eitel

eitel (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈaɪ̯təl] ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pejor. próżny, zarozumiały

(1.2) przest. błahy, marny

(1.3) przest. czysty, sam

odmiana:

(1.1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der eitle ein eitler eitler	die eitle eine eitle eitle	das eitle ein eitles eitles	die eitlen eitlen eitle
Gen.	słaba mieszana mocna	des eitlen eines eitlen eitlen	der eitlen einer eitlen eitler	des eitlen eines eitlen eitlen	der eitlen eitlen eitler
Dat.	słaba mieszana mocna	dem eitlen einem eitlen eitlem	der eitlen einer eitlen eitler	dem eitlen einem eitlen eitlem	den eitlen eitlen eitlen
Akk.	słaba mieszana mocna	den eitlen einen eitlen eitlen	die eitle eine eitle eitle	das eitle ein eitles eitles	die eitlen eitlen eitle

(1.3) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) eingebildet

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Eitelkeit ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: