rozkaz

rozkaz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈrɔskas], AS: [roskas], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• wygł. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) polecenie wykonania czegoś wydane przez osobę uprawnioną do tego lub mającą nad kimś jakąś przewagę

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozkaz	rozkazy
dopełniacz	rozkazu	rozkazów
celownik	rozkazowi	rozkazom
biernik	rozkaz	rozkazy
narzędnik	rozkazem	rozkazami
miejscownik	rozkazie	rozkazach
wołacz	rozkazie	rozkazy

przykłady:

(1.1) Dowódca wydał żołnierzom rozkaz natychmiastowego wycofania się z pola bitwy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) polecenie, żądanie, nakaz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rozkaźnik m, rozkazywanie n, rozkazanie n

czas. rozkazywać ndk., rozkazać dk.

przym. rozkazujący, rozkaźnikowy

związki frazeologiczne:

przeciw sercu i hetmański rozkaz na nic

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) urdhër m
• angielski: (1.1) order, command, instruction, behest
• białoruski: (1.1) загад m
• duński: (1.1) ordre w, befaling w, pålæg n, kommando w
• esperanto: (1.1) ordono
• francuski: (1.1) ordre m, commandement m
• górnołużycki: (1.1) rozkaz m
• hiszpański: (1.1) orden ż, mandamiento m, yusión ż, consigna ż
• jidysz: (1.1) שאַף m (szaf)
• kataloński: (1.1) ordre ż
• litewski: (1.1) komanda ż
• niemiecki: (1.1) Befehl m, Kommando n
• nowogrecki: (1.1) διαταγή ż, εντολή ż
• połabski: (1.1) bat m
• rosyjski: (1.1) приказ m
• sanskryt: (1.1) शासन
• słowacki: (1.1) rozkaz m
• staroangielski: (1.1) bebod n
• szwedzki: (1.1) befallning w, order w
• ukraiński: (1.1) наказ m
• włoski: (1.1) ordine, comando

źródła:

rozkaz (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) rozkaz

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozkaz	rozkazy
dopełniacz	rozkazu	rozkazů
celownik	rozkazu	rozkazům
biernik	rozkaz	rozkazy
wołacz	rozkaze	rozkazy
miejscownik	rozkaze / rozkazu	rozkazech
narzędnik	rozkazem	rozkazy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. rozkázat, rozkazovat

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

rozkaz (język górnołużycki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rozkaz

(1.2) polecenie, zlecenie

(1.3) jęz. tryb rozkazujący

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) po rozkazu

synonimy:

(1.3) rozkazowace wašnje

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rozkaznica ż, rozkaznik m, rozkaznistwo n, rozkazowar m, rozkazowarstwo n

czas. rozkazać dk., rozkazować ndk.

przym. rozkazny, rozkazowacy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

rozkaz (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rozkaz

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. rozkázať, rozkazovať

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: