T.J. Ford
| ||||||||||||||||||
| Rozgrywający | ||||||||||||||||||
| Pseudonim |
T.J. | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||
| Wzrost |
178 cm | |||||||||||||||||
| Masa ciała |
75 kg | |||||||||||||||||
| Kariera | ||||||||||||||||||
| Aktywność |
2003–2012 | |||||||||||||||||
| Draft |
2003, numer: 8 | |||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||||||||||
Terrance Jerod „T.J.” Ford (ur. 24 marca 1983 w Houston) – amerykański koszykarz występujący na pozycji rozgrywającego.
Był laureatem najważniejszych nagród w szkole średniej i college'u. Ford wziął udział w drafcie NBA w 2003. Został wówczas wybrany w pierwszej rundzie z numerem ósmym przez Milwaukee Bucks.
Powtarzające się coraz częściej kontuzje nie pozwoliły Fordowi na rozegranie dużej ilości spotkań w Bucks. Kolejne mecze przemijały bez gry, a coraz szybciej zbliżał się okres końca jego kariery, jednak w 2005 zespół oficjalnie ogłosił, że Ford będzie mógł nadal grać. Przed rozpoczęciem sezonu 2006/07 trafił do Toronto Raptors, gdzie został podstawowym zawodnikiem drużyny. Wraz z nowym zespołem wygrał Atlantic Division i awansował do playoffów. Po odniesieniu kontuzji przed sezonem 2007/08, Ford stracił miejsce w podstawowym składzie i został sprzedany do Indiany Pacers. W 2011 Ford podpisał kontrakt z San Antonio Spurs. T.J. Ford prowadzi fundację własnego imienia (ang. T.J. Ford Foundation), która od 2004 pomaga w nauce i odnalezieniu się w środowisku dzieciom i rodzinom znajdującym się w złej sytuacji materialnej.
Dzieciństwo i młodość
[edytuj | edytuj kod]Moje najważniejsze wspomnienia dotyczą dzieciństwa gdy grałem w koszykówkę na podwórku. Mój tata uczył mnie podstaw a ja wraz z moim bratem graliśmy 1-1
Urodził się w Houston, jego rodzicami są Leo i Mary Ford, imię Terrance Jerod "T.J." zostało mu nadane przez matkę w chwili urodzenia[2]. Od najmłodszych lat T.J. marzył o koszykówce, także już jako młody kibic oglądał finał NBA 1990, w którym Houston Rockets powrócili na mistrzowski tron[1]. Po raz pierwszy w prawdziwym meczu koszykarskim Ford zagrał w szkole średniej Willowridge High School. Wraz z nim w składzie Willowridge ustanowili rekord 75 zwycięstw i jedna porażka (w tym w 62 grał od początku) w jego dwóch ostatnich sezonach. Zdobył tam kilka tytułów Texas Class 5A (klasy krajowej)[3][4]. W 2001 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich - McDonald’s All-American[5].
Następnie u T.J. zdiagnozowano zwężenie kanału kręgowego[6], jednak udało mu się wrócić do koszykówki i do gry dla Texas Longhorns na sezony 2001/02, 2002/03.
Podczas swojego pierwszego sezonu w Teksasie Ford nie tylko przodował w zespole w ilości przechwytów i minut na mecz, ale także został pierwszym debiutantem w historii NCAA, który prowadził w klasyfikacji asyst (8, 27 na mecz)[3][7]. Świetna gra T.J. spowodowała, że Texas Longhorns awansowali do Sweet Sixteen, a w piętnastu z tych meczów zaliczył dwucyfrową liczbę asyst, co pozwoliło mu na mianowanie go Big 12 Freshman of the Year[7]. W 2003 roku, już jako student drugiego roku, zajął trzecie miejsce w klasyfikacji asyst. W zespole Longhorns przodował w klasyfikacji punktowej, przejęć i asyst[7]. Ford był także MVP regionu południowego, prowadząc Teksas do pierwszego Final Four od 1947[3]. Pod koniec sezonu został wybrany do First Team All-America. Zdobył wtedy także wiele prestiżowych nagród, takich jak: Naismith College Player of the Year, John Wooden awards i został wybrany Player of the Year przez Sports Illustrated, The Sporting News, ESPN.com i CBS SportsLine[3][7]. Chcąc uczcić świetną grę Forda, University of Texas at Austin, zastrzegł jego numer #11, tym samym stał się czwartym sportowcem w historii uniwersytetu, a pierwszym koszykarzem, którego numer zastrzeżono. Tą czwórką byli Earl Campbell, Ricky Williams, Roger Clemens, Vince Young, a obecnie dołączył do nich Kevin Durant[8].
Kariera w NBA
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy sezon
[edytuj | edytuj kod]T.J. wiedział, że stać go na więcej niż na grę w college[1]. Po drugim roku studiów postanowił przejść na zawodowstwo i aby dołączyć do NBA wziął udział w Drafcie 2003, a liga na swojej stronie ogłaszała, że jest to zawodnik z takim talentem, że w niedługim czasie będzie mógł stać się nowym Larrym Birdem lub Magiciem Johnsonem[6]. Ford został wybrany z ósmym numerem, w rundzie pierwszej, przez Milwaukee Bucks. Ten draft jest uznawany za jeden z najlepszych w historii, brały w nim udział przyszłe wielkie gwiazdy, występujące także w NBA All-Star Game takie jak: LeBron James, Carmelo Anthony, Dwyane Wade czy Chris Bosh[7]. W swoim pierwszym sezonie, czyli 2003/04, był najlepszy w Bucks pod względem asyst, z bilansem 6,5, przy nieco ponad siedmiu punktach na spotkanie[9]. Ford został wybrany do II składu debiutantów NBA[10]. Jednak grał w tylko 55 meczach, ponieważ kontuzja zmusiła go do opuszczenia 26 meczów sezonu zasadniczego i całych Playoffów 2004. Doznał poważnego uszkodzenia ciała, podczas domowego spotkania z Minnesota Timberwolves, gdzie upadł na kość ogonową po faulu centra Marka Madsena. Uszkodził rdzeń kręgowy, co powinno mu uniemożliwić kontynuowanie kariery[6].
Po kontuzji
[edytuj | edytuj kod]Ford opuścił cały sezon 2004/05 z powodu poważnego uszkodzenia rdzenia kręgowego[6]. W czerwcu 2005, dr Robert Watkins z Los Angeles Spine Surgery Institute oświadczył, że T.J. został całkowicie wyleczony i będzie mógł wrócić do gry[11]. Rozgrywający intensywnie trenował przez kilka miesięcy w rodzinnym Houston, pod nadzorem byłego koszykarza NBA Johna Lucasa. Razem pracowali nad celnością, wytrzymałością i siłą Forda[6]. T.J. powrócił do Bucks podczas letniego obozu treningowego. Swoje pierwsze spotkanie po powrocie na parkiet gry rozegrał 1 listopada 2005, gdzie był blisko uzyskania triple-double (z 16 punktami, 14 asystami i 9 zbiórkami podczas 34 minut gry) w wygranym przez Milwaukee 117-108 wyjazdowym spotkaniu z Philadelphią 76ers[12]. W sezonie po osiągnięciach Forda nie było widać żadnych skutków kontuzji, grał z taką samą szybkością i celnością rzutów co w swoim debiutanckim sezonie. Sezon regularny zakończył z nieco ponad 12 punktami na mecz i prawie 7 asystami[9], lecz stwierdził, że Bucks nie grają już zbyt szybko i dynamicznie. Nowy trener Terry Stotts bardziej zaczął polegać na wysoko skaczącym rzucającym obrońcy Michaelu Reddzie, dobrej defensywie Andrew Boguta i Jamaala Magloire i szybko rozwijającym się rozgrywającym Mo Williamsie, wiec Ford stał się mniej ważnym zawodnikiem[4].
Wymiana do Raptors
[edytuj | edytuj kod]W pewnym sensie całe moje życie poświęciłem na walkę z chorym kręgosłupem, która była dla mnie szczęściem w nieszczęściu. To mi pomogło docenić grę i cieszyć się, że nadal mogę grać na najwyższym poziomie. W każdym meczu bo gra jest wszystkim co mam
Po sezonie 2005/06 nowo mianowany przez Toronto Raptors generalny manager Bryan Colangelo, przygotowywał zespół do nowo nadchodzącego sezonu 2006/07. Po przemyśleniach okazało się, że brakował im rozgrywającego „pierwszej 5”. Znalazł Forda. Wymienił go z Milwaukee Bucks za dobrze zapowiadającego się silnego skrzydłowego Charliego Villanueve[14]. Owa wymiana była na początku ogłoszona „wielkim niewypałem”, ze względu na kontuzję Forda[4], lecz w szybkim czasie T.J. zadomowił się w zespole, jako podstawowy rozgrywający, tworząc wraz z Chrisem Boshem świetną parę, która stanowiła o sile Raptors[15][16]. Ford spotkał dawnego znajomego z drugiego roku studiów, a także rozgrywającego José Calderóna, który zastępował go gdy Ford został kontuzjowany na kilka spotkań. Nie zależnie od jego tempa gry, Ford został wybrany najszybszym koszykarzem NBA w 2007, przez Sports Illustrated (w badani wzięło udział 271 graczy)[4][10][17]. Dobra umiejętność przechwytów, była bardzo ważna w jego inauguracyjnym sezonie. 20 grudnia 2006 rzucił zwycięskiego kosza w spotkaniu z Los Angeles Clippers[18], a dwa dni później okazało się, że rzut był wykonany po skończeniu gry. W następnym meczu z Portland Trail Blazers, także przyczynił się w dużym stopniu do zwycięstwa za pomocą asyst[19]. Umiejętności Forda w przechwytywaniu piłki, były ponownie widoczne w wygranym 120-119 spotkaniu z Seattle SuperSonics, gdzie zdobył najwięcej punktów i do tego jeden z nich znowu dał Raptors zwycięstwo[20]. Jego wysoka forma trwała dalej. Dało się poznać w spotkaniu z New York Knicks, kiedy miał 18 asyst, co ustanowiło jego rekord życiowy, a także wyrównało rekord Raptors ustanowiony przez Damona Studemiora[21]. Sezon regularny 2006/07, Ford, zakończył z wynikiem 14 punktów na mecz i prawie ośmiu asyst, co było jego najlepszym wynikiem w karierze[9]. Przypisuje mu się także dojście do playoffów po raz pierwszy od pięciu lat, a także pomoc w wygraniu dywizji[22]. W 2007 NBA Playoffs, zaliczył średnią 16 punktów na mecz i 4 asyst, ale Toronto przegrało cztery do dwóch z New Jersey Nets w pierwszej rundzie[23].
Przed sezonem 2007/08 Ford zaczął się koncentrować by zdobywać coraz więcej asyst[24]. Po początku sezonu, trener Sam Mitchell zaczął zmieniać skład rotując pomiędzy Fordem a Calderónem, co dało dobry efekt. Dnia 11 grudnia 2007 po rażącym faulu Ala Horforda, Ford doznał poważnej kontuzji w meczu z Atlanta Hawks. Był przytomny, jednak nie mógł się poruszać, więc został zwieziony z parkietu[25]. Gdy T.J. nie był zdolny do gry, Calderón wykazał się dużo lepszą grą, jako rozgrywający „pierwszej 5”. Jednak po spędzeniu kilku tygodni na treningach ze starym trenerem Johnem Lucasem w Houston, Ford powrócił do gry 4 lutego 2008, jednak już jako rezerwowy[26]. Pod koniec sezonu nie było zbyt wiele spekulacji, że Raptors będą próbować wymienić Forda, oryginalnie jednak chcieli przebudować zespół stawiając na młodszego Calderóna. W playoffach 2008 Toronto w pierwszej rundzie rywalizowało z Orlando Magic, opinie ekspertów wnioskowały, że dwaj dobrzy, wyrównani poziomem gry rozgrywający, mogą być kluczem do zwycięstwa. Podczas gdy Ford słabo grał w pierwszych dwóch meczach, które przegrali, w trzecim zaprezentowawszy się świetnie, co doprowadziło do bilansu 1-2[27]. Raptors zostali jednak wyeliminowani w piątym meczu, a nie stosowanie się Forda do zaleceń trenera podczas gry w playoffach, sprawiły, że stał się on głębokim rezerwowym, co doprowadziło do różnych spekulacji na temat wymiany z jego udziałem[28][29].
Indiana Pacers
[edytuj | edytuj kod]
Przed 2008 NBA Draft, Raptors stwierdzili że oddadzą Forda do Indiany Pacers w zamian za Jermaine O’Neala i 42 numer w drafcie (Nathan Jawai). Kanadyjczycy oprócz Forda, wysłali jeszcze do klubu z Indianapolis, dwóch graczy i numer 17 w drafcie. Tymi zawodnikami byli: Rasho Nesterovič, Maceo Baston, a w drafcie wybrali Roya Hibberta, a ponieważ wymiana nie była wykonana w „okienku transferowym”, to była sfinalizowana dopiero 9 lipca 2008[30]. W Pacers Ford dobrze zaczął, wchodząc od razu do pierwszego składu, wyrzucając z niego Jaretta Jacka, który także był rozgrywającym. Chociaż od czasów kontuzji T.J. nie mógł grać na maksymalnym poziomie, to i tak był ważnym punktem ofensywy zespołu. W dniu 1 lutego 2009, Ford, w meczu z New York Knicks, ustanowił swój rekord kariery rzucając 36 punktów, tym samym pobijając poprzedni rekord ustanowiony w tym samym tygodniu[31]. Jednak Pacers nie awansowali do 2009 NBA Playoffs, przegrywając pozycję z Detroit Pistons.
San Antonio Spurs
[edytuj | edytuj kod]9 grudnia 2011 Ford podpisał kontrakt z San Antonio Spurs[32]. 12 marca 2012, po zagraniu w 14 spotkaniach, ogłosił na Twitterze koniec kariery[33]. 15 marca 2012, wraz z Richardem Jeffersonem oraz prawem do wyboru w pierwszej rundzie draftu 2012, został wymieniony do Golden State Warriors[34]. Ford został zwolniony przez Warriors[35]. 13 marca 2012 roku zakończył sportową karierę[36].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Na podstawie[37] o ile nie zaznaczono inaczej.
- NCAA
- Uczestnik rozgrywek:
- NCAA Final Four (2003)
- Sweet 16 turnieju NCAA (2002, 2003)
- Koszykarz roku:
- NCAA:
- według Sporting News (2003)[38]
- im. Johna R. Woodena (2003)[39]
- im. Naismitha (2003)[40]
- NCAA:
- Najlepszy pierwszoroczny koszykarz:
- NCAA według USBWA (2002)[41]
- Big 12 (2002)[42]
- MVP turnieju Coaches vs. Classic (2003)
- Zaliczony do:
- I składu:
- All-American (2003)
- Big 12 (2003)
- turnieju:
- Big 12 (2002)
- Coaches vs. Classic (2003)
- Great Alaska Shootout (2002)
- II składu Big 12 (2002)
- składu honorable mention All-American (2002 przez Associated Press)
- I składu:
- Lider NCAA w asystach (2002)[43]
- Drużyna Taxas Longhorns zastrzegła należący do niego numer 11
- NBA
- Zaliczony do II składu debiutantów NBA (2004)[44]
- Uczestnik Rising Stars Challenge (2006)
- Zawodnik tygodnia NBA (7.1.2005)
Statystyki
[edytuj | edytuj kod]| Legenda | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| M | Mecze | S5 | Pierwsza piątka | MPG | Minuty na mecz |
| FG% | Celność rzutów z pola | 3P% | Celność rzutów „za 3” | FT% | Celność rzutów wolnych |
| RPG | Zbiórki na mecz | APG | Asysty na mecz | SPG | Przechwyty na mecz |
| BPG | Bloki na mecz | PPG | Punkty na mecz | ||
Na podstawie Basketball-Reference.com (ang.)
Sezon regularny
[edytuj | edytuj kod]| Sezon | Drużyna | M | S5 | MPG | FG% | 3P% | FT% | RPG | APG | SPG | BPG | PPG |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2003/04 | Milwaukee | 55 | 55 | 26,8 | 38,4% | 23,8% | 81,6% | 3,2 | 6,5 | 1,1 | 0,1 | 7,1 |
| 2005/06 | Milwaukee | 72 | 70 | 35,5 | 41,6% | 33,7% | 75,4% | 4,3 | 6,6 | 1,4 | 0,1 | 12,2 |
| 2006/07 | Toronto | 75 | 71 | 29,9 | 43,6% | 30,4% | 81,9% | 3,1 | 7,9 | 1,3 | 0,1 | 14,0 |
| 2007/08 | Toronto | 51 | 26 | 23,5 | 46,9% | 29,4% | 88,0% | 2,0 | 6,1 | 1,1 | 0,0 | 12,1 |
| 2008/09 | Indiana | 74 | 49 | 30,5 | 45,2% | 33,7% | 87,2% | 3,5 | 5,3 | 1,2 | 0,2 | 14,9 |
| 2009/10 | Indiana | 47 | 32 | 25,3 | 44,5% | 16,0% | 77,0% | 3,2 | 3,8 | 0,9 | 0,2 | 10,3 |
| 2010/11 | Indiana | 41 | 3 | 18,9 | 38,6% | 18,8% | 72,9% | 2,0 | 3,4 | 0,9 | 0,2 | 5,4 |
| 2011/12 | San Antonio | 14 | 0 | 13,6 | 44,2% | 25,0% | 78,6% | 1,3 | 3,2 | 0,6 | 0,1 | 3,6 |
| Razem | 429 | 306 | 27,7 | 43,3% | 28,9% | 81,5% | 3,1 | 5,8 | 1,2 | 0,1 | 11,2 |
Play-offy
[edytuj | edytuj kod]| Sezon | Drużyna | M | S5 | MPG | FG% | 3P% | FT% | RPG | APG | SPG | BPG | PPG |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2006 | Milwaukee | 5 | 5 | 32,4 | 49,0% | 40,0% | 91,7% | 4,0 | 6,4 | 0,6 | 0,0 | 12,6 |
| 2007 | Toronto | 6 | 5 | 22,7 | 48,7% | 50,0% | 81,0% | 1,7 | 4,0 | 1,2 | 0,3 | 16,0 |
| 2008 | Toronto | 5 | 5 | 24,8 | 36,2% | 12,5% | 93,8% | 4,4 | 6,6 | 1,0 | 0,0 | 11,6 |
| 2011 | Indiana | 2 | 0 | 7,0 | 100% | 100% | – | 0,5 | 1,0 | 0,0 | 0,0 | 3,5 |
| Razem | 18 | 15 | 24,2 | 45,7% | 37,5% | 87,8% | 2,9 | 5,1 | 0,8 | 0,1 | 12,4 |
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]T.J. Ford Foundation
[edytuj | edytuj kod]Ford założył fundację we wrześniu 2004. Organizację która ma na celu pomoc osóbom znajdującym się w złej sytuacji, w celu ich rozwoju: edukacji, rekreacji, fizyczności i dobrobytu społecznego we współpracy z rodzinami i wspólnotami[3]. Owa ma swoje filie w stanie Teksas i w Milwaukee w stanie Wisconsin[45].
Muzyka
[edytuj | edytuj kod]T.J. Ford występuje w utworze rapera Paul Walla „Get Aphilliated”, gdzie Ford rapuje „I'm like that T.J. Ford, I'm deadly on them threes”, co po Polsku znaczy „Jestem T.J. Ford nieśmiertelny król „trójek”. Także w Break Bread, gdzie jednak Wall podaje się za niego[46]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c BIO. tjford11.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-11)]., tjford11.com, dostęp 8 sierpnia 2007
- ↑ texassports.com biography. texassports.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-11)]., texassports.com, dostęp 23 lutego 2010
- ↑ a b c d e T.J. Ford Info Page – Bio, nba.com, dostęp 29 kwietnia 2007
- ↑ a b c d Jay, Paul, "Ford the new engine for high-octane Raptors", cbc.ca, 30 września 2006, dostęp 4 października 2007
- ↑ 2001 McDonalds All-American Rosters. realgm.com. [dostęp 2018-09-09]. (ang.).
- ↑ a b c d e Brady, Erik, "Ford motors toward NBA return", usatoday.com, 30 października 2005, dostęp 29 kwietnia 2007
- ↑ a b c d e Prospect Profile: T.J. Ford, nba.com/draft2003, dostęp 1 września 2007
- ↑ Melanie Boehm, "Ford gets No. 11 jersey retired one season after Final Four berth", dailytexanonline.com, 9 lutego 2004, dostęp 29 kwietnia 2007
- ↑ a b c T.J. Ford Info Page – Career Stats and Totals, nba.com, dostęp 8 października 2007
- ↑ a b TJ Ford, hoopshype.com, dostęp 3 października 2007
- ↑ "Ford Cleared For Full-Contact Basketball", nba.com/bucks, 27 czerwca 2005, dostęp 29 April 2007
- ↑ Bucks 117 76ers 108, nba.com, 1 listopada 2005, dostęp 4 października 2007
- ↑ Luis, Ernest, „NBA Madness... Up Close & Personal”, The New Paper, 2 września 2007
- ↑ "Raptors Acquire T.J. Ford and Cash from Milwaukee in Exchange for Villanueva", nba.com/raptors, 30 czerwca 2006, dostęp 5 maja 2007
- ↑ Smalls, Anthony, "The Rebirth of the Raptors", nba.com, 12 kwietnia 2007, dostęp 8 września 2007
- ↑ Raptors Post Up, nba.com/raptors, 21 marca 2007, dostęp 8 września 2007
- ↑ SI Players Poll, sportsillustrated.cnn.com, 20 lutego 2007, dostęp 29 kwietnia 2007
- ↑ Raptors 98 Clippers 96, nba.com, 20 grudnia 2006, dostęp 4 września 2007
- ↑ Raptors 101 Trailblazers 100, nba.com, 22 grudnia 2006, dostęp 4 września 2007
- ↑ Sonics 119 Raptors 120, nba.com, 11 marca 2007, dostęp 4 września 2007
- ↑ Raptors Post Up, nba.com/raptors, 14 marca 2007, dostęp 29 kwietnia 2007
- ↑ Smith, Doug, "Ford has rough ride to playoffs", thestar.com, 20 kwietnia 2007, dostęp 29 kwietnia 2007
- ↑ Jefferson, Nets Eliminate Raptors, nba.com/playoffs2007, 5 maja 2007, dostęp 4 września 2007
- ↑ Smith, Doug, "Being a better leader Ford's focus", thestar.com, 19 października 2007, dostęp 21 października 2007
- ↑ Odum, Charles, "Ford Seriously Injured as Raptors Finish Off Hawks", nba.com, 11 grudnia 2007, dostęp 12 grudnia 2007
- ↑ Millson, Larry, "Raptors romp in Ford's return", globesports.com, 5 lutego 2008, dostęp 5 lutego 2008
- ↑ Raptors Cut Magic's Lead to 2-1, nba.com, 25 kwietnia 2008, dostęp 1 maja 2008
- ↑ Smith, Doug, "Colangelo: Sam's safe 'for now'", thestar.com, 30 kwietnia 2008, dostęp 1 maja 2008.
- ↑ Perkins, Dave, "Point guard protocol top Raps issue next season", thestar.com, 30 kwietnia 2008, dostęp 1 maja 2008
- ↑ Sources: Pacers agree to O'Neal-for-Ford swap with Raptors, sports.espn.go.com, 25 czerwca 2008, dostęp 26 czerwca 2008
- ↑ Wells, Mike, "Healthier Ford going to basket more", indystar.com, 1 lutego 2009, dostęp 5 lutego 2009
- ↑ Spurs Sign T.J. Ford nba.com, dostęp 30 grudnia 2011
- ↑ T.J. Ford Announces Retirement On Twitter, https://web.archive.org/web/20120324091831/http://tracking.si.com/, dostęp 24 marca 2012
- ↑ Warriors Acquire Richard Jefferson, T.J. Ford And 2012 First Round Pick From San Antonio, nba.com, 15 marca 2012, dostęp 24 marca 2012
- ↑ Warriors waive retiring guard T.J. Ford, insidehoops.com, 17 marca 2012, dostęp 24 marca 2012
- ↑ T.J. Ford zakończył karierę. boisko.pl, 2012-03-13. [dostęp 2012-06-22].
- ↑ Profil na realgm.com. realgm.com. [dostęp 2019-11-19]. (ang.).
- ↑ Sporting News Player of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
- ↑ John R. Wooden Award. woodenaward.com. [dostęp 2023-01-20]. (ang.).
- ↑ Naismith Men’s College Player of the Year Trophy Winners. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
- ↑ USBWA Freshman of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-26]. (ang.).
- ↑ Big 12 Conference Rookie of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-02-05]. (ang.).
- ↑ Assists Per Game Yearly Leaders and Records. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-31]. (ang.).
- ↑ Year-by-year NBA All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).
- ↑ TJ's Causes. tjfordfoundation.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-22)]., tjfordfoundation.org, dostęp 8 września 2007
- ↑ Paul Wall – Break Bread Lyrics. originalyric.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-04)]., originalyric.info, dostęp 2 stycznia 2011
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona T.J. Forda. tjford11.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-11)]. (ang.)
- Profil na stronie NBA.com (ang.)