Friedrich Dickel

Friedrich Dickel
Data i miejsce urodzenia	9 grudnia 1913 ; Wuppertal-Vohwinkel
Data i miejsce śmierci	22 października 1993 ; Berlin
	Wiceminister Obrony Narodowej NRD
Okres	od 1956; do 15 listopada 1963
Przynależność polityczna	SED
	Minister Spraw Wewnętrznych i Szef Policji NRD
Okres	od 15 listopada 1963; do 7 listopada 1989
Przynależność polityczna	SED
Poprzednik	Karl Maron
Następca	Lothar Ahrendt
	Odznaczenia
	; ; ; ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Friedrich Dickel (ur. 9 grudnia 1913 w Vohwinkel – obecnie dzielnica Wuppertalu, zm. 22 października 1993 w Berlinie) – działacz komunistyczny, agent GRU, polityk, generał armii, Minister Spraw Wewnętrznych i szef Policji Ludowej NRD w latach 1963–1989.

Życiorys

Działalność do 1945 roku

Urodzony w rodzinie murarza, po ukończeniu szkoły powszechnej kształcił się w latach 1928–1931 w zawodzie odlewnika. Jednocześnie rozpoczął działalność w ruchu komunistycznym, wstępując w 1928 roku do Komunistycznego Związku Młodych Niemiec, a w roku 1931 – do Komunistycznej Partii Niemiec. Po drugim aresztowaniu w 1935 roku opuścił Niemcy, udając się do Francji, a w następnym roku do Holandii, gdzie kontynuował działalność komunistyczną.

Po wybuchu wojny domowej w Hiszpanii w 1936 roku walczył po stronie sił republikańskich w XI Międzynarodowej Brygadzie im. Ernsta Thälmanna, osiągając stanowisko dowódcy kompanii. Jednak już w następnym roku wyjechał do Moskwy, gdzie wstąpił do szkoły wywiadu GRU. Po jej ukończeniu został wysłany jako agent wywiadu, początkowo do Finlandii, a następnie do Szanghaju. Aresztowany w 1943 roku przez japońskie władze okupacyjne, został skazany przez sąd wojskowy na karę 5 lat więzienia.

Działalność po 1945 roku

Zwolniony po kapitulacji Japonii, znalazł pracę w amerykańskim biurze projektów, w którym również prowadził działalność szpiegowską na rzecz ZSRR. Do Moskwy powrócił w maju 1946 roku, by w grudniu tegoż roku wyjechać do radzieckiej strefy okupacyjnej Niemiec. Został członkiem Niemieckiej Partii Jedności (SED), a w roku 1947 wstąpił do wschodnioniemieckiej Policji Ludowej, służąc do 1949 roku w jej dyrekcji w Lipsku. Po ukończeniu kursu w Wyższej Szkole Policyjnej w Kochstedt, został komendantem szkoły policyjnej w Berlinie, zaś w 1953 roku – zastępcą komendanta Skoszarowanych Oddziałów Policji Ludowej (KVP) do spraw polityczno-wychowawczych.

Po przekształceniu KVP w Narodową Armię Ludową (NVA) w 1956 roku, Dickel został powołany na zastępcę Ministra Obrony Narodowej ds. politycznych. W latach 1957–1959 przebywał po raz kolejny w Moskwie, na studiach w Akademii Sztabu Generalnego ZSRR. Po powrocie objął ponownie stanowisko zastępcy Ministra Obrony, tym razem ds. techniki i uzbrojenia. Jednocześnie został stałym przedstawicielem NRD przy Sztabie Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech. W sierpniu 1961 roku był członkiem Narodowej Rady Obrony NRD podczas budowy Muru Berlińskiego.

15 listopada 1963 roku Friedrich Dickel został mianowany Ministrem Spraw Wewnętrznych NRD i jednocześnie komendantem głównym Policji Ludowej. Do roku 1976 był również szefem obrony cywilnej NRD.

Stanowisko Ministra Spraw Wewnętrznych piastował Dickel przez prawie 26 lat. Został odwołany wraz z całym rządem Willi Stopha 7 listopada 1989 roku w następstwie wydarzeń politycznych w NRD.

W latach 1967–1989 Dickel był członkiem Komitetu Centralnego SED, a także posłem do Izby Ludowej, aż do 1990 roku. Nigdy jednak nie wszedł w skład Biura Politycznego KC SED, toteż nie należał do najściślejszego kręgu władzy w NRD.

Po zjednoczeniu Niemiec mieszkał w Berlinie, gdzie zmarł 22 października 1993 roku, w wieku 79 lat. Został pochowany na cmentarzu Grünau.

Awanse

generał major KVP – 1 października 1952
generał porucznik NVA – 7 października 1963
generał pułkownik DVP – 7 października 1965
generał armii DVP – 7 października 1984

Odznaczenia

Order Karla Marksa – czterokrotnie (1973, 1983, 1985, 1988)
Złota Gwiazda Bohatera NRD – dwukrotnie (1975, 1983)
Złota Gwiazda Bohatera Pracy (1988)
Odznaka Honorowa Orderu Zasługi dla Ojczyzny (1978)
Order Zasługi dla Ojczyzny w Złocie (1973) i Srebrze
Order Sztandaru Pracy
Order Scharnhorsta (1979)
Order Zasługi w Walkach dla Ludu i Ojczyzny I klasy
Medal za Walkę z Faszyzmem 1933-1945
Medal Hansa Beimlera
Order Lenina – dwukrotnie (1983, 1985)
Order Rewolucji Październikowej (1975)
Order Czerwonego Sztandaru (1980)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (1970)
Order Przyjaźni Narodów (1988)
Order Ludowej Republiki Bułgarii
Order Czerwonego Sztandaru (MRL)
Order Przyjaźni (CSRS) (1988)
Order Czerwonej Gwiazdy (CSRS)
Medal za Zwycięstwo nad Japonią (ZSRR)

Bibliografia

Peter Erler, Helmut Müller-Enbergs, „Dickel, Friedrich”, [w:] Wer war wer in der DDR?, wyd. 5, cz. 1, Berlin 2010, ISBN 978-3-86153-561-4.
Klaus Froh, Rüdiger Wenzke, Die Generale und Admirale der NVA: Ein biographisches Handbuch, wyd. 5, Berlin 2007, ISBN 978-3-86153-438-9.