PZL-111 Koliber-235
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
jednosilnikowy, metalowy górnopłat |
| Załoga |
4 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji |
1989-1991 |
| Liczba egz. |
2 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik tłokowy Textron Lycoming O-540-B4B5 |
| Moc |
173 kW (235 KM) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
9,74 m |
| Długość |
7,52 m |
| Wysokość |
2,8 m |
| Powierzchnia nośna |
12,97 m² |
| Profil skrzydła |
NACA 64A416 |
| Masa | |
| Własna |
715 kg |
| Użyteczna |
435 kg |
| Startowa |
1150 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
265 km/h |
| Prędkość przelotowa |
235 km/h |
| Prędkość minimalna |
90 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
5,3 m/s |
| Pułap |
4500 m |
| Zasięg |
650 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
PZL-111 Koliber-235 – prototyp polskiego samolotu wielozadaniowego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1979 r. zespół pod kierunkiem inż. Janusza Drozdowskiego podjął prace nad wersją rozwojową PZL-110 Koliber. Zakładano stworzenie cięższej wersji pierwowzoru, do jego napędu planowano zastosować silnik PZL-Franklin 6A-350-C1 o mocy 162 kW. W konstrukcji wprowadzono zmiany w strukturze – pogrubiono pokrycie kadłuba oraz płata. W prototypie wykorzystano ostatecznie silnik Lycoming 0-540-B4B5 o mocy 173 kW. Zewnętrznie samolot różnił się od pierwowzoru dodatkowymi okienkami umieszczonymi za kabiną oraz powiększoną płetwą przed statecznikiem pionowym[1].
W 1981 r., z powodu braku środków, przerwano prace nad konstrukcją. Zostały wznowione przez Ryszarda Kaczkowskiego i Mariana Jakoniuka. W latach 1989–1991 zbudowano prototypy. Oblot został wykonany 13 września 1995 r.[2] Pierwszy lot miał miejsce na Okęciu, prototyp nosił znaki SP-PHI. Za sterami maszyny siedział Maciej Lech Aksler[3].
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Jednosilnikowy samolot szkolny w układzie dolnopłata o konstrukcji metalowej.
Skrzydło dwuczęściowe, jednodźwigarowe, nitowane ze zgrzewanych podzespołów. Wyposażone w klapy Flowera i bezszczelinwe lotki. NA krawędzi natarcia płata były umieszczone automatyczne sloty. Kadłub o konstrukcji półskorupowej, kabina załogi czteromiejscowa, osłonięta osłoną odsuwaną do tyłu. Za kanapą tylną umieszczono bagażnik, dostępny od wewnątrz. Usterzenie klasyczne, krzyżowe o konstrukcji metalowej. Podwozie identyczne jak w PZL-110 Koliber ale o wzmocnionej konstrukcji[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Makowski 1996 ↓, s. 23.
- ↑ PZL-111 "Senior" ("Koliber-235"), 1995. samolotypolskie.pl. [dostęp 2024-03-02]. (ang.).
- ↑ Jędrzejewski 2014 ↓, s. 112.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Jędrzejewski: Polscy piloci doświadczalni. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe Instytutu Lotnictwa, 2014. ISBN 978-83-63539-05-4. OCLC 883576680.
- Tomasz Makowski: Współczesne konstrukcje lotnicze Polski. Warszawa: Altair, 1996, seria: Przewodniki lotnicze. ISBN 83-86217-30-8. OCLC 750825903.