Mistrzostwa Świata w Snookerze 2021
| ||||
![]() | ||||
Miejsce | ||||
---|---|---|---|---|
Zwycięzca | ||||
II miejsce | ||||
Najwyższy break |
144 | |||
Breaki 100 pkt. |
214 |

Mistrzostwa Świata w Snookerze 2021 (ang. 2021 Betfred World Snooker Championship) – 84. edycja mistrzostw świata w snookerze, która odbyła się w dniach 17 kwietnia – 3 maja 2021 roku w Crucible Theatre w Sheffield[1]. Był to piętnasty i ostatni turniej rankingowy sezonu 2020/2021[2].
Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Anglik Ronnie O’Sullivan, który odpadł w 2. rundzie turnieju z Anthonym McGillem.
Mistrzem świata został Anglik Mark Selby, który w finale pokonał rodaka Shauna Murphy’ego 18:15.
Organizacja turnieju
[edytuj | edytuj kod]Nagrody pieniężne
[edytuj | edytuj kod]- Zwycięzca: £ 500 000
- Drugie miejsce: £ 200 000
- Półfinalista: £ 100 000
- Ćwierćfinalista: £ 50 000
- Ostatnia 16: £ 30 000
- Ostatnia 32: £ 20 000
- Ostatnia 48: £ 15 000
- Ostatnia 80: £ 10 000
- Ostatnia 112: £ 5000
- Najwyższy break (łącznie w fazie głównej i kwalifikacjach): £ 15 000
- Łączna pula nagród: £ 2 395 000[3]
Wydarzenia związane z turniejem
[edytuj | edytuj kod]Kwalifikacje
[edytuj | edytuj kod]- Do kwalifikacji przystąpiło czterech byłych mistrzów świata: Stephen Hendry (1990, 1992–1996, 1999), Ken Doherty (1997), Graeme Dott (2006) i Stuart Bingham (2015). Tylko Bingham pomyślnie przeszedł przez kwalifikacje[4].
- Noppon Saengkham uzyskał pozytywny wynik testu na COVID-19 i nie mógł wziąć udziału w kwalifikacjach. W związku z powyższym jego rywal, Lü Haotian, automatycznie awansował do następnej rundy kwalifikacyjnej[5].
- W pierwszej rundzie kwalifikacji spotkali się Jimmy White i Stephen Hendry, którzy w latach 90. XX wieku czterokrotnie mierzyli się ze sobą w finale mistrzostw świata[6]. Hendry pokonał White’a 6:3, zaś w następnej rundzie przegrał 1:6 z Xu Si[7].
- Jamie Clarke w meczu drugiej rundy kwalifikacji z Jamiem O’Neillem przegrywał 0:5, jednak wygrał on kolejne sześć frejmów, dzięki czemu awansował do trzeciej rundy kwalifikacyjnej[8].
- W drugiej rundzie kwalifikacji Bai Langning pokonał Alana McManusa 6:3. Po tym meczu McManus ogłosił zakończenie kariery[9].
- W meczu czwartej rundy kwalifikacyjnej Mark Davis przegrywał 2:7 z Jamiem Clarkiem. Odrobił straty i ostatecznie wygrał 10:8[10]. Tym samym po raz jedenasty w karierze awansował do fazy głównej mistrzostw świata z kwalifikacji. Pobił w ten sposób rekord, który ustanowił dwa lata wcześniej[11]. Jednocześnie Anglik został autorem najwyższego brejka kwalifikacji – w meczu trzeciej rundy ze Stuartem Carringtonem zdobył 143 punkty w jednym podejściu[12].
1. runda
[edytuj | edytuj kod]- W fazie głównej mistrzostw zadebiutowali Mark Joyce oraz Sam Craigie, natomiast po raz drugi w mistrzostwach wystąpili Liam Highfield, Lü Haotian, Tian Pengfei oraz Chris Wakelin.
- Ronnie O’Sullivan rozegrał swój 91. mecz w fazie zasadniczej mistrzostw świata. Stanowi to wyrównanie rekordu Stephena Hendry’ego.
- Drugi break stupunktowy wbity przez Stuarta Binghama w meczu z Ding Junhuiem był jednocześnie 2000. tego typu podejściem w Crucible Theatre[13].
2. runda
[edytuj | edytuj kod]- Do 2. rundy Mistrzostw przeszło dalej tylko dwóch zawodników (Stuart Bingham i Jamie Jones) biorących udział w kwalifikacjach. Ostatni raz taka sytuacja miała miejsce na czempionacie w 2009 roku.
- Ronnie O’Sullivan zagrał 92. mecz w fazie głównej mistrzostw świata, dzięki czemu ma najwięcej rozegranych spotkań w historii MŚ.
- Jednocześnie Ronnie O’Sullivan, który był obrońcą tytułu przegrał swoje spotkanie ze Szkotem Anthonym McGillem 12:13. Było to zarazem pierwsze zwycięstwo McGilla nad O’Sullivanem. Poprzednie 6 spotkań między tymi zawodnikami zawsze kończyło się wygranymi Anglika.
Ćwierćfinał
[edytuj | edytuj kod]- Po raz pierwszy w historii MŚ wśród najlepszej ósemki turnieju spotkało się aż sześciu byłych mistrzów świata.
- Zwycięstwo Marka Selby’ego nad Markiem Williamsem 13:3 było najwyższym zwycięstwem w ćwierćfinale MŚ od 2017 roku. Marco Fu przegrał na tamtym turnieju w tym samym stosunku frejmów także z Selbym.
Półfinał
[edytuj | edytuj kod]- W 27. frejmie meczu pomiędzy Markiem Selbym i Stuartem Binghamem padł 101. break stupunktowy turnieju w wykonaniu Binghama, co jest nowym rekordem w historii Mistrzostw Świata.
- Pierwszy raz w historii w meczu rozgrywanym do 17. wygranych partii odbyło się 5 sesji. Miało to miejsce w spotkaniu między Selbym, a Binghamem. Zawodnicy rozgrywali frejmy w 4. sesji na tyle długo, że nie zdążyli skończyć meczu przed rozpoczęciem 4. sesji drugiego półfinału Wilson - Murphy. Mecz przerwano przy stanie 16:15 i dokończono po zakończeniu wspomnianego spotkania. Ostatecznie Selby wygrał 17:15.
Finał
[edytuj | edytuj kod]- Arbitrem meczu finałowego został wybrany Paul Collier. Był to dla niego trzeci prowadzony finał czempionatu (poprzednie finały sędziował w 2004 i 2016 roku)[14].
- Mark Selby został mistrzem świata po raz 4. w karierze po finałowym zwycięstwie z Shaunem Murphym 18-15.
Zawodnicy
[edytuj | edytuj kod]Zawodnicy rozstawieni
[edytuj | edytuj kod]W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu Ronnie O’Sullivan. Kolejnych 15 miejsc zostało obsadzonych według kolejności na liście rankingowej na sezon 2020/2021, uwzględniającej wszystkie punkty zdobyte do turnieju Tour Championship 2021 włącznie[1].
- (w nawiasie okrągłym podano rundę, w której zawodnik zakończył udział w turnieju)
Ronnie O’Sullivan (2R)
Judd Trump (QF)
Neil Robertson (QF)
Mark Selby (W)
John Higgins (2R)
Kyren Wilson (SF)
Shaun Murphy (F)
Stephen Maguire (1R)
Ding Junhui (1R)
Yan Bingtao (2R)
Barry Hawkins (2R)
Mark Williams (QF)
Mark Allen (2R)
Jack Lisowski (2R)
David Gilbert (2R)
Anthony McGill (QF)
Zawodnicy nierozstawieni
[edytuj | edytuj kod]Poniżsi zawodnicy wywalczyli udział w mistrzostwach dzięki kwalifikacjom.
- (w nawiasie okrągłym numer zajmowany na liście rankingowej)
- [w nawiasie kwadratowym etap, na którym zawodnik zakończył udział w turnieju]
Stuart Bingham (#18) [SF]
Gary Wilson (#22) [1R]
Allister Carter (#23) [1R]
Kurt Maflin (#25) [1R]
Martin Gould (#27) [1R]
Liang Wenbo (#29) [1R]
Matthew Selt (#32) [1R]
Ricky Walden (#35) [1R]
Mark Davis (#45) [1R]
Mark Joyce (#46) [1R]
Liam Highfield (#49) [1R]
Tian Pengfei (#53) [1R]
Lü Haotian (#56) [1R]
Sam Craigie (#58) [1R]
Chris Wakelin (#63) [1R]
Jamie Jones (#69) [2R]
Drabinka turniejowa
[edytuj | edytuj kod]Finał
[edytuj | edytuj kod]Finał: Do 18 wygranych frejmów Crucible Theatre, Sheffield – 2-3 maja 2021 Sędzia: ![]() | ||
---|---|---|
![]() |
18–15 | Shaun Murphy ![]() |
2 maja Sesja popołudniowa (8 frejmów): 49–57, 46–67, 68–65 (65), 89 (89)–7, 0–75 (75), 66–1, 8–71 (64), 54–80 (52) 85 (85)–49, 0–98 (98), 72 (67)–34, 107 (86)–0, 34–97 (64), 109 (57)–0, 90 (90)–34, 88–4, 69–26 70 (66)–28, 48–73, 108 (68)–0, 11–79 (58), 120 (120)–0, 7–100 (100), 8–126 (103), 71–57 | ||
120 | Najwyższy break | 103 |
2 | 100+ breaki | 3 |
15 | 50+ breaki | 12 |
Breaki stupunktowe fazy głównej turnieju
[edytuj | edytuj kod]W fazie głównej turnieju zostało wbite rekordowe 108 breaków stupunktowych w wykonaniu 22 zawodników. Najwięcej z nich (trzynaście) zbudował Stuart Bingham.
- 144, 131, 124, 120, 117, 113, 109, 104, 103, 100, 100
Shaun Murphy
- 142, 135, 134, 134, 134, 132, 132, 125, 121, 120, 107, 101
Mark Selby
- 139, 133, 132, 131, 127, 121, 119, 115, 110, 107, 102
Kyren Wilson
- 139, 133, 116, 102
Mark Allen
- 138, 137, 124, 112, 105
Ronnie O’Sullivan
- 138
Liam Highfield
- 137, 135, 126, 126, 113, 110, 108, 105, 100, 100
Neil Robertson
- 137, 126, 123, 107
Barry Hawkins
- 136, 130, 130, 126, 126, 119, 106, 105
Anthony McGill
- 135, 127, 113, 107
John Higgins
- 132, 111, 100
David Gilbert
- 131, 131, 129, 127, 125, 122, 120, 119, 117, 108, 104, 102, 100
Stuart Bingham
- 130, 116, 101, 100
Yan Bingtao
- 126
Liang Wenbo
- 121, 116
Jack Lisowski
- 121
Jamie Jones
- 116, 114, 111, 111, 107, 105, 105
Judd Trump
- 112, 105
Ricky Walden
- 111, 108, 102, 101
Mark Williams
- 111
Tian Pengfei
- 109
Martin Gould
- 105
Ding Junhui
Kwalifikacje
[edytuj | edytuj kod]Format kwalifikacji
[edytuj | edytuj kod]
Zawodnicy spoza czołowej szesnastki rankingu światowego oraz zaproszeni amatorzy musieli przejść przez czterorundowe eliminacje, które wyłoniły 16 zawodników zakwalifikowanych do udziału w fazie głównej mistrzostw. Turniej kwalifikacyjny został rozegrany w dniach 5–14 kwietnia 2021 roku w English Institute of Sport w Sheffield[1].
Format kwalifikacji wygląda następująco[3]:
- W pierwszej rundzie zagrają ze sobą zaproszeni przez WPBSA amatorzy oraz zawodnicy rozstawieni w turnieju od miejsca 81 w górę, mecze do 6 wygranych frejmów;
- 2. runda – 32 zwycięzców z meczów 1. rundy zagrało przeciwko zawodnikom rozstawionym w turnieju na miejscach 49–80, mecze do 6 wygranych frejmów;
- 3. runda – 32 zwycięzców z meczów 2. rundy zagrało przeciwko zawodnikom rozstawionym w turnieju na miejscach 17–48, mecze do 6 wygranych frejmów;
- 4. runda – 32 zwycięzców z meczów 3. rundy zagrało przeciwko sobie o awans do fazy telewizyjnej mistrzostw, mecze do 10 wygranych frejmów podzielone na 2 sesje.
