Saint-Thierryli Guillaume
| Guillaume | |
|---|---|
_%C3%A9glise,_vitrail_13.JPG) | |
| Mistik Keşiş | |
| Doğum | Guillaume de saint Thierry 1075 ile 1085 arası Liège, Prensi-Psikoposluğu |
| Ölüm | 8 Eylül 1148 Signy-l'Abbaye, Lorraine Dükalığı |
Saint-Thierryli Guillaume (İngilizce: William of Saint-Thierry, Fransızca: Guillaume de saint Thierry; Liège Prensi-Psikoposluğu; 1075 ila 1085 arasında bir sene Signy-l'Abbaye, Lorraine Dükalığı - 8 Eylül 1148, Signy-l'Abbaye, Lorraine Dükalığı, Kutsal Roma İmparatorluğu) daha sonra Sistersiyenlere katılmış Benediktin bir keşiş ve Hristiyan mistizminin bir teorisyeni.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Liège’de (günümüzde Belçika topraklarında) soylu bir ailede doğdu. İçinde teolojiyi de barındıran iyi bir eğitim gördü. Reims’in yakınlarındaki bir Benediktin manastırına 1111 yılından sonraki bir yıl katıldı. 1118’de, Clairvaux’daki Sistersiyen manastırının reisi olan Bernard ile tanıştı. Aralarındaki ruhsal arkadaşlık güçlendi ve ömür boyu sürdü. Guillaume’nin en büyük arzusu Clairvaux’a taşınıp Sistersiyen bir keşiş olmaktı ama Bernard bu fikri onaylamadı ve Saint-Thierry’de bulunan Benediktin topluluğuna karşı olan sorumlulukları sürdürmesi gerektiğini söyledi.[1]
Sonunda, 1135’de, unvanından, manastır reisi konumundan vaz geçerek, Ardennes’deki Signy denilen bir Sistersiyen manastırına basit bir keşiş olarak katıldı. Ölümüne dek, 1148’e kadar o manastırda yaşayacaktır.
Çalışmaları
[değiştir | kaynağı değiştir]1121 ila 1148 yılları arasında, Guillaume birkaç ruhani incelemeleri derledi (toplamda 22) ruhsal hayatla ilgili olan incelemeler Kilise Babalarının öğretilerine dayanıyordu, özellikle de; Origenes, Ambrosius, Augustinus, Büyük Gregorius ve Nissalı Gregor’un öğretilerine.[2]
İlk iki kitabı: Allah ile Temaşa Hakkında ve Sevginin Doğası ve Sevginin Yüceliği Hakkında (Kitap başlıkları Türkçeye çevrilmiştir). İki çalışması da kendisinin Augustinus okumalarından esinlenilmiştir.[3]
Kitabında: Bedenin ve Ruhun Doğası (Kitap başlığı Türkçeye çevrilmiştir), Guillaume ruhu Allah’ın imajında ve benzerinde olarak tanımlıyor. O’na göre günah ruhun Allah’a olan benzerliğine ruhun Allah’a olan imajına kıyasla daha çok zarar vermiştir. Buna rağmen Allah’ın imajı bütün insanlarda hala bulunur ve ruhun doğası üçlü birliğin imajında yaratılmaktır.[4]
Ezgiler Ezgisi Kitabının Yorumu (kitap ismi Türkçeye çevrilmiştir), Bernard McGuinn’e göre en başarılı mistik eseri. Ruh ve Allah arasındaki sevgi bağının sistematik ve samimi bir meditasyonu.[5]
İki eseri, İmanın Aynası (1140) ve MonteDei Manastırı’ndaki Keşişlere Mektup (1143) (Kitap isimleri Türkçeye çevrilmiştir). O’nun mistik öğretisini temsil eden en önemli eserleri olarak kabul ediliyor. İnsan, Allah hakkındaki bilgi ve bilgeliği üç aşamadan geçerek elde eder. İnsan, son aşama olan sevgi aşamasına ulaşmadan iman aşamasından ve mantık aşamasından geçmelidir. İnsan sevgisi, sevgi olan Allah’a ulaşır ve sevgi, kişinin ruhu Allah ile tevafuk eder.[6]
Ruhsal Doktrini
[değiştir | kaynağı değiştir]Ruhsal doktrini ve antropolojisi büyük oranda neoplatonisttir. Ruhsal yaşam hakkındaki düşüncesi ruhun Allah’a yükselmesidir. İnsan, günah ile Allah’tan ayrılır ama kişi farkındalık sürecinden geçerek: Allah’a mecburiyetten itaat etmek, sevgiden itaat etmek ve onunla olmak için itaat etmek suretiyle Allah’a geri döner.[2]
Guillaume, sevgiyi mistik hayatın temeli olarak tanımlar. Guillaume, Allah ile Temaşa Hakkında adlı incelemesinde “Sen (Allah) bizi sevdin dolayısıyla bizim için kendini alçalttın, biz de seni severek olduğun yere çıkacağız.” diye yazar.[7] Sevgi ruhen hediye olarak alınmalıdır. Allah’tan gelen sevgi hediyesi ruha Kutsal Ruh’ta Mesih’i kabul ederek ulaşır. Sevginin getireceği en büyük hediye ise Allah’ın kişi ile beraber olup hayatına dahil olmasıdır.[2]
O’nun mistik doktrini Kutsal Ruh’a önemli bir yer ayırır. Kişinin ruhunun Allah ile bir olması onunla aynı fikirde olmak anlamına gelir ya da başka bir deyişle, tek bir irade olmaktır. Allah’la bir olmak, O’nunla tek bir irade olmaktan da öte, kişinin ruhunun Allah’ın isteğinden başka bir şey istememesidir.[8]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ New Catholic Encyclopedia. B. Lohr (İngilizce). Thomson and Gale. 2003. s. 752, Cilt:14. ISBN 0-7876-4018-2.
- ^ a b c New Catholic encyclopedia. 2nd ed (İngilizce). Catholic University of America. Detroit: Thomson/Gale. 2003. s. 753. ISBN 0-7876-4004-2. OCLC 50723247. 18 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2022.
- ^ McGinn, Bernard (1991-2021). The presence of God : a history of Western Christian mysticism. B. Lohr (İngilizce). New York: Crossroad Publishing Company. s. 226. ISBN 0-8245-1121-2. OCLC 24009768.
- ^ McGinn, Bernard (1991-2021). The presence of God : a history of Western Christian mysticism (İngilizce). New York: Crossroad Publishing Company. s. 231. ISBN 0-8245-1121-2. OCLC 24009768.
- ^ McGinn, Bernard (1991-2021). The presence of God : a history of Western Christian mysticism (İngilizce). New York: Crossroad Publishing Company. s. 227. ISBN 0-8245-1121-2. OCLC 24009768.
- ^ Dictionary of Christian Spirituality. E. Rozann Elder (İngilizce). SCM press Ltd. 1983. s. 396.
- ^ McColman, Carl (2016). Christian mystics : 108 seers, saints, and sages (İngilizce). Charlottesville, VA. s. 68. ISBN 978-1-57174-730-3. OCLC 945949471.
- ^ McGinn, Bernard (1991-2021). The presence of God : a history of Western Christian mysticism (İngilizce). New York: Crossroad Publishing Company. s. 232. ISBN 0-8245-1121-2. OCLC 24009768.
