Rozszerzony układ okresowy pierwiastków
Rozszerzony układ okresowy pierwiastków – rozszerzenie układu okresowego z włączonymi nieodkrytymi dotychczas pierwiastkami. Wszystkie nieodkryte pierwiastki są nazwane według standardowego nazewnictwa systematycznego IUPAC.
Rozszerzenie układu okresowego zostało zaproponowane przez G.T. Seaborga w 1969 r. Istnieją także inne wersje rozszerzonego układu okresowego, ze względu na niepewność co do położenia hipotetycznych pierwiastków ósmego i dziewiątego okresu, związaną z ich nieznaną konfiguracją elektronową[1].
Układ
[edytuj | edytuj kod]Kolor niebieski na górze każdej kolumny pokazuje ostatni orbital elektronowy (są wyjątki związane z promocją elektronową, jak np. miedź). Kolor czerwony po lewej stronie każdego wiersza oznacza numer okresu.
Hel jest umiejscowiony obok wodoru zamiast nad neonem, ponieważ jest częścią bloku s2.
Okres | s1 | s2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1 | 1 H |
2 He |
p1 | p2 | p3 | p4 | p5 | p6 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2 | 3 Li |
4 Be |
5 B |
6 C |
7 N |
8 O |
9 F |
10 Ne | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3 | 11 Na |
12 Mg |
d1 | d2 | d3 | d4 | d5 | d6 | d7 | d8 | d9 | d10 | 13 Al |
14 Si |
15 P |
16 S |
17 Cl |
18 Ar | ||||||||||||||||||||||||||||||||
4 | 19 K |
20 Ca |
21 Sc |
22 Ti |
23 V |
24 Cr |
25 Mn |
26 Fe |
27 Co |
28 Ni |
29 Cu |
30 Zn |
31 Ga |
32 Ge |
33 As |
34 Se |
35 Br |
36 Kr | ||||||||||||||||||||||||||||||||
5 | 37 Rb |
38 Sr |
f1 | f2 | f3 | f4 | f5 | f6 | f7 | f8 | f9 | f10 | f11 | f12 | f13 | f14 | 39 Y |
40 Zr |
41 Nb |
42 Mo |
43 Tc |
44 Ru |
45 Rh |
46 Pd |
47 Ag |
48 Cd |
49 In |
50 Sn |
51 Sb |
52 Te |
53 I |
54 Xe | ||||||||||||||||||
6 | 55 Cs |
56 Ba |
57 La |
58 Ce |
59 Pr |
60 Nd |
61 Pm |
62 Sm |
63 Eu |
64 Gd |
65 Tb |
66 Dy |
67 Ho |
68 Er |
69 Tm |
70 Yb |
71 Lu |
72 Hf |
73 Ta |
74 W |
75 Re |
76 Os |
77 Ir |
78 Pt |
79 Au |
80 Hg |
81 Tl |
82 Pb |
83 Bi |
84 Po |
85 At |
86 Rn | ||||||||||||||||||
7 | 87 Fr |
88 Ra |
g1 | g2 | g3 | g4 | g5 | g6 | g7 | g8 | g9 | g10 | g11 | g12 | g13 | g14 | g15 | g16 | g17 | g18 | 89 Ac |
90 Th |
91 Pa |
92 U |
93 Np |
94 Pu |
95 Am |
96 Cm |
97 Bk |
98 Cf |
99 Es |
100 Fm |
101 Md |
102 No |
103 Lr |
104 Rf |
105 Db |
106 Sg |
107 Bh |
108 Hs |
109 Mt |
110 Ds |
111 Rg |
112 Cn |
113 Nh |
114 Fl |
115 Mc |
116 Lv |
117 Ts |
118 Og |
8 | 119 Uue |
120 Ubn |
121 Ubu |
122 Ubb |
123 Ubt |
124 Ubq |
125 Ubp |
126 Ubh |
127 Ubs |
128 Ubo |
129 Ube |
130 Utn |
131 Utu |
132 Utb |
133 Utt |
134 Utq |
135 Utp |
136 Uth |
137 Uts |
138 Uto |
139 Ute |
140 Uqn |
141 Uqu |
142 Uqb |
143 Uqt |
144 Uqq |
145 Uqp |
146 Uqh |
147 Uqs |
148 Uqo |
149 Uqe |
150 Upn |
151 Upu |
152 Upb |
153 Upt |
154 Upq |
155 Upp |
156 Uph |
157 Ups |
158 Upo |
159 Upe |
160 Uhn |
161 Uhu |
162 Uhb |
163 Uht |
164 Uhq |
165 Uhp |
166 Uhh |
167 Uhs |
168 Uho |
9 | 169 Uhe |
170 Usn |
171 Usu |
172 Usb |
173 Ust |
174 Usq |
175 Usp |
176 Ush |
177 Uss |
178 Uso |
179 Use |
180 Uon |
181 Uou |
182 Uob |
183 Uot |
184 Uoq |
185 Uop |
186 Uoh |
187 Uos |
188 Uoo |
189 Uoe |
190 Uen |
191 Ueu |
192 Ueb |
193 Uet |
194 Ueq |
195 Uep |
196 Ueh |
197 Ues |
198 Ueo |
199 Uee |
200 Bnn |
201 Bnu |
202 Bnb |
203 Bnt |
204 Bnq |
205 Bnp |
206 Bnh |
207 Bns |
208 Bno |
209 Bne |
210 Bun |
211 Buu |
212 Bub |
213 But |
214 Buq |
215 Bup |
216 Buh |
217 Bus |
218 Buo |
blok s | blok p | blok d | blok f | blok g | tylko jony |
Jaśniejszym odcieniem zostały oznaczone pierwiastki hipotetyczne.
Koniec układu okresowego
[edytuj | edytuj kod]Nie są znane granice stabilności jąder atomowych i nie wiadomo, jaka jest górna granica liczby atomowej, dla której pierwiastek może istnieć. Przypuszcza się, że maksymalna liczba atomowa leży pomiędzy 170 a 210[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jeries A. Rihani: Commentary On Three Different Extensions For The Periodic Table Of The Elements. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ Burkhard Fricke: Superheavy elements. A prediction of their chemical and physical properties. W: B.C. Tofield, B. Fricke: Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. Berlin - Heidelberg: Springer, 1975, s. 89-144, seria: Structure and Bonding. DOI: 10.1007/BFb0116498. ISBN 978-3-540-37395-7. [dostęp 2016-06-12]
- ↑ transuranium element, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-06-12] (ang.).