Tja, op de 11e van de maand mag je natuurlijk geen Dear Jane blokje laten zien :)) dus wordt het mijn 2e quilt. Manlief en ik waren een paar jaar geleden voor het eerst in New York. Ik was onder de indruk van de stad maar ook (na Ground Zero natuurlijk) van de reclames 's avonds op Broadway. Wat een prachtige kleuren! Terwijl ik nooit zo van de felle heldere kleuren ben geweest! Was vast een gevolg van de jetlag. Op mijn 'to do' lijstje stond o.a. The City Quilter, DE quiltwinkel van NY. Daar ben ik me aardig te buiten gegaan aan stofjes in de kleuren van Broadway. Achter de winkel was een lesruimte waar men een tafel met naaimachine kon huren voor een middag of avond. Wisten jullie dat men daar vaak zo klein behuisd is dat er geen plaats is voor een naaimachine? Moet er niet aan denken......
Eenmaal thuis gaan zoeken naar een patroon wat paste bij het plaatje dat ik in mijn hoofd had. Een bargello kwam aardig in de buurt en zie hier het resultaat:
Het label maakte ik op de borduurmachine. De rand heb ik met de hand doorgequilt d.m.v. een zelfgemaakt sjabloon (van papier) waarop ik Manhattan Bridge en de skyline van NY had getekend en met een zeer gevaarlijk dubbel mesje heb uitgesneden. Dat weer met wateroplosbare stift getekend op de rand. Het papier kreukte en scheurde om de haverklap. Menslief, wat was dat een gekluns. En dan de quilt doorquilten. Voor mij was een quilt klaar als de top in elkaar zat. Dat doorquilten moest maar met de naaimachine, lekker snel!!! Nou, dat heb ik geweten. Op een beurs had ik eens papieren stroken gekocht die je op de quilt kon plakken, vervolgens transporteur omlaag en 'eenvoudig' de lijnen volgen. NOOIT doen hoor, het werd een ramp. Ik had hem beter helemaal met de hand kunnen quilten, veel gezelliger en mooier.
En zeg je nu zou je er nog zo een kunnen maken? Absoluut NEE, 't is een leuk aandenken aan NY maar ik vraag me nu wel eens af wat me heeft bezield. Hij is me nu veel te modern. Manlief geniet er in de winter van als hij koude voeten heeft, en dat is ook heel wat waard toch?
Hebben jullie dat nou ook? Dat je je ziel en zaligheid stopt in een project en later niet meer begrijpt waarom?
Zo ongemerkt is het een heel verhaal geworden, tijd om weer eens een handwerkje op te zoeken.
En oja, het label komt er aan hoor!
Groetjes,
@nke
