Saltar al conteníu

Muse

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Muse
Datos
Tipu grupu de rock
Miembros Matt Bellamy, Christopher Wolstenholme y Dominic Howard
Xéneru rock, rock progresivu, rock sinfónico (es) Traducir, Rock espacial, hard rock, rock alternativu y metal alternativu
Sellu discográficu Warner Bros. Records
País Reinu Xuníu
Orixinarios de Teignmouth
Fecha fundación 1994
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

Muse ye una banda británica de rock formada en 1994 n'Inglaterra. Dende la so formación na década de 1990, los sos integrantes son: Matt Bellamy (compositor, voz, guitarra, teclaos); Dominic Howard (batería, percusión); y Christopher Wolstenholme (baxu llétricu, teclaos, coros).[1][2] Tres el llanzamientu Black Holes and Revelations, Morgan Nicholls empezó a collaborar cola banda mientres les presentaciones en vivu, faciéndose cargu de teclaos, samples, de dellos coros, escasamente del baxu y últimamente de la segunda guitarra.[3][4] La banda ye conocida polos sos estravagantes espectáculos en vivu, por fundir xéneros musicales como'l rock alternativu, rock espacial, rock progresivu, rock sinfónicu y electrónica,[5] amás polos atípicos interéses de Bellamy na combalechadura global, la revolución, l'astrofísica, vida estraterrestre, pensamiento humanos y la idea d'un fin del mundu simbólicu; temes que se ven reflexaos nes sos lletres.[2]

Muse llanzó siete álbumes d'estudiu: Showbiz (1999), Origin of Symmetry (2001).Absolution (2003), Black Holes and Revelations (2006), The Resistance (2009), The 2nd Law (2012) y Drones (2015). Tamién publicaron tres álbumes en vivu: Hullabaloo Soundtrack (2002), que tamién contién una compilación de llaos B; HAARP (2008), que documenta les presentaciones de la banda nel Estadiu de Wembley en 2007; y Live at Rome Olympic Stadium (2013), una presentación de la banda ante más de 60 000 persones n'Italia.

Black Holes and Revelations dio-y a Muse una nominación al Mercury Prize y un tercer llugar na llista de los sos meyores álbumes del añu según la revista NME en 2006. Muse tamién ganó diversos premios a lo llargo de la so carrera, incluyendo cinco MTV Europe Music Awards, seis Q Awards, ocho NME Awards, dos Brit Awards (premiu a la «meyor actuación británica en vivu» dos vegaes, un MTV Video Music Award, cuatro Kerrang! Awards y un American Music Award. Tamién fueron nomaos pa cinco Premios Grammy, onde ganaron na categoría meyor álbum de rock en 2011, pol so quintu álbum d'estudiu The Resistance (2009), siendo tamién ganadores del mesmu premiu por Drones nel 2015.

Historia

[editar | editar la fonte]

Formación y primeros años (1992-1997)

[editar | editar la fonte]

Los miembros de Muse desempeñar en distintes bandes mientres la so estancia en Teignmouth Community College y Coombeshead College a principios de 1990. Matt Bellamy tocaba nuna banda llamada Carnage Mayhem y Dominic Howard en Gothic Plague. Dambos asistíen al mesmu colexu y fixéronse amigos. P'avientu de 1992, Bellamy abandonó la so banda por pensar que «nun yera tan cool como la de Dominic», coles mesmes, Howard pidió-y reemplazar al guitarrista qu'abandonara. Tiempu dempués y tres dellos cambeos na banda (la salida del vocalista y otros miembros) pidiéron-y a Chris Wolstenholme qu'aprendiera a tocar el baxu pa xunise a ellos. Wolstenholme tuvo d'alcuerdu y tomó lleiciones.

En 1994, el grupu, sol nome Rocket Baby Dolls y con una imaxe goth/glam, ganó una competencia de bandes locales, estrozando a los sos equipos nel procesu.[6] «Suponíase que diba ser una protesta, una declaración», dixo Bellamy, «asina que, cuando realmente ganamos, foi una verdadera sorpresa. Una enorme conmoción. Dempués d'eso empezamos a tomanos en serio a nós mesmos». Poco dempués, los trés decidieron arrenunciar a la universidá, dexar los sos puestos de trabayu, camudaron el nome de la banda a Muse (1994-1995), y alloñar de Teignmouth.

Primeros EP y Showbiz (1998-2000)

[editar | editar la fonte]
Logotipu de Muse, incorporáu dende'l llanzamientu del so primer EP, Muse, en 1998.

