Quiltlezing !

Vanmiddag was ik bij de lezing van Betty Prins in het museum

Oud Overschie.  Een schitterend stukje oud Rotterdam waar ik

 beslist deze zomer nog eens naar terugga.

 

Betty had behoorlijk wat A4'tjes voorbereid, maar natuurlijk

kwamen er diverse verhalen bij die ook verteld moesten worden

dus de rest volgende keer?

We hebben genoten van de verhalen en de quilts in 't echt'

 

De 'antieke' is van dichtbij natuurlijk veel mooier

 

maar je kunt hem natuurlijk ook andersom hangen met zo'n achterkant!

 

 

 

De dear Jane was natuurlijk ook aanwezig en

wat een plaatje wordt het.

 

 

 

 Na de lezing hebben we het museum verder bekeken, het was net

of ik bij mijn grootouders op bezoek was,

kompleet met bedstee + logcabin quilt.

 

En in alle ruimtes hingen quilts in wording, over inspiratie gesproken!

 

Met excuses voor de fotokwaliteit.....

 

 



Een klein quiltje, zo maar even tussendoor.

Zó ben je met de Dear Jane Ons Janneke blokjes in de weer 

en voor je het weet zit je met vingerhoedjes op schoot. 

De prachtige quilt van SUPERGOOF liet me maar niet los. 

Maar om nu een héle deken te gaan maken...... 

'Wees wijs!' sprak een geniepig stemmetje in m'n hoofd. 

En toch begon ik eraan. 

De scrapmand deed goede dienst en ziehier het resultaat. 

Binnenkort mag dit in een quilthuisje hangen, gezellig toch?

Vond het niet nodig om dit kleine lapje te 'tacken' 

dus zette ik het geheel met spelden aan elkaar. 

Wat heb ik nu een respect voor de quiltsters van vroeger (en nu) 

die ook zo werken, maar dan met een groot formaat quilt. 

Om de haverklap blijft de draad achter een speld hangen, 

bij voorkeur als het nèt het laatste steekje is voor er afgehecht moet worden #%¥$!!

Nog even gezellig doorpitten en dan laat ik het resultaat zien.

Deze week nog een lekkere frisse neus gehaald

in het Brabantse land

met als afsluiting

Quiltgroetjes,

@nke

Top mandjesquilt eindelijk af !

De vlag mag uit, eindelijk is het dan zover. Drie jaar geleden vond ik een borduurtje dat heel lang geleden in de kast terechtkwam omdat een mens nu eenmaal niet alles kan ophangen wat hij maakt. Totaal vergeten, tot ik het met Joyce erover had. Even gezocht en ja hoor, er kwamen diverse werkjes uit het verleden tevoorschijn! Tja, toen was er natuurlijk reden te over om ook met de mandjesquilt te beginnen. Ik had maandenlang Joyce bezig gezien met lapjes, driehoekjes,  liniaal, potlood, strijkijzer en ministrijkplankje. Ik dacht er het mijne van, maarja, een mens kan het maar naar z'n zin hebben toch?

Voor ik het wist hoorden deze attributen ook tot mijn haast dagelijkse bezigheden.

Tijdens onze camperreis  zat ik ook gezellig mandjes te maken en dan schiet het op hoor!

Maar zoals dat met velen van ons gaat, je begint eens aan iets anders, zomaar, voor de verandering en dan gaan die mandjes even in een mand. (Hoe verzin je het!)

Na verloop van tijd herinner je je weer hoe leuk het was om mandjes te maken dus werk je met tussenpozen weer wat eraan.

Je vult je ' schatkist '  weer eens aan........

          en plotseling ben je al een heel eind!

Hoe zou het er met borduurtje uitzien? 

 Nou vooruit, even een sfeerbeeld:

Nog een paar mandjes aan elkaar zetten,

de laatste loodjes......













 Yes, eerste klus geklaard!

Ik heb echt zin om hem deze winter af te hebben, dus binnenkort op zoek naar een achterkant en dan de haard aan, potje thee erbij, zacht klassiek muziekje en quilten maar!

Quiltgroetjes,

@nke

Quilts en Ste-Marie-aux-Mines

Zo, ik ben weer een beetje ' geland ' . De afgelopen dagen zaten bomvol met quilts, quilts en nog eens quilts. Na een gezellige busreis met andere geïnfecteerden met het quiltvirus arriveerden we donderdagavond in Munster / Elzas. Zelfde hotel als vorig jaar, leuke kamer, balkon en een kabbelende beek daaronder gedrapeerd, dus alles was aanwezig voor een zeer aangenaam verblijf.
Vrijdagochtend na een busrit over de route du vin ( waar de druivenpluk in volle gang was ) kon de pret beginnen. Joyce en ik hadden besloten om de eerste dag de tentoonstellingen in 3 kleine dorpjes te bekijken, en als er nog tijd over was, in Ste Marie nog een. Nou dames, dat was GENIETEN met hoofdletters!

Van traditionele quilts tot handborduurwerken en alles wat daartussen te bedenken is.
Te  zien in sporthallen (op dorpsformaat) zoals bovenstaande foto, kerkjes, leegstaande Art Deco serre, landhuis, plaatselijk theater en tenten.

Wat ontroerend was, een klein zaaltje met tasjes en kleine quilts gemaakt door kinderen, variërend van 8 tot 12 jaar. Kom daar hier maar eens om!

In de villa Burrus in Ste-Croix-aux-Mines :
http://www.jardinez.com/Parcs-et-jardins-Les-Jardins-du-Parc-de-la-Villa-Burrus_Sainte-Croix-aux-Mines_Haut-Rhin_Alsace-France_f
was een kleine tentoonstelling, gedeeltelijk in winter / kerstsfeer van o.a. Born to Quilt, sfeervol, vooral door de prachtige locatie.

Aan het einde van de dag waren we volledig afgeserveerd,  we hadden eigenlijk het diner willen overslaan, zo moe waren we. Hebben we natuurlijk niet gedaan, want je kunt daar ongelooflijk lekker eten.

Zaterdag met een uitgerust lijf op naar Ste Marie. Eerst de winkeltjes. Tja, wat kun je daarover zeggen, . . . GEWELDIG!  Ca. 150 tentjes en kramen, gedeeltelijk in de open lucht met een groot aanbod van borduurwerken, schattige patronen voor tasjes, naaldendingies, lieve stofjes, nieuwigheidjes waarvan we tot dan nog niet wisten dat we die misten.

We hebben ons heel netjes gedragen hoor, je wordt wat ouder he?

Daarna de tentoonstelling n het theater bezocht van de traditionele Hollandse quilts (1700 - 2010). En daar sta je dan, oog in oog met zoveel moois dat je er heel klein van wordt.

Te bedenken dat veel van deze quilts gemaakt zijn in een tijd dat er nog gewerkt werd bij kaarsen en petroleumlampen.  Ik zal niet zeggen dat ze eeuwigheidswaarde hebben, maar ze komen een heel eind!

En zo kan ik nog wel even doorgaan, het borrelt nog een beetje na!

Enfin, eerst maar eens het een en ander afmaken, dan zien we wel weer, hoewel. . . . .

Quiltgroetjes,

@nke en ook van Joyce, die de quilts heeft gefotografeerd, zoals deze 9900 hexagons uit 1860.

Lang geleden . . .

in 1995,  5 weken voor onze dochter 14 jaar zou worden, wist ze plotseling wat ze het liefste zou krijgen. Het bleek een quilt uit het Laura Ashley boek. " Die kun jij toch wel maken, mam? " Natuurlijk kind, ik kijk met een loep hoe hij in elkaar zit, haal even stof, lint en kant en begin gewoon. Dat heb ik geweten.
Tussen mijn werk door, als kindlief op school was of boven haar huiswerk maakte, zat moeder alleen maar aan de grote tafel achter de naaimachine. Ze wilde hem pas zien op haar verjaardag.  Die leuke stofje konden me op een gegeven moment wel gestolen worden! Eindelijk, de blokken lagen op een stapel,

nu was het alleen maar een kwestie van even in elkaar zetten en met de siersteken van de machine doorstikken. Ik had nog nooit van batting gehoord, dus kwam er een dubbele laag dikke polyester in, (skipakvoering),  dat maakte hem zo lekker ' fluffig '. En de achterkant werd gewone effen dichtgeweven katoen, type achterkant van een gordijn....... Tel daarbij op de maat 1.80 x 2.20 en 2 , 5 kilo, dan begrijpen jullie dat ik HEEL BLIJ was toen ik hem op haar verjaardag kon geven.

Hieperdepiep hoera!

Inmiddels ligt hij hier al jaren opgerold in een hoekje, de smaak van onze dochter is natuurlijk veranderd. Voor dit blogje mocht hij even uit. Maar wie weet waar hij in de toekomst nog van pas gaat komen. Kleindochter die komt logeren misschien?

Quiltgroetjes,

@nke, die samen met Joyce de komende dagen Ste. Marie-aux-Mines onveilig gaat maken.

5e van de maand = Dear Jane dag!

Wat een heerlijk quiltweer is het geweest de afgelopen maand. Ik heb van alles een beetje gedaan, breien, borduren, patchen en natuurlijk de DJ. Nu hij zij lekker vordert krijg ik er steeds meer zin in en zie ik mezelf al bij de haard zitten quilten. Jaja, ik weet het, het mag nog maanden duren, maar het vooruitzicht is leuk, toch?

Als het zonnetje er was kon je me buiten vinden met de nodige 'equipment'.

Van het Janneke stofje heb ik o.a. een punt gemaakt, want dat is een welkome onderbreking na al die 4kantjes.

Wat niet wil zeggen dat er geen vierkantjes gemaakt zijn.

Ik heb besloten om de DJ om te dopen in 'Ons Janneke'. Deze quilt maak ik voor haar, vind ik een extra toegevoegde waarde. Eerst wordt er natuurlijk bij opa en oma op de quilt gespeeld of eronder geslapen, dat worden de herinneringen voor later. Of draaf ik nu door?
Nou vooruit, omdat dit zo'n gezellig Jannekestofje is nog maar een keertje:

Dat was het weer voor vandaag. Hopelijk kunnen de web-bloggers eindelijk weer eens publiceren, anders moeten de andere bloggers misschien een virtuele klaagmuur openen...:))

Quiltgroetjes,

@nke

Tweede quiltverhaaltje

't Was niet zo handig om meteen na het invoeren van mijn blogje er een paar dagen tussenuit te gaan zonder internetverbinding. (En ja, het was toch in Nederland!) Inmiddels heb ik met veel hoofdbrekens geprobeerd om het mogelijk te maken een reactie te plaatsen. Hopelijk werkt het nu wel.

Tja, op de 11e van de maand mag je natuurlijk geen Dear Jane blokje laten zien :)) dus wordt het mijn 2e quilt. Manlief en ik waren een paar jaar geleden voor het eerst in New York. Ik was onder de indruk van de stad maar ook (na Ground Zero natuurlijk) van de reclames 's avonds op Broadway. Wat een prachtige kleuren! Terwijl ik nooit zo van de felle heldere kleuren ben geweest! Was vast een gevolg van de jetlag. Op mijn 'to do' lijstje stond o.a. The City Quilter, DE quiltwinkel van NY. Daar ben ik me aardig te buiten gegaan aan stofjes in de kleuren van Broadway. Achter de winkel was een lesruimte waar men een tafel met naaimachine kon huren voor een middag of avond. Wisten jullie dat men daar vaak zo klein behuisd is dat er geen plaats is voor een naaimachine? Moet er niet aan denken......

Eenmaal thuis gaan zoeken naar een patroon wat paste bij het plaatje dat ik in mijn hoofd had. Een bargello kwam aardig in de buurt en zie hier het resultaat:

Het label maakte ik op de borduurmachine. De rand heb ik met de hand doorgequilt d.m.v. een zelfgemaakt sjabloon (van papier) waarop ik Manhattan Bridge en de skyline van NY had getekend en met een zeer gevaarlijk dubbel mesje heb uitgesneden. Dat weer met wateroplosbare stift getekend op de rand. Het papier kreukte en scheurde om de haverklap. Menslief, wat was dat een gekluns. En dan de quilt doorquilten. Voor mij was een quilt klaar als de top in elkaar zat. Dat doorquilten moest maar met de naaimachine, lekker snel!!! Nou, dat heb ik geweten. Op een beurs had ik eens papieren stroken gekocht die je op de quilt kon plakken, vervolgens transporteur omlaag en 'eenvoudig' de lijnen volgen. NOOIT doen hoor, het werd een ramp. Ik had hem beter helemaal met de hand kunnen quilten, veel gezelliger en mooier.

En zeg je nu zou je er nog zo een kunnen maken? Absoluut NEE, 't is een leuk aandenken aan NY maar ik vraag me nu wel eens af wat me heeft bezield. Hij is me nu veel te modern. Manlief geniet er in de winter van als hij koude voeten heeft, en dat is ook heel wat waard toch?

Hebben jullie dat nou ook? Dat je je ziel en zaligheid stopt in een project en later niet meer begrijpt waarom?

Zo ongemerkt is het een heel verhaal geworden, tijd om weer eens een handwerkje op te zoeken.

En oja, het label komt er aan hoor!

Groetjes,

@nke

Eerste probeerseltje

Eindelijk de stoute schoenen aangetrokken en maar in het diepe gesprongen. Ik ben benieuwd of er genoeg leuke vertelsels zullen zijn om lezers te laten terugkeren.

Eerst maar eens een voorstelrondje. Ik heet Anke en ben lapjesverslaafd. Tot voor een paar jaar geleden alleen nog met het doel om kleding te maken, maar dankzij vriendin Joyce (Quiltdjoojs) ben ik gezwicht voor het ' kleine' grote werk. Het begon allemaal met de mandjesquilt van haar. Ze probeerde me over te halen om er ook mee te beginnen maar daar was van mijn kant geen denken aan. Ik had al genoeg hobbies, was al jaren in de weer met poppenhuizen en miniaturen, werkte nog, dus NEE, voor mij geen quilt.

Tot...... ik ervan begon te dromen. En dat is voor mij een teken dat ik er dan echt iets mee moet doen. Tja, en toen was het hek van de dam. Ben zomaar begonnen met een patroon van Carla (Quilt Cottage)

Niet gehinderd door enige kennis het mes in de stof gezet. Wat was dat wennen aan de inch liniaal! Elk streepje telde ik om te controleren of ik echt niet 1/8 " te weinig sneed. Als ik daaraan terug denk voel ik me toch al een klein beetje prof.......

Nu nog eens proberen of er een foto bij geplaatst kan worden en dan het www op!

Quiltgroetjes,

@nke