Przejdź do zawartości

Katharina Schmid

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katharina Schmid
Ilustracja
Katharina Schmid (2023)
Data i miejsce urodzenia

23 maja 1996
Oberstdorf

Klub

SC 1906 Oberstdorf

Wzrost

156 cm[1]

Debiut w PŚ

3 grudnia 2011 w Lillehammer (33. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

7 stycznia 2012 w Hinterzarten (24. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

15 stycznia 2017 w Sapporo (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

12 lutego 2017 w Ljubnie

Rekord życiowy

198,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (19 marca 2023)[2]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
srebro Pjongczang 2018 normalna
srebro Pekin 2022 normalna
Mistrzostwa świata
złoto Falun 2015 druż. miesz.
złoto Seefeld 2019 norm. druż.
złoto Seefeld 2019 druż. miesz.
złoto Oberstdorf 2021 druż. miesz.
złoto Planica 2023 normalna
złoto Planica 2023 norm. druż.
złoto Planica 2023 druż. miesz.
srebro Seefeld 2019 normalna
brąz Planica 2023 duża
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Erzurum 2012 drużynowo
srebro Râșnov 2016 indywidualnie
brąz Liberec 2013 drużynowo
brąz Râșnov 2016 druż. miesz.
Igrzyska olimpijskie młodzieży
złoto Innsbruck 2012 drużynowo
srebro Innsbruck 2012 indywidualnie
Inne nagrody
Puchar świata
2. miejsce
2017/2018
2. miejsce
2018/2019
2. miejsce
2022/2023
Lillehammer Triple
złoto 1. miejsce
2017
złoto 1. miejsce
2018
Raw Air
srebro 2. miejsce
2019
Russian Tour Blue Bird
brąz 3. miejsce
2019
Letnie Grand Prix
srebro 2. miejsce
2014
Letni Puchar Interkontynentalny
złoto 1. miejsce
2024
Letni Puchar Kontynentalny
złoto 1. miejsce
2018
srebro 2. miejsce
2016
Multimedia w Wikimedia Commons

Katharina Schmid z domu Althaus (ur. 23 maja 1996 w Oberstdorfie[1]) – niemiecka skoczkini narciarska, reprezentantka klubu SC 1906 Oberstdorf, trzykrotna olimpijka, srebrna medalistka olimpijska z 2018 i 2022, indywidualna i drużynowa wicemistrzyni świata juniorów.

Na międzynarodowej arenie zadebiutowała 10 sierpnia 2008 w Bischofsgrün podczas zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego, oddając skok na odległość 56 m na skoczni średniej[3][4].

3 grudnia 2011 w pierwszym w historii konkursie Pucharu Świata kobiet w Lillehammer zajęła 33. miejsce, po skoku na odległość 79,5 m. Pierwsze punkty w PŚ zdobyła 7 stycznia 2012 w Hinterzarten, plasując się na 24. miejscu[3][4].

Na podium zawodów pucharowych po raz pierwszy stanęła 15 stycznia 2017 w Sapporo, zajmując trzecie miejsce. Wyprzedziły ją jedynie Maren Lundby i Yūki Itō[3][4].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W maju 2023 wzięła ślub z Patrickiem Schmidem, bratem kombinatora norweskiego Juliana Schmida[5].

Igrzyska olimpijskie

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
23. 11 lutego 2014 Rosja Soczi/Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 indywid. 90,5 m 92,5 m 211,8 pkt 35,6 pkt Carina Vogt
2. 12 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 106,5 m 106,0 m 252,6 pkt 12,0 pkt Maren Lundby
2. 5 lutego 2022 Pekin/Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 105,5 m 94,0 m 236,8 pkt 2,2 pkt Urša Bogataj
9. 7 lutego 2022 Pekin/Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 druż. miesz.[a] DSQ – 350,9 pkt (0,0 pkt) 650,6 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
32. 22 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 82,0 m – 80,4 pkt 173,3 pkt Sarah Hendrickson
17. 20 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 85,0 m 88,0 m 210,2 pkt 26,7 pkt Carina Vogt
1.złoto 22 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 druż. miesz.[b] 91,0 m 92,5 m 917,9 pkt (216,0 pkt) –
8. 24 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 94,0 m 93,5 m 239,0 pkt 15,6 pkt Carina Vogt
1.złoto 26 lutego 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż.[c] 104,5 m 99,5 m 898,9 pkt (238,4 pkt) –
2.srebro 27 lutego 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 108,0 m 107,0 m 259,1 pkt 0,5 pkt Maren Lundby
1.złoto 2 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. miesz.[d] 107,5 m 103,0 m 1012,2 pkt (250,4 pkt) –
10. 25 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 91,0 m 98,0 m 241,8 pkt 37,8 pkt Ema Klinec
5. 26 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż.[e] 94,0 m 94,5 m 873,1 pkt (238,5 pkt) 86,2 pkt Austria
1.złoto 28 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż. miesz.[f] 104,0 m 99,5 m 1000,8 pkt (255,5 pkt) –
12. 3 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 113,5 m 121,0 m 240,4 pkt 56,2 pkt Maren Lundby
1.złoto 23 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 98,5 m 97,0 m 249,1 pkt –
1.złoto 25 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż.[g] 97,0 m 94,5 m 843,8 pkt (219,5 pkt) –
1.złoto 26 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż. miesz.[h] 94,5 m 102,0 m 1017,2 pkt (266,3 pkt) –
3.brąz 1 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 120,5 m 128,0 m 245,7 pkt 18,5 pkt Alexandria Loutitt

Mistrzostwa świata juniorów

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
16. 23 lutego 2012 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 indywid. 92,5 m 86,0 m 200,0 pkt 76,5 pkt Sara Takanashi
2.srebro 25 lutego 2012 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż.[i] 91,0 m 96,5 m 848,5 pkt (220,0 pkt) 119,5 pkt Japonia
11. 24 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 86,0 m 92,0 m 220,5 pkt 47,5 pkt Sara Takanashi
3.brąz 26 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[j] 91,0 m 89,5 m 762,0 pkt (226,0 pkt) 247,0 pkt Słowenia
5. 28 stycznia 2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 96,5 m 92,0 m 236,0 pkt 26,9 pkt Sara Takanashi
4. 30 stycznia 2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[k] 93,5 m 92,5 m 832,8 pkt (225,3 pkt) 86,2 pkt Japonia
2.srebro 23 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 87,0 m 89,5 m 197,4 pkt 11,6 pkt Chiara Hölzl
3.brąz 24 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż. miesz.[l] 92,0 m 90,0 m 865,7 pkt (220,3 pkt) 17,1 pkt Słowenia

Igrzyska olimpijskie młodzieży

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
2. 14 stycznia 2012 Austria Innsbruck Casino Arena K-68 HS-75 indywid. 71,0 m 72,5 m 242,5 pkt 26,8 pkt Sara Takanashi
1. 21 stycznia 2012 Austria Innsbruck Casino Arena K-68 HS-75 druż. miesz.[m] 67,0 m 63,0 m 640,1 pkt (204,1 pkt) –

Igrzyska europejskie

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
14. 27 czerwca 2023 Polska Zakopane[n] Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 85,5 m 94,0 m 207,6 pkt 55,0 pkt Jacqueline Seifriedsberger
9. 30 czerwca 2023 Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 118,0 m 126,0 m 206,5 pkt 70,9 pkt Nika Križnar

Puchar Świata

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[6]
2011/2012 28.
2012/2013 22.
2013/2014 13.
2014/2015 13.
2015/2016 12.
2016/2017 4.
2017/2018 2.
2018/2019 2.
2019/2020 5.
2020/2021 9.
2021/2022 4.
2022/2023 2.
2023/2024 10.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 12 lutego 2017 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-95 92,5 m 90,0 m 249,0 pkt
2. 2 grudnia 2017 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 98,5 m 93,0 m 271,7 pkt
3. 3 grudnia 2017 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 138,5 m 139,5 m 308,2 pkt
4. 3 marca 2018 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 93,5 m – 118,6 pkt
5. 2 grudnia 2018 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 128,5 m 139,5 m 254,0 pkt
6. 15 grudnia 2018 Francja Prémanon Les Tuffes K-81 HS-90 84,5 m 94,5 m 260,3 pkt
7. 16 grudnia 2018 Francja Prémanon Les Tuffes K-81 HS-90 85,0 m 88,5 m 249,6 pkt
8. 4 grudnia 2021 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-98 96,0 m 95,5 m 278,1 pkt
9. 3 grudnia 2022 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-98 99,0 m 96,5 m 260,1 pkt
10. 11 grudnia 2022 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 130,0 m 137,0 m 269,3 pkt
11. 7 stycznia 2023 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 122,0 m 131,0 m 263,8 pkt
12. 28 stycznia 2023 Niemcy Hinterzarten Rothaus-Schanze K-100 HS-111 107,0 m 102,0 m 258,8 pkt
13. 4 lutego 2023 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 133,0 m 149,5 m 264,4 pkt
14. 17 lutego 2023 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 89,5 m 98,5 m 251,0 pkt
15. 15 marca 2023 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 131,5 m 125,5 m 251,1 pkt
16. 24 listopada 2024 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 133,5 m 123,0 m 238,9 pkt
17. 14 grudnia 2024 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 100,0 m 106,0 m 237,0 pkt
18. 15 grudnia 2024 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 98,0 m 98,5 m 221,1 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 15 stycznia 2017 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 94,5 m 93,5 m 231,4 pkt 3. 16,9 pkt Maren Lundby
2. 4 lutego 2017 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 89,0 m 88,5 m 237,9 pkt 2. 4,2 pkt Sara Takanashi
3. 11 lutego 2017 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-95 89,5 m 92,0 m 245,6 pkt 3. 11,1 pkt Maren Lundby
4. 12 lutego 2017 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-95 92,5 m 90,0 m 249,0 pkt 1. –
5. 1 grudnia 2017 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 94,0 m 96,0 m 262,2 pkt 2. 9,3 pkt Maren Lundby
6. 2 grudnia 2017 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 98,5 m 93,0 m 271,7 pkt 1. –
7. 3 grudnia 2017 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 138,5 m 139,5 m 308,2 pkt 1. –
8. 17 grudnia 2017 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 102,5 m 99,0 m 254,7 pkt 2. 14,5 pkt Maren Lundby
9. 13 stycznia 2018 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 93,5 m 96,0 m 248,6 pkt 2. 4,3 pkt Maren Lundby
10. 14 stycznia 2018 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 94,0 m 89,0 m 230,2 pkt 3. 21,4 pkt Maren Lundby
11. 27 stycznia 2018 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 84,5 m 88,0 m 241,5 pkt 2. 14,5 pkt Maren Lundby
12. 28 stycznia 2018 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 87,5 m 89,0 m 259,3 pkt 3. 3,1 pkt Daniela Iraschko-Stolz
13. 3 marca 2018 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 93,5 m – 118,6 pkt 1. –
14. 4 marca 2018 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 94,0 m 92,0 m 234,6 pkt 2. 17,2 pkt Maren Lundby
15. 2 grudnia 2018 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 128,5 m 139,5 m 254,0 pkt 1. –
16. 15 grudnia 2018 Francja Prémanon Les Tuffes K-81 HS-90 84,5 m 94,5 m 260,3 pkt 1. –
17. 16 grudnia 2018 Francja Prémanon Les Tuffes K-81 HS-90 85,0 m 88,5 m 249,6 pkt 1. –
18. 13 stycznia 2019 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 126,5 m 126,0 m 210,5 pkt 2. 19,3 pkt Maren Lundby
19. 18 stycznia 2019 Japonia Zaō Yamagata K-95 HS-102 89,0 m 94,5 m 203,2 pkt 3. 2,0 pkt Daniela Iraschko-Stolz
20. 26 stycznia 2019 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 91,5 m 93,0 m 236,9 pkt 2. 8,9 pkt Maren Lundby
21. 2 lutego 2019 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 81,5 m 79,0 m 213,2 pkt 3. 14,9 pkt Maren Lundby
22. 3 lutego 2019 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 89,0 m 87,5 m 238,5 pkt 3. 12,3 pkt Maren Lundby
23. 16 lutego 2019 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 124,5 m 128,0 m 270,1 pkt 2. 0,4 pkt Maren Lundby
24. 10 marca 2019 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 111,5 m 119,5 m 193,3 pkt 3. 15,7 pkt Daniela Iraschko-Stolz
25. 12 marca 2019 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 131,5 m 132,0 m 267,7 pkt 2. 4,0 pkt Maren Lundby
26. 17 marca 2019 Rosja Niżny Tagił Aist K-90 HS-97 91,0 m 91,0 m 214,1 pkt 3. 16,2 pkt Juliane Seyfarth
27. 23 marca 2019 Rosja Czajkowskij Snieżynka K-95 HS-102 95,0 m 95,0 m 213,0 pkt 2. 6,0 pkt Juliane Seyfarth
28. 14 grudnia 2019 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 131,5 m – 118,6 pkt 3. 6,0 pkt Chiara Hölzl
29. 25 stycznia 2020 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 93,0 m 94,0 m 245,7 pkt 2. 1,9 pkt Chiara Hölzl
30. 27 listopada 2021 Rosja Niżny Tagił Aist K-90 HS-97 91,0 m 92,0 m 225,9 pkt 3. 9,2 pkt Ema Klinec
31. 4 grudnia 2021 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-98 96,0 m 95,5 m 278,1 pkt 1. –
32. 5 grudnia 2021 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 130,5 m 136,5 m 259,8 pkt 2. 9,1 pkt Marita Kramer
33. 11 grudnia 2021 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 129,5 m 127,0 m 236,5 pkt 3. 23,8 pkt Marita Kramer
34. 17 grudnia 2021 Austria Ramsau Mattensprunganlage K-90 HS-98 88,5 m 90,0 m 256,9 pkt 2. 4,1 pkt Marita Kramer
35. 29 stycznia 2022 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 126,5 m – 77,1 pkt 2. 3,1 pkt Marita Kramer
36. 30 stycznia 2022 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 145,0 m – 126,0 pkt 2. 5,6 pkt Nika Križnar
37. 12 marca 2022 Niemcy Oberhof Kanzlersgrund K-90 HS-100 93,5 m 95,5 m 254,8 pkt 3. 12,0 pkt Urša Bogataj
38. 6 listopada 2022 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 123,0 m 131,0 m 251,4 pkt 2. 10,9 pkt Eva Pinkelnig
39. 3 grudnia 2022 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-98 99,0 m 96,5 m 260,1 pkt 1. –
40. 11 grudnia 2022 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 130,0 m 137,0 m 269,3 pkt 1. –
41. 29 grudnia 2022 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 92,0 m 92,5 m 254,6 pkt 2. 5,6 pkt Eva Pinkelnig
42. 31 grudnia 2022 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 90,0 m 85,5 m 247,0 pkt 3. 12,7 pkt Anna Odine Strøm
43. 7 stycznia 2023 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 122,0 m 131,0 m 263,8 pkt 1. –
44. 28 stycznia 2023 Niemcy Hinterzarten Rothaus-Schanze K-100 HS-111 107,0 m 102,0 m 258,8 pkt 1. –
45. 4 lutego 2023 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 133,0 m 149,5 m 264,4 pkt 1. –
46. 17 lutego 2023 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 89,5 m 98,5 m 251,0 pkt 1. –
47. 15 marca 2023 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 131,5 m 125,5 m 251,1 pkt 1. –
48. 24 marca 2023 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 123,0 m 116,0 m 236,9 pkt 3. 1,9 pkt Ema Klinec
49. 14 stycznia 2024 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 122,0 m 129,5 m 224,0 pkt 2. 6,1 pkt Yūki Itō
50. 3 lutego 2024 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 119,5 m 130,0 m 152,8 pkt 3. 8,6 pkt Jacqueline Seifriedsberger
51. 24 lutego 2024 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 85,5 m 89,0 m 238,0 pkt 3. 5,1 pkt Eva Pinkelnig
52. 9 marca 2024 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 121,5 m – 106,0 pkt 2. 3,3 pkt Silje Opseth
53. 23 listopada 2024 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 123,0 m 129,5 m 247,6 pkt 2. 22,3 pkt Nika Prevc
54. 24 listopada 2024 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 133,5 m 123,0 m 238,9 pkt 1. –
55. 14 grudnia 2024 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 100,0 m 106,0 m 237,0 pkt 1. –
56. 15 grudnia 2024 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 98,0 m 98,5 m 221,1 pkt 1. –
57. 21 grudnia 2024 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 135,0 m 123,5 m 272,5 pkt 2. 10,9 pkt Nika Prevc

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan na 21 grudnia 2024

Źródło[3][4]
Sezon 2011/2012
Lillehammer Hinterzarten Hinterzarten Predazzo Predazzo Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Zaō Zaō Zaō Oslo punkty
33 24 21 - - 26 8 25 23 27 33 20 19 95
Sezon 2012/2013
Lillehammer Krasnaja Polana Krasnaja Polana Ramsau Schonach Schonach Hinterzarten Hinterzarten Sapporo Sapporo Zaō Zaō Ljubno Ljubno Trondheim Oslo punkty
45 24 24 28 20 17 19 - 9 19 17 18 - - 19 24 141
Sezon 2013/2014
Lillehammer Hinterzarten Hinterzarten Czajkowskij Czajkowskij Sapporo Sapporo Zaō Zaō Planica Planica Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Oslo Falun Planica punkty
6 18 30 10 4 8 9 12 16 - - 20 12 11 10 15 22 22 345
Sezon 2014/2015
Lillehammer Sapporo Sapporo Zaō Oberstdorf Oberstdorf Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Ljubno Ljubno Oslo punkty
10 10 6 5 6 26 4 9 16 19 - - 20 299
Sezon 2015/2016
Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Sapporo Sapporo Zaō Zaō Oberstdorf Oberstdorf Oslo Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Lahti Ałmaty Ałmaty punkty
25 7 8 6 6 6 12 26 33 14 17 19 18 17 17 16 13 341
Sezon 2016/2017
Lillehammer Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Oberstdorf Oberstdorf Sapporo Sapporo Zaō Zaō Râșnov Râșnov Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Pjongczang Pjongczang Oslo punkty
7 11 8 9 4 10 7 3 14 5 6 5 2 5 3 1 - - 4 776
Sezon 2017/2018
Lillehammer Lillehammer Lillehammer Hinterzarten Sapporo Sapporo Zaō Zaō Ljubno Ljubno Râșnov Râșnov Oslo Oberstdorf Oberstdorf punkty
2 1 1 2 2 3 - - 2 3 1 2 6 8 7 928
Sezon 2018/2019
Lillehammer Lillehammer Lillehammer Prémanon Prémanon Sapporo Sapporo Zaō Zaō Râșnov Râșnov Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Oberstdorf Oberstdorf Oslo Lillehammer Trondheim Niżny Tagił Niżny Tagił Czajkowskij Czajkowskij punkty
4 4 1 1 1 4 2 3 8 2 5 3 3 4 10 2 4 3 2 5 4 3 2 5 1493
Sezon 2019/2020
Lillehammer Lillehammer Klingenthal Sapporo Sapporo Zaō Zaō Râșnov Râșnov Oberstdorf Oberstdorf Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Lillehammer Lillehammer punkty
6 6 3 7 12 8 5 2 5 13 19 5 10 11 4 6 617
Sezon 2020/2021
Ramsau Ljubno Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Hinzenbach Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Niżny Tagił Niżny Tagił Czajkowskij Czajkowskij punkty
12 6 9 12 12 8 7 - - 9 7 12 10 316
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił Niżny Tagił Lillehammer Lillehammer Klingenthal Klingenthal Ramsau Ljubno Ljubno Willingen Willingen Hinzenbach Hinzenbach Lillehammer Lillehammer Oslo Oslo Oberhof Oberhof punkty
5 3 1 2 7 3 2 5 8 2 2 - - - 10 5 8 3 5 906
Sezon 2022/2023
Wisła Wisła Lillehammer Lillehammer Titisee-Neustadt Villach Villach Ljubno Ljubno Sapporo Sapporo Zaō Zaō Hinterzarten Hinterzarten Willingen Willingen Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Oslo Oslo Lillehammer Lillehammer Lahti punkty
21 2 1 4 1 9 2 3 14 1 4 6 7 1 14 1 8 4 6 1 22 5 5 5 1 3 1497
Sezon 2023/2024
Lillehammer Lillehammer Engelberg Engelberg Garmisch-Partenkirchen Oberstdorf Villach Villach Sapporo Sapporo Zaō Ljubno Ljubno Willingen Willingen Hinzenbach Hinzenbach Lahti Oslo Oslo Trondheim Trondheim Vikersund Planica punkty
8 8 13 24 12 16 - - 7 2 30 10 13 3 6 3 5 11 2 6 16 7 4 21 751
Sezon 2024/2025
Lillehammer Lillehammer Zhangjiakou Zhangjiakou Engelberg Garmisch-Partenkirchen Oberstdorf Villach Villach Sapporo Sapporo Zaō Zaō Willingen Lake Placid Lake Placid Ljubno Ljubno Hinzenbach Hinzenbach Oslo Vikersund Vikersund Lahti Lahti punkty
2 1 1 1 2 460
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan na 22 listopada 2024

Źródło[3][4]
Sezon
2013/2014 		Lillehammer (mikst)
4
Sezon
2017/2018 		Hinterzarten Zaō
4 -
Sezon
2018/2019 		Zaō Ljubno
1 1
Sezon
2019/2020 		Zaō Ljubno
6 4
Sezon
2020/2021 		Ljubno Râșnov (mikst) Czajkowskij
5 - 3
Sezon
2021/2022 		Willingen (mikst) Hinzenbach Oslo (mikst)
4 - 5
Sezon
2022/2023 		Titisee-Neustadt (mikst) Zaō (duety) Willingen (mikst)
3 3 3
Sezon
2024/2025 		Lillehammer (mikst) Zaō (duety) Willingen (mikst) Lake Placid (mikst)
1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Raw Air

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[6]
2019 2.
2020 4.
2022 20.
2023 2.
2024 4.

Turniej Sylwestrowy

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[4]
2021/2022 7.
2022/2023 5.

Korona Alp

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[4]
2021/2022 32.

Turniej Dwóch Nocy

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[4]
2023/2024 13.

Letnie Grand Prix

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[7]
2012 27.
2013 7.
2014 2.
2015 14.
2016 8.
2017 13.
2018 6.
2019 17.
2021 12.
2022 5.
2023 12.
2024 11.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 11 sierpnia 2017 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-90 HS-96 95,0 m 88,5 m 230,8 pkt
2. 5 października 2024 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 135,0 m 127,0 m 253,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 14 września 2013 Rosja Niżny Tagił Aist K-90 HS-100 96,0 m 94,0 m 234,3 pkt 3. 28,4 pkt Sara Takanashi
2. 21 września 2014 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 93,5 m 93,0 m 215,0 pkt 2. 25,1 pkt Sara Takanashi
3. 11 sierpnia 2017 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-90 HS-96 95,0 m 88,5 m 230,8 pkt 1. –
4. 17 sierpnia 2018 Czechy Frenštát Areal Horečky K-95 HS-106 94,5 m 95,0 m 232,8 pkt 3. 12,5 pkt Sara Takanashi
5. 5 października 2024 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 135,0 m 127,0 m 253,6 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[3][4]
2012
Courchevel 15.08 Hinterzarten 17.08 Ałmaty 22.09 Ałmaty 23.09 punkty
16 21 - - 25
2013
Hinterzarten 26.07 Courchevel 15.08 Niżny Tagił 13.09 Niżny Tagił 14.09 Ałmaty 21.09 Ałmaty 22.09 punkty
17 8 4 3 - - 156
2014
Ałmaty 20.09 Ałmaty 21.09 punkty
5 2 125
2015
Courchevel 14.08 Czajkowskij 05.09 Czajkowskij 06.09 Ałmaty 12.09 Ałmaty 13.09 punkty
7 10 8 - - 94
2016
Courchevel 16.07 Czajkowskij 10.09 Czajkowskij 11.09 punkty
12 10 6 88
2017
Courchevel 11.08 Frenštát 18.08 Frenštát 19.08 Czajkowskij 09.09 Czajkowskij 10.09 punkty
1 - - - - 100
2018
Hinterzarten 28.07 Courchevel 10.08 Frenštát 17.08 Frenštát 18.08 Czajkowskij 09.09 punkty
4 4 3 6 - 200
2019
Hinterzarten 26.07 Courchevel 09.08 Frenštát 18.08 punkty
10 12 - 48
2021
Wisła 17.07 Wisła 18.07 Courchevel 06.08 Frenštát 15.08 Czajkowskij 11.09 Czajkowskij 12.09 Klingenthal 02.10 punkty
11 13 6 19 - - 5 141
2022
Wisła 23.07 Wisła 24.07 Courchevel 06.08 Râșnov 17.09 Klingenthal 02.10 punkty
5 6 13 - 5 150
2023
Courchevel 29.07 Courchevel 30.07 Szczyrk 05.08 Szczyrk 06.08 Râșnov 23.09 Râșnov 24.09 Klingenthal 07.10 punkty
4 5 - - - - 10 121
2024
Courchevel 13.08 Courchevel 14.08 Râșnov 21.09 Râșnov 22.09 Klingenthal 05.10 punkty
- - - - 1 100
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Interkontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Interkontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 7 grudnia 2024 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 101,0 m 103,0 m 245,1 pkt
2. 8 grudnia 2024 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 102,5 m 105,0 m 277,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Interkontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 7 grudnia 2024 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 101,0 m 103,0 m 245,1 pkt 1. –
2. 8 grudnia 2024 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 102,5 m 105,0 m 277,0 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Interkontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

stan na 15 grudnia 2024

Źródło[3][4]
Sezon 2024/2025
Zhangjiakou HS106 Zhangjiakou HS106 Notodden HS98 Notodden HS98 Falun HS100 Falun HS100 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Villach HS98 Villach HS98 Oberhof HS100 Oberhof HS100 Lahti HS116 Lahti HS116 punkty
1 1 - - 200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Interkontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[8]
2024 1.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Interkontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 11 sierpnia 2024 Niemcy Hinterzarten Rothaus-Schanze K-99 HS-109 107,0 m 104,0 m 248,3 pkt
2. 14 września 2024 Norwegia Trondheim Granåsen K-94 HS-102 103,0 m 98,5 m 275,4 pkt
3. 15 września 2024 Norwegia Trondheim Granåsen K-94 HS-102 101,0 m 98,0 m 251,3 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Interkontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 11 sierpnia 2024 Niemcy Hinterzarten Rothaus-Schanze K-99 HS-109 107,0 m 104,0 m 248,3 pkt 1. –
2. 14 września 2024 Norwegia Trondheim Granåsen K-94 HS-102 103,0 m 98,5 m 275,4 pkt 1. –
3. 15 września 2024 Norwegia Trondheim Granåsen K-94 HS-102 101,0 m 98,0 m 251,3 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Interkontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LPI 2024

Źródło[3][4]
2024
Hinterzarten HS109 Hinterzarten HS109 Trondheim HS102 Trondheim HS102 Stams HS115 Stams HS115 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Otepää HS97 Otepää HS97 punkty
- 1 1 1 - - - - - - 300
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[4]
2008/2009 55.
2010/2011 67.
2011/2012 39.
2021/2022 17.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 18 marca 2022 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 105,0 m 97,0 m 275,5 pkt
2. 19 marca 2022 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 105,5 m 102,5 m 285,4 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 18 marca 2022 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 105,0 m 97,0 m 275,5 pkt 1. –
2. 19 marca 2022 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 105,5 m 102,5 m 285,4 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Sezon 2008/2009
Park City Park City Whistler Whistler Schonach Schonach Baiersbronn Baiersbronn Toblach Ljubno Ljubno Zakopane Notodden Notodden Zaō Zaō Sapporo Sapporo punkty
- - - - - - - - 12 - - - - - - - - - 22
Sezon 2009/2010
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Notodden Notodden Baiersbronn Baiersbronn Schonach Schonach Ljubno Ljubno Villach Villach Zaō Zaō Zakopane Zakopane punkty
- - - - - - 41 47 - - - - - - - - - - 0
Sezon 2010/2011
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Notodden Notodden Schonach Hinterzarten Hinterzarten Braunlage Braunlage Ljubno Ljubno Brotterode Brotterode Zakopane Zakopane Ramsau Ramsau Zaō punkty
- - - - - - - 36 19 - - - - - - - - - - - 12
Sezon 2011/2012
Rovaniemi Rovaniemi Notodden Notodden Zakopane Zakopane Liberec punkty
- - 14 19 - - - 30
Sezon 2021/2022
Zhangjiakou Zhangjiakou Vikersund Vikersund Notodden Notodden Innsbruck Innsbruck Brotterode Brotterode Park City Park City Whistler Whistler Lake Placid Lake Placid punkty
- - - - - - - - - - - - 1 1 - - 200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[4]
2011 6.
2015 9.
2016 2.
2018 1.
2021 5.
2022 10.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 15 września 2018 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 92,5 m 105,0 m 216,9 pkt
2. 16 września 2018 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 102,0 m 96,5 m 250,8 pkt
3. 18 września 2021 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 107,5 m 105,5 m 259,5 pkt
4. 19 września 2021 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 104,0 m 103,5 m 278,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 22 lipca 2011 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 85,5 m 87,0 m 228,0 pkt 3. 8,0 pkt Maja Vtič
2. 11 września 2011 Norwegia Trondheim Granåsen K-90 HS-105 95,0 m 92,0 m 238,5 pkt 3. 28,0 pkt Daniela Iraschko
3. 28 sierpnia 2015 Niemcy Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-106 94,5 m 90,5 m 201,5 pkt 3. 24,8 pkt Ema Klinec
4. 29 sierpnia 2015 Niemcy Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-106 97,5 m 95,0 m 222,5 pkt 3. 12,2 pkt Sara Takanashi
5. 26 sierpnia 2016 Niemcy Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-106 101,0 m 93,0 m 221,6 pkt 2. 10,2 pkt Lucile Morat
6. 27 sierpnia 2016 Niemcy Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-106 101,0 m 96,0 m 220,5 pkt 2. 18,3 pkt Lucile Morat
7. 15 września 2018 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 92,5 m 105,0 m 216,9 pkt 1. –
8. 16 września 2018 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 102,0 m 96,5 m 250,8 pkt 1. –
9. 18 września 2021 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 107,5 m 105,5 m 259,5 pkt 1. –
10. 19 września 2021 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 104,0 m 103,5 m 278,8 pkt 1. –
11. 4 września 2022 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-98 93,5 m 86,5 m 213,9 pkt 3. 32,6 pkt Abigail Strate

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
2008
Bischofsgrün Pöhla Bischofshofen Bischofshofen Lillehammer Lillehammer Oberstdorf Oberstdorf Liberec Liberec punkty
47 54 - - - - - - - - 0
2010
Bischofsgrün Bischofsgrün Oberwiesenthal Oberwiesenthal Lillehammer Lillehammer Oslo Oslo Falun Falun Liberec punkty
36 50 - - - - - - - - - 0
2011
Szczyrk Zakopane Bischofsgrün Bischofsgrün Oberwiesenthal Oberwiesenthal Trondheim Trondheim punkty
5 3 6 7 - - 6 3 281
2015
Oberwiesenthal Oberwiesenthal Oslo Oslo punkty
3 3 - - 120
2016
Oberwiesenthal Oberwiesenthal Lillehammer punkty
2 2 - 160
2018
Oslo Oslo punkty
1 1 200
2021
Kuopio Kuopio Râșnov Râșnov Oslo Oslo punkty
- - - - 1 1 200
2022
Lillehammer Lillehammer Lake Placid Lake Placid Lake Placid punkty
4 3 - - - 110
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

FIS Cup

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[4]
2013/2014 10.
2014/2015 4.
2016/2017 20.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 12 lipca 2014 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 96,5 m 92,5 m 246,5 pkt
2. 13 lipca 2014 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 96,5 m 90,0 m 241,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 13 lipca 2013 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 91,0 m 91,0 m 229,0 pkt 3. 9,5 pkt Ema Klinec
2. 14 lipca 2013 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 93,5 m 90,5 m 234,0 pkt 2. 2,5 pkt Ema Klinec
3. 12 lipca 2014 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 96,5 m 92,5 m 246,5 pkt 1. –
4. 13 lipca 2014 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 96,5 m 90,0 m 241,0 pkt 1. –
5. 18 września 2016 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 99,0 m 97,5 m 236,5 pkt 2. 7,0 pkt Anna Rupprecht

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[3][4]
Sezon 2013/2014
Villach Villach Frenštát Frenštát Râșnov Râșnov Râșnov Râșnov punkty
3 2 - - - - - - 140
Sezon 2014/2015
Villach Villach Hinterzarten Hinterzarten Frenštát Frenštát Râșnov Râșnov Hinterzarten Hinterzarten punkty
1 1 5 6 - - - - - - 285
Sezon 2016/2017
Villach Villach Szczyrk Szczyrk Einsiedeln Einsiedeln Hinterzarten Hinterzarten Râșnov Râșnov Notodden punkty
- - - - - - 6 2 - - - 120
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Skład zespołu: Selina Freitag, Constantin Schmid, Katharina Schmid i Karl Geiger
  2. ↑ Skład zespołu: Katharina Schmid, Richard Freitag, Severin Freund i Carina Vogt
  3. ↑ Skład zespołu: Katharina Schmid, Juliane Seyfarth, Ramona Straub i Carina Vogt
  4. ↑ Skład zespołu: Katharina Schmid, Markus Eisenbichler, Karl Geiger i Juliane Seyfarth
  5. ↑ Skład zespołu: Katharina Schmid, Luisa Görlich, Anna Rupprecht i Juliane Seyfarth.
  6. ↑ Skład zespołu: Katharina Schmid, Markus Eisenbichler, Karl Geiger i Anna Rupprecht
  7. ↑ Skład zespołu: Katharina Schmid, Selina Freitag, Luisa Görlich i Anna Rupprecht
  8. ↑ Skład zespołu: Karl Geiger, Katharina Schmid, Andreas Wellinger i Selina Freitag
  9. ↑ Skład zespołu: Katharina Schmid, Ramona Straub, Carina Vogt i Svenja Würth
  10. ↑ Skład zespołu: Katharina Schmid, Pauline Heßler, Ramona Straub i Svenja Würth
  11. ↑ Skład zespołu: Katharina Schmid, Gianina Ernst, Anna Rupprecht i Veronika Zobel
  12. ↑ Skład zespołu: Katharina Schmid, Tim Fuchs, Anna Rupprecht i David Siegel
  13. ↑ Skład zespołu: Katharina Schmid, Tom Lubitz i Andreas Wellinger
  14. ↑ Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Katharina SCHMID - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-12-10].
  2. ↑ Adam Bucholz: Raw Air Pań w Vikersund: Lundby górą w serii próbnej. skijumping.pl, 2023-03-18. [dostęp 2023-03-19].
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y SCHMID Katharina - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-12-10]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae Adam Kwieciński: SCHMID Katharina 1996.05.23 GER. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-12-10].
  5. ↑ RTL.de: SO süß haben sich Skispringerin Katharina Althaus und ihr Patrick das Ja-Wort gegeben. RTL Online, 2023-05-03. [dostęp 2024-01-16]. (niem.).
  6. ↑ a b ALTHAUS Katharina - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-21]. (ang.).
  7. ↑ Katharina SCHMID - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
  8. ↑ Letni Puchar Interkontynentalny kobiet - archiwum wyników. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-10-05].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Medalistki olimpijskie w skokach narciarskich (normalna skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Mistrzowie świata w skokach narciarskich
  • Mężczyźni
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia duża
drużynowo
Skocznia normalna
drużynowo
  • Kobiety
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia normalna
drużynowo
  • Zawody mieszane
Skocznia normalna
drużynowo
Medalistki mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medalistki mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia drużyn mieszanych)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Zdobywczynie Pucharu Kontynentalnego w skokach narciarskich kobiet
Zwyciężczynie edycji zimowych
Zwyciężczynie edycji letnich
Mistrzynie Niemiec w skokach narciarskich
Indywidualnie
Drużynowo
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Katharina_Schmid&oldid=75644199”