El Rhazali
El Rhazali (di s' plin no, e piersan, ابو حامد محمد ابن محمد غزالی, Aboû Hâmid Mohammad ben Mohammad Rhazâlî), c' esteut on rlomé soufi, ki provneut då Levant di l' Iran d' asteure.
I skepia diviè 1058 et mora e 1111.
Vicåreye
[candjî | candjî l’ côde wiki]Il esteut aprume on professeur di teyolodjeye. Pu, i si rsaetcha dijh ans å long po fé ene tuzinne. Il åreut viké a Damasse dins ene sicole alcoranike chafiyite.
La, i s'abéntixh k' i gn a des fås savants, djurisses et teyolodjins, ki n' tuznut k' a leu gloriole. Gn a eto des filozofes ki, por lu, distournèt les muzulmans di leus pratikes rilidjeuses. I voet eto des cis ki s' diynut soufis, mins ki pratikèt li "disvoyî soufisse". Adon, i dfene si tuzinne, et s' rimete a-z acsegnî ås djins, ey aprume a ses dicipes k' il acviernêye dins èn ermitaedje.[1]
Ses idêyes
[candjî | candjî l’ côde wiki]
Por lu, li priyire cwirrece mistike et l' inspiråtion k' ele dene doet prumer so les syinces rilidjeuses (teyolodjeye, droet et filozofeye). Po mostrer ki l' teyolodjeye (ki n' est k' on tuzaedje, ene ouve di l' esprit) est moens consecante ki li sprouve mistike (k' est ene esperyince di l' åme), i djha : "Li Bon Diu ni si studeye nén; i s' gostêye".
Sicrijhaedjes
[candjî | candjî l’ côde wiki]«L' altchimeye do bouneur».
Sourdants
[candjî | candjî l’ côde wiki]- ↑ Fabrice Midal, L'essentiel de la sagesse soufie, Presses du Châtelet, 2006, ISBN 978-2-84592-204-4.
