dokuczyć

dokuczyć (język polski)

wymowa:

IPA: [dɔˈkut͡ʃɨt͡ɕ], AS: [dokučyć] ​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dokuczać)

(1.1) sprawić przykrość, kłopoty lub ból

odmiana:

(1.1) koniugacja VIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		dokuczyć
czas przyszły prosty		dokuczę	dokuczysz	dokuczy	dokuczymy	dokuczycie	dokuczą
czas przeszły	m	dokuczyłem	dokuczyłeś	dokuczył	dokuczyliśmy	dokuczyliście	dokuczyli
	ż	dokuczyłam	dokuczyłaś	dokuczyła	dokuczyłyśmy	dokuczyłyście	dokuczyły
	n	dokuczyłom	dokuczyłoś	dokuczyło
tryb rozkazujący		niech dokuczę	dokucz	niech dokuczy	dokuczmy	dokuczcie	niech dokuczą
pozostałe formy czas zaprzeszły m dokuczyłem był dokuczyłeś był dokuczył był dokuczyliśmy byli dokuczyliście byli dokuczyli byli ż dokuczyłam była dokuczyłaś była dokuczyła była dokuczyłyśmy były dokuczyłyście były dokuczyły były n dokuczyłom było dokuczyłoś było dokuczyło było forma bezosobowa czasu przeszłego dokuczono tryb przypuszczający m dokuczyłbym, byłbym dokuczył dokuczyłbyś, byłbyś dokuczył dokuczyłby, byłby dokuczył dokuczylibyśmy, bylibyśmy dokuczyli dokuczylibyście, bylibyście dokuczyli dokuczyliby, byliby dokuczyli ż dokuczyłabym, byłabym dokuczyła dokuczyłabyś, byłabyś dokuczyła dokuczyłaby, byłaby dokuczyła dokuczyłybyśmy, byłybyśmy dokuczyły dokuczyłybyście, byłybyście dokuczyły dokuczyłyby, byłyby dokuczyły n dokuczyłobym, byłobym dokuczyło dokuczyłobyś, byłobyś dokuczyło dokuczyłoby, byłoby dokuczyło imiesłów przysłówkowy uprzedni dokuczywszy rzeczownik odczasownikowy dokuczenie, niedokuczenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pot. zajść za skórę, zaleźć za skórę, zalać sadła za skórę, zalać gorącego sadła za skórę, dać do wiwatu, dać popalić, przypiec do żywego, pokazać, gdzie raki zimują

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dokuczanie n, dokuczenie n, dokuczliwość ż, dokuczliwiec mos

czas. dokuczać ndk.

przym. dokuczliwy

przysł. dokuczliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

płn. prasł. *dokučiti → naprzykrzyć się, podrażnić kogoś

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: dokuczać

• rosyjski : (1.1) досадить, донять
• ukraiński: (1.1) надокучити, докучити

źródła: