Przejdź do zawartości

KS Lublinianka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
KS Lublinianka
Pełna nazwa

Klub Sportowy Lublinianka

Przydomek

Wojskowi
Duma Lublina
Zielono-Biało-Czerwoni

Barwy

           
zielono-biało-czerwone

Data założenia

1921

Liga

IV liga

Państwo

 Polska

Adres

ul. Leszczyńskiego 19,
20-068 Lublin

Stadion

Stadion przy ul. Leszczyńskiego

Prezes

Tomasz Makarczuk (prokurent)

Trener

Marcin Zając

Asystent trenera

Wiktor Bogusz

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

KS Lublinianka – najstarszy istniejący klub sportowy z Lublina i jeden z najstarszych na Lubelszczyźnie, założony w 1921 roku. Niekiedy klub błędnie nazywany jest Lublinianką Lublin[potrzebny przypis]. Od sezonu 2023/2024 czwartoligowiec[1]. Klub zachowuje ciągłość historyczną i kultywuje tradycję przedwojennej Unii Lublin, zdobywcy tytułu mistrza Polski juniorów z roku 1938.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Chronologia nazw:

  • 1921: K.S. [Klub Sportowy] Lublinianka
  • 04.1927: W.K.S. [Wojskowy Klub Sportowy] Unia Lublin – po fuzji z WKS Lublin
  • 1944: WKS Lublinianka
  • 1950: OWKS [Okręgowy Wojskowy Klub Sportowy] Lublin
  • 1953: GWKS [Garnizonowy Wojskowy Klub Sportowy] Lublin
  • 1954: klub rozwiązano
  • 1955: KS Ogniwo/Lublinianka – po fuzji z Ogniwo Lublin
  • 1955: KS Lublinianka
  • 1960: WKS Unia/Lublinianka – po fuzji z WKS Unia Lublin
  • 1994: KS Lublinianka
  • 5.06.2002: KS Lublinianka SSA [Sportowa Spółka Akcyjna]
  • 2011: KS Lublinianka–Wieniawa Sp. z o.o. [Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością] – po fuzji z KP Wieniawa Lublin
  • 2013: KS Lublinianka Sp. z o.o.

Lata 1921-1942

[edytuj | edytuj kod]
  • 1921 – powstał Klub Sportowy Lublinianka[2]. Również w lecie 1921 został założony Wojskowy Klub Sportowy Lublin, którego organizatorem klubu i życia sportowego został por. Felicjan Sterba.
  • sezon 1922 – Lublinianka debiutowała w Klasie B inauguracyjnych mistrzostwach Lubelskiego OZPN, zajmując trzecie miejsce[3]. WKS Lublin po wygraniu Klasy A uczestniczył w eliminacjach do Mistrzostw Polski w grupie Południowej. Druga drużyna WKS Lublin (juniorzy) zamknęła tabelę Klasy B na siódmej pozycji.
  • sezon 1923 – Lublinianka zwyciężyła w Klasie B i awansowała do Klasy A Lubelskiego OZPN, w której mistrzem po raz drugi został WKS Lublin, ale w finałach Mistrzostw Polski zajął ostatnie czwarte miejsce w grupie Wschodniej.
  • sezon 1924 – po wejściu drużyny w skład klasy A Lublinianka zdobyła mistrzostwo z dużą przewagą punktową. WKS Lublin uplasował się na trzeciej pozycji. Mistrzowie okręgów w poszczególnych klasach A wystąpili w Mistrzostwach Polski dopiero rok później ze względu na przygotowanie sportowców do Olimpiady 1924.
  • sezon 1925 – tak jak mistrzowie okręgów w poszczególnych klasach A wystąpili w Mistrzostwach Polski, to z tego powodu w roku 1925 pauzowała cała klasa A. W finałach Mistrzostw Polski Lublinianka wygrywa 2:1 (1:1) z Pogonią Wilno, co jest dużym sukcesem. Zespół przegrał dwa mecze z bardzo silną Pogonią Lwów. Końcowa pozycja - ostatnie trzecie miejsce w Grupie III.
  • sezon 1926 – zdobyła po raz drugi mistrzostwo Klasy A okręgu, ale w meczach o mistrzostwo Polski doznała wysokich porażek z Pogonią Lwów i Cracovią, plasując się na trzecim miejscu w Grupie III. Spowodowało to ostre wewnętrzne tarcia w klubie i doprowadziło do fuzji Lublinianki z WKS Lublin. Powstał nowy klub o nazwie WKS Unia.
  • sezon 1927 – Unia z dużą przewagą punktową, acz nie w najlepszym stylu, zdobyła kolejne mistrzostwo okręgu. Na trybunach zasiadło jednak niewielu kibiców, a klub odczuł braki finansowe i cierpiał na niedobór wykwalifikowanego sztabu szkoleniowego. Wobec zbyt późnego zakończenia rozgrywek w Lubelskim OZPN, związek nie desygnował swego mistrza do eliminacji o I ligę.
  • sezon 1928 – spadek na trzecią pozycję w mistrzostwach okręgu, mimo pogarszającej się sytuacji w lubelskim środowisku piłkarskim.
  • sezon 1929 – powtórzenie osiągnięcia z roku poprzedniego.
  • sezon 1930 – Unia zdobyła mistrzostwo okręgu. W walce o wejście do I ligi Unii nie wiodło się jednak najlepiej – zespół przegrał obydwa spotkania z Lechią Lwów i odpadł z dalszej walki.
  • sezon 1931 – Klasa A została podzielona 2 grupy, Unia zajęła trzecie miejsce w grupie Lublin.
  • sezon 1932 – Unia zwyciężyła w grupie Lublin, a potem w finale okręgu wygrała z WKS 9 PAC Siedlce. W eliminacjach do I ligi zajęła drugie miejsce w grupie III.
  • sezon 1933 – Unia wygrała grupę Lublin, ale potem w finale okręgu przegrała z Strzelec Siedlce.
  • sezon 1934 – powrót rozgrywek w Klasie A okręgu bez podziału na grup, Unia zajęła drugie miejsce.
  • sezon 1935 – po raz pierwszy od czasu występów w Klasie A Unia spadła poza podium, zajmując czwarte miejsce.
  • sezon 1936 – Unia zdobyła mistrzostwo okręgu, ale w eliminacjach o I ligę zajęła ostatnie czwarte miejsce w grupie I. W następnych latach klub kilkakrotnie próbował awansować do I ligi, jednakże bez powodzenia.
  • sezon 1936/37 – Unia ponownie została mistrzem okręgu. W walce o wejście do I ligę najpierw wygrała turniej w grupie III, ale potem w finale drużyna przegrała wszystkie 6 spotkań, zajmując ostatnie czwarte miejsce.
  • sezon 1937/38 – nowo wybrane władze OZPN uzdrowiły stosunki wewnętrzne w klubie, dając impuls do ożywienia działalności sportowej. Pierwsza drużyna zdobyła kolejne mistrzostwo okręgu, ale w eliminacjach o I ligę zajęła ostatnie czwarte miejsce w grupie I. W tym okresie wielki sukces odnieśli juniorzy Unii – kwalifikując się wraz z drużynami AKS Chorzów, Czarni Sosnowiec, Lechia Lwów, Pogoń Równe, Warta Poznań, Wisła Kraków, WKS Grodno do walki o mistrzostwo Polski. Krocząc od zwycięstwa do zwycięstwa, w finale rozgrywek spotykali się z Wisłą Kraków, a mecz finałowy o mistrzostwo Polski juniorów odbył się w Warszawie w dniu 4 czerwca 1939 w przeddzień meczu PolskaSzwajcaria. Spotkanie skończyło się olbrzymim sukcesem Unii. Po 90 minutach gry i po bramkach Siarkowskiego, Machaja i Rudnickiego piłkarze z Lublina pokonali 3:2 (0:1) Wisłę Kraków. WKS Unia Lublin zdobył tytuł mistrza Polski juniorów.
  • sezon 1938/39 – Unia ponownie została mistrzem okręgu. W walce o wejście do I ligę zajęła drugie miejsce w grupie III.
  • 1939 – z chwilą wybuchu wojny praktycznie zamarła wszelka działalność sportowa.
  • 1942 – odbyły się pierwsze konspiracyjne mecze, które często przerywane były łapankami.

