Іцхак Рабін

Іцхак Рабін
іўр.: יצחק רבין
5-ы прэм’ер-міністр Ізраіля 13 ліпеня 1992 — 4 лістапада 1995
Папярэднік	Іцхак Шамір
Пераемнік	Шымон Перэс
5-ы прэм’ер-міністр Ізраіля 3 чэрвеня 1974 — 20 чэрвеня 1977
Папярэднік	Голда Меір
Пераемнік	Менахем Бегін
7-ы Начальнік Генеральнага штаба Арміі абароны Ізраіля[d] 1 студзеня 1964 — 1 студзеня 1968
Папярэднік	Tzvi Tzur[d]
Пераемнік	Chaim Bar-Lev[d]
міністр сувязі Ізраіля[d] 3 чэрвеня 1974 — 20 сакавіка 1975
міністр абароны Ізраіля[d] 13 верасня 1984 — 15 сакавіка 1990
міністр абароны Ізраіля[d] 13 ліпеня 1992 — 4 лістапада 1995
міністр аховы здароўя Ізраіля[d] 8 лютага 1994 — 1 чэрвеня 1994
дэпутат кнэсета[d] 21 студзеня 1974 — 13 чэрвеня 1977
дэпутат кнэсета[d] 13 ліпеня 1992 — 4 лістапада 1995
Пераемнік	Nava Arad[d]
дэпутат кнэсета[d] 7 кастрычніка 1991 — 13 ліпеня 1992
дэпутат кнэсета[d] 21 лістапада 1988 — 7 кастрычніка 1991
дэпутат кнэсета[d] 13 жніўня 1984 — 21 лістапада 1988
дэпутат кнэсета[d] 20 ліпеня 1981 — 13 жніўня 1984
дэпутат кнэсета[d] 13 чэрвеня 1977 — 20 ліпеня 1981
Ambassador of Israel to the United States[d] 1968 — 1973
міністр па справах рэлігій Ізраіля[d] 13 ліпеня 1992 — 27 лютага 1995
Нараджэнне	1 сакавіка 1922(1922-03-01)[…] Іерусалім, Брытанскі мандат у Палесціне
Смерць	4 лістапада 1995(1995-11-04)[…] (73 гады) Тэль-Авіў, Тэль-Авіўская акруга[d], Ізраіль
Месца пахавання	Гара Герцля[d]
Бацька	Nehemiah Rabin[d]
Маці	Rosa Cohen[d]
Жонка	Leah Rabin[d]
Дзеці	Dalia Rabin-Pelossof[d] і Yuval Rabin[d]
Веравызнанне	іўдаізм
Партыя	Авода[d]
Адукацыя	Kadoorie Agricultural High School[d]
Аўтограф
Род войскаў	Хагана[d]
Званне	Rav Aluf[d]
Бітвы	Араба-ізраільская вайна (1947—1949) Суэцкі крызіс Шасцідзённая вайна
Узнагароды	прэмія міру імя Фелікса Уфуэ-Буаньі[d] (1993) ганаровы доктар Універсітэта імя Бен-Гурыёна[d] ганаровы доктар Універсітэта імя Бар-Ілана[d] ганаровы доктар Універсітэта Маямі[d] (23 студзеня 1970)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іцхак Рабін (1 сакавіка 1922, Іерусалім — 4 лістапада 1995, Тэль-Авіў) — ізраільскі палітычны і ваенны дзеяч. Шосты і адзінаццаты прэм'ер-міністр Ізраіля. Генерал. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі міру (1994, разам з Шымонам Перэсам і Ясірам Арафатам).

Біяграфія

Скончыў штабны каледж у Вялікабрытаніі (1953). 3 1943 член Пальмаха — ударных атрадаў яўрэскіх сіл самаабароны ў Палесціне. У час араба-ізраільскай вайны 1948-49 камандзір брыгады. У 1956-59 камандуючы Паўночнай ваеннай акругай, потым на штабных пасадах, у 1964—68 начальнік Генеральнага штаба ўзброеных сіл Ізраіля. 3 1968 пасол Ізраіля ў ЗША. 3 1974 дэпутат ізраільскага парламента (кнесета). У 1974-77 старшыня Палітычнага камітэта Рабочай партыі Ізраіля, адначасова прэм'ер-міністр Ізраіля. У 1984-90 міністр абароны Ізраіля. 3 лютага 1992 старшыня Партыі працы, з чэрвеня 1992 прэм'ер-міністр Ізраіля. Удзельнічаў у перагаворах з палесцінцамі, прызнаў Арганізацыю вызвалення Палесціны, падпісаў мірныя дамоўленасці з ёю ў Осла (1993) і Вашынггоне (1994). Забіты яўрэйскім фанатыкам, праціўнікам мірных перагавораў з арабамі.