Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Postać Newtona – jedna z metod przedstawiania wielomianu. Dla wielomianu stopnia
n
{\displaystyle n}
wybiera się
n
+
1
{\displaystyle n+1}
punktów
x
0
,
x
1
,
…
,
x
n
{\displaystyle x_{0},x_{1},\dots ,x_{n}}
i buduje wielomian postaci:
w
(
x
)
=
a
0
+
∑
i
=
1
n
a
i
∏
j
=
0
i
−
1
(
x
−
x
j
)
{\displaystyle w(x)=a_{0}+\sum _{i=1}^{n}a_{i}\prod _{j=0}^{i-1}(x-x_{j})}
=
a
0
+
a
1
(
x
−
x
0
)
+
a
2
(
x
−
x
1
)
(
x
−
x
0
)
+
…
+
a
n
(
x
−
x
n
−
1
)
⋯
(
x
−
x
1
)
(
x
−
x
0
)
{\displaystyle =a_{0}+a_{1}(x-x_{0})+a_{2}(x-x_{1})(x-x_{0})+\ldots +a_{n}(x-x_{n-1})\cdots (x-x_{1})(x-x_{0})}
Wielomiany Newtona mogą być używane do interpolowania dowolnych funkcji.
Procedura interpolacji jest następująca:
x
i
{\displaystyle x_{i}}
f
(
x
i
)
{\displaystyle f(x_{i})}
x
0
{\displaystyle x_{0}}
f
(
x
0
)
{\displaystyle f(x_{0})}
x
1
{\displaystyle x_{1}}
f
(
x
1
)
{\displaystyle f(x_{1})}
x
2
{\displaystyle x_{2}}
f
(
x
2
)
{\displaystyle f(x_{2})}
⋮
{\displaystyle \vdots }
⋮
{\displaystyle \vdots }
x
n
{\displaystyle x_{n}}
f
(
x
n
)
{\displaystyle f(x_{n})}
Uzupełniamy tabelkę dopisując kolejne kolumny różnicami dzielonymi :
x
i
{\displaystyle x_{i}}
Parser nie mógł rozpoznać (SVG (MathML może zostać włączone przez wtyczkę w przeglądarce): Nieprawidłowa odpowiedź („Math extension cannot connect to Restbase.”) z serwera „http://localhost:6011/pl.wikipedia.org/v1/”:): {\displaystyle f(x_i)}
f
[
x
i
−
1
,
x
i
]
{\displaystyle f[x_{i-1},x_{i}]}
x
0
{\displaystyle x_{0}}
f
(
x
0
)
{\displaystyle f(x_{0})}
x
1
{\displaystyle x_{1}}
f
(
x
1
)
{\displaystyle f(x_{1})}
f
[
x
0
,
x
1
]
{\displaystyle f[x_{0},x_{1}]}
x
2
{\displaystyle x_{2}}
f
(
x
2
)
{\displaystyle f(x_{2})}
f
[
x
1
,
x
2
]
{\displaystyle f[x_{1},x_{2}]}
⋮
{\displaystyle \vdots }
⋮
{\displaystyle \vdots }
⋮
{\displaystyle \vdots }
x
n
{\displaystyle x_{n}}
f
(
x
n
)
{\displaystyle f(x_{n})}
f
[
x
n
−
1
,
x
n
]
{\displaystyle f[x_{n-1},x_{n}]}
Aż skończy się możliwość dalszego dopisywania:
x
i
{\displaystyle x_{i}}
f
(
x
i
)
{\displaystyle f(x_{i})}
f
[
x
i
−
1
,
x
i
]
{\displaystyle f[x_{i-1},x_{i}]}
f
[
x
i
−
2
,
x
i
−
1
,
x
i
]
{\displaystyle f[x_{i-2},x_{i-1},x_{i}]}
…
{\displaystyle \ldots }
f
[
x
0
,
…
,
x
i
]
{\displaystyle f[x_{0},\dots ,x_{i}]}
x
0
{\displaystyle x_{0}}
f
(
x
0
)
{\displaystyle f(x_{0})}
x
1
{\displaystyle x_{1}}
f
(
x
1
)
{\displaystyle f(x_{1})}
f
[
x
0
,
x
1
]
{\displaystyle f[x_{0},x_{1}]}
x
2
{\displaystyle x_{2}}
f
(
x
2
)
{\displaystyle f(x_{2})}
f
[
x
1
,
x
2
]
{\displaystyle f[x_{1},x_{2}]}
f
[
x
0
,
x
1
,
x
2
]
{\displaystyle f[x_{0},x_{1},x_{2}]}
⋮
{\displaystyle \vdots }
⋮
{\displaystyle \vdots }
⋮
{\displaystyle \vdots }
⋮
{\displaystyle \vdots }
⋱
{\displaystyle \ddots }
x
n
{\displaystyle x_{n}}
f
(
x
n
)
{\displaystyle f(x_{n})}
f
[
x
n
−
1
,
x
n
]
{\displaystyle f[x_{n-1},x_{n}]}
f
[
x
n
−
2
,
x
n
−
1
,
x
n
]
{\displaystyle f[x_{n-2},x_{n-1},x_{n}]}
…
{\displaystyle \ldots }
f
[
x
0
,
…
,
x
n
]
{\displaystyle f[x_{0},\dots ,x_{n}]}
I używamy kolejnych liczb po przekątnej jako współczynników
a
i
.
{\displaystyle a_{i}.}
Warto zauważyć, że przy implementacji znajdowania kolejnych wyrazów różnicowych nie musimy korzystać z macierzy (tablicy wielowymiarowej) – wystarczy nam jedynie zwykła tablica, pod warunkiem, że wyrazy będziemy obliczać „od dołu”.[1]
↑ David D. Kincaid David D. , E.W. E.W. Cheney E.W. E.W. , Stefan S. Paszkowski Stefan S. , Analiza numeryczna , Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2006, ISBN 978-83-204-3078-3 [dostęp 2024-01-12] . Brak numerów stron w książce