przełęcz

przełęcz (język polski)

przełęcz (1.1)

przełęcz (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpʃɛwɛ̃n͇t͡ʃ], AS: [pšeu̯ẽṇč], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geogr. obniżenie grzbietu górskiego, wyraźnie oddzielające dwa sąsiednie szczyty

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przełęcz	przełęcze
dopełniacz	przełęczy	przełęczy
celownik	przełęczy	przełęczom
biernik	przełęcz	przełęcze
narzędnik	przełęczą	przełęczami
miejscownik	przełęczy	przełęczach
wołacz	przełęczy	przełęcze

przykłady:

(1.1) Dwaj turyści spotkali się na górskiej przełęczy.

(1.1) Ciągnie mnie Wituś na stare lata na górskich konikach po himalajskich przełęczach, a ja mam duszę na ramieniu ze strachu, że się zwalę w jaką przepaść.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. łęk m

zdrobn. przełączka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) (mountain) pass, mountain pass
• arabski: (1.1) شعب, فج
• białoruski: (1.1) перавал m, горны праход m
• bułgarski: (1.1) проход m
• dzongkha: (1.1) ལ
• francuski: (1.1) col (de montagne)
• rosyjski: (1.1) перевал m
• szwedzki: (1.1) pass n, bergspass n
• tybetański: (1.1) ལ
• ukraiński: (1.1) перевал m

źródła: