Polski Grzebień

Polski Grzebień
	; Rozdroże na Polskim Grzebieniu
Państwo	Słowacja
Wysokość	2200 m n.p.m.
Pasmo	Tatry, Karpaty
Sąsiednie szczyty	Zmarzła Kopa, Mała Wysoka
	Położenie na mapie Karpat Polski Grzebień
	Położenie na mapie Tatr Polski Grzebień
	49°10′24,5″N 20°08′24,8″E/49,173472 20,140222
	Multimedia w Wikimedia Commons

Polski Grzebień (słow. Poľský hrebeň, niem. Polnischer Kamm, węg. Lengyel-nyereg) – szeroka przełęcz (2200 m n.p.m.^[1]) w grani głównej Tatr Wysokich, pomiędzy dolinami Białej Wody (Bielovodská dolina), a dokładniej Kotłem pod Polskim Grzebieniem (Zamrznutý kotol), i Wielicką (Velická dolina). Przez Polski Grzebień poprowadzony jest znakowany szlak turystyczny łączący te doliny oraz umożliwiający wejście z przełęczy na sąsiadujący z nią szczyt Małej Wysokiej (Východná Vysoká). Droga szlaku została ułatwiona m.in. przez założenie w 1892 r. zabezpieczeń od strony północnej.

Od zachodu na przełęcz opada długa grań z Wielickiego Szczytu, w której znajdują się kolejno:

Wyżnia Wielicka Ławka (Vyšná Velická lávka),
Mały Wielicki Szczyt (Malý Velický štít),
Niżnia Wielicka Ławka (Nižná Velická lávka),
Zmarzła Kopa (Zamrznutá kopa)^[2].

Pomiędzy Zmarzłą Kopą a Polskim Grzebieniem grań utworzona jest przez kilka mniej wybitnych wzniesień i przełączek, z których najniższa położona jest na wysokości 2195 m, a więc 5 metrów niżej, niż wcięcie udostępnione szlakiem turystycznym^[1].

Okolice przełęczy dość obficie porasta kuklik górski i rzadki gatunek rośliny tatrzańskiej – jaskier lodnikowy.

To szerokie i dość głębokie przejście było znane i używane od dawna przez myśliwych. Pierwszymi znanymi turystami na Polskim Grzebieniu byli Mück, Wilhelm Roxer, Stolzenberg, Titus Szentiványi i Wadovszky 7 sierpnia 1840 r. Pierwsze przejście zimowe: Theodor Wundt, Jakob Horvay, 17 kwietnia 1884 r.^[2]

W XVIII wieku używano nazwy Grzebień w odniesieniu do długiego odcinka grani, później dodano przymiotnik Polski. W połowie XIX wieku została zawężona do przełęczy.

Szlaki turystyczne

– zielony szlak z Tatrzańskiej Polanki nad Wielicki Staw i dalej na Polski Grzebień, stąd w dół nad Zmarzły Staw, gdzie spotyka się ze szlakiem niebieskim Łysa Polana – Rohatka.

Czas przejścia z Tatrzańskiej Polanki nad Wielicki Staw: 1:45 h, ↓ 1:15 h
Czas przejścia znad stawu na Polski Grzebień: 2 h, ↓ 1:30 h
Czas przejścia z Polskiego Grzebienia do szlaku niebieskiego: 15 min w obie strony

– żółty szlak z przełęczy, prowadzący granią główną na Małą Wysoką. Czas przejścia: 1 h, ↓ 35 min^[3]

Przypisy

↑ ^a ^b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania .
↑ ^a ^b Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967.
↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.

Bibliografia

Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
Polski Grzebień, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 702 .

Linki zewnętrzne

Archiwalne widoki przełęczy w bibliotece Polona

[ugkk-1] Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania .

[whp-2] Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967.

[3] Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.

[1]

[2]

[3]