Drabinka kwalifikacji
[edytuj | edytuj kod]Breaki stupunktowe kwalifikacji
[edytuj | edytuj kod]W kwalifikacjach łącznie zostało wbite 106 breaków stupunktowe w wykonaniu 50 zawodników. Najwięcej z nich (sześć) wbił Matthew Selt.
- 143
Mark Davis
- 142, 137, 135, 110, 110, 106
Matthew Selt
- 140, 140, 120, 108
Stuart Bingham
- 140
Fergal O’Brien
- 139
Alexander Ursenbacher
- 139
Allister Carter
- 138, 131
Li Hang
- 138
Lei Peifan
- 137, 134, 125, 122
Oliver Lines
- 137, 114, 114, 104
Joe O’Connor
- 137, 112, 103
Duane Jones
- 136, 113, 102
Bai Langning
- 136
Gerard Greene
- 135, 125, 111, 110, 100
Chang Bingyu
- 135
Mark Joyce
- 134, 134
Lukas Kleckers
- 133, 120
Xiao Guodong
- 133, 105, 104
Igor Figueiredo
- 132
Liam Highfield
- 132
Michael Holt
- 131, 114, 100
Lü Haotian
- 131, 108
Gary Wilson
- 130, 123
Jak Jones
- 130, 106
Liang Wenbo
- 130
Lu Ning
- 126, 120, 107, 100
Chris Wakelin
- 126, 117, 106
Sam Craigie
- 125
Robbie Williams
- 124, 116, 100
Stuart Carrington
- 124, 104
Dominic Dale
- 123, 113, 104
Zhao Jianbo
- 122
Nigel Bond
- 122
Si Jiahui
- 121, 114, 110, 108
Tian Pengfei
- 120, 111
Mark King
- 119, 106, 104
Kurt Maflin
- 117, 103, 101, 100, 100
Jamie Jones
- 114
Michael White
- 114
Julien Leclercq
- 110
Chen Zifan
- 109
Ricky Walden
- 108, 103
Fraser Patrick
- 108
Dylan Emery
- 106
Pang Junxu
- 105
Ashley Hugill
- 105
Yuan Sijun
- 104, 100
Louis Heathcote
- 103, 102
Steven Hallworth
- 103, 100
Martin Gould
- 103
Elliot Slessor
Prawa telewizyjne
[edytuj | edytuj kod]Kwalifikacje
[edytuj | edytuj kod]Kwalifikacje można było śledzić w następujących platformach streamingowych[3]:
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dotyczy terytoriów, na których żaden inny podmiot nie posiada praw transmisyjnych.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c World Championship 2021 – Draw, Schedule, Results - Ronnie O’Sullivan gunning for title No 7. Eurosport, 2021-02-26. [dostęp 2021-02-28]. (ang.).
- ↑ CALENDAR 2020/2021. World Snooker Tour. [dostęp 2021-02-28]. (ang.).
- ↑ a b c Betfred World Championship Prize Money. World Snooker Tour, 2021-03-21. [dostęp 2021-03-22]. (ang.).
- ↑ Matches | World Snooker Live Scores [online], livescores.worldsnookerdata.com [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-14] .
- ↑ Saengkham Tests Positive For Covid-19 [online], World Snooker, 8 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
- ↑ Hendry To Face White At Betfred World Championship. World Snooker Tour. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).
- ↑ Classy Xu Ends Hendry's Crucible Dream [online], World Snooker, 7 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
- ↑ Match Result | World Snooker Live Scores [online], livescores.worldsnookerdata.com [dostęp 2021-04-14] .
- ↑ McManus Retires Following Bai Defeat [online], World Snooker, 9 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-09] (ang.).
- ↑ Davis - My Best Ever Comeback [online], World Snooker, 13 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
- ↑ Amateur Cahill To Make Crucible History [online], World Snooker, 17 kwietnia 2019 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
- ↑ Centuries | World Snooker Live Scores [online], livescores.worldsnookerdata.com [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-17] .
- ↑ Bingham przełamał magiczną granicę w Crucible Theatre [online], TVN24.pl [dostęp 2021-04-20] (pol.).
- ↑ Collier To Take Charge Of Third Crucible Final. World Snooker Tour. [dostęp 2021-04-07]. (ang.).
- ↑ Eurosport UK [online], Eurosport UK [dostęp 2021-04-18] (ang.).