Dempués d'unos pocos años construyendo una base de siguidores, Muse fixo los sos primeros conciertos en Londres y Mánchester. La banda tuvo una importante xunta con Dennis Smith, dueñu de Sawmills Studio, asitiáu nun antiguu molín d'agua en Cornwall. Esta xunta dio llugar a la so primer grabación satisfactoria y el llanzamientu del so primer EP con una portada diseñada por Howard. El so segundu EP, Muscle Museum, llegó al númberu trés na llista de senciellos indie del Reinu Xuníu y atraxo l'atención del llocutor de radio británicu Steve Lamac lo mesmo que de la publicación selmanal de música NME. Gerard Way presentó a la banda a Safta Jaffery con quien apocayá empecipiara'l sellu Taste Media.[7] Muse robló con Smith y Jaffery y grabó los sos trés primeros álbumes, Showbiz, Origin of Symmetry y Absolution.[7]

A pesar del ésitu del so segundu EP, les compañíes discográfiques britániques amosáronse reticentes a contratar a Muse. Foi dempués d'un viaxe al Festival CMJ de Nueva York, un sellu discográficu d'Estaos Xuníos llevar a Los Angeles p'amosalos. Nanci Walker, entós Sra. Direutora d'A&R de Columbia Records, llevó a Muse a los Estaos Xuníos pa presentase ante l'entós Vicepresidente Senior d'A&R de Columbia, Tim Aporté, según ante'l productor estauxunidense Rick Rubin. Foi mientres esti viaxe, el 24 d'avientu de 1998, que Muse robló un alcuerdu con Maverick Records. Al so regresu d'América, Taste Media iguó contratos de Muse con diversos sellos discográficos n'Europa y Australia, que-yos dexó caltener el control sobre la so carrera nos distintos países.

John Leckie produció'l primer discu de la banda, Showbiz. L'álbum amosó l'estilu nidiu de la banda, y les lletres faen referencia a les rellaciones humanes y les dificultaes qu'atoparen al tratar d'establecese en Teignmouth. El llanzamientu d'esti álbum foi siguíu por xires como teloneros de Red Hot Chili Peppers y Foo Fighters nos Estaos Xuníos.

Origin of Symmetry (2001-2002)

[editar | editar la fonte]

El segundu álbum de la banda, Origin of Symmetry, nuevamente producíu por Leckie, resultó ser un soníu más pesáu y escuru, col baxu aburuyáu o sintetizáu, dacuando utilizando téuniques clásiques en cantares como «Space Dementia». La banda esperimentó con preseos pocu ortodoxos, como'l órganu d'ilesia, el mellotron, y una batería entá más completa. La voz de Matt Bellamy apaecía emplegada na so máxima rellumanza, guitarres con arpexos y un mayor usu del pianu que nel discu anterior, inspiráu en pianistes románticos y posrománticos, especialmente los rusos Tchaikovski y Rajmáninov. Tamién ye notable la influencia de minimalistas como Philip Glass. Bellamy tamién citó como influencies a Jimi Hendrix y Tom Morello (d'Audioslave y Rage Against the Machine), esti postreru evidente nos cantares más basaos en riffs, y nel estensivu usu del cambéu de tonu nos solos de guitarra.[8] El discu tamién contién una versión de «Feeling Good», d'Anthony Newley y Leslie Bricusse.

Maverick nun se vio bien a gustu col estilu vocal de Bellamy nel álbum, yá que nun lo consideraben amigable pa la radio, polo que-y pidieron a la banda camudar delles de los cantares antes de llanzar l'álbum n'Estaos Xuníos. Muse negóse y dexó el sellu discográficu; sicasí, Maverick tomo la decisión de nun publicar Origin of Symmetry nos Estaos Xuníos. Nun foi hasta 2005, que Muse robló con Warner Bros. Records y el discu llogróse publicar en dichu país. Per otra parte, el material cuntó con una bona receición crítica; Tyler Fisher de Sputnikmusic dio-y cinco de cinco estrelles y comentó que ye un discu agresivo y virtuoso».[9] Pela so parte, Roger Morton de NME declaro que «ye estelante qu'una banda tan nueva tea cargada con un heriedu qu'inclúi les visiones más escures de Cobain y Kafka, Mahler y The Tiger Lillies, Cronenberg y Schoenberg, y crear un curiosu álbum populista».[10]

Dempués de Origin of Symmetry, Muse llanzó Hullabaloo Soundtrack, un DVD de la so actuación en direuto en -y Zenith, en París, n'ochobre de 2001. Un discu doble foi llanzáu coles mesmes, que contién una escoyeta de cantares "cara b" y grabaciones del conciertu antes mentáu. Tamién editaron un doble senciellu pa promocionar Hullabaloo, que contién los cantares «In Your World» y «Dead Star». Na edición de febreru de 2006 de la revista Q, Origin of Symmetry quedó allugáu nel puestu númberu setenta y cuatro de la encuesta sobre los 100 meyores discos de la hestoria.

