Mistrzostwa Świata w Snookerze 1992
Wygląd
| ||||
![]() | ||||
Liczba uczestników |
32 | |||
---|---|---|---|---|
Miejsce | ||||
Zwycięzca | ||||
II miejsce | ||||
Najwyższy break |
147 | |||
Rozegrane mecze |
31 |
Mistrzostwa Świata w Snookerze 1992 (ang. 1992 Embassy World Snooker Championship) – ostatni a zarazem najważniejszy turniej w sezonie 1991/1992, rozegrany w dniach 18 kwietnia - 4 maja 1992 roku w Crucible Theatre w Sheffield.
Obrońca tytułu, Anglik John Parrott przegrał w meczu ćwierćfinałowym ze Szkotem Alanem McManusem.
Mistrzostwa wygrał Szkot Stephen Hendry, który w finale pokonał Anglika Jimmy’ego White’a 18–14.
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Zwycięzca: £150 000
- II miejsce: £90 000
- Półfinalista: £45 000
- Ćwierćfinalista: £22 500
- Ostatnia 16: £12 000
- Ostatnia 32: £6 500
- Ostatnia 48: £5 000
- Ostatnia 64: £3 000
- Ostatnia 96: £1 375
- Ostatnia 128: £750
- Ostatnia 155: £500
- Najwyższy break w fazie kwalifikacyjnej: £4 000
- Najwyższy break w fazie telewizyjnej: £14 000
- Maksymalny break w fazie telewizyjnej: £100 000
Wydarzenia związane z turniejem
[edytuj | edytuj kod]- Tegoroczni debiutanci snookerowych mistrzostw świata to: Peter Ebdon, Mark Johnston-Allen, Mick Price, Chris Small, Stephen Murphy, finalista Grand Prix 1990 Nigel Bond i Tajlandczyk James Wattana, który stał się pierwszym graczem z Dalekiego Wschodu grającym w Crucible Theatre.
- Jimmy White podczas meczu pierwszej rundy przeciwko Maltańczykowi Tony’emu Drago wbił breaka maksymalnego. Był to drugi break maksymalny który padł podczas snookerowych mistrzostw świata (pierwszy, autorstwa Cliffa Thorburna miał miejsce w 1983).
- Zwycięstwo 10-0 Johna Parrotta nad Eddiem Charltonem jest do dziś jednym z zaledwie dwóch zwycięstwem "do zera" w historii mistrzostw świata w snookerze rozgrywanych w Crucible Theatre. Drugim zawodnikiem, który tego dokonał, został 27 lat później Shaun Murphy.
- Do drugiej rundy awans wywalczyło zaledwie 8 zawodników rozstawionych. Taka sytuacja powtórzyła się w mistrzostwach świata w 2012 roku.
- Steve Davis przegrał w pierwszej rundzie z kwalifikantem Peterem Ebdonem 10-4. Była to pierwsza od mistrzostw świata w 1982 roku porażka tego zawodnika w pierwszej rundzie mistrzostw świata.
- Wygrywając 10 ostatnich frame’ów meczu finałowego tegorocznych mistrzostw świata przeciwko Jimmy’emu White’owi, oraz 9 partii meczu pierwszej rundy Mistrzostw Świata 1993 przeciwko Danny’emu Fowlerowi, Stephen Hendry wygrał 19 partii z rzędu, co stanowi nie pobity do tej pory rekord zwycięskich kolejnych frame’ów.
- Stephen Hendry pokonując w półfinale Terry’ego Griffiths'a 16-4 ustanowił kolejny rekord - najwyższej wygranej w półfinale mistrzostw świata. Rekord ten pobił w mistrzostwach świata w 2004 roku Ronnie O’Sullivan pokonując w 31-frame'owym pojedynku właśnie Hendry’ego 17-4.
- Podczas tego turnieju padło 25 breaków stupunktowych.
- Do finału awansował Anglik Jimmy White, dla którego był to czwarty udział w finale mistrzostw świata, a zarazem trzeci z rzędu.
- W finale tegorocznych mistrzostw świata Stephen Hendry "powrócił do meczu" od stanu 8-14 wygrywając 10 kolejnych frame’ów i ostatecznie zwyciężając w całym spotkaniu 18-14. Jest to do tej pory największa liczba partii wygranych z rzędu podczas snookerowych mistrzostw świata.
Drabinka turniejowa
[edytuj | edytuj kod]Finał (Lepszy w 35 frame’ach) Crucible Theatre, Sheffield, 3-4 maja 1992. Sędzia: John Street. | ||
Jimmy White ![]() |
14-18 | Stephen Hendry![]() |
107–0, 16-117, 70–54, 15–101, 54-68, 76-8, 53-68, 65-67, 75-29, 9-92, 63-47, 54-62, 6-128, 8-71, 70-11, 28-83, 0-90, 0-134, 86-0, 76-7, 8-76, 52-86, 77-35, 65-53, 63-61, 70-60, 70-19, 128-0, 59-30, 81-26, 134-0, 112-5 | 6 breaków 100+: 2 (White) & 4 (Hendry) Najwyższy break White’a: 134 |
107–0, 16-117, 70–54, 15–101, 54-68, 76-8, 53-68, 65-67, 75-29, 9-92, 63-47, 54-62, 6-128, 8-71, 70-11, 28-83, 0-90, 0-134, 86-0, 76-7, 8-76, 52-86, 77-35, 65-53, 63-61, 70-60, 70-19, 128-0, 59-30, 81-26, 134-0, 112-5 |
![]() |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b World Championship 1992. global-snooker.com. [dostęp 2012-05-05].