Przejdź do zawartości

SM U-26 (1913)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
U-26
Typ

U-23

Historia
Stocznia

Friedrich Krupp Germaniawerft, Kilonia

Początek budowy

1911

Położenie stępki

31 maja 1912

Wodowanie

16 października 1913

 Kaiserliche Marine
Wejście do służby

20 maja 1914

Wycofanie ze służby

30 września 1915

Los okrętu

zaginął w Zatoce Fińskiej na przełomie sierpnia i września 1915, wrak odnaleziony w maju 2014

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

669 ton ↑
864 ton ↓

Długość

64,7 m

Szerokość

6,32 m

Zanurzenie

3,45 m

Zanurzenie testowe

50 m

Napęd
na powierzchni: 2 silniki diesla o łącznej mocy 1800 KM
pod wodą: 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1200 KM
Prędkość

16,7 węzłów ↑
10,3 węzła ↓

Zasięg

8790 Mm (przy prędkości 8 węzłów) ↑
80 Mm (przy prędkości 5 węzłów) ↓

Uzbrojenie
6 torped, działo pokładowe 88 mm - 8.8 cm SK L/30
Wyrzutnie torpedowe

4 wyrzutnie torpedowe kal. 500 mm

Załoga

35

SM U-26niemiecki okręt podwodny typu U-23 zbudowany w Friedrich Krupp Germaniawerft, Kilonii w latach 1911-1914. Wodowany 16 października 1913 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 20 maja 1914 roku. 1 sierpnia 1914 roku został przydzielony do IV Flotylli pod dowództwem kapitana Egewolfa Frhr. von Berckheima[1]. U-26 w czasie dwóch patroli zatopił 3 statki nieprzyjaciela o łącznej wyporności 3 700 GRT, oraz dwa okręty rosyjskie o łącznej wyporności 11 375 GRT[2].

Pocztówka niemiecka przedstawiająca zatopienie „Pałłady”

Przed październikiem 1914 roku okręt został przeniesiony do Flotylli Bałtyckiej. W czasie pierwszego patrolu po Morzu Bałtyckim u wejścia do Zatoki Fińskiej U-26 zauważył zgrupowanie rosyjskich okrętów wojennych z Floty Bałtyckiej.

10 października zaatakował dwoma torpedami krążownik pancerny „Admirał Makarow”, lecz były one niecelne[3]. Następnego dnia U 26 napotkał krążowniki pancerne „Pałłada” i „Bajan”[3]. 11 października 1914 o 11.30 (czasu berlińskiego) powracająca z dozoru do Rewla „Pałłada” została storpedowana przez U-26. Torpeda trafiła z lewej burty w śródokręcie i spowodowała wybuch amunicji oraz kotłów, po chwili okręt zatonął w ciągu paru minut na pozycji 59°36′30″N 22°49′00″E/59,608333 22,816667. Nikt z 594 członków załogi nie przeżył. W 2000 roku wrak „Pałłady” został odkryty przez fińskich nurków[4].

4 czerwca 1915 roku kilka mil na północny zachód od wioski Hara na wybrzeżu Estonii U-26 storpedował i zatopił rosyjski stawiacz min „Jenisiej”[5].

30 sierpnia 1915 roku pomiędzy estońskimi wyspami Hiuma i Vormsi U-26 zatopił rosyjski parowiec „Ziemla” o wyporności 869 GRT[6]. Po tym wydarzeniu U-26 zaginął.

Los okrętu

[edytuj | edytuj kod]

Łódź nie powróciła z morza w sierpniu 1915 r. Przypuszcza się, że uderzyła w minę u wybrzeży Finlandii, tracąc całą 30-osobową załogę. Wrak odnaleziono w maju 2014 roku, jak doniosła fińska gazeta Helsingin Sanomat[7][8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Egewolf Frhr. von Berckheim (2 lipca 1881 - sierpień/wrzesień 1915) pierwszy i jedyny dowódca okrętu, od połowy grudnia 1914 roku na miesiąc został oddelegowany na SM U-23. - Uboat.net WWI U-boat commanders.
  2. Ships hit by U 26 - Uboat.net
  3. a b Siergiej Winogradow, Aleksiej Fiedieczkin: Bronienosnyj kriejsier «Bajan» i jego potomki. Od Port-Artura do Moonzunda. Moskwa: Jauza / EKSMO, 2011, s. 169-172. ISBN 978-5-699-51559-2. (ros.).
  4. Meritutkijat pitävät Pallada-löytöä merkittävänä. hs.fi. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]., Helsingin Sanomat, 6 października 2012, (fiń.) [dostęp 2-05-2013]
  5. Yenisey (Енисей) (+1915) - Wrecksite.eu (ang.) [dostęp 2-05-2013]
  6. SS Zemlya (+1915) - Wrecksite.eu (ang.) [dostęp 2-05-2013]
  7. Unto Hämäläinen, Sata vuotta etsitty sukellusvene U-26 löytyi. Helsingin Sanomat, May 29, 2014 p. A 15
  8. Tältä näyttää sata vuotta vanhan U26-sukellusveneen hylky Suomenlahden pohjassa – video | Yle [online], yle.fi [dostęp 2024-04-25] (fiń.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 24. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 176. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 96. ISBN 1-85367-623-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]