otucha

otucha (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔˈtuxa], AS: [otuχa] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nadzieja wynikająca z przekonania, że będzie lepiej

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	otucha	otuchy
dopełniacz	otuchy	otuch
celownik	otusze	otuchom
biernik	otuchę	otuchy
narzędnik	otuchą	otuchami
miejscownik	otusze	otuchach
wołacz	otucho	otuchy

przykłady:

(1.1) Lekarz dodał otuchy pacjentom po operacji.

(1.1) – Zobaczysz, że to się uda! – zawołał Piotr z otuchą. – Tylko jazda do roboty!

składnia:

(1.1) dodawać otuchy + C. (komuś) • napawać otuchą + B. (kogoś) • otucha wstępuje w + B. (kogoś)

kolokacje:

(1.1) nabierać otuchy • odzyskiwać otuchę • być pełnym otuchy • robić coś z otuchą • słowa otuchy

synonimy:

(1.1) nadzieja, ufność, wiara

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. otuszyć ndk., potuszać ndk., potuszyć dk., tuszyć ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. otuszyć

uwagi:

zwykle w lp

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) uplift, encouragement, (dodawać otuchy) comfort
• jidysz: (1.1) מוט m (mut)
• niderlandzki: (1.1) aanmoediging ż
• niemiecki: (1.1) Mut m, Zuversicht ż
• rosyjski: (1.1) приободрение n
• szwedzki: (1.1) förtröstan w, förlitan w, tillförsikt w, tillit w, tilltro w, hopp n

źródła: