Unbikwad

Unbikwad
	unbitri ← unbikwad → unbipent
	Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.	unbikwad, Ubq, 124
Grupa, okres, blok	–, 8, g
Właściwości metaliczne	prawdop. metal
Właściwości atomowe
Konfiguracja elektronowa	[Og]5g48s2 (przewidywana)
Zapełnienie powłok	2, 8, 18, 32, 36, 18, 8, 2 (przewidywane); (wizualizacja powłok)
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.

Unbikwad (Ubq, ang. unbiquadium) – hipotetyczny pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 124. Do tej pory (lipiec 2018) nie uzyskano żadnego izotopu tego pierwiastka, a jedynie wysoko wzbudzone jądra złożone. Jednakże ich mierzalny czas życia wskazuje, że 124 protony w jądrze mają efekt stabilizujący^[1].

Nazwa

Dla nowych pierwiastków, których ostateczna nazwa nie została jeszcze ustalona, stosuje się tymczasowe nazewnictwo systematyczne, rekomendowane przez IUPAC. Nazwa pierwiastka jest tworzona na podstawie jego liczby atomowej, np. w przypadku unbikwadu: un+bi+kwad, czyli 1+2+4^[2].

Historia

Serię eksperymentów, które doprowadziły do powstania jąder złożonych pierwiastka 124, wykonano w 2006 roku w Caen, z użyciem akceleratora GANIL. Francuscy uczeni przeprowadzili próby syntezy jąder złożonych o wysokich energiach wzbudzenia, aby zbadać efekty powłokowe w jądrach pierwiastków superciężkich. Jedną z reakcji była fuzja jąder uranu z izotopami germanu pochodzącymi z naturalnej mieszaniny:

23892U + nat32Ge → 308,310,311,312,314124Ubq^* → rozszczepienie

Stwierdzono, że czasy życia jąder powstających w wyniku fuzji są dłuższe niż 10⁻¹⁸ sekundy, co świadczy o silnych efektach powłokowych w pobliżu Z=124^[1], stabilizujących jądro, a to sugeruje bliskość hipotetycznej wyspy stabilności. Zidentyfikowano je dzięki wysokiej masie produktów rozszczepienia^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b M.M. Morjean M.M. i inni, Direct experimental evidence for very long fission times of super-heavy elements, „The European Physical Journal D”, 5 lutego 2007 .
↑ Recommendations for the naming of elements of atomic numbers greater than 100. „Pure Appl. Chem.”. 51 (2), s. 381–384, 1979. DOI: 10.1351/pac197951020381.
↑ John Emsley: Nature’s Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements. Oxford University Press, 2011, s. 590. ISBN 0-19-960563-7.

[GANIL-1] M.M. Morjean M.M. i inni, Direct experimental evidence for very long fission times of super-heavy elements, „The European Physical Journal D”, 5 lutego 2007 .

[IUPAC-2] Recommendations for the naming of elements of atomic numbers greater than 100. „Pure Appl. Chem.”. 51 (2), s. 381–384, 1979. DOI: 10.1351/pac197951020381.

[Emsley-3] John Emsley: Nature’s Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements. Oxford University Press, 2011, s. 590. ISBN 0-19-960563-7.

[4] Alternatywnie do skandowców zalicza się często nie lutet i lorens, lecz lantan, aktyn oraz hipotetyczny unbiun.

[5] Budowa 8. okresu jest przedmiotem badań teoretycznych i dokładne umiejscowienie pierwiastków tego okresu w ramach układu okresowego jest niepewne.

[1]

[2]

[3]

[i]

[ii]