1942-1974

[edytuj | edytuj kod]
  • 1944 – kres okupacji niemieckiej Lublina, a na początku sierpnia zaczynały na nowo organizować się kluby sportowe, wśród nich WKS Lublinianka.
  • 1945 – w czerwcu wznowił działalność Lubelski OZPN, zostały organizowane poszczególne klasy rozgrywkowe. WKS Lublinianka trafiła do Klasy A okręgu Lublin.
  • sezon 1946 – WKS Lublinianka zdobyła mistrzostwo okręgu lubelskiego, lecz nie odniosła sukcesu w walce o ekstraklasę.
  • 1948/1949 – WKS Lublinianka zdobyła mistrzostwo okręgu i wywalczyła awans do nowo powstałej II ligi.
  • 1949 – klub okazale debiutował w II lidze, zajmując drugie miejsce za Garbarnią Kraków.
  • 1950 – w wyniku reorganizacji sportu w Polsce z WKS Lublinianka odeszli zawodnicy cywilni (tworząc KS Ogniwo Lublin), a klub został przekształcony w Okręgowy Wojskowy Klub Sportowy Lublin, w skrócie OWKS Lublin.
  • 1951 – OWKS Lublin zajął drugie miejsce w swojej grupie II ligi za Gwardią Warszawa.
  • 1952 – nastąpiła kolejna reorganizacja systemu rozgrywek, przez co OWKS Lublin spadł z II ligi.
  • 1953 – została utworzona liga międzywojewódzka, do której trafił spadkowicz z Lublina. OWKS Lublin został przemianowany na GWKS Lublin (Garnizonowy Wojskowy Klub Sportowy), w lidze międzywojewódzkiej zajmując piąte miejsce, natomiast Ogniwo Lublin uplasował się na miejscu ósmym.
  • 1954 – zgodnie z zarządzeniem MON, dotyczącym likwidacji większości klubów typu WKS, GWKS Lublin uległ rozwiązaniu. W lidze międzywojewódzkiej pozostał tylko Ogniwo Lublin.
  • 1955Ogniwo Lublin przyjął nazwę Lublinianka i zajął drugie miejsce w lidze międzywojewódzkiej.
  • 1956 – jesienią rozpoczęła się ogólnonarodowa dyskusja na temat organizacji sportu, a w grudniu został reaktywowany lubelski OZPN.
  • 1957 – walka o awans do II ligi nie przyniosła Lubliniance żadnych efektów.
  • 1958 – podobnie jak w sezonie poprzednim Lublinianka nie zdobyła awansu do II ligi, jednak odniosła duży sukces wygrywając z pierwszoligową Cracovią 5:3. Drugie cenne zwycięstwo Unia odniosła nad reprezentacją Armii Wietnamskiej 3:1 (1:0). Mistrzem okręgu w tym sezonie została Lublinianka przed Unią. Unia nawiązała kontakty z klubem z NRD, Vismut Planen.
  • 1960 – WKS Unia po zdobyciu mistrzostwa okręgu zakwalifikowała się do walki o awans do II ligi, a w fazie półfinałowej pokonała Lotnika Warszawa i Gwardię Białystok. W grupie finałowej obok Unii o awans ubiegały się: Hutnik Nowa Huta, Arka Gdynia, Górnik Wałbrzych, AKS Chorzów i Górnik Konin. Decydujący mecz w listopadzie 1960 roku z Górnikiem Wałbrzych (2:0) obejrzało ok. 20 tysięcy widzów, WKS Unia awansowała do II ligi. Jesienią 1960 doszło do fuzji WKS Lublinianki i WKS Unii, a nowy klub przyjął nazwę WKS Lublinianka.
Zawodnicy KS Lublinianka w roku 1961.
Kazimierz Górski w czasie ceremonii wręczenia Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Lata od 1974

[edytuj | edytuj kod]

W sezonach 1982/1983, 1994/1995 i 1995/1996 Lublinianka występowała jeszcze w II lidze. W 1994 armia postanowiła zrezygnować z dalszego prowadzenia tego rodzaju działalności w Lublinie i klub pozbył się miana wojskowego, zmieniając nazwę na KS Lublinianka[4]. Sezon 1995/1996 przyniósł jednak największy kryzys klubu. WKS Lublinianka przechodziła reorganizację, większość sekcji zostało zlikwidowanych – obecnie, oprócz sekcji piłki nożnej, funkcjonuje jeszcze tylko sekcja pływacka, stanowiąc jednakże odrębny klub. Mimo prób polepszenia sytuacji, w piłkarskiej hierarchii klub spadał coraz niżej, do IV ligi. W 2001 roku teren, na którym znajduje się klub wydzierżawiała norweska grupa inwestycyjna. Została powołana sportowa spółka akcyjna, a większość akcji (90%) przypada w udziale Norwegom. Nowi właściciele ogłaszają ambitne plany – miała powstać galeria handlowa, hotel, multikino, oraz planowana była również modernizacja stadionu. Pojawiły się jednak kłopoty natury formalno-prawnej.

Od kilku lat klub występuje w grupie lubelskiej IV ligi, co związane było z fatalną sytuacją finansową i organizacyjną oraz niejasnym statusem formalno-prawnym zawieszonej w próżni Sportowej Spółki Akcyjnej Lublinianka. W 2010 stadion tereny, na których znajduje się stadion przejęło Miasto Lublin[5]. Sezon 2010/2011 został dokończony dzięki piłkarzom oraz Stowarzyszeniu Sympatyków Lublinianki "Niezłomni"[6][7][8]. Po zakończeniu sezonu klub wycofał się z rozgrywek.

W lecie 2011 roku, przed startem rozgrywek 4. ligi sezonu 2011/12, został powołany nowy klub na bazie zawodników Lublinianki i KP Wieniawy (niegdyś "zbuntowane grupy młodzieżowe Lublinianki"). Od sezonu 2011/2012 do lipca 2013 drużyna występowała pod nazwą KS Lublinianka-Wieniawa sp. z.o.o.[9]. W 2013 roku powrócono do pierwotnej nazwy KS Lublinianka[10].

W sezonie 2011/2012 Lublinianka wywalczyła awans do III ligi. Pierwszy sezon po powrocie do III ligi Lublinianka zakończyła na 6. miejscu w tabeli. W kolejnym do ostatniej kolejki drużyna walczyła o utrzymanie, zajmując 11. lokatę i zachowując trzecioligowy byt. 12 grudnia 2014 r. spółka zmieniła nazwę na KS Lublinianka sp. z o. o.

W sezonie 2014/2015 Lublinianka, na spółkę z Motorem Lublin, rozgrywała swoje spotkania na nowoczesnym stadionie miejskim Arena Lublin, który pomieścić może 15 500 kibiców. Podczas jesiennych derbów Lublina mecz Lublinianki z Motorem obejrzało 6500 osób. Spotkanie zakończyło się wynikiem 1:1 a pierwszą, inauguracyjną bramkę w rozgrywkach ligowych na nowym stadionie zdobył kapitan Lublinianki Erwin Sobiech w 45. minucie spotkania.

10 czerwca 2022, na kolejkę przed zakończeniem rozgrywek, Lublinianka zapewniła sobie awans do III ligi, wracając na ten szczebel po raz pierwszy od sezonu 2015/2016[11]. W sezonie 2022/2023, tj. pierwszym na trzecioligowym poziomie po powrocie, KS Lublinianka spadła do IV ligi, tracąc szanse na utrzymanie po meczu 31. kolejki, w którym przegrała 2:5 z Podlasiem Biała Podlaska[1].

Barwy klubowe, strój, herb, hymn

[edytuj | edytuj kod]

Klub ma barwy zielono-biało-czerwone, a przedwojenna Lublinianka miała barwy biało-zielone[12]. Piłkarze domowe spotkania zazwyczaj grają w białych koszulkach z pionową zielono-biało-czerwoną wstążką, białych spodenkach oraz białych getrach.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Trofea międzynarodowe

[edytuj | edytuj kod]

Nie uczestniczył w rozgrywkach europejskich (stan na 31-05-2024).

Trofea krajowe

[edytuj | edytuj kod]
Polska Zdobyte trofea w rozgrywkach Polski (stan na: 31-05-2024)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Mistrzostwo
I miejsce 0
II miejsce 0
III miejsce 0
1/8 finału 1 1946

Puchar
zdobywca 0
finalista 0
ćwierćfinalista 1 1969/70

II liga
I miejsce 10 1924 (gr.Lublin), 1926 (gr.Lublin), 1927 (gr.Lublin), 1930 (gr.Lublin), 1932 (gr.Lublin), 1936 (gr.Lublin), 1936/37 (gr.Lublin), 1937/38 (gr.Lublin), 1938/39 (gr.Lublin), 1948 (gr.Lublin)
II miejsce 3 1933 (gr.Lublin), 1934 (gr.Lublin), 1949 (gr.północna), 1951 (gr.II)
III miejsce 3 1928 (gr.Lublin), 1929 (gr.Lublin), 1931 (gr.Lublin)
  • III liga: (D3)
    • mistrz (3): 1972/73 (gr.III), 1981/82 (gr.IV), 1993/94 (gr.kielecko-lubelska)
    • wicemistrz (4): 1970/71 (gr.III), 1971/72 (gr.III), 1976/77 (gr.III), 1998/99 (gr.IV)
    • 3.miejsce (2): 1969/70 (gr.III), 1977/78 (gr.III)
  • Lubelska liga okręgowa: (D3)
    • mistrz (5): 1923, 1957, 1958, 1962/63, 1974/75
    • wicemistrz (4): 1955, 1960, 1962, 1975/76
    • 3.miejsce (1): 1922

Poszczególne sezony

[edytuj | edytuj kod]

Rozgrywki międzynarodowe

[edytuj | edytuj kod]

Europejskie puchary

[edytuj | edytuj kod]

Klub nie uczestniczył w rozgrywkach europejskich.

Rozgrywki krajowe

[edytuj | edytuj kod]
Polska Bilans występów klubu w rozgrywkach piłkarskich Polski
(Stan na 31 maja 2024 r.)
Poziom Rozgrywki Sezony Mecze Z R P B+ B– Pkt Lata Awanse Spadki Naj.
I Ekstraklasa / I liga / Liga 2 1946–1947 0 1 1/8
II I liga / II liga / Klasa A / Liga Okręgowa 30 1924–1939, 1945–1946, 1948–1952, 1961, 1963–1965, 1973/74, 1982/83, 1994–1996 1 6 1
III II liga / III liga / Klasa B / Klasa A 39 1922–1923, 1953–1960, 1962–1963, 1965/66, 1967/68, 1969–1973, 1974–1982, 1983/84, 1986–1994, 1996–2001 7 3 1
IV III liga / IV liga / klasa międzyokręgowa / liga okręgowa / Klasa C / Klasa B 15 1966/67, 1968/69, 1984–1986, 2001–2008, 2012–2016 3 2 1
V IV liga 9 2008–2011, 2016–2022 2 0 1
Puchar Polski 26 od 1951 1/8

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Rekordy klubowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Liczba sezonów w II lidze: 11
  • Liczba meczów: 290
  • Punkty: 232
  • Zwycięstwa: 79
  • Remisy: 72
  • Porażki: 139
  • Bramki strzelone: 348
  • Bramki stracone: 473
  • Najwyższa wygrana w II lidze u siebie: Lublinianka – Błękitni Kielce 6:1 (1994/1995)
  • Najwyższa wygrana w II lidze na wyjeździe: Ognisko Siedlce – Lublinianka 2:5 (1949/1950), Spójnia Warszawa – Lublinianka 1:5 (1951/1952)

Rekordy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Wychowankowie Lublinianki grający w reprezentacji Polski:

Piłkarze, trenerzy, prezydenci i właściciele klubu

[edytuj | edytuj kod]

Piłkarze

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Lublinianki.

Trenerzy

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Lublinianki.

Prezydenci

[edytuj | edytuj kod]

Struktura klubu

[edytuj | edytuj kod]

Stadion

[edytuj | edytuj kod]

Drużyna rozgrywała swoje mecze domowe w Lublinie na stadionie przy ul. Leszczyńskiego, który może pomieścić 440 widzów (w tym 440 miejsc siedzących). Zainstalowane oświetlenie, a boisko ma wymiary 106 m x 69 m.

Inne sekcje

[edytuj | edytuj kod]

W klubie istniała między innymi sekcja podnoszenia ciężarów, startująca w drużynowych mistrzostwach Polski[13], zdobywała brązowy medal w sezonach 1983[14], 1985[15].

Sponsorzy

[edytuj | edytuj kod]

Kibice i rywalizacja z innymi klubami

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b III liga grupa IV: Podlasie - Lublinianka 5:2. Goście spadają z ligi [online], Słowo Podlasia, 27 maja 2023 [dostęp 2023-06-09] (pol.).
  2. Robert Litwiński, Lublinianka. Klub niezłomny 1921/22-2021, Lublin: Polihymnia / PTH, 2022, s. 290, ISBN 978-83-7847-794-5, ISBN 978-83-96556-6-9.
  3. Klubowa Historia polskiej piłki nożnej do 1970 roku Suplement Tabele, Jan Goksiński. goxo.pl. [dostęp 2025-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  4. Lublinianka Lublin. Historia sportem pisana. nowytydzien.pl, 2018-02-21. [dostęp 2025-03-27]. (pol.).
  5. Miasto przejęło stadion Lublinianki. lubelskapilka.pl. [dostęp 2014-02-09]. (pol.).
  6. Sprawozdanie z wyników zbiórki publicznej | LubliniankaNET [online], www.lublinianka.net [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  7. Kibice Lublinianki ratują klub sięgając do własnej kieszeni – Kurierlubelski.pl [online], www.kurierlubelski.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  8. Dziennik Wschodni – Lublin, Lubelskie, Lubelszczyzna – wiadomości, informacje, aktualności, artykuły, wydarzenia [online], www.dziennikwschodni.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-20] (pol.).
  9. Sezon wielkich nadziei. Lublinianka NET. [dostęp 2011-10-26].
  10. Lublinianka wraca do historycznej nazwy. lublinianka.net. [dostęp 2014-02-09]. (ang.).
  11. Trzecia liga wraca na Wieniawę!. dziennikwschodni.pl. [dostęp 2022-06-11]. (pol.).
  12. Premiera: „Lublinianka. Klub niezłomny. 1921/1922-2021”. historia.org.pl, 2022-06-28. [dostęp 2025-03-27]. (pol.).
  13. Wacław Burzmiński. Debiut na „9”. „Nowiny”, s. 5, Nr 252 z 20 listopada 1980. 
  14. Sport. Z różnych dyscyplin. Ciężarowcy Polonii Przemyśl zdegradowani. „Nowiny”. Nr 269, s. 2, 15 listopada 1983. 
  15. Sport. Z różnych dyscyplin. Ciężarowcy Legii mistrzami Polski. „Nowiny”. Nr 255, s. 2, 31 października – 1, 2, 3 listopada 1985. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]