William Joynson-Hicks

William Joynson-Hicks
Data urodzenia	23 czerwca 1865
Data i miejsce śmierci	8 czerwca 1932 ; Londyn
	Minister zdrowia
Okres	od 27 sierpnia 1923; do 22 stycznia 1924
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
	Multimedia w Wikimedia Commons

William Joynson-Hicks, 1. wicehrabia Brentford (ur. 23 czerwca 1865, zm. 8 czerwca 1932) – brytyjski prawnik i polityk, członek Partii Konserwtywnej, minister w rządach Andrew Bonar Lawa i Stanleya Baldwina.

Życiorys

Urodził się jako William Hicks, syn Henry’ego Hicksa i Harriett Watts. Wykształcenie odebrał w Metchant Taylors’ School w Londynie.

12 czerwca 1895 r. w kościele św. Małgorzaty w Londynie poślubił Gracy Lynn Joynson, córkę Richarda Joynsona. Zmienił wówczas nazwisko na „Joynson-Hicks”. W kolejnych latach prowadził praktykę adwokacką. Następnie wstąpił do Partii Konserwatywnej i z jej ramienia bez powodzenia startował w wyborach w 1900 i 1906 r. Mandat parlamentarny uzyskał dopiero w 1908 r. po wyborach uzupełaniających w okręgu Manchester North West. Pokonał w tych wyborach Winstona Churchilla.

Utracił miejsce w Izbie Gmin po wyborach 1910 r. Rok później wygrał wybory uzupełniające w okręgu Brentford. Od 1918 r. reprezentował Twickenham. W 1919 r. otrzymał tytuł baroneta. W 1922 r. został sekretarzem handlu zamorskiego. W 1923 r. został Paymaster-General. Kiedy w maju 1923 r. nowym premierem został Stanley Baldwin, Joynson-Hicks został członkiem gabinetu jako finansowy sekretarz skarbu. Następnie został poczmistrzem generalnym i ministrem zdrowia. Pozostał na tym stanowisku do upadku konserwatywnego gabinetu w styczniu 1924 r. Po powrocie konserwatystów do władzy w listopadzie 1924 r. Joynson-Hicks został ministrem spraw wewnętrznych.

Partia Konserwatywna utraciła władzę po wyborach 1929 r. Joynson-Hicks odszedł z Izby Gmin. Otrzymał tytuł 1. wicehrabiego Brentford i zasiadł w Izbie Lordów. Pozostał ważną figurą w Partii Konserwatywnej, ale z powodu pogarszającego się stanu zdrowia nie wszedł w skład gabinetu narodowego w 1931 r. Zmarł rok później.

Miał dwóch synów i córkę. Obaj synowie, Richard i Lancelot, nosili tytuły wicehrabiów Brentford.

Linki zewnętrzne

XVIII wiek	Lord Shelburne Thomas Townshend Lord North Lord Temple Lord Sydney Lord Grenville Henry Dundas Książę Portland
XIX wiek	Lord Pelham Charles Philip Yorke Lord Hawkesbury Lord Spencer Lord Liverpool Richard Ryder Lord Sidmouth Robert Peel William Sturges Bourne Lord Lansdowne Robert Peel Lord Melbourne Lord Duncannon Książę Wellington Henry Goulburn John Russell Lord Normanby James Graham George Grey Spencer Horatio Walpole Lord Palmerston George Grey Spencer Horatio Walpole Thomas Sotheron-Estcourt George Cornewall Lewis George Grey Spencer Horatio Walpole Gathorne Hardy Henry Bruce Robert Lowe Richard Cross William Vernon Harcourt Richard Cross Hugh Childers Henry Matthews Herbert Henry Asquith Matthew Ridley Charles Ritchie
XX wiek	Charles Ritchie Aretas Akers-Douglas Herbert Gladstone Winston Churchill Reginald McKenna John Simon Herbert Samuel Lord Cave Edward Shortt William Bridgeman Arthur Henderson William Joynson-Hicks John Robert Clynes Herbert Samuel John Gilmour John Simon Samuel Hoare John Anderson Herbert Morrison Donald Somervell James Chuter Ede David Maxwell Fyfe Gwilym Lloyd George Rab Butler Henry Brooke Frank Soskice Roy Jenkins James Callaghan Reginald Maudling Robert Carr Roy Jenkins Merlyn Rees William Whitelaw Leon Brittan Douglas Hurd David Waddington Kenneth Baker Kenneth Clarke Michael Howard Jack Straw
XXI wiek	Jack Straw David Blunkett Charles Clarke John Reid Jacqui Smith Alan Johnson Theresa May Amber Rudd Sajid Javid Priti Patel Suella Braverman Grant Shapps Suella Braverman James Cleverly Yvette Cooper

W dniu powstania	Stanley Baldwin Leo Amery Lord Birkenhead William Bridgeman Lord Cave Lord Cecil of Chelwood Austen Chamberlain Neville Chamberlain Winston Churchill Philip Cunliffe-Lister Lord Curzon John Gilmour Samuel Hoare Douglas Hogg William Joynson-Hicks Lord Peel Eustace Percy Lord Salisbury Arthur Steel-Maitland Edward Wood Laming Worthington-Evans
Późniejsi członkowie gabinetu	Lord Balfour Lord Cushendun Walter Guinness Lord Londonderry