Juliane Seyfarth

Juliane Seyfarth
	; Juliane Seyfarth (2016)
Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1990 ; Eisenach
Klub	WSC 07 Ruhla
Wzrost	163 cm
Debiut w PŚ	3 grudnia 2011 w Lillehammer (15. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	3 grudnia 2011 w Lillehammer (15. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	30 listopada 2018 w Lillehammer (1. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	30 listopada 2018 w Lillehammer
Rekord życiowy	141,0 m na Snieżynce w Czajkowskim (24 marca 2019)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Niemcy
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata juniorów
Inne nagrody
	Puchar Świata
3. miejsce ;	2018/2019
	Lillehammer Triple
2. miejsce ;	2018
	Raw Air
3. miejsce ;	2019
	Russian Tour Blue Bird
1. miejsce ;	2019
	Letnie Grand Prix
3. miejsce ;	2019
	Puchar Kontynentalny
3. miejsce ;	2013/2014
3. miejsce ;	2022/2023
	Letni Puchar Kontynentalny
3. miejsce ;	2017
3. miejsce ;	2018
	FIS Cup
1. miejsce ;	2022/2023
	Multimedia w Wikimedia Commons

Juliane Seyfarth (ur. 19 lutego 1990 w Eisenach^[1]^[3]) – niemiecka skoczkini narciarska, reprezentantka klubu WSC 07 Ruhla. Złota medalistka mistrzostw świata juniorów (2006) oraz seniorów (2019). Olimpijka (2018 i 2022).

Jedenastokrotna zwyciężczyni konkursów Pucharu Kontynentalnego kobiet^[4]^[5].

Jej rekord życiowy w odległości skoku wynosi 141,0 m i został ustanowiony w Czajkowskim, a najdalszym skokiem w karierze było 142 m ustanowione w Klingenthal^[3].

3 grudnia 2011 zadebiutowała w pierwszych historycznych zawodach Pucharze Świata kobiet, zajmując 15. miejsce, jednocześnie zdobywając pierwsze punkty w PŚ^[4]^[5].

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
10.	12 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	102,5 m	90,0 m	194,3 pkt	70,3 pkt	Maren Lundby
19.	5 lutego	2022	Pekin/Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	86,0 m	88,0 m	168,6 pkt	70,4 pkt	Urša Bogataj

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
31.	25 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	80,5 m	–	71,2 pkt	160,5 pkt	Daniela Iraschko
14.	20 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	85,0 m	90,0 m	212,5 pkt	24,4 pkt	Carina Vogt
1.	26 lutego	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż.^[a]	98,0 m	95,0 m	898,9 pkt (213,0 pkt)	–
4.	27 lutego	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	104,0 m	101,5 m	244,4 pkt	15,2 pkt	Maren Lundby
1.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż. miesz.^[b]	100,5 m	103,0 m	1012,2 pkt (241,2 pkt)	–
21.	25 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	86,0 m	93,0 m	210,9 pkt	68,7 pkt	Ema Klinec
5.	26 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż.^[c]	88,5 m	90,5 m	873,1 pkt (207,6 pkt)	86,2 pkt	Austria
10.	3 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	118,0 m	123,0 m	242,7 pkt	53,9 pkt	Maren Lundby

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
1.	5 lutego	2006	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	indywid.	109,0 m	109,5 m	255,8 pkt	–
5.	17 marca	2007	Tarvisio/ Planica	Srednija velikanka	K-90	HS-100	indywid.	86,0 m	87,5 m	208,5 pkt	21,0 pkt	Lisa Demetz
6.	28 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	75,0 m	86,5 m	204,5 pkt	22,5 pkt	Jacqueline Seifriedsberger
15.	6 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	indywid.	98,0 m	83,0 m	212,0 pkt	30,0 pkt	Magdalena Schnurr
7.	29 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	indywid.	102,0 m	94,5 m	238,5 pkt	29,0 pkt	Elena Runggaldier

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[6]
2011/2012	36.
2012/2013	44.
2013/2014	43.
2014/2015	16.
2015/2016	14.
2016/2017	29.
2017/2018	12.
2018/2019	3.
2019/2020	11.
2020/2021	28.
2021/2022	26.
2022/2023	36.
2023/2024	28.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Źródło^[4]^[5]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	30 listopada	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-98	98,5 m	97,0 m	258,8 pkt
2.	16 marca	2019	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-97	93,5 m	100,0 m	252,6 pkt
3.	17 marca	2019	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-97	97,0 m	95,0 m	230,3 pkt
4.	23 marca	2019	Czajkowskij	Snieżynka	K-95	HS-102	95,0 m	97,0 m	219,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Źródło^[4]^[5]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	30 listopada	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-98	98,5 m	97,0 m	258,8 pkt	1.	–
2.	12 stycznia	2019	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	125,0 m	121,0 m	199,9 pkt	2.	0,5 pkt	Daniela Iraschko-Stolz
3.	13 stycznia	2019	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	128,5 m	125,5 m	206,5 pkt	3.	23,3 pkt	Maren Lundby
4.	27 stycznia	2019	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	95,0 m	90,0 m	237,8 pkt	3.	9,8 pkt	Maren Lundby
5.	2 lutego	2019	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	84,5 m	79,5 m	215,2 pkt	2.	12,9 pkt	Maren Lundby
6.	10 lutego	2019	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	85,0 m	86,0 m	216,8 pkt	3.	7,1 pkt	Sara Takanashi
7.	17 lutego	2019	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	132,0 m	135,0 m	283,0 pkt	2.	9,4 pkt	Maren Lundby
8.	10 marca	2019	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	114,5 m	121,0 m	194,3 pkt	2.	14,7 pkt	Daniela Iraschko-Stolz
9.	14 marca	2019	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	131,0 m	137,5 m	261,0 pkt	2.	13,1 pkt	Maren Lundby
10.	16 marca	2019	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-97	93,5 m	100,0 m	252,6 pkt	1.	–
11.	17 marca	2019	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-97	97,0 m	95,0 m	230,3 pkt	1.	–
12.	23 marca	2019	Czajkowskij	Snieżynka	K-95	HS-102	95,0 m	97,0 m	219,0 pkt	1.	–
13.	24 marca	2019	Czajkowskij	Snieżynka	K-125	HS-140	128,0 m	141,0 m	258,0 pkt	2.	12,9 pkt	Maren Lundby

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan na 21 grudnia 2024

Źródło^[4]^[5]
Sezon 2011/2012
													punkty
15	49	28	26	22	-	-	-	-	-	-	-	14	51
Sezon 2012/2013
																punkty
23	24	34	44	40	46	28	31	-	-	-	-	27	31	-	-	22
Sezon 2013/2014
																		punkty
-	50	50	-	-	-	-	-	-	19	18	-	-	26	34	-	-	24	37
Sezon 2014/2015
													punkty
-	11	32	26	22	20	26	12	9	5	13	5	24	222
Sezon 2015/2016
																	punkty
9	8	11	14	24	11	13	16	dq	13	18	16	10	10	19	9	21	320
Sezon 2016/2017
																			punkty
29	18	20	31	20	39	28	q	30	33	27	27	24	29	-	-	16	16	24	95
Sezon 2017/2018
															punkty
11	12	13	8	14	16	34	7	10	8	5	8	20	21	10	349
Sezon 2018/2019
																								punkty
1	5	8	16	11	2	3	8	18	4	3	2	4	5	3	6	2	2	5	2	1	1	1	2	1451
Sezon 2019/2020
																punkty
15	21	7	25	14	14	6	7	4	8	5	7	11	21	12	16	414
Sezon 2020/2021
													punkty
17	q	29	28	q	q	q	-	-	17	17	25	17	67
Sezon 2021/2022
																			punkty
9	q	22	18	26	24	26	25	29	16	15	-	-	-	dq	26	22	28	16	139
Sezon 2022/2023
																										punkty
-	-	-	-	29	-	-	-	-	-	-	-	-	19	23	23	23	-	-	24	4	20	dq	q	35	-	106
Sezon 2023/2024
																								punkty
-	-	-	-	23	25	28	25	18	19	28	19	25	18	20	27	17	25	25	14	28	26	-	24	156
Sezon 2024/2025
																									punkty
14	14	31	16	17																					65
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodniczka nie zakwalifikowała się - – zawodniczka nie wystartowała

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[6]
2019	3.
2020	10.
2022	32.
2023	36.
2024	21.

Turniej Sylwestrowy

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[5]
2021/2022	25.

Korona Alp

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[5]
2021/2022	41.

Turniej Dwóch Nocy

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[5]
2023/2024	21.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[7]
2013	42.
2015	20.
2016	14.
2017	10.
2018	5.
2019	3.
2021	41.
2022	32.
2023	11.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Źródło^[4]^[5]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	9 sierpnia	2019	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-135	122,0 m	118,0 m	237,3 pkt	3.	17,5 pkt	Sara Takanashi
2.	18 sierpnia	2019	Frenštát	Areal Horečky	K-95	HS-106	101,5 m	94,0 m	242,8 pkt	2.	6,9 pkt	Nika Križnar

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło^[4]^[5]
2012
				punkty
-	34	-	-	0
2013
						punkty
20	-	-	-	-	-	11
2015
					punkty
28	14	18	16	20	60
2016
			punkty
8	16	19	59
2017
					punkty
12	8	17	10	5	139
2018
					punkty
8	5	7	4	6	203
2019
			punkty
8	3	2	172
2021
							punkty
20	27	dq	18	-	-	29	30
2022
					punkty
-	-	-	18	14	31
2023
							punkty
11	13	17	32	8	7	23	134
2024
					punkty
-	-	-	-	q	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodniczka nie zakwalifikowała się - – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Interkontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[8]
2023/2024	26.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Interkontynentalnego chronologicznie

Źródło^[4]^[5]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	10 grudnia	2023	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-98	88,0 m	93,5 m	225,3 pkt	2.	2,1 pkt	Agnes Reisch
2.	8 grudnia	2024	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	93,0 m	95,0 m	210,4 pkt	3.	66,6 pkt	Katharina Schmid

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Interkontynentalnego

stan na 15 grudnia 2024

Źródło^[4]^[5]
Sezon 2023/2024
												punkty
13	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	100
Sezon 2024/2025
													punkty
5	3	-	-										105
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Interkontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[9]
2023	15.
2024	10.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Interkontynentalnego chronologicznie

Źródło^[4]^[5]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	10 sierpnia	2024	Hinterzarten	Rothaus-Schanze	K-99	HS-109	99,0 m	102,5 m	221,6 pkt	3.	7,9 pkt	Selina Freitag

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Interkontynentalnego

stan po zakończeniu LPI 2024

Źródło^[4]^[5]
2023
				punkty
-	-	6	8	72
2024
										punkty
3	4	10	5	-	-	-	-	-	-	181
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[10]
2004/2005	10.
2005/2006	5.
2006/2007	5.
2007/2008	19.
2008/2009	21.
2009/2010	11.
2010/2011	8.
2011/2012	51.
2012/2013	16.
2013/2014	3.
2014/2015	15.
2021/2022	35.
2022/2023	3.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło^[4]^[5]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	11 lutego	2006	Schönwald	Adlerschanze	K-85	HS-93	92,5 m	88,0 m	246,5 pkt
2.	5 marca	2006	Vikersund	Vikersundbakken	K-90	HS-100	98,0 m	100,0 m	259,5 pkt
3.	21 lipca	2006	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	96,0 m	92,5 m	235,5 pkt
4.	22 lipca	2006	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	98,5 m	94,5 m	245,0 pkt
5.	25 lipca	2006	Calgary	Alberta Ski Jump Area	K-89	HS-95	90,5 m	82,5 m	211,5 pkt
6.	26 lipca	2006	Calgary	Alberta Ski Jump Area	K-89	HS-95	95,0 m	94,5 m	242,0 pkt
7.	9 sierpnia	2006	Pöhla	Pöhlbachschanze	K-60	HS-66	61,0 m	62,0 m	234,7 pkt
8.	15 lutego	2014	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	94,0 m	95,0 m	241,5 pkt
9.	16 grudnia	2022	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-98	87,5 m	91,0 m	225,1 pkt
10.	21 stycznia	2023	Eisenerz	Erzbergschanzen	K-98	HS-109	96,5 m	90,0 m	200,3 pkt
11.	22 stycznia	2023	Eisenerz	Erzbergschanzen	K-98	HS-109	98,0 m	98,5 m	226,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło^[4]^[5]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	9 lutego	2006	Baiersbronn	Große Ruhestein	K-85	HS-90	89,5 m	98,0 m	259,5 pkt	2.	1,5 pkt	Anette Sagen
2.	11 lutego	2006	Schönwald	Adlerschanze	K-85	HS-93	92,5 m	88,0 m	246,5 pkt	1.	–
3.	18 lutego	2006	Breitenberg	Baptist-Kitzlinger-Schanze	K-75	HS-82	76,0 m	78,0 m	239,8 pkt	2.	0,1 pkt	Anette Sagen
4.	5 marca	2006	Vikersund	Vikersundbakken	K-90	HS-100	98,0 m	100,0 m	259,5 pkt	1.	–
5.	21 lipca	2006	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	96,0 m	92,5 m	235,5 pkt	1.	–
6.	22 lipca	2006	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	98,5 m	94,5 m	245,0 pkt	1.	–
7.	25 lipca	2006	Calgary	Alberta Ski Jump Area	K-89	HS-95	90,5 m	82,5 m	211,5 pkt	1.	–
8.	26 lipca	2006	Calgary	Alberta Ski Jump Area	K-89	HS-95	95,0 m	94,5 m	242,0 pkt	1.	–
9.	6 sierpnia	2006	Klingenthal	Vogtlandschanzen	K-80	HS-85	81,0 m	81,0 m	227,5 pkt	2.	2,5 pkt	Anette Sagen
10.	9 sierpnia	2006	Pöhla	Pöhlbachschanze	K-60	HS-66	61,0 m	62,0 m	234,7 pkt	1.	–
11.	12 sierpnia	2006	Meinerzhagen	Meinhardus-Schanzen	K-62	HS-68	67,0 m	67,0 m	249,5 pkt	2.	1,3 pkt	Anette Sagen
12.	15 sierpnia	2006	Bischofshofen	Laideregg-Schanze	K-65	HS-78	70,0 m	72,0 m	260,8 pkt	2.	7,0 pkt	Anette Sagen
13.	7 lutego	2009	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	77,5 m	–	93,5 pkt	2.	6,0 pkt	Sarah Hendrickson
14.	23 stycznia	2011	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-95	81,0 m	86,0 m	220,5 pkt	2.	4,5 pkt	Daniela Iraschko
15.	2 marca	2013	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-106	93,0 m	94,0 m	219,5 pkt	3.	32,0 pkt	Ema Klinec
16.	15 lutego	2014	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	94,0 m	95,0 m	241,5 pkt	1.	–
17.	16 lutego	2014	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	87,0 m	92,0 m	223,5 pkt	2.	11,5 pkt	Anna Häfele
18.	19 marca	2022	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	93,0 m	100,0 m	234,5 pkt	3.	50,9 pkt	Katharina Althaus
19.	16 grudnia	2022	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-98	87,5 m	91,0 m	225,1 pkt	1.	–
20.	17 grudnia	2022	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-98	86,0 m	88,5 m	220,0 pkt	3.	14,7 pkt	Nora Midtsundstad
21.	21 stycznia	2023	Eisenerz	Erzbergschanzen	K-98	HS-109	96,5 m	90,0 m	200,3 pkt	1.	–
22.	22 stycznia	2023	Eisenerz	Erzbergschanzen	K-98	HS-109	98,0 m	98,5 m	226,9 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło^[4]^[5]
Sezon 2004/2005
												punkty
13	12	12	12	17	6	5	6	27	7	18	17	292
Sezon 2005/2006
																		punkty
8	14	11	11	15	13	21	24	6	4	2	1	8	2	5	4	1	9	757
Sezon 2006/2007
																				punkty
1	1	1	1	2	1	2	2	13	33	22	dq	29	25	37	11	-	-	-	-	801
Sezon 2007/2008
																	punkty
18	21	20	31	-	-	-	-	7	6	18	4	7	12	-	-	-	231
Sezon 2008/2009
																		punkty
25	24	27	5	29	dq	-	-	-	-	-	2	17	13	-	-	-	-	178
Sezon 2009/2010
																		punkty
32	8	5	8	4	10	12	19	4	13	18	7	10	40	-	-	12	15	402
Sezon 2010/2011
																				punkty
dq	30	35	8	9	dq	-	11	10	4	4	6	2	5	dq	4	10	5	5	-	543
Sezon 2011/2012
							punkty
-	-	-	-	-	-	12	22
Sezon 2012/2013
				punkty
3	-	-	-	60
Sezon 2013/2014
						punkty
5	10	1	2	-	-	251
Sezon 2014/2015
				punkty
8	7	-	-	68
Sezon 2021/2022
																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	4	3	-	-	110
Sezon 2022/2023
								punkty
-	-	1	3	1	1	-	-	360
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[10]
2008	20.
2009	9.
2010	13.
2011	20.
2015	23.
2016	8.
2017	3.
2018	3.
2021	14.

Zwycięstwa w konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło^[4]^[5]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	15 września	2017	Trondheim	Granåsen	K-90	HS-105	100,5 m	98,5 m	269,4 pkt
2.	16 września	2017	Trondheim	Granåsen	K-90	HS-105	97,5 m	95,0 m	267,8 pkt

Miejsca na podium konkursów Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło^[4]^[5]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	19 września	2010	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	103,5 m	95,0 m	220,6 pkt	3.	27,6 pkt	Daniela Iraschko
2.	15 września	2017	Trondheim	Granåsen	K-90	HS-105	100,5 m	98,5 m	269,4 pkt	1.	–
3.	16 września	2017	Trondheim	Granåsen	K-90	HS-105	97,5 m	95,0 m	267,8 pkt	1.	–
4.	15 września	2018	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	95,0 m	93,5 m	205,3 pkt	3.	11,6 pkt	Katharina Althaus
5.	18 września	2021	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	94,5 m	92,0 m	204,1 pkt	3.	55,4 pkt	Katharina Althaus

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło^[4]^[5]
2008
										punkty
21	19	24	30	12	16	23	38	17	21	99
2009
							punkty
6	23	18	14	4	12	7	187
2010
											punkty
32	24	18	4	20	11	32	3	6	13	10	251
2011
								punkty
23	13	17	14	20	22	16	11	119
2015
				punkty
14	11	-	-	42
2016
			punkty
4	5	-	95
2017
				punkty
-	-	1	1	200
2018
		punkty
3	4	110
2021
						punkty
-	-	-	-	3	5	105
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodniczka nie wystartowała

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[11]
2012/2013	26.
2013/2014	41.
2014/2015	28.
2016/2017	31.
2017/2018	21.
2018/2019	33.
2022/2023	1.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Źródło^[4]^[5]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	11 lutego	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	95,0 m	104,0 m	233,6 pkt
2.	12 lutego	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	99,5 m	105,0 m	251,9 pkt
3.	4 marca	2023	Oberhof	Rennsteigschanze	K-90	HS-100	95,0 m	88,5 m	225,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Źródło^[4]^[5]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	10 sierpnia	2014	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	94,5 m	98,5 m	231,0 pkt	3.	4,5 pkt	Gianina Ernst i Svenja Würth
2.	2 lipca	2017	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	95,5 m	91,5 m	235,0 pkt	2.	0,5 pkt	Nika Križnar
3.	27 sierpnia	2022	Einsiedeln	Andreas Küttel-Schanze	K-105	HS-117	105,5 m	103,5 m	221,3 pkt	2.	1,4 pkt	Nicole Konderla
4.	11 lutego	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	95,0 m	104,0 m	233,6 pkt	1.	–
5.	12 lutego	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	99,5 m	105,0 m	251,9 pkt	1.	–
6.	4 marca	2023	Oberhof	Rennsteigschanze	K-90	HS-100	95,0 m	88,5 m	225,7 pkt	1.	–
7.	5 marca	2023	Oberhof	Rennsteigschanze	K-90	HS-100	84,5 m	92,0 m	212,3 pkt	2.	14,0 pkt	Michelle Göbel

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Źródło^[4]^[5]
Sezon 2012/2013
				punkty
16	20	-	-	26
Sezon 2013/2014
								punkty
11	10	-	-	-	-	-	-	50
Sezon 2014/2015
										punkty
-	-	8	3	-	-	-	-	-	-	92
Sezon 2016/2017
											punkty
-	-	-	-	-	-	8	4	-	-	-	82
Sezon 2017/2018
													punkty
4	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	130
Sezon 2018/2019
												punkty
5	6	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	85
Sezon 2022/2023
														punkty
-	-	2	5	dq	dq	14	9	1	1	-	-	1	2	552
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodniczka nie wystartowała

Uwagi

↑ Skład zespołu: Katharina Althaus, Juliane Seyfarth, Ramona Straub i Carina Vogt
↑ Skład zespołu: Katharina Althaus, Markus Eisenbichler, Karl Geiger i Juliane Seyfarth
↑ Skład zespołu: Katharina Althaus, Luisa Görlich, Anna Rupprecht i Juliane Seyfarth

Przypisy

↑ ^a ^b Juliane Seyfarth - Profil zawodnika. eurosport.tvn24.pl. [dostęp 2024-12-27].
↑ Rekordy życiowe skoczkiń narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-12-27].
↑ ^a ^b ^c Piotr Bąk: Juliane Seyfarth: Marzę o locie poza 200. metr. skijumping.pl. [dostęp 2024-12-27].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t SEYFARTH Juliane - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-12-27]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w Adam Kwieciński: SEYFARTH Juliane 1990.02.19 GER. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-12-27].
↑ ^a ^b SEYFARTH Juliane - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-21]. (ang.).
↑ SEYFARTH Juliane - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-05]. (ang.).
↑ SEYFARTH Juliane - Athlete Information; Intercontinental Cup Standings. [dostęp 2024-03-09].
↑ Letni Puchar Interkontynentalny kobiet - archiwum wyników. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-12-02].
↑ ^a ^b SEYFARTH Juliane - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-05]. (ang.).
↑ SEYFARTH Juliane - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-05]. (ang.).

Bibliografia

SEYFARTH Juliane - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-12-27]. (ang.).
Adam Kwieciński: SEYFARTH Juliane 1990.02.19 GER. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-12-27].

[ms19-6] Skład zespołu: Katharina Althaus, Juliane Seyfarth, Ramona Straub i Carina Vogt

[ms19miesz-7] Skład zespołu: Katharina Althaus, Markus Eisenbichler, Karl Geiger i Juliane Seyfarth

[ms21-8] Skład zespołu: Katharina Althaus, Luisa Görlich, Anna Rupprecht i Juliane Seyfarth

[profil-1] Juliane Seyfarth - Profil zawodnika. eurosport.tvn24.pl. [dostęp 2024-12-27].

[rekord-2] Rekordy życiowe skoczkiń narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-12-27].

[rekord2-3] Piotr Bąk: Juliane Seyfarth: Marzę o locie poza 200. metr. skijumping.pl. [dostęp 2024-12-27].

[fis-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t SEYFARTH Juliane - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-12-27]. (ang.).

[kwiec-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w Adam Kwieciński: SEYFARTH Juliane 1990.02.19 GER. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-12-27].

[pś-9] SEYFARTH Juliane - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-21]. (ang.).

[lgp-10] SEYFARTH Juliane - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-05]. (ang.).

[11] SEYFARTH Juliane - Athlete Information; Intercontinental Cup Standings. [dostęp 2024-03-09].

[12] Letni Puchar Interkontynentalny kobiet - archiwum wyników. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-12-02].

[coc-13] SEYFARTH Juliane - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-05]. (ang.).

[fc-14] SEYFARTH Juliane - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-05]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[a]

[b]

[c]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

Złoty medal	2019: Niemcy Seyfarth Straub Vogt Althaus 2021: Austria Iraschko-Stolz Sorschag Hölzl Kramer 2023: Niemcy Rupprecht Görlich Freitag Althaus
Srebrny medal	2019: Austria Pinkelnig Seifriedsberger Hölzl Iraschko-Stolz 2021: Słowenia Križnar Rogelj Bogataj Klinec 2023: Austria Kreuzer Mühlbacher Seifriedsberger Pinkelnig
Brązowy medal	2019: Norwegia Strøm Bråten Opseth Lundby 2021: Norwegia Opseth Strøm Bjørseth Lundby 2023: Norwegia Lundby Kvandal Bjørseth Strøm

Złoty medal	2013: Japonia Y. Itō D. Itō Takanashi Takeuchi 2015: Niemcy Vogt R. Freitag Althaus Freund 2017: Niemcy Vogt Eisenbichler Würth Wellinger 2019: Niemcy Althaus Eisenbichler Seyfarth Geiger 2021: Niemcy Althaus Eisenbichler Rupprecht Geiger 2023: Niemcy S. Freitag Geiger Althaus Wellinger
Srebrny medal	2013: Austria Hölzl Morgenstern Seifriedsberger Schlierenzauer 2015: Norwegia Jahr Bardal Lundby Velta 2017: Austria Iraschko-Stolz Hayböck Seifriedsberger Kraft 2019: Austria Pinkelnig Aschenwald Iraschko-Stolz Kraft 2021: Norwegia Opseth Johansson Lundby Granerud 2023: Norwegia Strøm Forfang Bjørseth Granerud
Brązowy medal	2013: Niemcy Gräßler R. Freitag Vogt Freund 2015: Japonia Takanashi Kasai Itō Takeuchi 2017: Japonia Takanashi Takeuchi Y. Itō D. Itō 2019: Norwegia Strøm Johansson Lundby Stjernen 2021: Austria Kramer Hayböck Iraschko-Stolz Kraft 2023: Słowenia Križnar Zajc Klinec Lanišek

Indywidualnie
2006: Juliane Seyfarth 2007: Lisa Demetz 2008: Jacqueline Seifriedsberger 2009: Magdalena Schnurr 2010: Elena Runggaldier 2011: Coline Mattel 2012: Sara Takanashi 2013: Sara Takanashi 2014: Sara Takanashi 2015: Sofja Tichonowa 2016: Chiara Hölzl 2017: Manuela Malsiner 2018: Nika Križnar 2019: Anna Szpyniowa 2020: Marita Kramer 2021: Thea Minyan Bjørseth 2022: Nika Prevc
Drużynowo
2012: Japonia 2013: Słowenia 2014: Japonia 2015–2017: Niemcy 2018: Słowenia 2019: Rosja 2020: Austria 2021: Austria 2022: Słowenia