Nicolas Boileau
| Nicolas Boileau | |
|---|---|
|
| |
| Informacije | |
| Rođenje | 1. novembar 1636 Pariz, Kraljevina Francuska |
| Smrt | 13. mart 1711. Pariz, Kraljevina Francuska |
Nicolas Boileau (1. novembar 1636., Pariz - 13. mart 1711., Pariz), bio je francuski pjesnik i i vodeći književni kritičar svog vremena.[1]
Rođen je kao sin visokog državnog birokrata, pa je i on život započeo kao činovnik. U vrijeme dok je radio kao profesor na pariškom koledžu Harcourt, njegov brat Gilles Boileau, koji je već bio poznat kao pisac i prevodilac nagovorio ga je da se i on počne baviti pisanjem.[1]
Satire u kojima je ismijavao poznate ličnosti, počeo je pisati oko 1658. ali ih nije objavljivao, već samo čitao po salonima prijatelja. One su objavljene u martu 1666., ali u znatno ublaženoj verziji. Sljedeće godine napisao je jedan od svojih najuspješnijih epova - Le Lutrin, koji se bavio svađom dvojice crkvenih prelata oko toga gdje postaviti propovjedaonicu u kapeli.[1]
Didaktički priručnik u stihovima - L’Art poétique objavio je 1674. U to se vrijeme smatrao vrhunskim priručnikom za pisanje poezije u klasičnoj tradiciji i snažno je utjecao na klasičare u francuskoj i engleskoj književnosti.[1]
Boileau je 1677. postavljen za kraljevskog historiografa, pa je slijedećih 15 godina izbjegavao polemike, krajem tog perioda 1684. izabran je za člana Francuske Akademije. Boileau je ponovno počeo polemizirati 1692., kad su se književnici našli podijeljeni između između modernista i antičara (poklonika grčke i rimske književnosti).[1] Boileau je postao lider antičara i žestoko se protivio idejama lidera modernista Charles Perraulta, sa kojim je ulazio u brojne polemike
Smatrajući žene za simpatizere modernista, Boileau je napisao svoju antifeminističku satiru Contre les femmes (Protiv žena) objavljenu 1694., nakon tog je 1698 objavio Sur l'amour de Dieu (O ljubavi prema Bogu). Također je preveo klasičnu raspravu O uzvišenom, koja se pripisuje Kasiju Longinu.[1]
Boileau nije stvorio pravila klasične drame i poezije, iako se dugo mislilo da jest, ali je jedan od ključnih ljudi koji su stvorili estetiku romantizma[1]