Absolution (2003-2005)

[editar | editar la fonte]
Matt Bellamy, líder, vocalista, pianista y guitarrista de Muse.

Dempués de pasar grabando n'estudios de los Estaos Xuníos y el Reinu Xuníu mientres 2002 y 2003, Muse llanzó'l so tercer álbum d'estudiu, Absolution, en setiembre de 2003. Producíu por Rich Costey, Paul Reeve y John Cornfield, Muse siguió entemeciendo influencies clásiques y el so estilu pesáu, especialmente en cantares como «Butterflies and Hurricanes». La banda fixo referencies a una tema xeneral nel discu: les coses llegando al so fin y les reacciones a esta situación.[11] Les lletres tomen temes como'l mieu, la rocea, la realización personal y l'allegría.[11] Bellamy tamién declaró que la entrada del Reinu Xuníu na Guerra d'Iraq tuvo una gran influyencia sobre la so composición.[11]

El mesmu recibió una bona receición comercial; debutó nel primer puestu nel Reinu Xuníu, lo que lo convirtió nel primer númberu unu de la banda en dichu país. Tamién consiguió entrar nel les llistes de los primeros diez en países como Francia, Italia, Austria, Suiza, ente otros. El primer senciellu del discu, «Time Is Running Out», algamó'l puestu númberu ocho na llista UK Singles Chart, ente que «Hysteria», «Sing for Absolution» y «Butterflies & Hurricanes» consiguieron entrar dientro de les primeres venti asities. Pa promocionar el discu, estrayxeron otros dos senciellos, «Stockholm Syndrome» y «Apocalypse Please». Sicasí, y tres el so gran ésitu, el material llogró la certificación de tres discos de platín per parte de la Industria Fonográfico Británica, ente qu'en Canadá y Estaos Xuníos acreitar con un discu d'oru. Absolution tamién llogró una bien bona respuesta per parte de los críticos musicales; Andrew Future de Drowned In Sound dixo que «col so tercer álbum d'estudiu, crearon una obra verdaderamente elemental», ente que Alan Ranta de Tiny Mix Tapes comentó que «ye una emocional, filosófica, sofisticada, poética y formosa pieza de rock que fai a esto patéticu planeta arguyosu».[12][13]

Finalmente recibiendo'l sofitu total de la crítica nel Reinu Xuníu, y xunto a la discográfica Warner Music Group, Muse llevó a cabu la so primer xira internacional n'estadios, actuando n'Australia, Nueva Zelanda, Canadá y Francia. La banda tocó nel Festival de Glastonbury en xunu de 2004.[14] Poques hores dempués del mesmu, el padre del batería Dominic Howard, quien asistió al festival, finó d'un ataque cardiacu.[15] Matt declaró al respeutive de ello: «Foi casi surrealista qu'una hora más tarde morriera'l so padre. Yera casi increíble. Pasamos cerca d'una selmana con Dom tratando de sofitalo. Creo que taba feliz de que siquier el so padre llegó a velo no que pa esi tiempu probablemente foi'l meyor momentu de la trayeutoria de la banda».[15] Muse siguió con una xira descomanadamente esitosa, principalmente polos Estaos Xuníos, hasta mediaos de 2005. El 2 de xunetu d'esi añu, Muse participó del conciertu Live 8, na so edición parisina.[16]

El grupu recibió dellos premios y nominaciones, ente ellos el premiu al «meyor álbum» nos Kerrang! Awards de 2004, tamién ganaron nes categoríes meyor artista alternativu» y «meyor artista inglés ya irlandés» nos MTV Europe Music Awards.[17][18] Sicasí, resultaron ganadores na categoría meyor actuación en vivu» nos Brit Awards y Q awards y en «meyor banda en vivu» nos NME Awards.[19][20][21] A finales de 2005, editóse un nuevu DVD: Absolution Tour, que contién casi la totalidá del conciertu en Glastonbury, amás de cuatro canciones más de distintos conciertos de la xira.[22][23] L'únicu cantar de Absolution que nun apaez nel DVD ye «Falling Away With You».[22] El DVD obvtuvo la certificación de platín nel Reinu Xuníu.

Black Holes and Revelations (2006-2008)

[editar | editar la fonte]
Vista xeneral del escenariu de los conciertos ufiertaos en xunu de 2007 nel Estadiu de Wembley. Estos conciertos fueron oficialmente publicaos nel álbum H.A.A.R.P.

Dempués d'unos meses de descansu, la banda tornó a los estudios de grabación n'agostu de 2005. El nuevu discu foi producíu nuevamente por Costey y foi tituláu Black Holes and Revelations. L'álbum salió a la lluz nel mercáu européu'l 3 de xunetu de 2006, anque en Xapón foi llanzáu'l 28 de xunu, cola pista extra Glorious. El discu foi'l mayor ésitu comercial de la banda, pero alloñóse abondo de los sos trabayos anteriores por incluyir el soníu electrónicu muncho más nes sos composiciones, lo que foi mal recibíu por dellos críticos y siguidores.

La xira empezó'l 13 de mayu, con apaiciones en radio y televisión. Sicasí, la xira europea empezó en Barakaldo; siguíu por conciertos en Madrid, Badalona y Lisboa. Darréu hubo una recordada actuación nel Reading Festival.[24] El 4 d'avientu de 2006, Muse anunció qu'actuaríen nun conciertu nel anováu estadiu de Wembley, con una capacidá averada de 70 000 persones, el 16 de xunu de 2007. Por cuenta de la rápida venta de toles entraes, anuncióse un segundu conciertu nel mesmu recintu'l 17 de xunu[25]

A empiezos d'abril volvieron de xira por América del Norte (dempués de percorrer Oceanía y Asia). En mayu de 2007 Muse retornó a Europa p'actuar como cabeza de cartelu en festivales de la talla de Pinkpop, Rock am Ring, el FIB Heineken de Benicassim o Rock Werchter. El 17 de marzu de 2008 editóse HAARP en DVD y CD, conteniendo l'actuación en direuto nel Estadiu de Wembley del 16 y 17 de xunu del 2007, imáxenes, y amosando una gran cantidá d'efeutos tocantes a lluces y el so gran aventón por sobre l'escenariu.

The Resistance (2009-2011)

[editar | editar la fonte]
Muse interpretando «Resistance» na National Indoor Arena, Birmingham el 10 de payares de 2009.

Les grabaciones pal quintu álbum d'estudiu empezaron el 2 de febreru de 2009. Nuna entrevista cola BBC, Bellamy comentó que l'álbum amosaría distintes influencies clásiques, y que taría «bien orquestado».[26] Na edición de febreru de la revista xuvenil australiana jMag, publicada pola emisora de radio Triple J, informóse que Bellamy anunciara nel foru de la banda que compunxera la «más pesada de toes». Declaró: «Hai un nuevu cantar en trés partes, na que tuvi trabayando esporádicamente mientres años. Yá que un gran porcentaxe de la composición ye orquestal... Tuvi iguando los elementos orquestales yo mesmu, lo que ta llevando enforma tiempu».

El 24 de marzu de 2009, anunciar nel sitiu web de la banda que s'empecipiaría una nueva xira na seronda nel Reinu Xuníu, Europa y América del Norte. Tamién se declaró que la banda sería la invitada especial en dellos de los conciertos que va realizar U2 n'América del Norte a lo llargo de setiembre. El 1 de xunu confirmáronse 30 conciertos n'Europa.[27] La xira europea empezó'l 30 d'ochobre nel Hartwall Arena de Finlandia y remató el 4 d'avientu nel PalaOlimpico de Turín, Italia. Les 95,000 entraes de la xira vender en pocos minutos dende la so puesta en venta'l 9 de xunu.[28] El 22 de mayu la banda anunció que'l títulu del quintu álbum sería The Resistance y más tarde, el 16 de xunu, confirmaron que la fecha de llanzamientu sería'l 14 de setiembre de 2009. Pal 3 de xunetu, yá se dieren a conocer los cantares que formaríen l'álbum, al traviés d'actualizaciones continues nel Twitter oficial de la banda.[29]

El 13 de xunetu del 2009, como promoción, Muse llanzó un micrositio anexu al so páxina web oficial, que contenía un mapa d'Eurasia y pistes p'atopar el ruempecabeces que, a midida que yera resueltu, revelaba progresivamente cachos del senciellu «United States of Eurasia». El día 3 d'agostu pudo escuchase na BBC Radio 1, el primer senciellu oficial del discu, «Uprising». Tamién s'anunció que se presentaríen díes antes de la venta del álbum, nel so llugar natal Teignmouth, Devon, onde, diba tiempu nun habíen tocáu, al igual qu'un día antes taríen presentes nos Video Music Awards de MTV, xunto con otres bandes como Green Day. El 8 de setiembre del 2009 el discu foi peneráu n'Internet na so totalidá, por cuenta de problemes na fecha d'entrega en tiendes de Melbourne y París. El 28 de payares del 2009, mientres el conciertu que la banda ufiertó nel Palaciu de Deportes de la Comunidá de Madrid, numberoses cámares realizaron la grabación del eventu pa darréu editar el videoclip del tercer senciellu del discu, «Resistance», que vio la lluz el 14 de xineru del 2010 na web oficial de la MTV. Mientres el 2010 grabaron el cantar «Neutron Star Collision (Love Is Forever)» que foi incluyida na banda sonora de la película The Twilight Saga: Eclís. El video foi estrenáu'l 20 de mayu de 2010. Nésti amuésense imáxenes de la banda tocando nun llugar paecíu a un set, combinaes con imáxenes de la película. En dexando qu'un cantar fuera incluyida na banda sonora pa una película, Chris Wolstenholme, declaró nuna entrevista que participando na banda sonora, agora sentíense un pocu «como si vendiéramos la nuesa alma».

El 12 de xunetu del 2010, el baxista Chris Wolstenholme informó a la revista NME que'l grupu diba tomase un descansu al rematar la xira de The Resistance, y qu'ensin dulda el grupu empezaría a grabar nuevu material al añu siguiente. Bellamy dixo tamién el 8 de setiembre nuna entrevista pa la mesma revista, que'l nuevu álbum del grupu sería más personal y más bono d'encaxar en pequeños conciertos en contraposición a la so actual xira d'estadios. El 12 de setiembre d'esi añu Muse ganó un MTV Video Music Award na categoría meyores efeutos especiales», pol cantar «Uprising». El 21 de payares del mesmu añu, Muse tomó parte nos American Music Award na categoría de rock alternativu, nuna ceremonia nel Nokia Theater, Los Angeles. El 2 d'avientu fíxose pública la nominación de Muse a tres premios de los 53rd Grammy Awards: El cantar «Resistance» foi nomada a meyor actuación de rock por un dúu o grupu con vocales y meyor cantar de rock; y l'álbum The Resistance, nomáu a meyor álbum de rock, llogrando'l Grammy por esta postrera. En marzu y abril de 2011 abrieron los conciertos d'U2, na so xira por sudamérica. Los díes 26 y 28 d'agostu del 2011, nos Leeds Festival y Reading Festival respeutivamente, tocaron tolos cantares del álbum Origin of Symmetry n'homenaxe al 10° aniversariu de llanzamientu del discu, declarando que sería la última vegada que tocaren temes del discu (sacante «Plug in Baby», «New Born» y «Feeling Good»), considerándolo'l zarru d'una etapa de la banda».[30][31]

The 2nd Law (2012-2014)

[editar | editar la fonte]

N'ochobre de 2011, el tríu británicu volvió a los estudios en Londres pa grabar el so sestu álbum,[32] el que foi siguíu, al igual que'l discu anterior vía red sociales como Twitter, Youtube y la páxina oficial del grupu.[33] Estrenóse una primicia del discu en xunu del 2012 que prevía'l nuevu soníu de la banda, amás del senciellu "Survival", que foi'l cantar oficial de los Xuegos Olímpicos de Londres 2012, y que s'estrenó y punxo a la venta na Radiu 1 de la BBC el 27 de xunu. Howard dixo alrodiu de les composiciones: «[Bellamy] Amosóme delles coses que compunxo y suena más soft rock, pero depués cola banda seguro endurecemos el soníu».[34] A priori The 2nd Law tenía previstu'l so llanzamientu pal 17 y 18 de setiembre de 2012, pero depués se concretizó el 1 y 2 d'ochobre como feches de llanzamientu y se estatizó que'l so soníu sería un pocu más nidiu que'l de los d'anteriores llanzamientos.

En The 2nd Law destácase un claru puntu d'inflexón nel soníu de la banda respeuto de los sos trabayos anteriores, reflexándose na voz de Matthew Bellamy, les composiciones de Chris Wolstenholme, onde ye'l cantante principal, y l'amplia gama d'estilos que toma, estrenando un soníu dubstep en cantares como Follow Me o Unsustainable, o l'estilu funk en Panic Station. Esto dio pie a una receición bien estremada del públicu d'opiniones positives y negatives y, ente aquelles negatives, alegaben que perdieren la esencia de lo que yeren antes. Magar la banda fixo casu omiso ante l'ésitu del discu, Matthew Bellamy dixo nuna entrevista que «taba decepcionáu» col trabayu realizáu en The 2nd Law.[35]

En payares del mesmu añu anunciaron la so xira veraniega pa presentar The 2nd Law en distintos estadios europeos: Unsustainable Tour, onde la banda anovó dafechu la forma de guardar los sos conciertos. Esta xira consta d'escenarios rotantes en forma de pirámide y lluces láser qu'en xunto llogren un gran espectáculu visual, razón pola cual fueron reconocíos en delles ocasiones como'l meyor espectáculu en vivu.[36] El nome de Unsustainable Tour ye n'Europa, pa terminar na xira mundial The 2nd Law: World Tour. Dientro del Unsustainable Tour grabóse'l conciertu nel Estadiu Olímpicu de Roma, dáu'l 6 de xunetu de 2013 ante 60.963 persones, y llanzáu nel CD/DVD/Blu-Ray "Muse: Live at Rome Olympic Stadium", el primer DVD d'un conciertu na hestoria en ser grabáu en formatu Ultra HD. El discu foi llanzáu'l 5 de payares de 2013 y estrenáu nos cines de namái 20 ciudaes del mundu.

En xunu del 2013, amosar nes meyores de la película World War Z promocionando'l cantar The 2nd law: Isolated System; la canal oficial de YouTube xubió un videu nel que'l logo característicu pon Muze, y na premier de la película n'Inglaterra, la banda dio una actuación en vivu.

La banda declaró que se van tomar un descansu dempués de la so xira n'Australia y que nos próximos meses meter al estudiu de mano a grabar nueva música. Matt Bellamy declaró tener yá escrites dellos cantares y, según Bellamy, a la banda gustaría-y volver a los sos raigaños nel próximu discu.[ensin referencies]

Drones (2015-presente)

[editar | editar la fonte]

Dempués de revelar dellos detalles sobre los planes que tienen pal so 7º álbum d'estudiu,[37] la banda oficialmente empecipió la so grabación el día 3 d'ochobre del 2014, información revelada gracies a una fotografía que Dominic Howard xubió a la so instagram personal, siguíu por una fotografía na cuenta oficial de instagram de la banda titulada "Day 1" (Día 1), na que puede vese a los sos trés integrantes nel estudiu de grabación.

Nel so páxina oficial la banda convida a les sos fans a siguilos en Instagram, rede na que de cutio van tar amosando imáxenes de les meyores del procesu de grabación del nuevu material, que va ser llanzáu nel añu 2015.[38]

N'unu de los sos recién videos en Instagram algamar a ver que'l nome del nuevu material sería Drones, unos díes dempués la banda confirmar.

Tres dellos meses de noticies a cuentagotes y pequeñes muestres al traviés de Instagram, el 12 de marzu de 2015 publicar oficialmente un adelantu del nuevu discu, el cantar Psycho, que va llamar l'atención pola vuelta del grupu a un riff pesáu y, sobremanera, pol usu d'un vocabulariu fuerte. Amás la banda confirma na so páxina web que'l primer senciellu, llamáu Dead Inside, va ver la lluz el 23 de marzu, y el discu completu Drones el 8 de xunu en Reinu Xuníu, un día más tarde nel restu del mundu. El 28 d'abril publicaron el videu oficial del primer senciellu, Dead inside, consideráu unu de los meyores últimos videoclips de la banda británica.

En febreru de 2016, Muse ganó'l premiu Grammy na categoría "Meyor álbum de rock".

Estilu ya influyencia

[editar | editar la fonte]

Parte del ésitu de Muse mora na gran capacidá interpretativa y compositiva de los sos integrantes, ye una banda conocida por tomar y entemecer diversos xéneros y corrientes musicales. Les sos influencies orixinales inclúin artistes como Nirvana, Radiohead, Pink Floyd, Rage Against The Machine,[39] Rush,[40] Deftones, The Smashing Pumpkins, Jeff Buckley,[41] y Jimi Hendrix; amás de la influencia de compositores clásicos, especialmente, aquellos de la yera romántica, tales como Sergéi Rajmáninov, Franz Liszt y Frédéric Chopin.[42] Adicionalmente la música llatina tuvo una influencia considerable nel soníu de la banda. Darréu la banda foi influyida por agrupaciones como U2, Depeche Mode, INXS y Queen.

Dellos críticos fixeron comparances ente'l soníu de Muse col soníu de la banda inglesa Radiohead, especialmente la voz de Bellamy. Anque ésti declaró que nun-y gusta enforma» la música de la banda de Oxford y atribúi les semeyances al fechu de qu'él y el cantante de Radiohead son notablemente influyíos pol músicu Jeff Buckley.[41]

El Diariu La República publicó en Xunu de 2013 la clara influencia musical y estilu de Radiohead sobre bandes creaes na década de los años 1990. Notablemente Muse ye casi diez años más nuevu que la banda de Oxford, inclusive Matthew Bellamy, pretendía asonsañar la voz de Thom Yorke, pero dambos tienen rexistros de voz distintos. Mientres, el tonu de Bellamy ye más aguda y hiriente a traza de Tenor dramáticu, el de Yorke tien muncho más matices (denota llamentu, roxura, señardá) y fines espresiones a la traza de Tenor, polo cual l'alderique siempres esta abiertu.

Matt Bellamy, quien suel llevar el cantar principal, demostró tener una voz enérxica tantu nel rexistru de voz de pechu como nel de voz de cabeza. El so falsete recuerda a los críticos sobre grandes vocalistas de la música rock como Jeff Buckley y Freddie Mercury.

Miembros

[editar | editar la fonte]
Miembros actuales
Otros miembros de sofitu *

Morgan Nicholls: teclaos, percusión, sintetizador, guitarra, baxu (2004, 2006-presente). Sofitó cuando Christopher rompióse'l brazu nel 2006.

  • Tom Kirk: Video productor de la banda dende los entamos de la mesma; creador de conteníos visuales de conciertos en vivu.

Discografía

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Discografía de Muse
Álbumes d'estudiu *

1999: Showbiz

Conciertos

[editar | editar la fonte]
  • US Campus Invasion Tour 2005 (2005)
  • Black Holes and Revelations Tour (2006–08)
  • The Resistance Tour (2009–11)
  • The 2nd Law World Tour (2012–14)
  • Psycho Tour (2015)
  • Drones World Tour (2015-16)
  • Olympic Stadium (2013)

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Strong (2006), páx.745
  2. ↑ 2,0 2,1 «Muse the alternative rock band» (inglés). RTV Channel (marzu de 2009). Consultáu'l 23 de febreru de 2010.
  3. ↑ Yong Shu Hoong (febreru de 2010). «Muse leads rock uprising» (inglés). Asia One. Archiváu dende l'orixinal, el 2010-02-09. Consultáu'l 23 de febreru de 2010.
  4. ↑ «NME.COM - Noticies - Muse play supermassive free show.». NME (4 d'avientu de 2006).
  5. ↑ Heather Phares. «Muse > Biography». allmusic. Consultáu'l 1 de xunetu de 2009.
  6. ↑ «Defiant Muse take centre stage» (inglés). BBC (11 de febreru de 2005). Consultáu'l 15 d'abril de 2014.
  7. ↑ 7,0 7,1 Morton, Roger (21 d'abril de 2008). «"The truly smart artists these days can pretty much do most of the first and second level work by themselves."» (inglés). Hitquarters. Consultáu'l 26 d'abril de 2014.
  8. ↑ «Muse's Matt Bellamy Talks» (inglés). Ultimate Guitar (25 d'avientu de 2003). Consultáu'l 15 d'abril de 2014.
  9. ↑ Fisher, Tyler (14 de xunetu de 2004). «Muse Origin of Symmetry» (inglés). Sputnikmusic. Consultáu'l 15 d'abril de 2014.
  10. ↑ Morton, Roger (12 de xunu de 2001). «Muse : Origin Of Symmetry» (inglés). NME. Consultáu'l 15 d'abril de 2014.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Stout, Gene (6 de mayu de 2004). «Absolution plows the ground for Muse's U.S. following» (inglés). Seattlepi. Consultáu'l 26 d'abril de 2014.
  12. ↑ Future, Andrew (22 de setiembre de 2003). «Muse Absolution» (inglés). Drowned In Sound. Archiváu dende l'orixinal, el 2011-08-14. Consultáu'l 14 d'abril de 2014.
  13. ↑ Ranta, Alan. «Muse Absolution» (inglés). Tiny Mix Tapes. Consultáu'l 14 d'abril de 2014.
  14. ↑ «Muse: Road To Wembley Part 4 - Glastonbury, triumph and tragedy» (inglés). NME (17 de xunu de 2007). Consultáu'l 14 d'abril de 2014.
  15. ↑ 15,0 15,1 Baggs, Michael. «10 things every Muse fan should know about Absolution» (inglés). Gigwise. Consultáu'l 14 d'abril de 2014.
  16. ↑ «LIVE 8 Concerts - Live 8» (inglés). Live8live. Archiváu dende l'orixinal, el 1 d'abril de 2010. Consultáu'l 18 d'abril de 2014.
  17. ↑ «Darkness bask in Kerrang! success» (inglés). BBC (27 d'agostu de 2004). Consultáu'l 14 d'abril de 2014.
  18. ↑ «MTV Europe Awards 2004: The winners» (inglés). BBC (18 de payares de 2004). Consultáu'l 14 d'abril de 2014.
  19. ↑ «Muse» (inglés). Brits. Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'ochobre de 2013. Consultáu'l 14 d'abril de 2014.
  20. ↑ «Muse - Q Awards 2004» (inglés). Virginmedia. Consultáu'l 14 d'abril de 2014.
  21. ↑ «NME Awards History» (inglés). NME. Consultáu'l 14 d'abril de 2014.
  22. ↑ 22,0 22,1 «Muse – Absolution Tour» (inglés). Discogs. Consultáu'l 14 d'abril de 2014.
  23. ↑ «Muse confirm new DVD» (inglés). NME (15 de payares de 2005). Consultáu'l 14 d'abril de 2014.
  24. ↑ «Confirmaes les feches del festival». Muse Management (13 de marzu de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 2014-04-15.
  25. ↑ «Wembley Stadium» (4 d'avientu de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 2007-08-22.
  26. ↑ «Muse drop rock for classical». idiomag (3 de marzu de 2009). Consultáu'l 1 d'abril de 2009.
  27. ↑ «Autumn Tour News». Muse.mu (24 de marzu de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 27 de marzu de 2009. Consultáu'l 24 de marzu de 2009.
  28. ↑ «Music Week - Music Week - Music business magacín - Muse sell out UK tour».
  29. ↑ «Musewire» (3 de xunetu de 2009).
  30. ↑ NME News: "Muse to play 'Origin...' songs for the last time at Reading and Lleéi Festivals". NME.com. Consultáu'l 10-02-2014.
  31. ↑ Upcoming Tours, Muse: "This will be the last time we play origin of symmetry songs". Ultimate-guitar.com. Consultáu'l 10-02-2014.
  32. ↑ «Esclusiva: Muse Manager Anthony Addis Talks New Album, Touring and the Challenges of Conquering America». Billboard.biz. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-06-24. Consultáu'l 3 d'avientu de 2011.
  33. ↑ Muse start recording new album Sky News. Retrieved 23 December 2011
  34. ↑ http://cucharasonica.com/2011/06/muse-si-trabaya-en-su-nuevo-disco-junto-a-matt-bellamy
  35. ↑ Matt Bellamy, vocalista de Muse, decepcionáu del so discu "The 2nd Law" Archiváu 2015-05-05 en Wayback Machine. StarMedia. Consultáu'l 08-02-2014.
  36. ↑ Feches xira 'Summer Stadiums 2013'.. BeatMashers. 19 de payares de 2012. Archivado del original el 2014-02-21. https://web.archive.org/web/20140221145527/http://www.beatmashers.com/muse-summer-stadium-2013. Consultáu'l 2017-12-29. 
  37. ↑ http://www.rollingstone.com/music/news/muses-matt-bellamy-promises-to-get-heavy-on-new-album-20140729
  38. ↑ http://radio.com/2013/11/22/muse-new-album-early-2015/
  39. ↑ http://www.soundonsound.com/sos/dec03/articles/richcostey.htm
  40. ↑ http://www.heraldsun.com.au/news/special-reports/gloomy-moods/story-y6frf7qx-1111112132734
  41. ↑ 41,0 41,1 http://www.musewiki.org/Q_2000-11_%E2%80%93_Do_Not_Feed_the_Band
  42. ↑ MARCHESE, David (2009). «Pomp and circumstance». Spin 25 (9). ISSN 0886-3032, páxs. 48-54. https://books.google.com/books?id=1wIe3FI6TI0C&pg=PA53&dq#v=onepage&q=&f=false. 

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • STRONG, Martin (2006). The essential rock discography. Nueva York: Canongate. ISBN 1841958271.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]











Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Muse&oldid=4265879»