Silvio Berlusconi
| Silvio Berlusconi | |
|---|---|
 Silvio Berlusconi | |
| Mandat 8. svibnja, 2008. – 16. studenog, 2011. | |
| Prethodnik | Romano Prodi |
| Nasljednik | Mario Monti |
| Mandat 11. lipnja, 2001. – 17. svibnja, 2006. | |
| Prethodnik | Giuliano Amato |
| Nasljednik | Romano Prodi |
| Mandat 27. travnja, 1994. – 17. siječnja, 1995. | |
| Prethodnik | Carlo Azeglio Ciampi |
| Nasljednik | Lamberto Dini |
| Rođenje | 29. 9. 1936. Milano |
| Smrt | 12. 6. 2023. (dob: 86) Milano |
| Politička stranka | Naprijed Italija Kuća slobodā Pol slobodā Narod slobodā |
| Supružnik | Carla Dall'Oglio Veronica Lario |
| Zanimanje | poslovni čovjek |
Silvio Berlusconi (Milano, 29. 9. 1936. - 12. 6. 2023.) bio je italijanski poslovni čovjek, političar i državnik koji tri puta osvojio mandat premijera Italije.
Rođen je u familiji srednje klase, a nakon studija prava se počeo baviti građevinom. S vremenom je stvorio Fininvest, medijsku kuću koja će s vremenom obuhvatiti sve najvažnije privatne TV-kuće, radio stanice i novine u Italiji. Zahvaljujući tome, a i vezama sa Socijalističkom partijom i njenim vođom Bettinom Craxijem, postao je jedan od najbogatijih i najuticajnijih ljudi u Italiji. Postao je i vlasnikom nogometnog kluba AC Milan, što mu je donijelo veliku popularnost širom Italije i Evrope.
Početkom 1990-ih su kraj hladnog rata i otkriće niza korupcijskih skandala doveli do sloma dotada vladajućih demokršćana i socijalista, te se držalo da ništa neće stajati na putu reformiranim komunistima koji pola vijeka nisu bili na vlasti, pa se nisu uprljali u očima italijanskih glasača. Berlusconi je odlučio tome dati alternativu u obliku vlastite stranke po imenu Forza Italia, te stvorio desničarsku koaliciju kojoj se pridružili reformirani neofašisti iz stranke Alleanza Nazionale i padanijski separatisti iz Lega Nord. Ta je koalicija dobila izbore godine 1994. i Berlusconi je po prvi put postao premijer.
Godine 1996. se koalicija raspala, a novim izborima su na vlast došli ljevičari na čelu s Romanom Prodijem. Pet godina kasnije Berlusconi je ponovno dobio izbore kao vođa desnice te postao premijer, a njegov drugi mandat je najduži u historiji Republike Italije.
Berlusconi se istakao po neoliberalnoj ekonomskoj politici, zalaganju za evropsko ujedinjenje ali i bliskim vezama s američkom administracijom Georgea W. Busha, kojeg je podržao u invaziji na Irak. Zbog toga, kao i zbog niza istraga o korupciji te izjava koje opravdavaju i veličaju fašizam, Berlusconi je jedna od najkontroverznijih ličnosti današnje Evrope.
Na parlamentarnim izborima 2006. ga je tijesno porazila koalicija lijevog centra na čelu s bivšim premijerom Romanom Prodijem. Nakon što se ta koalicija raspala, u aprilu 2008. je na čelu desničarske koalicije ponovno osvojio izbore.
Njegov treći mandat je koincidirao sa izbijanjem velike globalne krize koja je izuzetno teško pogodila Italiju, a također je bio obilježen i seksualnim skandalima. Sve je to dovelo do drastičnog pada Berlusconijeve popularnosti i gubitka dotadašnjih političkih saveznika. Nakon što je u jesen 2011. eskalirala kriza zemalja eurozone Berlusconi je izgubio većinu u Parlamentu, te 8. novembra 2011. najavio ostavku.
