Consultado o 17 de xullo de 2016. 
  57. ↑ "Wales Slate World Heritage Site Nomination". Arquivado dende o orixinal o 28 de xullo de 2021. Consultado o 18 de decembro de 2022. 
  58. ↑ 58,0 58,1 58,2 58,3 "Stonehenge, Avebury and Associated Sites". UNESCO. Consultado o 27 de xullo de 2009. 
  59. ↑ 59,0 59,1 59,2 59,3 "Studley Royal Park including the Ruins of Fountains Abbey". UNESCO. Consultado o 29 de xullo de 2009. 
  60. ↑ 60,0 60,1 60,2 60,3 "Tower of London". UNESCO. Consultado o 28 de xullo de 2009. 
  61. ↑ "SBAA website". sbaadministration.org. Arquivado dende o orixinal o 13 de setembro de 2012. Consultado o 10 de outubro de 2012. 
  62. ↑ "Paphos". UNESCO. Consultado o 17 de agosto de 2011. 
  63. ↑ "QuestUAV Images Make UNESCO World Heritage Sites Perceptible For Visually Impaired People - QuestUAV News". questuav.com. 26 de maio de 2016. Arquivado dende o orixinal o 03 de agosto de 2020. Consultado o 1 de xuño de 2018. 
  64. ↑ "Liverpool stripped of Unesco World Heritage status". BBC News. BBC. Consultado o 21 de xullo de 2021. 
  65. ↑ 65,0 65,1 65,2 65,3 "Liverpool – Maritime Mercantile City". UNESCO. Consultado o 29 de xullo de 2009. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Patrimonio_da_Humanidade_no_Reino_Unido&oldid=6657017»