Палеаархей
Палеаархей (ад стар.-грэч.: παλαιός — «стары» і ἀρχαῖος — «старажытны») — другая геалагічная эра архейскага эона. Ахоплівае перыяд часу ад 3,6 да 3,2 мільярда гадоў таму[1]. Гэта датаванне чыста храналагічнае і не заснавана на стратыграфіі.
Геалогія
[правіць | правіць зыходнік]Да канца палеаархея ў асноўным завяршылася фарміраванне цвёрдага ядра Зямлі, з прычыны гэтага напружанасць магнітнага поля Зямлі была ўжо дастаткова высокая і складала не менш за палову сучаснага ўзроўню. Гэта давала дастатковую абарону ад сонечнага ветру і касмічных прамянёў для развіцця жыцця[2].
У палеаархее працягвалася фармаванне першага суперкантынента Ваальбара.
Біялогія
[правіць | правіць зыходнік]Змест кіслароду ў атмасферы паступова павялічвалася ў выніку дзейнасці старажытных жывых арганізмаў. Да гэтай эры ставяцца самыя раннія вядомыя формы жыцця (добра захаваліся рэшткі бактэрый ва ўзросце больш за 3,46 млрд гадоў, знойдзеныя ў Заходняй Аўстраліі).
Заўвагі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ International Commission on Stratigraphy: International Stratigraphic Chart (версия за август 2012)
- ↑ Земному щиту свыше трех миллиардов лет(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 17 сакавіка 2014. Праверана 23 чэрвеня 2013.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Иорданский Н. Н. Развитие жизни на земле. — М.: Просвещение, 1981.
- Короновский Н. В., Хаин В. Е., Ясаманов Н. А. Историческая геология : Учебник. — М.: Академия, 2006.
- Ушаков С. А., Ясаманов Н. А. Дрейф материков и климаты Земли. — М.: Мысль, 1984.
- Ясаманов Н. А. Древние климаты Земли. — Л.: Гидрометеоиздат, 1985.
- Ясаманов Н. А. Популярная палеогеография. — М.: Мысль, 1985.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Развіццё жыцця на Зямлі — Архейская эра Архівавана 22 чэрвеня 2007.
Microsoft: 2780932495 |
