Aller au contenu

loumire

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « lumen » (minme sinse), avou l’ cawete « -ire ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
loumire loumires

loumire femrin

  1. (fizike) waches electomagnetikes evoyeyes pa on tchôd coir, ki rind veyåves les sacwès.
    • Li prumî djoû, li Bon Diu creya l’ loumire. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Les tinrès coleurs distindnut al loumire. Motî Alphonse Massaux (fråze rifondowe).
    • Bon Diu ! K’ i fwait måhaitî, cial, la k’ i n’ a nole loumire. Paul-Henri Thomsin (fråze rifondowe).
    • Nosse sourdant d’ loumire, c’ est l’ solea.
    • C’ ît ene loumire, èn airdiè ki rewoeyive les eures. Marie-Louise Choisez.
  2. lampe ou ôte sourdant di ces waches la.
    • Shoflez l’ loumire des montêyes !
    • Gn aveut k’ ene bladjote loumire po loumer s’ botike. José Schoovaerts (fråze rifondowe).
  3. corant electrike.
    • Dji n’ sai pus kéne anêye k’ on a metou l’ loumire e viyaedje.

Parintaedje

[candjî]

(minme sourdant etimolodjike)

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : C13, O0

Ratournaedjes

[candjî]
waches electromagnetikes ki djondèt l’ ouy et permete li vuzion
sourdant di ces waches la

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike loumire so Wikipedia