kamienica

kamienica (język polski)

kamienica (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌkãmʲjɛ̇̃ˈɲit͡sa], AS: [kãmʹi ̯ė̃ńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) duży, murowany budynek mieszkalny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kamienica	kamienice
dopełniacz	kamienicy	kamienic
celownik	kamienicy	kamienicom
biernik	kamienicę	kamienice
narzędnik	kamienicą	kamienicami
miejscownik	kamienicy	kamienicach
wołacz	kamienico	kamienice

przykłady:

(1.1) Mój wujek mieszka w ładnej i urokliwej kamienicy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zabytkowa kamienica • kamienica czynszowa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) dom

hiponimy:

(1.1) czynszówka

holonimy:

meronimy:

(1.1) mansarda, oficyna, suterena / suteryna

wyrazy pokrewne:

rzecz. kamień m, kamienicznik m, kamieniczniczka ż

zdrobn. kamieniczka ż

przym. kamienny, kamieniczny

związki frazeologiczne:

czyściciel kamienic

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) town house, tenement-house, bryt. tenement, amer. apartment-house
• białoruski: (1.1) камяніца ż
• niderlandzki: (1.1) herenhuis n
• ukraiński: (1.1) кам'яниця ż
• wilamowski: (1.1) haojs

źródła: