Kenny Dalglish

Kenny Dalglish
	; Kenny Dalgish (1974)
Pełne imię i nazwisko	Kenneth Mathieson Dalglish
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1951 ; Glasgow
Wzrost	173 cm
Pozycja	środkowy napastnik, cofnięty napastnik, prawy napastnik
	Informacje klubowe
Klub	Liverpool F.C. (członek zarządu)
Kariera juniorska
Lata	Klub
1967–1968	Cumbernauld United
1968–1969	Celtic F.C.
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1985–1991	Liverpool F.C.
1991–1995	Blackburn Rovers F.C.
1995–1997	Blackburn Rovers F.C. (kierownik sportowy)
1997–1998	Newcastle United F.C.
1999–2000	Celtic F.C. (kierownik sportowy)
2000	Celtic F.C.
2011–2012	Liverpool F.C.
2013–	Liverpool F.C. (członek zarządu)
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kenny Dalglish, właśc. sir Kenneth Mathieson Dalglish MBE (szkocka wymowa ['k ɛ n i : d ɛ ɫ g l i :ʃ']; ur. 4 marca 1951 w Glasgow) – szkocki trener piłkarski i piłkarz. Na przełomie lat 70. i 80. był jednym z najskuteczniejszych napastników Liverpoolu F.C., który w tym czasie pięciokrotnie triumfował w ligowych rozgrywkach i trzykrotnie wygrywał Puchar Mistrzów. Jest rekordzistą pod względem liczby meczów i goli (wspólnie z Denisem Lawem) w reprezentacji Szkocji^[1]. Jako szkoleniowiec zdobył cztery tytuły mistrza Anglii – trzy z Liverpoolem F.C. i jeden z Blackburn Rovers.

Kariera piłkarska

Początki

Urodzony w Glasgow Dalglish jako nastolatek był kibicem Rangers^[2]. Wychowywał się niedaleko stadionu Ibrox Park^[2]. Początkowo występował na pozycji bramkarza, jako piętnastolatek był ustawiany na prawej pomocy^[2]. Zaczynał jako trampkarz w Glasgow United^[2]. Potem był na testach w West Ham United (dwa razy) i Liverpoolu F.C., ale w każdym z tych klubów odsyłano go do domu^[2]. W końcu, w 1967 roku zainteresował się nim Celtic F.C. Po podpisaniu kontraktu został wypożyczony do Cumbernauld United. W sezonie 1967/1968 zdobył dla tego klubu 37 goli^[2]. Po powrocie z wypożyczenia 17-letni Dalglish podpisał zawodowy kontrakt z drużyną z Celtic Park.

Celtic

W 1969 roku był podstawowym graczem rezerw Celtiku, zaliczył też debiut w pierwszej drużynie, w ćwierćfinale Pucharu Ligi z Hamilton. Pierwszego gola zdobył w sezonie 1971/1972 w meczu Pucharu Ligi z Rangers (2-0). W tamtym sezonie strzelił 23 bramki w 49 występach. Rok później był już najlepszym strzelcem drużyny (41 goli we wszystkich rozgrywkach), a Celtic zdobył mistrzostwo Szkocji. Niedługo potem zespół do mistrzostwa dołożył Puchar Szkocji. W sezonie 1974/1975 Celtic wywalczył Puchar Szkocji i Puchar Ligi. W 1976 roku Dalglish został kapitanem drużyny, ale sam nie mógł wiele zdziałać i pierwszy raz od 12 lat zespół zakończył sezon bez żadnego triumfu. W 1977 roku, po rozegraniu 269 meczów i strzeleniu 167 goli, za rekordową wówczas na Wyspach sumę 400 tys. funtów został sprzedany do Liverpoolu F.C.^[3].

Liverpool F.C.

W Liverpoolu F.C. Dalglish miał zostać następcą Kevina Keegana, który odszedł do Hamburga^[4]. Szybko wkomponował się w zespół i umiejętnie zastąpił Anglika, po którym przejął koszulkę z numerem 7. W drużynie zadebiutował 13 sierpnia 1977 roku w spotkaniu o Tarczę Wspólnoty przeciwko Manchesterowi United. Mecz zakończył się bezbramkowym remisem i drużyny podzieliły się tytułem. Swojego pierwszego gola strzelił w ligowym debiucie, który miał miejsce 20 sierpnia. Liverpool F.C. podejmował wtedy na Ayeresome Park Middlesbrough. Dalglish zdobył bramkę w siódmej minucie meczu, zaś samo spotkanie zakończyło się remisem 1-1. Trzy dni później Szkot trafił do bramki w swoim debiucie na Anfield, a „The Reds” wygrali z Newcastle 2-0^[3]. Dalglish zakończył swój pierwszy sezon, mając na koncie 31 bramek strzelonych w 62 występach, w tym zwycięskiego gola w finale Pucharu Europy przeciw belgijskiemu Club Brugge. Z czasem stał się najważniejszym graczem najlepszej angielskiej drużyny w historii, która do końca lat osiemdziesiątych kilkukrotnie zwyciężała w Pucharze Europy i rozgrywkach ligowych. W kwietniu 1980 roku Liverpool F.C. pozyskał za 300 tys. funtów obiecującego snajpera, Iana Rusha. Razem z Dalglishem stworzyli jeden z najlepszych duetów napastników w historii brytyjskiej piłki^[5]. Podczas ich wspólnej gry na Anfield, „The Reds” ośmiokrotnie zwyciężyli w Premier League, trzy razy zdobyli Puchar Europy i raz triumfowali w Pucharze Anglii. W sumie Dalglish rozegrał w barwach Liverpoolu F.C. 511 spotkań, w których strzelił 172 gole.

Reprezentacja

W reprezentacji Szkocji Dalglish zadebiutował 10 listopada 1971 roku, jako rezerwowy, w meczu z Belgią^[6]. Potem przyczynił się do awansu drużyny na mundial 1974. W RFN podopieczni Williego Ormonda, mimo iż nie przegrali żadnego meczu (zwycięstwo nad Zairem, remisy z Brazylią i Jugosławią), odpadli po fazie grupowej. Do awansu zabrakło im jednej bramki. Znacznie słabiej drużyna narodowa spisała się na mundialu 1978, choć selekcjoner Ally McLeod zapowiadał zdobycie złotego medalu^[7]. Cztery lata później na XII Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej 1982 Dalglish wystąpił tylko w jednym spotkaniu, w którym to przeciwnikiem była Nowa Zelandia. Szkoci wygrali 5-2, a Dalglish zdobył jedną z bramek. Był to jego ostatni mecz na mundialu, gdyż trener Jock Stein nie wystawił go w pojedynkach z Brazylią i ZSRR. 31-letni zawodnik zaczął myśleć o zakończeniu reprezentacyjnej kariery. Pozostał jednak w kadrze, ale na kolejne mistrzostwa, z powodu kontuzji, już nie pojechał. W reprezentacji rozegrał 102 mecze (rekord Szkocji). Pożegnał się z nią w listopadzie 1986 roku w spotkaniu z Luksemburgiem.

Kariera trenerska

Liverpool F.C.

Gdy w wyniku zamieszek na Heysel w maju 1985 roku życie straciło 39 kibiców Juventusu^[8] (na oczach samego Dalglisha zawaliła się jedna ze ścian), niedługo później do dymisji podał się trener Liverpoolu, Joe Fagan. Jego następcą został Dalglish, który objął funkcję grającego trenera. Już w pierwszym sezonie udało mu się doprowadzić zespół do pierwszego w jego historii dubletu. W rozgrywkach ligowych Liverpool F.C. wyprzedził o dwa punkty miejscowego rywala, Everton, zaś sam Dalglish strzelił jedyną bramkę w decydującym o losach tytułu spotkaniu z Chelsea na Stamford Bridge. W finale Pucharu Anglii po raz pierwszy na tym szczeblu odbyły się derby Liverpoolu, zakończone wynikiem 3-1. Kolejny sezon był mniej udany dla Liverpoolu F.C., który w lidze zajął drugie miejsce za Evertonem, w finale Pucharu Ligi przegrał z Arsenalem, zaś z Pucharu Anglii już w trzeciej rundzie wyeliminował ich Luton Town. Był to dopiero trzeci spośród ostatnich piętnastu sezonów zakończony dla The Reds bez zdobycia żadnego trofeum ani na arenie krajowej, ani międzynarodowej^[8]. Liverpool F.C. prowadził w lidze przez większą część sezonu 1987/1988, ale sam Dalglish znacznie rzadziej pojawiał się na boisku wobec transferu Petera Beardsleya z Newcastle. Poza nim w klubie pojawił się kupiony z Watford skrzydłowy John Barnes, a także dwaj zawodnicy Oxford United: napastnik John Aldridge, który zastąpił sprzedanego do Juventusu Iana Rusha, oraz pomocnik Ray Houghton. Zespół, w którego skład wchodzili także między innymi Alan Hansen, Ronnie Whelan, Steve McMahon, Mark Lawrenson oraz Steve Nicol, od pierwszego meczu sezonu był niepokonany w 37 kolejnych spotkaniach (w tym 29 ligowych, z których 22 to wygrane)^[8]. Seria rozpoczęła się 15 sierpnia 1987 i trwała aż do 21 lutego 1988 roku, gdy zakończyła ją porażka z Evertonem na Goodison Park. Ostatecznie Liverpool F.C. zdobył tytuł mistrzowski cztery kolejki przed końcem sezonu, przegrywając tylko 2 z 40 meczów. Drużynie nie udało się jednak po raz kolejny zdobyć podwójnej korony po porażce z Wimbledonem w finale Pucharu Anglii. Rok później w finale tych rozgrywek ponownie odbyły się derby Liverpoolu, drugi raz wygrane przez The Reds. Drużyna straciła jednak dublet w dramatycznych okolicznościach, gdy w ostatniej kolejce przyszły gracz Liverpoolu F.C., Michael Thomas, w ostatniej minucie strzelił na Anfield bramkę na 2-0 dla Arsenalu, która dała tytuł londyńczykom wobec większej liczby strzelonych bramek (różnica między zdobytymi i straconymi była dla obu drużyn taka sama)^[8]. Sezon 1989/90 przyniósł trzeci tytuł mistrzowski od czasu przejęcia Liverpoolu F.C. przez Dalglisha. Jeszcze w kwietniu pozycję lidera przejęła Aston Villa, ale seria zwycięstw w ostatnich kolejkach doprowadziła The Reds do tytułu z dziewięcioma punktami przewagi. 1 maja 1990 roku, 38-letni Dalglish po raz ostatni w swojej karierze pojawił się na boisku, zastępując Jana Mølby’ego w 71 minucie spotkania z Derby County na Anfield. Po zakończeniu sezonu otrzymał po raz trzeci nagrodę Trenera Roku. Także w tym sezonie, 15 kwietnia 1989, doszło do tragedii na Hillsborough, gdy przed rozpoczęciem półfinałowego spotkania Pucharu Anglii między Liverpoolem F.C. a Nottingham Forest śmierć w wyniku stratowania poniosło 96 fanów The Reds^[9]. Dalglish zyskał sympatię opinii publicznej za swoje zachowanie w obliczu wydarzenia, razem z niektórymi zawodnikami pojawiając się na pogrzebach ofiar^[10]. 21 lutego 1991 roku zrezygnował z funkcji trenera, jako przyczynę podając problemy zdrowotne. Opuścił Liverpool F.C. nadal mający tytuł mistrzowski, przed odejściem wprowadzając do drużyny Steve’a McManamana i Mike’a Marsha, a także kupując z Bournemouth Jamiego Redknappa.

Blackburn Rovers

W październiku 1991 Dalglish powrócił do pracy, obejmując grającą w drugiej lidze drużynę Blackburn Rovers, z którą jeszcze w tym sezonie awansował do ekstraklasy, pokonując 1-0 Leicester City w finałowym meczu barażów na Wembley. Zespół znalazł się w najwyższej klasie rozgrywkowej po raz pierwszy od 1966 roku. Przed rozpoczęciem sezonu Dalglish kupił z Southampton Alana Shearera, za rekordową wówczas kwotę 3,3 miliona funtów^[11]. Między innymi dzięki jego skuteczności beniaminek uplasował się na koniec sezonu na czwartej pozycji. Kolejny sezon przyniósł wicemistrzostwo Anglii, a do składu dołączyli między innymi Tim Flowers i David Batty. W sezonie 1994/95 Dalglish ponownie pobił rekord transferowy, kupując z Norwich City za 5 milionów funtów Chrisa Suttona^[11], który stworzył z Shearerem niezwykle groźny duet zdobywając w rozgrywkach łącznie 49 bramek. Walka o tytuł mistrzowski między Blackburn a Manchesterem United trwała do ostatniej kolejki, w której zespół Dalglisha grał na Anfield z jego byłym zespołem, Liverpoolem F.C., zaś Czerwone Diabły mierzyły się na Upton Park z West Ham United. Choć Blackburn przegrało 1-2 po bramce Redknappa pod koniec meczu, zdobył mistrzostwo wobec niekorzystnego rezultatu osiągniętego przez Manchester. Dziewiąty tytuł w karierze Dalglisha sprawił, że został on trzecim w historii ligi trenerem, który doprowadził do mistrzostwa dwie różne drużyny, dołączając do Herberta Chapmana (Arsenal i Huddersfield Town) oraz Briana Clougha (Derby County i Nottingham Forest)^[2]. 25 czerwca 1995 Ray Harford zastąpił Dalglisha, który objął w Blackburn stanowisko dyrektora sportowego. Piastował je do końca sezonu 1995/96.

Newcastle United

14 stycznia 1997 roku został menedżerem Newcastle United, zastępując na tym stanowisku Kevina Keegana. Pod jego wodzą Sroki zajęły trzynaste miejsce w końcowej tabeli. Po zaledwie dwóch meczach następnego sezonu został zwolniony przez zarząd Newcastle^[11].

Celtic

W czerwcu 1999 Dalglish objął funkcję dyrektora sportowego w Celtiku, podczas gdy jego niegdysiejszy nabytek dla Liverpoolu F.C., John Barnes, został zatrudniony na stanowisku trenera^[2]. Został on jednak zwolniony w lutym 2000, zaś jego miejsce zajął tymczasowo Dalglish, któremu udało się zdobyć z zespołem Puchar Ligi Szkockiej, po wygranej 2-0 z Aberdeen w meczu finałowym na Hampden Park^[2]. Niedługo później trenerem został Martin O’Neill, który w przeciągu kilku najbliższych lat doprowadził Celtic do wielu trofeów.

Od odejścia Dalglisha z drużyny, media kilkukrotnie przymierzały go do objęcia posady trenera w kilku zespołach, między innymi Preston North End (marzec 2002), Liverpoolu F.C. (maj 2004) i reprezentacji Szkocji (listopad 2004)^[2]. W maju 2007 roku mówiło się o zastąpieniu przez niego Neila Warnocka w Sheffield United, ale posadę zajął ostatecznie Bryan Robson.

Powrót do Liverpoolu F.C.

Po pierwszej, bardzo słabej części sezonu 2010/2011 Premier League w wykonaniu drużyny Liverpoolu F.C., 8 stycznia Kenny Daglish został zatrudniony na jego drugą część zastępując Roya Hodgsona. Objęcie tej funkcji miało być tymczasowe, jednak wobec znaczącej poprawy gry Liverpoolu F.C. oraz awansu w tabeli ligowej, zarząd klubu zaproponował Dalglishowi objęcie stałej posady managera, na co ten przystał. Kontrakt, który podpisał w maju 2011 roku, obowiązywać miał do 2014 roku^[12].

W swoim pierwszym sezonie zajął z Liverpoolem 6. miejsce, jednak po roku prowadzona przez niego drużyna uplasowała się dopiero na miejscu 8. W tym samym sezonie wywalczył z klubem Puchar Ligi Angielskiej^[13] oraz osiągnął finał Pucharu Anglii. Pomimo tego, po zakończeniu rozgrywek w maju 2012 roku jego kontrakt trenerski został rozwiązany za porozumieniem stron^[14].

We wrześniu 2013 roku Kenny Dalglish zdecydował się przyjąć ofertę dyrektora zarządzającego klubu Iana Ayre, menadżera Brendana Rodgersa oraz spółki Fenway Sports Group, która zarządza klubem i ze skutkiem natychmiastowym został włączony do zarządu klubu..

Rodzina

Wraz z żoną Mariną założył fundację pomagającą kobietom chorym na raka piersi^[2]. Pani Dalglish pokonała nowotwór w 2004 roku^[2]. Mają czworo dzieci: Kelly, Paula, Lynsey i Lauren. Kelly jest prezenterką stacji Sky Sports, a Paul – piłkarzem^[2], występuje w szkockim Kilmarnock, dokąd trafił z Houston Dynamo. Karierę zaczynał w Celticu, potem zaś przeszedł do Liverpoolu F.C. W żadnym z tych klubów nie zagrał jednak ani minuty w oficjalnym meczu^[2].

Statystyki kariery

Klub

Klub	Sezon	Liga		Puchar Anglii		Puchar Ligi		Europa		Inne		Ogółem
Klub	Sezon	Występy	Gole	Występy	Gole	Występy	Gole	Występy	Gole	Występy	Gole	Występy	Gole
Liverpool F.C.	1989-90	1	0	0	0	0	0	–	–	0	0	1	0
	1988-89	0	0	0	0	1	0	–	–	1	0	2	0
	1987-88	2	0	0	0	0	0	–	–	0	0	2	0
	1986-87	18	6	0	0	5	2	–	–	3	0	26	8
	1985-86	21	3	6	1	2	1	–	–	2	2	31	7
	1984-85	36	6	7	0	1	0	7	0	2	0	53	6
	1983-84	33	7	0	0	8	2	9	3	1	0	51	12
	1982-83	42	18	3	1	7	0	5	1	1	0	58	20
	1981-82	42	13	2	2	10	5	6	2	1	0	61	22
	1980-81	34	8	2	2	8	7	9	1	1	0	54	18
	1979-80	42	16	8	2	7	4	2	0	1	1	60	23
	1978-79	42	21	7	4	1	0	4	0	0	0	54	25
	1977-78	42	20	1	1	9	6	9	4	1	0	62	31
Klub	Sezon	Scottish Premier League		Puchar Szkocji		Puchar Ligi		Europa		Inne		Ogółem
Klub	Sezon	Występy	Gole	Występy	Gole	Występy	Gole	Występy	Gole	Występy	Gole	Występy	Gole
Celtic F.C.	1976-77	35	14	7	1	10	10	2	1	0	0	54	26
	1975–76	35	24	1	1	10	4	5	3	0	0	51	32
	1974-75	33	16	5	2	8	3	2	0	0	0	48	21
	1973-74	33	18	6	1	10	3	7	2	0	0	56	24
	1972-73	32	23	6	5	11	10	4	3	0	0	53	41
	1971-72	31	17	4	1	8	5	7	0	0	0	50	23
	1970-71	3	0	1	0	0	0	1	0	0	0	5	0
	1969-70	2	0	0	0	2	0	0	0	0	0	4	0
	1968-69	0	0	0	0	1	0	0	0	0	0	1	0
Ogółem		559	230	66	24	118	62	79	20	14	3	836	339

Gole w występach międzynarodowych

#	Data	Stadion	Przeciwnik	Gol na:	Rezultat	Rozgrywki
1	15 listopada 1972	Hampden Park, Glasgow	Dania	1-0	2-0	El.MŚ '74
2	16 maja 1973	Hampden Park, Glasgow	Irlandia Północna	1-2	1-2	BHC
3	27 marca 1974	Waldstadion, Frankfurt	RFN	1-2	1-2	Mecz towarzyski
4	14 maja 1974	Hampden Park, Glasgow	Walia	1-0	2-0	BHC
5	6 czerwca 1974	Ullevaal Stadion, Oslo	Norwegia	2-1	2-1	Mecz towarzyski
6	30 października 1974	Hampden Park, Glasgow	NRD	3-0	3-0	Mecz towarzyski
7	20 maja 1975	Hampden Park, Glasgow	Irlandia Północna	2-0	3-0	BHC
8	29 października 1975	Hampden Park, Glasgow	Dania	1-1	3-1	El.ME '76
9	8 maja 1976	Hampden Park, Glasgow	Irlandia Północna	3-0	3-0	BHC
10	15 maja 1976	Hampden Park, Glasgow	Anglia	2-1	2-1	BHC
11	8 września 1976	Hampden Park, Glasgow	Finlandia	3-0	6-0	Mecz towarzyski
12	27 kwietnia 1977	Hampden Park, Glasgow	Szwecja	2-1	3-1	Mecz towarzyski
13	1 czerwca 1977	Hampden Park, Glasgow	Irlandia Północna	1-0	3-0	BHC
14	1 czerwca 1977	Hampden Park, Glasgow	Irlandia Północna	3-0	3-0	BHC
15	4 czerwca 1977	Wembley Stadium, Londyn	Anglia	2-0	2-1	BHC
16	15 czerwca 1977	Estadio Nacional de Chile, Santiago	Chile	1-0	4-2	Mecz towarzyski
17	21 września 1977	Hampden Park, Glasgow	Czechosłowacja	3-0	3-1	El.MŚ '78
18	12 października 1977	Anfield Road, Liverpool	Walia	2-0	2-0	El.MŚ '78
19	11 czerwca 1978	Estadio San Martin, Mendoza	Holandia	1-1	3-2	MŚ '78
20	25 października 1978	Hampden Park, Glasgow	Norwegia	1-1	3-2	El.ME '80
21	25 października 1978	Hampden Park, Glasgow	Norwegia	2-2	3-2	El.ME '80
22	7 czerwca 1979	Ullevaal Stadion, Oslo	Norwegia	2-0	4-0	El.ME '80
23	26 marca 1980	Hampden Park, Glasgow	Portugalia	1-0	4-1	El.ME '80
24	25 lutego 1981	Ramat Gan Stadium, Ramat Gan	Izrael	1-0	1-0	El.MŚ '82
25	23 marca 1982	Hampden Park, Glasgow	Holandia	2-0	2-1	Mecz towarzyski
26	15 czerwca 1982	Estadio La Rosaleda, Málaga	Nowa Zelandia	1-0	5-2	MŚ '82
27	15 grudnia 1982	Heysel, Bruksela	Belgia	1-0	2-3	El. ME '84
28	15 grudnia 1982	Heysel, Bruksela	Belgia	2-1	2-3	El.ME '84
29	12 września 1984	Hampden Park, Glasgow	Jugosławia	3-1	6-1	Mecz towarzyski
30	14 listopada 1984	Hampden Park, Glasgow	Hiszpania	3-1	3-1	El.MŚ '86

Zdobyte tytuły

Celtic

Zwycięstwa

1971/72 Mistrzostwo Szkocji
1971/72 Puchar Szkocji
1972/73 Mistrzostwo Szkocji
1973/74 Mistrzostwo Szkocji
1973/74 Puchar Szkocji
1974/75 Mistrzostwo Szkocji
1974/75 Puchar Szkocji
1976/77 Mistrzostwo Szkocji
1976/77 Puchar Szkocji

Drugie miejsce

1971/72 Puchar Ligi Szkockiej
1972/73 Puchar Ligi Szkockiej
1972/73 Puchar Szkocji
1973/74 Puchar Ligi Szkockiej
1975/76 Puchar Ligi Szkockiej
1975/76 Szkocka Ekstraklasa
1976/77 Puchar Ligi Szkockiej

Liverpool F.C.

Zwycięstwo

1977/78 Tarcza Wspólnoty (podział tytułu)
1977/78 Superpuchar Europy
1977/78 Puchar Europy
1978/79 Mistrzostwo Anglii
1979/80 Tarcza Wspólnoty
1979/80 Mistrzostwo Anglii
1980/81 Tarcza Wspólnoty
1980/81 Puchar Ligi
1980/81 Puchar Europy
1981/82 Puchar Ligi
1981/82 Mistrzostwo Anglii
1982/83 Tarcza Wspólnoty
1982/83 Puchar Ligi
1982/83 Mistrzostwo Anglii
1983/84 Puchar Ligi
1983/84 Mistrzostwo Anglii
1983/84 Puchar Europy
1985/86 Mistrzostwo Anglii
1985/86 Puchar Anglii
1986/87 Tarcza Wspólnoty (podział tytułu)

Drugie miejsce

1977/78 Puchar Ligi
1977/78 Mistrzostwo Anglii
1978/79 Superpuchar Europy
1981/82 Puchar Interkontynentalny
1983/84 Tarcza Wspólnoty
1984/85 Tarcza Wspólnoty
1984/85 Puchar Interkontynentalny
1984/85 Mistrzostwo Anglii
1984/85 Puchar Europy
1986/87 Puchar Ligi
1986/87 Mistrzostwo Anglii

Nagrody

Gracz Roku według piłkarzy (1983)^[15]
Gracz Roku według dziennikarzy (1979, 1983)^[15]
Miejsce w Galerii Sław Angielskiego Futbolu (2002)^[16]
Miejsce w Galerii Sław Szkockiego Futbolu^[17]
Miejsce na liście FIFA 100^[18]
Pierwsze miejsce w rankingu kibiców Liverpoolu F.C. na najlepszego piłkarza w historii klubu (2006)^[15]

Statystyki trenerskie

Zespół	Kraj	Od	Do	Ogółem
Zespół	Kraj	Od	Do	M	Z	P	R	% zwyc.
Liverpool F.C.		30 maja 1985	22 lutego 1991	297	180	41	76	60,60
Blackburn Rovers		12 października 1991	25 czerwca 1995	195	102	47	46	52,30
Newcastle United		14 stycznia 1997	27 sierpnia 1998	78	30	26	22	38,46
Celtic F.C.		10 lutego 2000	1 czerwca 2000	18	10	4	4	55,55
Liverpool F.C.		8 stycznia 2011	16 maja 2012	74	35	17	22	47,30

Sukcesy trenerskie

Liverpool F.C.

Zwycięstwo

1985/86 Mistrzostwo Anglii
1985/86 Puchar Anglii
1986/87 Tarcza Wspólnoty (podział tytułu)
1987/88 Mistrzostwo Anglii
1988/89 Tarcza Wspólnoty
1988/89 Puchar Anglii
1989/90 Tarcza Wspólnoty
1989/90 Mistrzostwo Anglii
1990/91 Tarcza Wspólnoty (podział tytułu)
2011/12 Puchar Ligi

Drugie miejsce

1986/87 Puchar Ligi
1986/87 Angielska Ekstraklasa
1987/88 Puchar Anglii
1988/89 Angielska Ekstraklasa
1990/91 Angielska Ekstraklasa

Blackburn Rovers

Zwycięstwo

1991/92 The Football League (zwycięstwo w play-off; 2 liga)
1994/95 Premier League

Drugie miejsce

1993/94 Premier League
1994/95 Tarcza Wspólnoty

Newcastle United

Drugie miejsce

1996/97 Premier League
1997/98 Puchar Anglii

Celtic

Zwycięstwo

1999/00 Puchar Ligi

Drugie miejsce

1999/00 Scottish Premier League

Nagrody

1985/86 Trener Roku
1987/88 Trener Roku
1989/90 Trener Roku
1996/97 Trener Roku

Przypisy

↑ Marcin Napiórkowski – „Słynne kluby piłkarskie” – Biblioteka Gazety Wyborczej.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Michał Szadkowski – „Słynne kluby piłkarskie” – Biblioteka Gazety Wyborczej.
↑ ^a ^b „Past Player Profile”[1], Liverpoolfc.tv.
↑ „Kenny Dalglish cz.II”[2], Liverpoolfc.pl.
↑ „Kenny Dalglish cz.III”[3], Liverpoolfc.pl.
↑ „Player Profile”, lfchistory.net.
↑ „A Sporting Nation – 1978 World Cup”[4], bbc.co.uk.
↑ ^a ^b ^c ^d „Manager Profile”[5], lfchistory.net.
↑ „Zginęło 96 fanów”[6], Liverpoolfc.pl.
↑ „Hillsborough Football Disaster”[7], contrast.org.
↑ ^a ^b ^c „A little history of Kenny Dalglish”[8], hem.passagen.se.
↑ Dalglish podpisuje 3-letni kontrakt. liverpoolfc.pl. [dostęp 2011-05-12]. (pol.).
↑ Chris Bevan: Cardiff 2-2 Liverpool (Liverpool win 3-2 on penalties). BBC Sport, 2012-02-26. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
↑ LFC part company with Dalglish. Liverpool F.C., 2012-05-16. [dostęp 2012-05-16]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c „Kenny Dalglish Trivia – Kenny Dalglish Facts – Kenny Dalglish Notes”[9], tv.com.
↑ English Football Hall of Fame w bazie Notable Names Database (ang.)
↑ „Scottish Football Hall of Fame”[10], rampantscotland.com.
↑ „FIFA’s top 100 list”[11], rediff.com.

Linki zewnętrzne

Profil na oficjalnej stronie Liverpool F.C. (ang.)
Profil na polskiej stronie Liverpool F.C. (pol.)
Profil na LFC History. lfchistory.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-27)]. (ang.)
Statystyki na Soccerbase. soccerbase.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-06)]. (ang.)
Statystyki na National Football Teams (ang.)
Statystyki na ESPN Soccernet (ang.)
Kenny Daglish, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2022-09-17] .

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[napiór-2] Marcin Napiórkowski – „Słynne kluby piłkarskie” – Biblioteka Gazety Wyborczej.

[szadko-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Michał Szadkowski – „Słynne kluby piłkarskie” – Biblioteka Gazety Wyborczej.

[Past_Player_Profile-4] „Past Player Profile”[1], Liverpoolfc.tv.

[Kenny_Dalglish_cz.II-5] „Kenny Dalglish cz.II”[2], Liverpoolfc.pl.

[Kenny_Dalglish_cz.III-6] „Kenny Dalglish cz.III”[3], Liverpoolfc.pl.

[Player_Profile-7] „Player Profile”, lfchistory.net.

[A_Sporting_Nation_–_1978_World_Cup-8] „A Sporting Nation – 1978 World Cup”[4], bbc.co.uk.

[Manager_Profile-9] „Manager Profile”[5], lfchistory.net.

[Zginęło_96_fanów-10] „Zginęło 96 fanów”[6], Liverpoolfc.pl.

[Auto-11] „Hillsborough Football Disaster”[7], contrast.org.

[A_little_history_of_Kenny_Dalglish-12] „A little history of Kenny Dalglish”[8], hem.passagen.se.

[13] Dalglish podpisuje 3-letni kontrakt. liverpoolfc.pl. [dostęp 2011-05-12]. (pol.).

[14] Chris Bevan: Cardiff 2-2 Liverpool (Liverpool win 3-2 on penalties). BBC Sport, 2012-02-26. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).

[15] LFC part company with Dalglish. Liverpool F.C., 2012-05-16. [dostęp 2012-05-16]. (ang.).

[trivia_Kenny-16] „Kenny Dalglish Trivia – Kenny Dalglish Facts – Kenny Dalglish Notes”[9], tv.com.

[English_Football_Hall_of_Fame-17] English Football Hall of Fame w bazie Notable Names Database (ang.)

[Scottish_Football_Hall_of_Fame-18] „Scottish Football Hall of Fame”[10], rampantscotland.com.

[FIFA's_top_100_list-19] „FIFA’s top 100 list”[11], rediff.com.

[t-20] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j tymczasowo

[t-21] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h trener tymczasowy

[a-22] zamieniał w wypadku absencji trenera

[t-23] tymczasowo

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[A]

[A]

[B]

[A]

Scottish League	1891: Bell (20) 1892: Bell (23) 1893: Campbell / McMahon (11)
Division One/ 'A' Division	1894: McMahon (16) 1895: J. Miller (12) 1896: Martin (19) 1897: Taylor (12) 1898: Hamilton (18) 1899: Hamilton (25) 1900: Hamilton / Michael (15) 1901: Hamilton (20) 1902: Maxwell (10) 1903: D. Reid (14) 1904: Hamilton (28) 1905: Hamilton / Quinn (19) 1906: Quinn (20) 1907: Quinn (29) 1908: Simpson (32) 1909: Hunter (29) 1910: Quinn / Simpson (24) 1911: W. Reid (38) 1912: W. Reid (33) 1913: J. Reid (30) 1914: J. Reid (27) 1915: Gracie / Richardson (29) 1916: McColl (34) 1917: Yarnall (39) 1918: H. Ferguson (35) 1919: McLean (29) 1920: H. Ferguson (33) 1921: H. Ferguson (43) 1922: Walker (45) 1923: White (30) 1924: Halliday (38) 1925: Devlin (33) 1926: Devlin (40) 1927: McGrory (49) 1928: McGrory (47) 1929: Morrison (43) 1930: Yorston (38) 1931: Battles (44) 1932: MacFadyen (52) 1933: MacFadyen (45) 1934: Smith (41) 1935: Smith (36) 1936: McGrory (50) 1937: Wilson (34) 1938: Black (40) 1939: Venters (35) 1939/1940 1940/1941 1941/1942 1942/1943 1943/1944 1944/1945 1945/1946 1947: Mitchell (22) 1948: Aikman (20) 1949: Stott (30) 1950: Bauld (30) 1951: Reilly (22) 1952: Reilly (27) 1953: Fleming / Reilly (30) 1954: Wardhaugh (27) 1955: Bauld (21) 1956: Wardhaugh (28) 1957: Baird (33) 1958: Bauld / Murray (28) 1959: Baker (25) 1960: Baker (42) 1961: Harley (42) 1962: Gilzean (24) 1963: Millar (27) 1964: Gilzean (32) 1965: Forrest (30) 1966: A. Ferguson / McBride (31) 1967: Chalmers (21) 1968: Lennox (32) 1969: Cameron (26) 1970: Stein (24) 1971: Hood (22) 1972: Harper (33) 1973: Gordon (27) 1974: Deans (26) 1975: Gray / Pettigrew (20)
Premier Division	1976: Dalglish (24) 1977: Pettigrew (21) 1978: Johnstone (25) 1979: Ritchie (22) 1980: Somner (25) 1981: McGarvey (23) 1982: McCluskey (21) 1983: Nicholas (29) 1984: McClair (23) 1985: McDougall (22) 1986: McCoist (24) 1987: McClair (35) 1988: Coyne (33) 1989: McGhee / Nicholas (16) 1990: Robertson (17) 1991: Coyne (18) 1992: McCoist (34) 1993: McCoist (34) 1994: Hateley (22) 1995: Coyne (16) 1996: Van Hooijdonk (26) 1997: Cadete (25) 1998: Negri (32)
Scottish Premier League	1999: Larsson (29) 2000: Viduka (25) 2001: Larsson (35) 2002: Larsson (29) 2003: Larsson (28) 2004: Larsson (30) 2005: Hartson (25) 2006: Boyd (32) 2007: Boyd (20) 2008: McDonald (25) 2009: Boyd (27) 2010: Boyd (23) 2011: K. Miller (21) 2012: Hooper (24) 2013: Higdon (26)
Scottish Premiership	2014: Commons (27) 2015: Rooney (20) 2016: Griffiths (31) 2017: Boyce (23) 2018: Boyd (18) 2019: Morelos (18) 2020: Édouard (22) 2021: Édouard (18) 2022: Charles-Cook / Jakumakis (13) 2023: Furuhashi (27) 2024: Shankland (24)

UEFA	Baggio Ballack Banks Baresi Beckenbauer Beckham Bergkamp Bergomi Best Boniek Boniperti Breitner Buffon Butragueño Cantona Ceulemans Charlton Cruijff Dalglish Dasajew Davids Del Piero Desailly Deschamps Emre Eusébio Facchetti Figo Fontaine Gullit Hagi Henry Kahn Keane Keegan Klinsmann Kluivert Kopa B. Laudrup M. Laudrup Lineker Luis Enrique Maier Maldini Masopust Matthäus Müller Nedvěd Neeskens Nesta Owen Papin Pfaff Pirès Platini Puskás Raúl Rensenbrink Rijkaard Rivera Rossi Rui Costa Rummenigge Rüştü Schmeichel Seedorf Seeler Shearer Szewczenko Stoiczkow Šuker Thuram Totti Trésor Trezeguet van Basten R. van de Kerkhof W. van de Kerkhof Van der Elst van Nistelrooy Vieira Vieri Zidane Zoff
CONMEBOL	Carlos Alberto Batistuta Cafu Crespo Cubillas Di Stéfano Falcão Figueroa Francescoli Júnior Kempes Maradona Passarella Pelé Rivaldo Rivelino Roberto Carlos da Silva Romário Romerito Ronaldinho Ronaldo Djalma Santos Nílton Santos Saviola Sívori Sócrates Valderrama Verón Zamorano Zanetti Zico
CAF	Diouf Milla Okocha Abédi Pelé Weah
CONCACAF	Akers Hamm Sánchez
AFC	Hong Nakata

English Football League	1889: Sudell 1890: Sudell 1891: Molyneux 1892: Watson
Football League First Division	1893: Watson 1894: Ramsay 1895: Watson 1896: Ramsay 1897: Ramsay 1898: Wostinholm 1899: Ramsay 1900: Ramsay 1901: Watson 1902: Mackie 1903: Dickinson 1904: Dickinson 1905: Watt 1906: Watson 1907: Watt 1908: Mangnall 1909: Watt 1910: Ramsay 1911: Mangnall 1912: Middleton 1913: Kyle 1914: Middleton 1915: Cuff 1920: Everiss 1921: Haworth 1922: Ashworth 1923: McQueen 1924: Chapman 1925: Chapman 1926: Potter 1927: Watt 1928: McIntosh 1929: Brown 1930: Brown 1931: Chapman 1932: McIntosh 1933: Chapman 1934: Shaw 1935: Allison 1936: Cochrane 1937: Wild 1938: Allison 1939: Kelly 1947: Kay 1948: Whittaker 1949: Jackson 1950: Jackson 1951: Rowe 1952: Busby 1953: Whittaker 1954: Cullis 1955: Drake 1956: Busby 1957: Busby 1958: Cullis 1959: Cullis 1960: Potts 1961: Nicholson 1962: Ramsey 1963: Catterick 1964: Shankly 1965: Busby 1966: Shankly 1967: Busby 1968: Mercer 1969: Revie 1970: Catterick 1971: Mee 1972: Clough 1973: Shankly 1974: Revie 1975: Mackay 1976: Paisley 1977: Paisley 1978: Clough 1979: Paisley 1980: Paisley 1981: Saunders 1982: Paisley 1983: Paisley 1984: Fagan 1985: Kendall 1986: Dalglish 1987: Kendall 1988: Dalglish 1989: Graham 1990: Dalglish 1991: Graham 1992: Wilkinson
Premier League	1993: Ferguson 1994: Ferguson 1995: Dalglish 1996: Ferguson 1997: Ferguson 1998: Wenger 1999: Ferguson 2000: Ferguson 2001: Ferguson 2002: Wenger 2003: Ferguson 2004: Wenger 2005: Mourinho 2006: Mourinho 2007: Ferguson 2008: Ferguson 2009: Ferguson 2010: Ancelotti 2011: Ferguson 2012: Mancini 2013: Ferguson 2014: Pellegrini 2015: Mourinho 2016: Ranieri 2017: Conte 2018: Guardiola 2019: Guardiola 2020: Klopp 2021: Guardiola 2022: Guardiola 2023: Guardiola 2024: Guardiola