loumire
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Tayon-bodje latén « lumen » (minme sinse), avou l’ cawete « -ire ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /lu.miːʀ/ /ly.miːʀ/ /lu.mɛːʀ/ /lu.mjɛːʀ/ /lu.mjeʀ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /lu.miːʀ/
- Ricepeures : lou·mire
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
loumire | loumires |
loumire femrin
- (fizike) waches electomagnetikes evoyeyes pa on tchôd coir, ki rind veyåves les sacwès.
- Li prumî djoû, li Bon Diu creya l’ loumire. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Les tinrès coleurs distindnut al loumire. — Motî Alphonse Massaux (fråze rifondowe).
- Bon Diu ! K’ i fwait måhaitî, cial, la k’ i n’ a nole loumire. — Paul-Henri Thomsin (fråze rifondowe).
- Nosse sourdant d’ loumire, c’ est l’ solea.
- C’ ît ene loumire, èn airdiè ki rewoeyive les eures. — Marie-Louise Choisez.
- lampe ou ôte sourdant di ces waches la.
- Shoflez l’ loumire des montêyes !
- Gn aveut k’ ene bladjote loumire po loumer s’ botike. — José Schoovaerts (fråze rifondowe).
- corant electrike.
- Dji n’ sai pus kéne anêye k’ on a metou l’ loumire e viyaedje.
Parintaedje
[candjî]- loumer, loumaedje, loumeu
- loumter, loumtaedje
- loumyî, loumion
- loumrote, loumrete
- louminåcion, louminer (O0), louminaire
- loumiraedje, loumiraedjisse (noûmots)
- aloumer, aloumaedje, aloumeu, aloumeuse
- aloumete, aloumire, aloumoere
- raloumer, raloumaedje, raloumeu
- riloumer
(minme sourdant etimolodjike)
Mots d’ aplacaedje
[candjî]- spectåke son et loumire
- foitès loumires so (Fr. plein feu sur)
Ortografeyes
[candjî]Ratournaedjes
[candjî]waches electromagnetikes ki djondèt l’ ouy et permete li vuzion
sourdant di ces waches la
Waitîz eto
[candjî]Lijhoz l’ årtike loumire so Wikipedia