Дыёдны мост
Дыёдны мост — электрычная прылада, электрычная схема для пераўтварэння пераменнага току ў пульсуючы (пастаянны). Выпростванне з дапамогай дыёднага моста называецца двухпаўперыядным[1].
Існуюць аднафазныя і шматфазныя масты. Аднафазны мост выконваецца па маставой схеме Грэтца. Першапачаткова ў ёй выкарыстоўваліся электравакуумныя дыёды, і гэтая схема лічылася складаным і дарагім рашэннем, замест яе звычайна ўжывалася схема Міткевіча, у якой другасная абмотка трансфарматара мае сярэдні вывад. Цяпер, калі паўправадніковыя дыёды сталі таннейшымі і даступныя практычна ўсім, у большасці выпадкаў ужываецца маставая схема, за выключэннем некаторых нізкавольтных выпрамнікаў, дзеючых паводле схемы Міткевіча, якая мае адносна большы ККД[2].
Замест дыёдаў ў схеме могуць прымяняцца выпрамляльныя вентылі любых тыпаў, напрыклад селенавыя выпрамнікі, ртутныя вентылі і іншыя, прынцып дзеяння схемы ад гэтага не змяняецца.
Таксама ў плячах маста выкарыстоўваюць кіраваныя вентылі, напрыклад, тырыстар або ігнітроны, пры гэтым магчыма кіраванне выхадным напружаннем выпрамляльніка з дапамогай фазаімпульснага кіравання вентылямі.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Схема выпроствальнага маста была вынайдзена польскім электратэхнікам Каралем Полакам і запатэнтавана ў снежні 1895 года ў Вялікабрытаніі, і ў студзені 1896 года ў Германіі[3].
У 1897 годзе нямецкі фізік Леа Грэтц незалежна ад папярэднікаў вынайшаў і апублікаваў апісанне аналагічнай схемы[4][5][6][7]. Публікацыя Грэтца стала шырока вядомай электратэхнікам таго часу, таму гэтую схему і цяпер часта называюць схема Грэтца або мостам Грэтца[8].
У 1924 годзе савецкі электратэхнік А. М. Ларыёнаў вынайшаў маставую схему двухпаўперыяднага выпрамніка трохфазнага току, названую яго імем.
Прынцып дзеяння
[правіць | правіць зыходнік]Аднафазны мост (схема Грэтца)
[правіць | правіць зыходнік]На ўваход () падаецца пераменнае напружанне, не абавязкова сінусоіднае. У адным з паўперыядаў адкрыты два дыёды ў процілеглых плячах моста, і ток праходзіць толькі праз гэтыя 2 дыёды, а 2 іншых у іншай пары процілеглых плячэй пры гэтым зачыненыя. На іншым паўперыядзе адкрываюцца два іншых дыёды і іншая пара дыёдаў замыкаецца. У нагрузцы ток у абодвух паўперыядах цячэ ў адным кірунку, — дыёдны мост пераўтворыць пераменны ток у пульсавалы пастаянны[9].
Так як з нагрузкай заўсёды паслядоўна ўключаны 2 дыёды, на кожным з якіх у адкрытым стане падае частка ўваходнага напружання то максімальнае пульсуючае напружанне на нагрузцы заўсёды менш амплітуды ўваходнага напружання на падвоенае прамое падзенне напружання на дыёдзе. Амплітуда пераменнага напружання больш эфектыўнага напружання ў разы:
Велічыня падзення напружання на адным дыёдзе залежыць ад паўправадніковага матэрыялу і тыпу дыёда так, напрыклад, у крамянёвых дыёдаў з p-n-пераходам прамое падзенне пры малых токах праз дыёд складае ≈0,6 В пры токах блізкіх да гранічна дапушчальным для канкрэтнага прыбора ≈1 В. У германіевых дыёдаў і дыёдаў Шоткі ≈0,3 В (≈0,6 В) і ≈0,2 В (≈0,4 В) адпаведна. Страты энергіі, выкліканыя прамым падзеннем напружання на дыёдах зніжаюць ККД выпрамніка, асабліва гэта зніжэнне істотна пры выпрамленні нізкіх напружанняў. Напрыклад, крыніца сілкавання з дыёдным мостам на крамянёвых дыёдах з p-n-пераходам на 5 В і токам 10 А (выхадныя магутнасць 50 Вт) будзе мець ККД не больш 70 %. Таму ў нізкавольтных моцнатокавых выпрамніках ўжываюць у асноўным дыёды Шоткі або схемы актыўнага выпрамлення з дапамогай актыўных кіраваных ключоў, напрыклад, магутных палявых транзістараў.
Частата пульсацый выпрамленага напружання роўная падвоенай частаце пераменнага напружання сілкавання :
Сярэдні ток праз любы дыёд пры сярэднім току нагрузкі :
Далей формулы прыведзены ў здагадцы, што прамое падзенне на дыёдах роўна 0.
Размах пульсацый (рознасць напружанняў паміж максімальным і мінімальным значэннямі) на выхадзе моста без згладжваючага ёмістага фільтра:
Максімальнае адваротнае напружанне на дыёдзе пры працы моста на ёмістную нагрузку:
Сярэдняе значэнне выпрамленнага напружання:
Заўвагі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Аднапаўперыядным выпрамляльнікам называецца схема выпрамлення толькі аднаго паўперыяда ўваходнага пераменнага напружання. У аднафазным ланцугу гэта схема з адным дыёдам, у трохфазным ланцугу тыпу «зорка» — гэта схема з трыма дыёдамі, кожны з якіх уключаны ў адну з трох фаз.
- ↑ Выключэнне складаюць моцнатокавыя нізкавольтныя выпрамляльнікі, якія для павышэння ККД звычайна будуюцца па схеме з сілкаваннем ад трансфарматара ад абмоткі з сярэдняй кропкай.
- ↑ (Graetz, 1897), p. 327 footnote. . Архівавана з першакрыніцы 8 сакавіка 2021. Праверана 30 кастрычніка 2020.
- ↑ "Electrochemisches Verfahren, um Wechselströme in Gleichströme zu verwandeln".
{{cite journal}}
: Шаблон цытавання journal патрабуе|journal=
(даведка) - ↑ "Electrochemisches Verfahren, um Wechselströme in Gleichströme zu verwandeln".
{{cite journal}}
: Шаблон цытавання journal патрабуе|journal=
(даведка) - ↑ "Electrochemisches Verfahren, um Wechselströme in Gleichströme zu verwandeln".
{{cite journal}}
: Шаблон цытавання journal патрабуе|journal=
(даведка) - ↑ Strzelecki, R. Power Electronics in Smart Electrical Energy Networks Архіўная копія на Wayback Machine. Springer, 2008, p. 57.
- ↑ Graetz Flow Control Circuit . Архівавана з першакрыніцы 4 лістапада 2013.
- ↑ Bridge Rectifier Circuit - Electronics Basics . The Geek Pub. Архівавана з першакрыніцы 27 лістапада 2020. Праверана 3 верасня 2019.