Przejdź do zawartości

Murong Hui

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Murong Hui
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

慕容廆

Pismo tradycyjne

慕容廆

Hanyu pinyin

Mùróng Huì

Wade-Giles

Mu-jung Hui

Murong Hui, imię publiczne: Yiluo, chiń. 洛弈 (ur. 269, zm. 333) – wódz klanu Murong od roku 285 aż do śmierci, uważany za właściwego twórcę Wcześniejszego Yan.

Był synem Murong Shigui, który zapewnił mu chińskie wykształcenie, i po śmierci swojego ojca w 283 musiał ukrywać się przed swoim wujem, Murong Shanem, chcącym zagarnąć władzę dla siebie. Dwa lata później Shan zginął zamordowany przez swoich poddanych i Hui został proklamowany wodzem Murong[1][2][3]. Niedługo później wybuchł konflikt pomiędzy nowym wodzem a jego starszym bratem, Murong Tuyuhunem. Tuyuhun był synem konkubiny, a nie jak Hui prawowitej małżonki Shigui i dlatego zgodnie z wolą ich ojca to młodszy z braci miał zostać jego następcą. Czując się zagrożony przez Hui Tuyuhun udał się na zachód i razem ze swoim ludźmi osiadł pomiędzy pasmem Yin Shan a Huang He, dając tym samym początek nowemu państwu. Po jego odejściu Hui miał ułożyć pieśń o stracie swojego brata[4].

Pierwsza dekada panowania Hui upłynęła głównie na atakach na sąsiednie królestwo Buyeo. W trakcie tych kampanii uprowadzono znaczną liczbę ludzi, którzy następnie zostali sprzedani Chińczykom jako niewolnicy bądź zostali osadzeni jako rolnicy pod kontrolą Murong[5]. Jednocześnie po kilku nieudanych najazdach na Chiny w 289 Hui uznał zwierzchność cesarstwa Jin i w nagrodę otrzymał tytuł Generalnego Komendanta (都督, dudu) Xianbei, z zadaniem nadzorowania północno-zachodnich Chin. W tym samym czasie Murong znaleźli się w konflikcie z innymi plemionami Xianbei w regionie, Yuwen i Duan, i żeby spacyfikować to zagrożenie Hui zawarł sojusz z Duan, poślubiając córkę ich wodza, Jie. Urodziła ona Hui trzech synów, Huanga, Rena i Zhao[6][7].

Po zbliżeniu z Duan Hui powrócił na południowy zachód, na tereny niegdyś porzucone przez swojego ojca i w 294 założył nową stolicę w Dajicheng (dzis. Yixian) w dzisiejszej prowincji Liaoning[8][9], gdzie miało znajdować się miejsce pochówku Zhuanxu[10]. Wiązało się to z początkiem oficjalnego wspierania rolnictwa i przejmowania różnych chińskich instytucji. Hui miał nawet prosić dwór Jin o krzewy morwy i jedwabniki. Ta polityka okazała się na tyle skuteczna, że w 301 Murong mogli wysłać zboże by ulżyć sąsiednim prowincjom Jin zrujnowanym przez powódź. Zboże zostało zebrane pod nadzorem chińskich urzędników zrekrutowanych by wspierali rozwój rolnictwa w państwie Murong[8][11].

Chińscy doradcy wzmocnili także armię Murong przez włączenie do niej chińskiej piechoty i specjalistów od maszyn oblężniczych. To z kolei pozwoliło na pokonanie Yuwen w 302 i ustanowienie stabilnego państwa, do którego uciekało wielu Chińczyków w sytuacji gdy na początku IV wieku Wielka Równina pogrążyła się w chaosie po wybuchu Rebelii Ośmiu Książąt i najazdach barbarzyńców, zakończonych upadkiem Zachodniej dynastii Jin w 316. W 308 Murong Hui ogłosił się wielkim chanyu, lecz jednocześnie niedługo po 313 przyjął od ostatniego cesarza Zachodniej dynastii Jin tytuł diuka (公, gong) Liaotung[8][11][12]. "Te podwójne tytuły symbolizowały hybrydowy charakter państwa Murong, które od 322 zaczęło wchłaniać sąsiednie plemiona"[11].

W 321 pierwszy cesarz restaurowanej na południu Wschodniej dynastii Jin przyznał Hui cały szereg tytułów, włącznie z namiestnictwem (牧, mu) Liaotung. Było to dwa lata po tym jak Murong zdobyli ten region, zmuszając chińskiego regionalnego inspektora (刺史, cishi) do ucieczki do Goguryeo. W ten sposób podtrzymywano iluzję kontroli cesarstwa nad północno-zachodnimi Chinami, zaś Hui uzyskiwał potwierdzenie prawowitości swojej władzy, co miało szczególne znaczenie dla chińskich urzędników i osadników, których starał się przyciągnąć do swojego państwa. Hui miał również argumentować wobec przedstawicieli chińskich elit, iż założyciele starożytnych dynastii Xia i Zhou także początkowo nie byli Chińczykami i stąd biorąc pod uwagę okoliczności, nie ma powodów by mieć opory wobec służenia Murong. Wydaje się, iż "odwołując się do wspólnych politycznych przekonań i interesów reżimowi Murong udało się uzyskać zadziwiająco duży stopień identyfikacji i poparcia ze strony chińskiej populacji"[13], przy jednoczesnym zachowaniu odrębnych struktur plemiennych Murong[13].

Murong Hui zmarł w 333, zaś jego następcą został jego trzeci syn, Murong Huang[13]. Kiedy wnuk Murong Hui, Murong Jun, ogłosił się cesarzem, pośmiertnie nadał swojemu dziadkowi tytuł cesarza Wuxuan (武宣) i imię światynne Gaozu (高祖)[14][9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Schreiber 1955 ↓, s. 394-395.
  2. ↑ Lewis 2009 ↓, s. 146.
  3. ↑ Corradini 2006 ↓, s. 194.
  4. ↑ Schreiber 1955 ↓, s. 395-397.
  5. ↑ Lewis 2009 ↓, s. 146-147.
  6. ↑ Schreiber 1955 ↓, s. 397-400.
  7. ↑ Corradini 2006 ↓, s. 194-195.
  8. ↑ a b c Holcombe 2009 ↓, s. 130.
  9. ↑ a b Ulrich Theobald: Former Yan Dynasty 前燕 (337-370). CHINAKNOWLEDGE – a universal guide for China studies. [dostęp 2023-12-10]. (ang.).
  10. ↑ Schreiber 1955 ↓, s. 400.
  11. ↑ a b c Lewis 2009 ↓, s. 147.
  12. ↑ Corradini 2006 ↓, s. 195.
  13. ↑ a b c Holcombe 2009 ↓, s. 131.
  14. ↑ Schreiber 1955 ↓, s. 423-424.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Piero Corradini. The Barbarian States in North China. „Central Asiatic Journal”. 50 (2), 2006. ISSN 0008-9192. (ang.). 
  • Charles Holcombe: The Sixteen Kingdoms. W: Albert E. Dien, Keith N. Knapp: Volume 2: The Six Dynasties, 220–589. Cambridge: Cambridge University Press, 2019, s. 119-144. ISBN 978-1-139-10733-4.
  • Mark Edward Lewis: China Between Empires. The Northern and Southern Dynasties. Cambridge, Massachusetts, London, England: The Belknap Press of Harvard University Press, 2009. ISBN 0-674-02605-5.
  • Gerhard Schreiber. The history of the Former Yen dynasty. „Monumenta Serica”. 1949 - 1955. 14. ISSN 0254-9948. (ang.). 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Murong_Hui&oldid=73746283”