Anatole de Barthélemy
Jean-Baptiste-Antoine-Anatole de Barthélemy,[2] nado en Reims, Marne, o 1 de xullo de 1821 e finado en Ville-d'Avray, Altos do Sena, o 27 de xuño de 1904, foi un historiador, numismático e arqueólogo francés do século XIX.[3]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Orixe familiar e primeiros anos
[editar | editar a fonte]Anatole de Barthélemy naceu en Reims en 1821, fillo de Antoinette Deu de Vieux-Dampierre —pertencente a unha antiga familia desa cidade— e de Hyacinthe-Cloaud-Félix de Barthélemy, que era subprefecto de Sainte-Menehould, membro do Consello de Estado e comandante da Lexión de Honra.[4][5]
O seu irmán, Edouard de Barthelemy, foi tamén un destacado historiador.[3]
Traxectoria administrativa
[editar | editar a fonte]Barthélemy estudou Dereito en Poitiers, e logo da súa graduación foi axudante do seu pai como secretario particular na administración de Charente Marítimo. Foi nomeado secretario xeral do departamento de Côtes-d'Armor o 2 de novembro de 1845, cargo que ocupou ata que o Goberno imperial o nomeou subprefecto de Belfort, o 31 de decembro de 1854.[6]
Foi destinado a Neufchâtel o 1 de maio de 1860 mais, ao pouco de se instalar alí, solicitou e obtivo, o 20 de decembro dese mesmo ano, unha excedencia temporal, que acabaría por se converter en definitiva.[7]
Traxectoria erudita
[editar | editar a fonte]Na súa infancia comezou a coller interese pola numismática; mentres o seu pai administraba o departamento de Saona e Loira, Anatole observou unha moeda gala pouco esperable nunha colección privada de Mâcon, que o levou a escribir un artigo publicado en 1838 na Revue numismatique, dirixida daquela por Louis de La Saussaye. Tiña só 17 anos e foi a súa primeira das numerosas publicacións posteriores.[8]
Logo deste inicio, Anatole de Barthélemy dedicouse aos estudos numismáticos ata a súa morte e deixou publicados dous manuais salientables, un dedicado á Antigüidade e outro á Idade Media e os tempos modernos.[8]
Axiña comezou a ingresar en varias sociedades eruditas, como a Société des Antiquaires de France. Foi nomeado inspector do departamento do Loira e formou parte do consello do noveno Congreso Científico, celebrado en Lión en setembro de 1841, onde leu un informe sobre unha serie de monumentos relixiosos e feudais da antiga provincia de Forez.[8]
En decembro de 1842 ingresou na École Royale des Chartes,[8] e o ano seguinte acadou o diploma de paleógrafo arquiveiro.[9]
O 31 de decembro de 1859 foi nomeado Cabaleiro da Lexión de Honra.[7]
Instalado definitivamente en París logo de abandonar a súa vinculación a postos administrativos en 1860, Barthélemy concentrou todos os seus esforzos nos estudos numismáticos e na publicación de artigos sobre ese particular, aínda que aberto tamén a disciplinas afíns, como a arqueoloxía e a historiografía. Retomou e ampliou ata o seu sexto volume unha colección iniciada xa en 1855 con Geslin de Bourgogne, sobre a historia e os monumentos dos bispados da Bretaña; puxo ao día un Nobiliaire d’Alsace; sacou á luz documentos inéditos sobre a Liga Católica na Bretaña, e contribuíu notablemente á fundación da Revue de Champagne e á revitalización da Revue numismatique.[10]
Ao longo da súa longa traxectoria académica, Barthélemy ocupou a presidencia de diversas sociedades eruditas, entre elas a Académie des inscriptions et belles letres, a Société de l'istoire de Paris et de l'Île de France, a Société de l'histoire de France, a Société de l'École des chartes e Société nationale des antiquaires de France.[11]
Vida persoal
[editar | editar a fonte]Anatole de Barthélemy casou con Marie Aubert en 1859, con quen tivo un fillo e unha filla, esta última finada aos tres anos.[4]
En 1900 comezou a ter problemas de saúde,[12] que derivaron no seu falecemento o 27 de xuño de 1904, aos 82 anos,[13] na súa residencia estival de Ville-d'Avray, nos Altos do Sena.[14]
Publicacións
[editar | editar a fonte]Publicou os seus artigos en varias das publicacións periódicas máis importantes do seu tempo, como a Bibliothèque de l'École des chartes, a Revue archéologique, a Revue numismatique, a Revue des questions historiques e a Revue celtique, acerca de case todos os períodos da historia de Francia. Ademais, publicou tamén algúns traballos monográficos, de entre os que se poden salientar os seguintes:[3][15][16]
- (1850). Essai sur les monnaies des ducs de Bourgogne. Lamarche et Drouelle, Dijon.
- (1851). Nouveau manuel complet de numismatique ancienne. Roret, París.
- (1853). Nouveau manuel complet de numismatique du moyen age et moderne. Doret, París.
- (1855-1879). Anciens évêchés de Bretagne, histoire et monuments (con J. Geslin de Bourgogne). Dumoulin, / A. Franc.París Vol. I (1855); Vol. II (1856); Vol.III (1864); Vol. IV (1864); Vol. V (1879); Vol. VI (1879).
- (1857). Lettre a M. H. Zaepffel sur les monnaies consulaires. Thunot, París.
- (1864). Le temple d'Auguste et la nationalité gauloise. Dupont, París.
- (1865). Le château de Corlay, Côtes-du-Nord. Aubry, París.
- (1875). Essai sur la monnaie parisis.
- (1880). Choix de documents inédits sur l'histoire de la Bretagne. Socété des Bibliophiles Bretons, Nantes.
- (1881). Liste des noms d'hommes gravés sur les monnaies de l'époque mérovingienne. École des chartes. París
- (1891). Numismatique de la France. Leroux, París.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Thomas, A. (1907). Lámina principal.
- ↑ Thomas, A. (1907). Páxina 499.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Chisholm, H. ed. (1911).
- ↑ 4,0 4,1 Armorial général des d'Hozier, ou Registres de la noblesse de France. Registre septieme. Didot Frères, París. 1868. Páxina 88.
- ↑ Thomas, A. (1907). Páxina 499.
- ↑ Thomas, A. (1907). Páxina 502.
- ↑ 7,0 7,1 Thomas, A. (1907). Páxina 503.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Thomas, A. (1907). Páxina 501.
- ↑ Collignon, M. (1904). Páxinas 313-314.
- ↑ Thomas, A. (1907). Páxina 504.
- ↑ "Barthélémy Jean-Baptiste Antoine Anatole de". Comité des travaux historiques et scientifiques.
- ↑ Thomas, A. (1907). Páxina 506.
- ↑ Thomas, A. (1907). Páxina 507
- ↑ Collignon, M. (1904). Páxina 313.
- ↑ Thomas, A. (1907). Páxinas 504, 507-511.
- ↑ "Barthélemy, Anatole de". Regsta Imperii.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Anatole de Barthélemy  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Chisholm, H. ed. (1911). "Barthélemy, Anatole Jean-Baptiste Antoine de". En Encyclopædia Britannica. Vol. 3 (11ª ed.). Cambridge University Press. Páxina 448.
- Collignon, M. (1904). "Mort de M. Anatole de Barthélemy". En Bibliothèque de l'École des chartes. Vol. 65. Páxinas 313-320.
- Thomas, A. (1907). "Notice sur la vie et les travaux de M. Anatole de Barthélemy". En Comptes rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres. Ano 51. Nº 9. Páxinas 496-511.
| Control de autoridades |
|
|---|
