Max Stirner

Max Stirner
Aliaj projektoj
Biografio en Vikipedio
Plurmedioj en Komuneja kategorio

Max STIRNER (pseŭdonimo de Johann Kaspar SCHMIDT; naskiĝis la 25-an de oktobro 1806, mortis la 25-an de junio 1856) estis germana filozofo, kaj estis unu el la ĉefaj pensantoj de individuisma anarkiismo, nihilismo, ekzistadismo, postmodernismo kaj ĝenerale multe konsiderata en la medioj de anarkiismo.

Citaĵoj

« La egoismo, kiel Stirner valoras ĝin, ne estas kontraŭaĵo de la amo nek kontraŭaĵo de pensado, nek malamiko de la dolĉa vivo de amo, nek malamiko de sindono, nek malamiko de intima koreco, sed ankaŭ ne estas malamiko de kritiko, nek malamiko de socialismo, nek, mallonge, malamiko de iu ajn efektiva intereso. Ĝi ne ekskludas iun ajn intereson. Nur kontraŭ la neintereso kaj la neinteresantoj ĝi direktiĝas; ne kontraŭ la amo sed kontraŭ la sankta amo, nek kontraŭ pensado sed kontraŭ la sankta pensado, nek kontraŭ socialistoj sed kontraŭ la sanktaj socialistoj, ktp. »   « Der Egoismus, wie ihn Stirner geltend macht, ist kein Gegensatz zur Liebe, kein Gegensatz zum Denken, kein Feind eines süßen Liebeslebens, kein Feind der Hingebung und Aufopferung, kein Feind der innigsten Herzlichkeit, aber auch kein Feind der Kritik, kein Feind des Socialismus, kurz, kein Feind eines wirklichen Interesses: er schließt kein Interesse aus. Nur gegen die Uninteressirtheit und das Uninteressante ist er gerichtet: nicht gegen die Liebe, sondern gegen die heilige Liebe, nicht gegen das Denken, sondern gegen das heilige Denken, nicht gegen die Socialisten, sondern gegen die heiligen Socialisten u. s. w. » — La kritikantoj de Stirner (Recensenten Stirners)

« En la konkurado ĉiu estas izolita, sed se la konkurado malaperus pro tio, ke oni ekvidis, ke kunlaborado estas pli utila ol izoliteco, ĉu ĉiu ne ankoraŭ estus egoisto en asocio kaj ne ankoraŭ volus sian propran profiton? Iuj povas objekti, ke homoj serĉus sian profiton koste de aliaj. Jes, komence, sed nelonge iu vivus koste de aliaj, ĉar la aliaj ne plu volus esti tiaj stultuloj, kiaj lasus iun vivi el sia kosto. »   « In der Concurrenz steht freilich Jeder isolirt; wenn aber die Concurrenz einst fallen wird, weil man einsieht, daß Zusammenwirken nützlicher sei als Isolirtheit, wird dann in den Vereinen nicht gleichwohl Jeder Egoist sein, und seinen Nutzen wollen? Man erwidert, man wolle ihn aber auf Kosten Anderer. Ja, zunächst aber nur darum nicht auf Kosten Anderer, weil die Andern keine solchen Narren mehr sein wollen, ihn auf ihre Kosten leben zu lassen. » — La kritikantoj de Stirner (Recensenten Stirners)