Dwuznak

Dwuznak, digraf – dwie litery oznaczające jedną głoskę.

Zjawisko spotykane w wielu systemach ortograficznych. Najczęściej dotyczy połączenia liter spółgłoskowych (czyli służących do zapisywania spółgłosek). W alfabetach opartych na piśmie łacińskim najpopularniejszym dwuznakiem jest połączenie „ch”, występujące m.in. w języku niemieckim, francuskim, angielskim, hiszpańskim, czeskim, słowackim, polskim, portugalskim i włoskim.

Przykłady

Dwuznak	Głoska	Przykład
Ch	[k]	wł. anche ‘także’
	[ʧ]	ang. chair ‘krzesło’
	[ʃ]	fr. chat ‘kot’
	[ç]	niem. ich ‘ja’
	[x]	pol. chata; ang. loch ‘jezioro’; niem. Buch ‘książka’
Ck	[k]	ang. black ‘czarny’
Cs	[ʧ]	węg. csont ‘kość’
Cz	[ʧ]	pol. czoło
Dz	[ʣ]	pol. dzwon
Dź	[ʥ]	pol. dźwięk
Dż	[ʤ]	pol. dżdżownica
Gh	[ɡ]	ang. ghost ‘duch’; wł. ghiaccio ‘lód’
	[f]	ang. enough ‘wystarczająco’
Gl	[ʎ]	wł. figlia ‘córka’
Gn	[ɲ]	fr. signe ‘znak’; wł. gnomo 'gnom'
Kn	[n]	ang. know ‘wiedzieć’
Ly	[j]	węg. gólya ‘bocian’
Ng	[ŋ]	ang. king ‘król’
Ny	[ɲ]	węg. anya ‘matka’
Ph	[f]	ang. phase ‘faza’
Qu	[k]	fr. quatre ‘cztery’; hiszp. porque ‘dlaczego’
	[kw]	wł. questo ‘ten’
Rz	[ʒ]	pol. rzeka
Sc	[ʃ]	wł. sciare ‘jeździć na nartach’
Sh	[ʃ]	ang. show ‘pokazać’
Sz	[s]	węg. szem ‘oko’
	[ʃ]	pol. szum
Th	[θ]	ang. thin ‘cienki’
	[ð]	ang. this ‘to’
Xh	[ʤ]	alb. xhami ‘meczet’
Zh	[ʒ]	alb. zhdukje ‘zniknięcie’
Zs	[ʒ]	węg. zseb ‘kieszeń’

Zobacz też

• trójznak
• tetragraf
• pentagraf
• heksagraf
• heptagraf
• ligatura