bóg
bóg (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- lp , IPA: [buk], AS: [buk], zjawiska fonetyczne: wygł.; lm IPA: [bɔˈgɔvʲɛ]
- homofony: buk • Bug • Bóg
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. według wierzeń politeistycznych: istota potężniejsza od człowieka, mająca wpływ na jego los, zwykle także pogodę, zjawiska wywoływane przez Ziemię (wulkany, trzęsienia ziemi itp.); zob. też bóg w Wikipedii
- (1.2) przen. człowiek bezkrytycznie uwielbiany, wielbiony
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bóg bogowie dopełniacz boga bogów celownik bogu / bogowi bogom biernik boga bogów narzędnik bogiem bogami miejscownik bogu bogach wołacz boże bogowie depr. M. i W. lm: (te) bogi
- składnia:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Bóg m, bóstwo n, bóstewko n, bożyszcze n, bożyc m, bożnica ż, boskość ż, pobożność ż, ubóstwienie n, ubóstwianie n
- czas. bożkować[1], bóstwić, ubóstwić, ubóstwiać
- przym. boski, boży, pobożny, zbożny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) wielką literą, gdy chodzi o boga wg wierzeń monoteistycznych
- tłumaczenia:
- amharski: (1.1) አምላክ
- angielski: (1.1) god; (1.2) god
- arabski: (1.1) إله (ilah), رب, بعل
- baskijski: (1.1) jainko
- białoruski: (1.1) бог m
- bośniacki: (1.1) bog m
- bułgarski: (1.1) бог m
- cerkiewnosłowiański: (1.1) богъ m
- chiński standardowy: (1.1) 天 (tiān)
- czeski: (1.1) bůh m
- dolnołużycki: (1.1) bog m
- duński: (1.1) gud
- dzongkha: (1.1) ལྷ
- esperanto: (1.1) dio
- fiński: (1.1) jumala
- francuski: (1.1) dieu m
- gocki: (1.1) 𐌲𐌿𐌸 m
- górnołużycki: (1.1) bóh
- gudźarati: (1.1) ઈશ્વર m (īśvara)
- hebrajski: (1.1) אלהים (E'lo'him)
- hindi: (1.1) देवता m
- hiszpański: (1.1) dios m
- ido: (1.1) deo
- indonezyjski: (1.1) dewa
- interlingua: (1.1) deo
- islandzki: (1.1) guð m, goð n
- jaćwieski: (1.1) deus
- jidysz: (1.1) גאָט m (got)
- kaszubski: (1.1) bóg m
- kataloński: (1.1) déu m
- liwski: (1.1) jumal
- łaciński: (1.1) deus m
- łotewski: (1.1) dievs m
- niderlandzki: (1.1) god m
- niemiecki: (1.1) Gott m
- norweski (bokmål): (1.1) gud m
- nowogrecki: (1.1) θεός m
- portugalski: (1.1) deus m
- romański: (1.1) deo m
- rosyjski: (1.1) бог (bog) m
- ruski: (1.1) богъ m
- sanskryt: (1.1) दैव, सुर, मरुत्, देवता, अमर
- slovio: (1.1) bog (бог)
- słowacki: (1.1) boh m
- słoweński: (1.1) bog m
- słowiński: (1.1) bóg m
- staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) богъ m
- staroczeski: (1.1) bóh m
- staroperski: (1.1) 𐎲𐎥
- staroruski: (1.1) богъ m
- starosłowacki: (1.1) boh m
- suahili: (1.1) mungu
- szwedzki: (1.1) gud
- tahitański: (1.1) atua
- turecki: (1.1) tanrı
- tuvalu: (1.1) atua
- tybetański: (1.1) ལྷ
- ukraiński: (1.1) бог m
- umbundu: (1.1) suku
- wepski: (1.1) jumal
- węgierski: (1.1) isten
- włoski: (1.1) dio m, iddio m
- źródła:
- ↑
Hasło „bóg” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
bóg (język kaszubski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: /ˈbwok/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bóg bògòwie dopełniacz bòga bògów celownik bògù bògóm biernik bòga bògów narzędnik bògã bògama miejscownik bògù bògach wołacz bòże bògòwie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Bóg m, bóstwò n, bòskòsc ż, bóżk m, bóżstwò n, bóżnica ż, bòżëszcze m, pòbòżnosc, ż, nôbòżnisz m, nòbòżnosc ż, bògôcz m, bògôczka ż, bògactwò n
- forma żeńska bòżëna
- czas. nôbòżniec dk., bògacëc sã ndk., bògacec ndk.
- przym. bòsczi, bóżniczny, pòbòżny, bògati
- przysł. pòbòżnie, bògato, ùbògò
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „bóg” w: Internetowi Słowôrz Kaszëbsczégò Jãzëka, Fundacja Kaszuby.
bóg (język słowiński)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: /ˈbok/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik bóg bôga bôgji dopełniacz bôgă bôgó bôgó celownik bôgú bôgôma bôgóm biernik bóg bôga bôgji narzędnik bôgã bôgôma bôgamy miejscownik bôgú bɵgach bɵgach wołacz bôżë bôga bôgji
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Bóg m, beżbóżnôsc ż, bôżinstwô n, bóstwô n, bóżnjica ż, bôgôbojnôsc ż, bôgôbojnjica ż, bôgôbojnjik m, nobôżinstwô n, nobôżnjictwô n, nobôżnjica ż, nobôżnjička ż, nobôżnjik m, pôbôżnjica ż, pôbôżnjik m
- czas. nobôżnjoc ndk.
- przym. bôżny, bôžy, bóżnjiczny, bôgôbojny, nobôżny, pôbôżny
- przysł. beżbóżnjê, bôgôbojnjê
- wykrz. przêbôga
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „Bȯu̯g” w: Praca zbiorowa, red. Zenon Sobierajski, Słownik gwarowy tzw. Słowińców kaszubskich, Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, Warszawa 1997, s. 107.
- ↑ 2,0 2,1 Hasło „bȯ́u̯g” w: Friedrich Lorentz, Slovinzisches Wörterbuch, t. 1: A — Ɵ, Kaiserliche Akademie der Wissenschaften, Petersburg 1908, s. 57.