nominare

nominare (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) infinitivus praesentis od: nomino

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nomen n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

nominare (język włoski)

wymowa:

IPA: /nomiˈnare/

podział przy przenoszeniu wyrazu: no•mi•na•re

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) nazwać

(1.2) wypowiadać, wymawiać

(1.3) mianować, wyznaczyć, wybrać

odmiana:

przykłady:

(1.1) Lo hanno nominato Carlo. → Nazwano go Karol.

(1.2) Non nominare il nome di Dio invano. → Nie wymawiaj imienia Boga nadaremno.

(1.3) Bisogna nominare una commissione di esperti. → Trzeba mianować komisję ekspertów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) appellare, battezzare, chiamare, denominare, nomare

(1.2) citare, fare il nome (di), mentovare, menzionare, nomare

(1.3) designare, eleggere

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nome m, nomignolo m, nomea ż, nomina ż, nominazione ż, nominatore m, nominatrice ż, nominanza ż, nomination ż, nominativo m, nominatività ż, nominalismo m, nominalista m ż, nominalizzazione ż, nominalizzatore m

czas. nomare, nomarsi, nominarsi, nominalizzare

przym. nominale, nominabile, nominato, nominativo, nominalista, nominalistico

przysł. nominalmente, nominatamente, nominativamente

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. nominare < łac. nomen, -minis

uwagi:

źródła: