Andy Roddick

Andy Roddick
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	30 sierpnia 1982 ; Omaha
Wzrost	187 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	2000
Zakończenie kariery	5 września 2012
Trener	Tarik Benhabiles (2000–2003); Brad Gilbert (2003–2004); Dean Goldfine (2004–2006); Jimmy Connors (2006–2008); John Roddick (2006, 2008); Larry Stefanki (2009–2012)
	Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	32
Najwyżej w rankingu	1 (3 listopada 2003)
Australian Open	SF (2003, 2005, 2007, 2009)
Roland Garros	4R (2009)
Wimbledon	F (2004, 2005, 2009)
US Open	W (2003)
	Gra podwójna
Wygrane turnieje	4
Najwyżej w rankingu	50 (11 stycznia 2010)
Australian Open	nie startował
Roland Garros	1R (2001)
Wimbledon	1R (2001)
US Open	2R (1999–2000)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Strona internetowa

Andy Roddick, właśc. Andrew Stephen Roddick (ur. 30 sierpnia 1982 w Omaha) – amerykański tenisista.

Roddick zadebiutował w zawodowym tourze w 2000 roku, podczas zawodów w Delray Beach, gdzie w I rundzie przegrał w dwóch setach z Włochem Laurence’em Tielemanem. Dwanaście lat później, dnia 5 września 2012 roku, Roddick zakończył swoją karierę meczem IV rundy US Open z Juanem Martínem del Potro, ponosząc porażkę w czterech setach.

W 2003 roku Amerykanin został mistrzem wielkoszlemowego US Open, a w 2006 był finalistą tej imprezy. Ponadto w latach 2004, 2005 i 2009 był również finalistą Wimbledonu. Amerykanin jest zwycięzcą Pucharu Davisa z 2007 roku, kiedy to reprezentacja Stanów Zjednoczonych pokonała w finale Rosję 4:1. Był również finalistą rozgrywek w 2004 roku. Pierwsze turniejowe zwycięstwo Roddick odniósł w Atlancie w 2001 roku, a ostatnie w lipcu 2012 roku ponownie w Atlancie. W sumie wygrał 32 zawodów z cyklu ATP World Tour w grze pojedynczej z 52 osiągniętych finałów. W meczach szczebla ATP World Tour Amerykanin zagrał 825 razy, zwyciężając w 612 spotkaniach.

W grze podwójnej Amerykanin rozegrał 8 finałów z cyklu ATP World Tour, z których 4 wygrał.

3 listopada 2003 roku Roddick został liderem rankingu ATP. Na szczycie listy znajdował się przez 13 tygodni, do 1 lutego 2004 roku, kiedy został wyprzedzony przez Rogera Federera. Amerykanin jest drugim aktywnym tenisistą obok Federera, który przez 9 kolejnych lat (począwszy od 2002 roku) kończył sezon w czołowej dziesiątce rankingu singlowego^[1].

Kariera zawodowa

Lata juniorskie

Podczas kariery juniorskiej Roddick typowany był na następcę takich amerykańskich tenisistów jak Pete Sampras czy Andre Agassi^[2].

Po raz pierwszy w zawodach juniorskich wystartował w marcu 1998 roku w Kostaryce. Pod koniec stycznia 2000 roku Roddick wygrał Australian Open. W finałowym meczu pokonał Chorwata Mario Ančicia. We wrześniu tego roku odniósł swój drugi juniorski wielkoszlemowy triumf, wygrywając mecz finałowy US Open z Robbym Gineprim. Również w tym samym sezonie uzyskał ćwierćfinał Rolanda Garrosa, w którym przegrał z Paulem-Henrim Mathieu. Łącznie wygrał sześć turniejów singlowych. Najwyżej w klasyfikacji singlowej juniorów był na 1. miejscu (6 marca 2000).

W rozgrywkach deblowych Amerykanin triumfował siedmiokrotnie. Ponadto w 2000 roku osiągnął finały Australian Open i Rolanda Garrosa. W Melbourne partnerem deblowym Roddicka był Tres Davis, a w Paryżu Szwed Joachim Johansson. W zestawieniu deblistów również osiągnął 1. pozycję (12 czerwca 2000).

W 2000 roku Amerykanin rozpoczął karierę zawodową^[3].

Sezony 2000–2001

Swój pierwszy singlowy mecz jako zawodowiec Roddick wygrał w marcu 2000 roku podczas turnieju ATP Masters Series w Miami, pokonując 6:4, 6:0 w meczu I rundy Hiszpana Fernando Vicente. Pierwszy ćwierćfinał turnieju ATP World Tour Roddick osiągnął w Waszyngtonie, ulegając w pojedynku o półfinał Andre Agassiemu. Tego roku wygrał swój pierwszy turniej kategorii ATP Challenger Tour w karierze, w Austin, po zwycięstwie w finale nad Michaelem Russellem. Na początku listopada Roddick wywalczył tytuł ATP Challenger Tour w Burbanku, gdzie w meczu o tytuł pokonał Kevina Kima. Wystąpił również w jednym turnieju wielkoszlemowym, na US Open, dzięki otrzymaniu dzikiej karty. Spotkanie I rundy przegrał z Albertem Costą.

Pod koniec stycznia sezonu 2001 Amerykanin triumfował po raz trzeci w rozgrywkach ATP Challenger Tour, w Waikoloi. Mecz finałowy wygrał z Jamesem Blakiem. W połowie marca wystartował w Miami, gdzie doszedł do ćwierćfinału, eliminując m.in. Pete’a Samprasa, byłego lidera światowego rankingu. Pojedynek o dalszą fazę zawodów rozegrał z Lleytonem Hewittem. Mecz zakończył się porażką Roddicka 3:6, 2:6. W tym samym miesiącu Roddick, podczas turnieju w Delray Beach, osiągnął swój pierwszy deblowy finał w karierze w zawodach ATP World Tour. Wraz z Janem-Michaelem Gambillem pokonali 6:3, 6:4 w meczu o tytuł parę Thomas Shimada i Myles Wakefield. Następnie Amerykanin wystąpił w Atlancie, gdzie po raz pierwszy w karierze wygrał turniej ATP World Tour w grze pojedynczej. W całych rozgrywkach stracił jednego seta w meczu I rundy z Holendrem Raemonem Sluiterem, a w finale pokonał wynikiem 6:2, 6:4 Belga Xaviera Malissa. Tydzień po tym sukcesie Roddick wygrał swój drugi turniej ATP World Tour, na ziemnych kortach w Houston. W finałowej rozgrywce pokonał Koreańczyka Lee Hyunga-Taika 3:6, 6:1, 2:6, 6:4, 6:2.

W turniejach z serii ATP Masters Series w Monte Carlo i Rzymie nie wystąpił, natomiast w Madrycie doszedł do III rundy. Podczas Rolanda Garros Amerykanin doszedł do III rundy, w której zmierzył się z Lleytonem Hewittem. Z powodu nadwerężenia ścięgien w lewym kolanie Roddick poddał spotkanie przy stanie 7:6(6), 4:6, 2:2^[1].

W czerwcu Roddick wystartował w Wimbledonie, gdzie odpadł w III rundzie. W Los Angeles osiągnął drugi deblowy finał w sezonie. Grając w parze z Janem-Michaelem Gambillem, Roddick przegrał spotkanie finałowe z Bobem Bryanem i jego bratem Mikiem 5:7, 6:7(6). W sierpniu Roddick wygrał turniej w Waszyngtonie, pokonując w finale Sjenga Schalkena 6:2, 6:3. W swoim debiucie w turnieju Rogers Cup doszedł do ćwierćfinału. Podczas turnieju w Cincinnati odpadł w I rundzie. W ostatniej imprezie wielkiego szlema – US Open – Roddick osiągnął ćwierćfinał. W walce o awans do półfinału ponownie przegrał z Lleytonem Hewittem.

Na koniec sezonu 2001 Roddick zajmował 14. miejsce w zestawieniu ATP, a w grudniu otrzymał nagrodę debiutanta roku (Newcomer of the Year).

Sezon 2002

Sezon Amerykanin rozpoczął od startu w Sydney, dochodząc do półfinału, w którym przegrał z Rogerem Federerem. W połowie stycznia wystartował w Australian Open, gdzie odpadł w II rundzie. Następnie wziął udział w turnieju w Memphis, gdzie awansował do finału, w którym pokonał Jamesa Blake’a 6:4, 3:6, 7:5^[4]. Po wygranej w Memphis Roddick uzyskał półfinał w San José, gdzie uległ Andre Agassiemu. Drugi w sezonie finał Amerykanin osiągnął w Delray Beach. Spotkanie o tytuł przegrał z Włochem Davidem Sanguinettim^[5].

W turnieju ATP Masters Series w Miami odpadł z rywalizacji w II rundzie po porażce z Juanem Ignacio Chelą^[6]. W zawodach na kortach w Houston Roddick wygrał po raz drugi, pokonując w finale Pete’a Samprasa 7:6(9), 6:3^[7]. Turniej zakończył się również zwycięstwem Amerykanina w deblu. Wspólnie z Mardym Fishem pokonali w finałowym pojedynku duet Jan-Michael Gambill oraz Graydon Oliver. W kwietniu Roddick wystąpił w Monte Carlo, dochodząc do III rundy. W Rzymie awansował po raz pierwszy w karierze do półfinału imprezy z cyklu ATP Masters Series. Spotkanie o finał rozegrał z Niemcem Tommym Haasem, któremu uległ w dwóch setach.

Na kortach Rolanda Garrosa Amerykanin odpadł w I rundzie po porażce w pięciosetowym pojedynku z Wayne’em Arthursem. W Wimbledonie wyrównał wynik z poprzedniego sezonu, awansując do III rundy.

US Open Series Roddick rozpoczął od turnieju w Los Angeles, osiągając półfinał, w którym przegrał z Janem-Michaelem Gambillem. W sierpniu Amerykanin awansował do finału turnieju ATP Masters Series w Toronto. Pojedynek finałowy rozegrał z Argentyńczykiem Guillermo Cañasem, z którym przegrał mecz 4:6, 5:7^[8]. W Cincinnati Roddick doszedł do ćwierćfinału, w którym nie sprostał Lleytonowi Hewittowi. W US Open Amerykanin powtórzył wynik z 2001 roku, awansując do ćwierćfinału, gdzie w walce o półfinał uległ Pete’owi Samprasowi.

Jesienią Roddick doszedł do ćwierćfinału w Bazylei, przegrywając z Rogerem Federerem, oraz awansował do ćwierćfinału rozgrywek w Paryżu.

W 2002 roku Andy Roddick został najmłodszym Amerykaninem od czasów Michaela Changa w 1992 roku, który wszedł do czołowej 10. klasyfikacji światowej. Sezon na ceglanej mączce zakończył z rezultatem 14-7, zaś na nawierzchni twardej: 34-11. Został numerem 2 w liczbie punktów wygranych przy pierwszym serwisie (88%), oraz numerem 3 w liczbie zaserwowanych asów (658).

Sezon 2003

Rok 2003 Roddick rozpoczął od półfinału Australian Open. W ćwierćfinale po ponad 5-godzinnym meczu wygrał z Junusem al-Ajnawim – piąty set tego meczu, zakończony wynikiem 21:19, był najdłuższym w historii turnieju w Melbourne (trwał 2 godziny i 23 minuty)^[9]. W półfinale Amerykanin przegrał z Niemcem Rainerem Schüttlerem. W turnieju w Memphis Roddick doszedł do finału, w którym przegrał ze swoim rodakiem Taylorem Dentem. Dwa miesiące później po raz trzeci z rzędu Roddick awansował do finału w Houston, jednak przegrał decydujące spotkanie z Andre Agassim 6:3, 3:6, 4:6^[10].

Podczas zawodów ATP Masters Series w Indian Wells Amerykanin doszedł do ćwierćfinału. W Miami zakończył swój udział na III rundzie. W Monte Carlo, Rzymie i Madrycie uzyskał odpowiednio I, II oraz III rundę. Następnie Roddick wziął udział w turnieju w St. Polten, poprzedzającym Rolanda Garrosa. Wygrał tam swój pierwszy turniej w sezonie, pokonując w finale Rosjanina Nikołaja Dawydienkę 6:3, 6:2^[11]. Na paryskich kortach został pokonany w I rundzie przez Sarkisa Sarksjana.

Po tym turnieju Roddick zmienił trenera – Tarika Benhabilesa zastąpił Brad Gilbert^[12]. Dwa tygodnie później Amerykanin wygrał zawody Queen’s Club Championships na kortach trawiastych Queen’s Clubu, eliminując po drodze m.in. Agassiego, a w meczu o tytuł wynikiem 6:3, 6:3 Sébastiena Grosjeana^[13]. Na Wimbledonie Amerykanin doszedł do półfinału. Mecz o finał zagrał z Rogerem Federerem, któremu uległ 6:7, 3:6, 3:6.

Pod koniec lipca Roddick zagrał w Indianapolis, gdzie wygrał w finale z Paradornem Srichaphanem^[14]. Tydzień po tym sukcesie Roddick uzyskał półfinał w Waszyngtonie, gdzie przegrał z Brytyjczykiem Timem Henmanem. W sierpniu Roddick zagrał w Montrealu, gdzie doszedł do finału, po wcześniejszym pokonaniu Rogera Federera^[15]. Spotkanie finałowe zakończyło się zwycięstwem Amerykanina z Davidem Nalbandianem. Tydzień później doszedł do finału turnieju w Cincinnati, pokonując w nim swojego rodaka Mardy’ego Fisha 4:6, 7:6(3), 7:6(4)^[16]. Oba te turnieje należały do cyklu ATP Masters Series.

Do ostatniego w sezonie wielkiego szlema, US Open, Amerykanin przystąpił z numerem 4. W I rundzie wyeliminował Tima Henmana. W II fazie wygrał z Ivanem Ljubičiciem, a w III pokonał Flávio Sarettę, zaś w 1/8 finału Xaviera Malissa. W ćwierćfinale Roddick wygrał z rozstawionym z numerem 14. Sjengiem Schalkenem. W walce o finał musiał pokonać Davida Nalbandiana^[17]. Mecz wygrał Roddick wynikiem 6:7(4), 3:6, 7:6(7), 6:1, 6:3. W finale zmierzył się z Hiszpanem Juanem Carlosem Ferrero. Przed meczem obawiano się o stan fizyczny Amerykanina^[18]. Roddick wygrał po blisko 2-godzinnym pojedynku, w trzech setach 6:3, 7:6(2), 6:3. Był to jego pierwszy triumf wielkoszlemowy w karierze. W trakcie wręczania pucharu oświadczył:

„Wciąż nie dowierzam. Kiedy byłem młodszy, przychodziłem tu jako widz. Widnienie mojego nazwiska na pucharze jest dla mnie absolutnym zaszczytem. Jestem bardzo szczęśliwy i chcę dzielić tę chwilę ze wszystkimi, którzy mnie wspierali”^[18].

Dzięki zwycięstwu w Nowym Jorku 3 listopada 2003 roku Roddick awansował na 1. pozycję światowego rankingu tenisa^[19]. Utrzymując pozycję lidera do końca roku, stał się pierwszym Amerykaninem od 1999 roku, który zakończył sezon na szczycie listy^[20].

W listopadzie Roddick zadebiutował w turnieju Tennis Masters Cup. Jest to doroczny turniej z udziałem ośmiu najwyżej sklasyfikowanych tenisistów z sezonu. Do zawodów Amerykanin przystąpił z nr 1. w rozstawieniu, a grał w tzw. grupie czerwonej, w której znajdowali się również Guillermo Coria, Rainer Schüttler i Carlos Moyá. Roddick pokonał Corię oraz Moyę, a przegrał z Schüttlerem. Dzięki dwóm zwycięstwom fazę grupową zakończył na pierwszej pozycji. W półfinale zmierzył się z Rogerem Federerem, z którym przegrał 6:7(2), 2:6 (była to pierwsza z serii jedenastu kolejnych porażek Roddicka ze Szwajcarem^[21]).

Pod koniec grudnia Roddick otrzymał tytuł International Tennis Federation World Champion za wygranie wielkoszlemowego US Open i zakończenie sezonu na 1. miejscu w rankingu ATP^[22]. Dodatkowo Amerykanin został wybrany graczem roku (Player of the Year).

Sezon 2004

Kolejny rok Roddick rozpoczął od występu w Ad-Dausze, gdzie osiągnął finał gry podwójnej. W parze ze Stefanem Koubkiem w decydującym spotkaniu nie sprostali parze Martin Damm i Cyril Suk. Podczas Australian Open Roddick doszedł do ćwierćfinału, a o półfinał zagrał z Maratem Safinem, z którym przegrał 1:6, 2:6, 3:6^[23]. Wraz z zakończeniem zawodów Roddick został wyprzedzony przez Rogera Federera w rankingu ATP^[24]. Po zawodach w Melbourne Amerykanin wystartował w San José, gdzie wygrał pierwszy w sezonie turniej, pokonując w finale Mardy’ego Fisha 7:6(13), 6:4^[25]. W Memphis Roddick osiągnął ćwierćfinał, w którym przegrał z Thomasem Enqvistem, a następnie doszedł do półfinału w Scottsdale, gdzie został pokonany przez Vinca Spadeę. W marcu Amerykanin powtórzył wynik w Indian Wells z 2003 roku, dochodząc do ćwierćfinału, natomiast w Miami uzyskał finał, w którym wygrał z Guillermo Corią. Argentyńczyk poddał spotkanie przy stanie 6:7(2), 6:3, 6:1.

Na ziemnych kortach w Houston Roddick doszedł do finału, w którym przegrał z Tommym Haasem 3:6, 4:6^[26]. W imprezie w Monte Carlo Amerykanin nie wystąpił, a w Rzymie został wyeliminowany w I rundzie po porażce z Guillermo Cañasem. W paryskim Rolandzie Garrosie Roddick odpadł w II rundzie. Po wcześniejszym wyeliminowaniu Todda Martina przegrał z Olivierem Mutisem.

Pierwszy w sezonie turniej na kortach trawiastych Roddick zagrał, na początku czerwca, w Londynie, gdzie obronił tytuł z 2003 roku, eliminując m.in. w półfinale Lleytona Hewitta, a w finale Sébastiena Grosjeana. Podczas wielkoszlemowego Wimbledonu Amerykanin osiągnął finał, tracąc po drodze jednego seta, w pojedynku półfinałowym z Mario Ančiciem. Decydujące spotkanie przegrał z Rogerem Federerem 6:4, 5:7, 6:7(3), 4:6^[27].

US Open Series Roddick rozpoczął od obrony tytułu w Indianapolis, wygrywając w finale z Niemcem Nicolasem Kieferem 6:2, 6:3^[28]. W sierpniu Roddick po raz kolejny doszedł do finału w zawodów ATP Masters Series, w Toronto. Pojedynek o mistrzostwo zagrał z Rogerem Federerem, z którym przegrał w dwóch setach^[29]. Podczas turnieju w Cincinnati Amerykanin doszedł do półfinału, odpadając z rywalizacji po porażce z Andre Agassim. Na igrzyskach olimpijskich w Atenach Roddick został pokonany w III rundzie przez Fernando Gonzáleza, późniejszego brązowego medalistę. W Atenach wystartował również w deblu. Wspólnie z Mardym Fishem odpadli z rywalizacji w I rundzie po przegranej z Hindusami Maheshem Bhupathim i Leanderem Paesem. Podczas US Open Amerykanin doszedł do ćwierćfinału, gdzie po pięciosetowym meczu uległ Joachimowi Johanssonowi 4:6, 4:6, 6:3, 6:2, 4:6. Do końca sezonu osiągnął finał turnieju w Bangkoku, jednak w finale nie sprostał Federerowi, przegrywając 4:6, 0:6.

W listopadzie Roddick po raz drugi wziął udział w zawodach Tennis Masters Cup, a jego przeciwnikami w grupie byli Marat Safin, Guillermo Coria i Tim Henman. Wszystkie grupowe spotkania Amerykanin wygrał, co pozwoliło mu na grę w półfinale, gdzie rozegrał pojedynek z Lleytonem Hewittem. Australijczyk wygrał mecz 6:3, 6:2, awansując tym samym do finału imprezy^[30].

Sezon Roddick zakończył z czterema wygranymi turniejami i na pozycji wicelidera rankingu ATP. Dnia 13 grudnia Roddick zakończył współpracę z Bradem Gilbertem, a zastąpił go Dean Goldfine^[12]^[31]. Amerykanin przez 18 miesięcy pracy z Gilbertem wygrał 121 meczów spośród 147 rozegranych. W tym samym miesiącu Roddick otrzymał nagrodę ESPY dla najlepszego tenisisty^[32].

Sezon 2005

Występy w 2005 roku Roddick rozpoczął od turnieju Australian Open, gdzie w półfinale uległ Hewittowi^[33]. Na początku lutego Amerykanin zagrał w San José, osiągając finał, w którym pokonał Cyrila Saulniera 6:0, 6:4, a wcześniej eliminując m.in. Tommy’ego Haasa^[34]. Było to drugie z rzędu zwycięstwo Roddicka w tej imprezie. Następnie wystartował w Memphis, gdzie uzyskał półfinał. Mecz o finał oddał walkowerem Duńczykowi Kennethowi Carlsenowi z powodu przeciążenia lewego kolana^[35]. Uraz nie był jednak poważny i Roddick wystąpił w Indian Wells, gdzie awansował do półfinału, w którym ponownie przegrał z Hewittem. W Miami Roddick odpadł w II rundzie po porażce z Fernando Verdasco.

Pod koniec kwietnia Roddick po raz piąty z rzędu awansował do finału zawodów w Houston. Decydujący o tytule mecz wygrał z Sébastienem Grosjeanem 6:2, 6:2^[36]. Podczas turnieju w Rzymie Roddick doszedł do III rundy, a w Madrycie uzyskał II rundę. W wielkoszlemowym Rolandzie Garrosie Amerykanin awansował do II rundy po wygranej z Jo-Wilfriedem Tsongą, jednak spotkanie o dalszą fazę zakończyło się porażką Roddicka z José Acasuso.

Okres gry na kortach trawiastych Roddick rozpoczął od wygranej w Londynie, pokonując w finale Chorwata Ivo Karlovicia 7:6(7), 7:6(4)^[37]. Tym samym Roddick po raz trzeci z rzędu triumfował na obiekcie Queen’s Clubu. Podczas wielkoszlemowego Wimbledonu Roddick doszedł do finału, w którym rozegrał pojedynek z Rogerem Federerem. Mecz zakończył się wynikiem 6:2, 7:6(2), 6:4 dla Federera^[38]^[39].

W połowie lipca Amerykanin wystartował w Indianapolis, gdzie odpadł w ćwierćfinale po porażce z Robbym Gineprim. Na początku sierpnia Roddick wziął udział w imprezie rozgrywanej w Waszyngtonie. Amerykanin awansował do finału, w którym pokonał Jamesa Blake’a 7:5, 6:3, tym samym zwyciężając po raz drugi w karierze w stolicy Stanów Zjednoczonych^[40]. W tym samym miesiącu Roddick wystartował w Montrealu, przegrywając w I rundzie z Paulem-Henrim Mathieu. Po tych zawodach Roddick wziął udział w turnieju w Cincinnati. Amerykanin doszedł do finału, wcześniej pokonując Hewitta, by zagrać po raz kolejny w sezonie z Rogerem Federerem. Szwajcar wygrał mecz 6:3, 7:5^[41]. W US Open Roddick odpadł w I rundzie po porażce z Gilles’em Müllerem.

Pod koniec października Amerykanin wygrał turniej w Lyonie, pokonując w finałowej rozgrywce 6:3, 6:2 Francuza Gaëla Monfilsa^[42]. W paryskim turnieju BNP Paribas Masters Amerykanin awansował do półfinału, w którym zmierzył się z Ivan Ljubičiciem. Mecz zakończył się przegraną Roddicka w dwóch setach.

Rok 2005 Roddick zakończył na 3. pozycji w rankingu światowym, wygrywając pięć turniejów z cyklu ATP International Series.

Sezon 2006

Sezon 2006 Roddick rozpoczął od startu w Melbourne. Bez straty seta wygrał pierwsze trzy spotkania. W IV rundzie zmierzył się z Cypryjczykiem Markosem Pagdatisem, z którym przegrał mecz 4:6, 6:1, 3:6, 4:6. Po tej porażce Roddick zakończył współpracę trenerską z Deanem Goldfine, a tymczasowo zastąpił go John Roddick (brat Andy’ego Roddicka)^[12]. Następnie Amerykanin zagrał w San José odpadając w półfinale z Andym Murrayem. Rozgrywki w Memphis Roddick zakończył na ćwierćfinale po przegranej z Julienem Benneteau, a w Indian Wells osiągnął IV rundę, w której przegrał z Igorem Andriejewem. W Miami Roddick uzyskał ćwierćfinał, w którym nie sprostał Davidowi Ferrerowi.

Okres gry na nawierzchni ziemnej rozpoczął od ćwierćfinału w Houston, gdzie został wyeliminowany przez Tommy’ego Haasa. Na początku maja, w Rzymie, Roddick awansował do kolejnego ćwierćfinału, gdzie przegrał z Gaëlem Monfilsem. W turnieju w Madrycie odpadł w III rundzie. Podczas Rolanda Garrosa Roddick zakończył swój udział w I rundzie, przegrywając z Hiszpanem Alberto Martínem (poddał mecz przy stanie 4:6, 5:7, 0:1 z powodu kontuzji lewej kostki)^[43].

Miesiąc gry na kortach trawiastych Amerykanin rozpoczął od turnieju w Londynie, awansując do półfinału, w którym nie sprostał Jamesowi Blake’owi. Na Wimbledonie Roddick pokonał w I rundzie Janko Tipsarevicia, a w dalszej fazie Niemca Floriana Mayera. Mecz o IV rundę rozegrał z Andym Murrayem, któremu uległ w trzech setach.

25 lipca 2006 roku nowym trenerem Roddicka został Jimmy Connors^[44]. Pierwszy finał w 2006 roku Roddick rozegrał w sierpniu, w Indianapolis. W finale spotkał się z Jamesem Blakiem, z którym ponownie przegrał^[45]. Roddick również wystartował w zawodach deblowych, gdzie razem z Bobbym Reynoldsem pokonali w rundzie finałowej Paula Goldsteina i Jima Thomasa^[46]. W turnieju rozgrywanym w Toronto Amerykanin nie wystąpił, natomiast w Cincinnati awansował do finału po wcześniejszym wyeliminowaniu m.in. Andy’ego Murraya. W meczu o tytuł Roddick pokonał 6:3, 6:4 Juana Carlosa Ferrero, zwyciężając tym samym po raz drugi w tej imprezie^[47].

Podczas US Open Amerykanin awansował do finału, eliminując po drodze m.in. Fernando Verdasco i Lleytona Hewitta. Decydujący o tytule mecz zagrał z Rogerem Federerem. Pojedynek zakończył się wynikiem 6:2, 4:6, 7:5, 6:1 dla Szwajcara^[48].

Jesienią Roddick osiągnął półfinał w Wiedniu, lecz w pojedynku o finał zawodów przegrał z Chilijczykiem Fernando Gonzálezem. Podczas zawodów Tennis Masters Cup odpadł w fazie grupowej, wygrywając najpierw z Ivanem Ljubičiciem, a potem przegrywając z Rogerem Federerem i Davidem Nalbandianem.

Sezon zakończył na 6. miejscu w rankingu światowym, a także z jednym turniejowym zwycięstwem (w Cincinnati).

Sezon 2007

Na początku sezonu Roddick uzyskał półfinał w Melbourne, pokonując po drodze m.in. Marata Safina i Mario Ančicia. Spotkanie o finał zagrał z Rogerem Federerem, z którym przegrał 4:6, 0:6, 2:6. W połowie lutego Roddick zagrał w San José, gdzie zakończył swój udział w półfinale po porażce z Andym Murrayem. Podczas rywalizacji w Memphis Roddick awansował do finału, eliminując m.in. w półfinale Murraya. Pojedynek finałowy zakończył się porażką Roddicka z Tommym Haasem^[49].

W turnieju ATP Masters Series w Indian Wells Roddick awansował do półfinału po wygranej m.in. z Ivanem Ljubičiciem. Pojedynek, którego stawką był finał, przegrał wynikiem 4:6, 3:6 z Hiszpanem Rafaelem Nadalem. Podczas zawodów w Miami Amerykanin odpadł w ćwierćfinale po porażce z Murrayem. Mecz skończył się przy stanie 5:3 dla Murraya, ponieważ Roddick doznał kontuzji pośladka^[50].

Do gry Amerykanin powrócił na ziemnych kortach w Rzymie, gdzie odpadł w III rundzie z Juanem Ignacio Chelą. W Pörtschach doszedł do ćwierćfinału, w którym uległ Gaëlowi Monfilsowi. W wielkoszlemowym Rolandzie Garrosie Roddick został pokonany w I rundzie przez Igora Andriejewa.

Pierwszy tytuł w sezonie Amerykanin wywalczył w Queen’s, pokonując w finale 4:6, 7:6(7), 7:6(2) Nicolasa Mahuta, zwyciężając tym samym po raz czwarty na londyńskich kortach^[51]. W Wimbledonie Roddick uzyskał ćwierćfinał. Mecz o półfinał imprezy zagrał z Francuzem Richardem Gasquetem, z którym przegrał spotkanie 6:4, 6:4, 6:7(2), 6:7(3), 8:10^[52].

Pod koniec lipca Amerykanin zagrał w Indianapolis w którym uległ Frankowi Danceviciowi. W sierpniu Roddick wystartował w Waszyngtonie. Rozgrywki zakończyły się zwycięstwem Amerykanina, który wyeliminował m.in. w półfinale Ivo Karlovicia, a w finale wygrał ze swoim rodakiem Johnem Isnerem 6:4, 7:6(4)^[53]. W Montrealu Amerykanin przegrał w ćwierćfinale z Novakiem Đokoviciem, późniejszym triumfatorem imprezy. W Cincinnati Roddick uległ w III rundzie Davidowi Ferrerowi. W rozpoczynającym się pod koniec sierpnia US Open Roddick awansował do ćwierćfinału. Spotkanie o półfinał zawodów rozegrał z Federerem, z którym przegrał pojedynek 6:7(5), 6:7(4), 2:6^[54]^[55].

Turniej Tennis Masters Cup Roddick zaczął od przegranego pojedynku z Rogerem Federerem. W kolejnych dwóch pojedynkach z Nikołajem Dawydienką i Fernando Gonzálezem Roddick odniósł zwycięstwa, awansując z drugiego miejsca w grupie do półfinału, w którym zmierzył się Davidem Ferrerem^[56]. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem Ferrera 6:1, 6:3.

Rok 2007 Amerykanin ukończył na 6. miejscu w światowym rankingu. W całym sezonie wygrał dwa turnieje, w Londynie i Waszyngtonie.

Sezon 2008

Ósmy rok w zawodowej karierze Roddick rozpoczął od awansu do III rundy Australian Open. W meczu o IV fazę rozgrywek przegrał z Philippem Kohlschreiberem 4:6, 6:3, 6:7(9), 7:6(3), 6:8^[57]. W połowie lutego Amerykanin wygrał po raz trzeci w karierze turniej SAP Open w San José, pokonując w finale Czecha Radka Štěpánka 6:4, 7:5^[58]. W Memphis Roddick uzyskał ćwierćfinał, w którym uległ Robinowi Söderlingowi. W marcu, podczas zawodów w Dubaju Roddick doszedł do finału po wygranych m.in. z Rafaelem Nadalem i Novakiem Đokoviciem. W decydującym meczu zagrał z Feliciano Lópezem, którego pokonał 6:7(8), 6:4, 6:2^[59]. Przed turniejem w Dubaju Jimmy Connors zrezygnował z dalszego trenowania Roddicka^[60]. Do końca sezonu Amerykanin współpracował ze swoim bratem, Johnem Roddickiem, oraz trenerem od przygotowania fizycznego, Dougiem Spreenem^[60].

W rozgrywkach ATP Masters Series w Indian Wells Amerykanin został pokonany w II rundzie przez Tommy’ego Haasa, natomiast w Miami awansował do półfinału. Po drodze pokonał Rogera Federera 7:6(4), 4:6, 6:3, przerywając tym samym passę jedenastu porażek z rzędu ze Szwajcarem^[61]. W walce o finał Roddick uległ Nikołajowi Dawydience 6:7(5), 2:6.

Sezon gry na nawierzchni ziemnej Amerykanin rozpoczął od awansu od półfinału w Rzymie. Przeciwnikiem Roddicka w walce o finał był Stan Wawrinka, przeciwko któremu Roddick poddał pojedynek przy stanie 0:3 z powodu urazu prawego ramienia^[62]. Kontuzja ta uniemożliwiła mu występ w wielkoszlemowym Rolandzie Garrosie^[63].

Na korty Amerykanin powrócił podczas turnieju The Artois Championships w Londynie, gdzie doszedł do półfinału, po wcześniejszym pokonaniu Andy’ego Murraya. W meczu o finał spotkał się z Rafaelem Nadalem, z którym przegrał 5:7, 4:6. Na Wimbledonie Roddick wygrał w I rundzie z Argentyńczykiem Eduardo Schwankiem, jednak następnie nie sprostał Janko Tipsareviciowi.

Podczas amerykańskich turniejów Roddick doszedł do III rundy w Toronto, gdzie przegrał z Marinem Čiliciem. W Cincinnati nie zagrał, natomiast w swoim kolejnym starcie, w Los Angeles, osiągnął finał, w którym przegrał z Juanem Martínem del Potro^[64]. W Waszyngtonie Roddick doszedł do ćwierćfinału, gdzie został pokonany przez Viktora Troickiego. Na US Open również osiągnął ćwierćfinał, ponosząc porażkę z Novakiem Đokoviciem.

Jesienią Roddick wystartował najpierw w Pekinie, gdzie wygrał cały turniej po zwycięstwie w finale z Dudim Selą^[65]. Było to pierwsze zwycięstwo Amerykanina w tych rozgrywkach, a trzecie w całym sezonie. W kolejnym turnieju azjatyckim, tym razem w Tokio, Roddick uzyskał półfinał (po drodze pokonując m.in. Viktora Troickiego), który przegrał z Tomášem Berdychem. Pod koniec października, we francuskim Lyonie Amerykanin awansował do ćwierćfinału. Na koniec sezonu w turnieju z serii ATP Masters Series w Paryżu swój udział zakończył również w ćwierćfinale, gdzie nie sprostał Jo-Wilfriedowi Tsondze.

W listopadzie, na początku rozgrywek Tennis Masters Cup Roddick zagrał z Andym Murrayem, któremu uległ w trzech setach. Potem Amerykanin zrezygnował z dalszego udziału w turnieju, ponieważ doznał urazu kostki. Jego miejsce zajął Radek Štěpánek^[66].

1 grudnia nowym szkoleniowcem Roddicka został Larry Stefanki^[67], a sezon Amerykanin ukończył na 8. miejscu w rankingu ATP.

Sezon 2009

Swój kolejny zawodowy sezon Roddick rozpoczął od turnieju w Ad-Dausze, awansując do finału. Pokonał m.in. w półfinale Gaëla Monfilsa, jednak w decydującym spotkaniu nie sprostał Andy’emu Murrayowi^[68]. Po tych zawodach Roddick zagrał w Australian Open, osiągając półfinał po wcześniejszym wyeliminowaniu Novaka Đokovicia. Spotkanie o finał zawodów przegrał 5:7, 5:7, 2:6 z Rogerem Federerem.

W lutym Amerykanin wystartował w San José. Roddick uzyskał półfinał, w którym zmierzył się z Radkiem Štěpánkiem. Pojedynek wygrał Czech w trzech setach. Po tym turnieju Roddick wziął udział w imprezie rozgrywanej w Memphis. Zawody zakończyły się triumfem Roddicka, który w finałowym meczu pokonał Štěpánka 7:5, 7:5^[69]. W marcu Amerykanin zagrał w turniejach z serii ATP World Tour Masters 1000. W Indian Wells osiągnął półfinał, po drodze pokonując Davida Ferrera i Novaka Đokovicia. Mecz o finał z Rafaelem Nadalem zakończył się porażką Roddicka. W Indian Wells Roddick doszedł ponadto do finału gry podwójnej razem z Mardym Fishem, gdzie w meczu o tytuł zagrali z parą Maks Mirny i Andy Ram. Roddick i Fish wygrali pojedynek 3:6, 6:1, 14-12, broniąc trzech piłek meczowych^[70]. Podczas rozgrywek w Miami Roddick doszedł do ćwierćfinału. Pojedynek o półfinał rozegrał z Rogerem Federerem, z którym przegrał 3:6, 6:4, 4:6.

W połowie maja Roddick wystartował w Madrycie, gdzie awansował do ćwierćfinału, w którym ponownie musiał uznać wyższość Federera. Po dwuletniej przerwie ponownie wystąpił na kortach Rolanda Garrosa, dochodząc do IV rundy, co jest jego najlepszym wynikiem na paryskich kortach. Odpadł z rozgrywek po przegranej z Gaëlem Monfilsem 4:6, 2:6, 3:6.

Podczas rozgrywek na kortach trawiastych w Londynie Roddick doszedł do półfinału po wcześniejszym wyeliminowaniu Lleytona Hewitta. Mecz o finał rozegrał z Jamesem Blakiem, kreczując przy stanie 4:4 w pierwszym secie z powodu zwichnięcia kostki^[71]. Występ na Wimbledonie Roddick rozpoczął od meczu z Francuzem Jérémym Chardym. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem Amerykanina w czterech setach. W kolejnych meczach Roddick również rozgrywał pojedynki czterosetowe. W ćwierćfinale zmierzył się z Lleytonem Hewittem, z którym wygrał mecz wynikiem 6:3, 6:7(10), 7:6(1), 4:6, 6:4^[72]. Pojedynek trwał ponad cztery godziny. W półfinale Amerykanin pokonał w czterech setach Andy’ego Murraya^[73]. Tym samym po raz trzeci w karierze awansował do wimbledońskiego finału i po raz trzeci spotkał się w nim z Federerem^[74]. Blisko pięciogodzinny pojedynek zakończył się wynikiem 5:7, 7:6(6), 7:6(5), 3:6, 16:14 dla Szwajcara. Był to najdłuższy finał w historii Wimbledonu^[75].

Na początku sierpnia Roddick zagrał w Waszyngtonie. W ćwierćfinale wygrał z Samem Querreyem, przeciwko któremu rozegrał 500. wygrany mecz w karierze^[76]. Następnie zwyciężył z Ivo Karloviciem, a w finale spotkał się z Juanem Martínem del Potro. Spotkanie zakończyło się rezultatem 3:6, 7:5, 7:6(6) dla del Potro^[77]. Po turnieju w stolicy Stanów Zjednoczonych Roddick wziął udział w zawodach w Montrealu. W I rundzie Amerykanin miał „wolny los”. W II fazie wygrał z Igorem Andriejewem, a w III po ponad dwugodzinnym pojedynku pokonał Fernando Verdasco. W ćwierćfinale spotkał się ze zwycięzcą turnieju sprzed dwóch lat, Novakiem Đokoviciem. Mecz zakończył się wynikiem 6:4, 7:6(4) dla Roddicka. W następnej rundzie zmierzył się z del Potro, któremu uległ w trzech setach. Podczas turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Cincinnati Roddick odpadł w II rundzie po porażce z Samem Querreyem.

Podczas US Open awansował do IV rundy, w której zmierzył się z Johnem Isnerem. Mecz zakończył się zwycięstwem Isnera w pięciu setach 7:6(3), 6:3, 3:6, 5:7, 7:6(5). W październiku Roddick zagrał w turnieju China Open w Pekinie. Amerykanin przegrał w I rundzie z kwalifikantem Łukaszem Kubotem. W turnieju deblowym uzyskał wspólnie z Markiem Knowlesem finał, w którym zmierzyli się z Bobem Bryanem i Mikiem Bryanem. Roddick i Knowles przegrali pojedynek 4:6, 2:6^[78]. Podczas rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Szanghaju Amerykanin odpadł w II rundzie ze Stanislasem Wawrinką z powodu kontuzji kolana, jakiej doznał przy stanie 3:4^[79]. Okazało się, że był to ostatni turniej rozegrany przez Amerykanina w 2009 roku.

Sezon 2009 Roddick zakończył na 7. miejscu w światowym rankingu ATP.

Sezon 2010

Po ponad trzymiesięcznej przerwie spowodowanej urazem Roddick powrócił na korty podczas turnieju w Brisbane. W I rundzie Amerykanin wyeliminował Petera Luczaka. W kolejnej fazie rozgrywek pokonał Carstena Balla, w ćwierćfinale Richarda Gasqueta, a w półfinale Tomáša Berdycha. Spotkanie finałowe rozegrał z broniącym tytułu Radkiem Štěpánkiem. Roddick wygrał pojedynek 7:6(2), 7:6(7), odnosząc swoje pierwsze turniejowe zwycięstwo w sezonie, a 28 w całej karierze^[80]. Podczas Australian Open Roddick w I i II rundzie bez straty seta pokonał Thiemo de Bakkera oraz Thomaza Bellucciego. W pojedynku III rundy po czterosetowej walce wygrał z Feliciano Lópezem, a w meczu o ćwierćfinał wyeliminował wynikiem 6:3, 3:6, 4:6, 7:5, 6:2 Fernando Gonzáleza. Spotkanie ćwierćfinałowe rozegrał z Marinem Čiliciem. Roddick przegrał mecz 6:7(4), 3:6, 6:3, 6:2, 3:6. Na początku lutego wystartował w turnieju w San Josè. Roddick awansował do finału, pokonując m.in. Tomáša Berdycha oraz Sama Querreya. Mecz o tytuł przegrał 6:3, 4:6, 4:6 z Fernando Verdasco^[81]. W swoim kolejnym występie, na halowych kortach w Memphis doszedł do ćwierćfinału, przegrywając pojedynek o dalszą rundę z Querreyem.

W marcu Roddick doszedł po raz pierwszy w karierze do finału turnieju w Indian Wells. Po drodze pokonał m.in. Tommy’ego Robredo oraz w półfinale Robina Söderlinga. W pojedynku finałowym nie sprostał Ivanowi Ljubičiciowi, przegrywając 6:7(3), 6:7(5)^[82]. Na piąte zwycięstwo w turnieju ATP World Tour Masters 1000 Amerykanin czekał przez blisko trzy i pół roku, do zawodów w Miami. Roddick wyeliminował w drodze po tytuł m.in. w ćwierćfinale Hiszpana Nicolása Almagro, w półfinale Rafaela Nadala, a w finale wynikiem 7:5, 6:4 Tomáša Berdycha^[83]. Po finale powiedział:

„Oczywiście wygranie tego turnieju jest dla mnie wielką sprawą. Czułem, że jestem pod presją, ponieważ miałem dużą szansę w Indian Wells, a nie wykorzystałem jej. W ważnych momentach grałem bardzo dobrze. Byłem w stanie wykonać wszystko, co sobie założyłem przed meczem”^[83].

Pod koniec maja Roddick wystartował w wielkoszlemowym Rolandzie Garrosie. Amerykanin doszedł do III rundy, eliminując w pięciu setach Jarkko Nieminena oraz w czterech partiach Słoweńca Blaža Kavčicia. Mecz o IV rundę przegrał z Tejmurazem Gabaszwilim.

Miesiąc gry na kortach trawiastych Roddick rozpoczął od turnieju w Queen’s, gdzie przegrał w III rundzie z Dudim Selą. Podczas wielkoszlemowego Wimbledonu Amerykanin odpadł z rywalizacji w IV rundzie z Lu Yen-hsunem, przegrywając 6:4, 6:7(3), 6:7(4), 7:6(5), 7:9.

US Open Series Amerykanin rozpoczął od startu w Atlancie, dzięki otrzymaniu od organizatorów dzikiej karty. Roddick osiągnął półfinał turnieju, eliminując odpowiednio Rajeeva Rama i Xaviera Malissa. Pojedynek o finał przegrał w dwóch setach z Mardym Fishem. Na początku sierpnia Amerykanin wystąpił w Waszyngtonie, gdzie został pokonany w III rundzie przez Gilles’a Simona. Następnie zrezygnował ze startu w Toronto. Powodem wycofania się Roddicka z rozgrywek było osłabienie organizmu. Po przeprowadzonych badaniach lekarskich wykryto u Amerykanina mononukleozę^[84]^[85]. Podczas zawodów w Cincinnati Roddick doszedł do półfinału, eliminując po drodze Robina Söderlinga i Novaka Đokovicia. Mecz o finał przegrał Mardym Fishem 6:4, 6:7(3), 1:6, pomimo tego, że w drugim secie miał przewagę 5:3 i serwował na zwycięstwo w pojedynku^[86]. Podczas US Open Roddick odpadł z rywalizacji w II rundzie. W I fazie wyeliminował Stéphana Roberta, a w II przegrał 6:3, 5:7, 3:6, 6:7(4) z Janko Tipsareviciem.

Jesienią Amerykanin wziął udział w turnieju w Tokio, gdzie doszedł do ćwierćfinału po wygranych z Tatsumą Itō i Jérémym Chardym. Pojedynek o dalszą fazę przegrał w trzech setach z Gaëlem Monfilsem. W połowie października, podczas meczu II rundy rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Szanghaju z Guillermo Garcíą Lópezem Roddick doznał urazu prawego uda^[87]. Do gry Amerykanin powrócił na początku listopada w Bazylei, dochodząc do półfinału po wcześniejszym wyeliminowaniu Sama Querreya, Andrieja Gołubiewa i Davida Nalbandiana. Spotkanie o finał zawodów Roddick przegrał z Rogerem Federerem. Na koniec sezonu Roddick wystartował w turnieju halowym w Paryżu, osiągając ćwierćfinał, w którym nie sprostał Robinowi Söderlingowi.

Do zawodów ATP World Tour Finals Roddick uzyskał kwalifikację jako ostatni. W fazie grupowej zmierzył się z Rafaelem Nadalem, Tomášem Berdychem oraz Novakiem Đokoviciem, przeciwko którym przegrał wszystkie pojedynki.

Na koniec roku Amerykanin zajmował 8. pozycję w zestawieniu ATP.

Sezon 2011

Sezon 2011 Amerykanin zainaugurował zawodami w Brisbane, gdzie grał jako obrońca tytułu. Roddick osiągnął finał, eliminując po drodze m.in. Markosa Pagdatisa. Finałowy pojedynek przegrał z Robinem Söderlingiem 3:6, 5:7^[88]. Podczas wielkoszlemowego Australian Open Amerykanin w I rundzie pokonał Czecha Jana Hájka, następnie Igora Kunicyna oraz Robina Haase. Spotkanie o ćwierćfinał zawodów przegrał ze Stanislasem Wawrinką. W połowie lutego Roddick wystartował w Memphis. W I i II rundzie wyeliminował Ričardasa Berankisa i Janko Tipsarevicia. W ćwierćfinale wygrał z Lleytonem Hewittem, a w meczu półfinałowym po raz pierwszy pokonał Juana Martína del Potro, osiągając zarazem pięćdziesiąty finał w karierze^[89]. W pojedynku finałowym Amerykanin zagrał z Kanadyjczykiem Milosem Raonicem. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem Roddicka, który tym samym zdobył swój trzydziesty tytuł singlowy^[90]. Po turnieju w Memphis Roddick miał wystartować w Delray Beach, jednak wycofał się z zawodów z powodu objawów grypy^[91].

W połowie marca podczas turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells Roddick awansował do IV rundy, eliminując Jamesa Blake’a i Johna Isnera. Spotkanie o ćwierćfinał zawodów przegrał z Richardem Gasquetem. Grając jako obrońca tytułu w Miami Roddick odpadł z rywalizacji w II fazie po porażce z Pablo Cuevasem.

Pierwszy turniej z udziałem Roddicka na nawierzchni ziemnej miał miejsce na początku maja w Madrycie. Roddick przegrał swój mecz z Flavio Cipollą, tenisistą sklasyfikowanym na 160. miejscu w rankingu ATP^[92]. Podczas turnieju w Rzymie Roddick odpadł w I rundzie z Gilles’em Simonem. Amerykanin wystartował również w grze podwójnej, gdzie wspólnie z Mardym Fishem doszli do finału, po wcześniejszym wyeliminowaniu czołowej pary świata, Boba i Mike’a Bryanów. Ze względu na kontuzję ramienia, jakiej Roddick doznał, przegrali finał walkowerem z Samem Querreyem i Johnem Isnerem. Z powodu doznanego w Rzymie urazu Roddick nie wystąpił w Rolandzie Garrosie^[93].

Na początku czerwca Roddick wystartował w Londynie (Queen’s). W II rundzie pokonał Feliciano Lópeza, wygrywając tym samym swój pierwszy mecz od marca^[94]. W dalszych rundach wygrywał z Kevinem Andersonem i Fernando Verdasco. Spotkanie o finał zakończyło się porażką Amerykanina z Andym Murrayem. Na Wimbledonie Roddick doszedł do III rundy po wygranych z Andreasem Beckiem i Victorem Hănescu. Pojedynek z Feliciano Lópezem o IV rundę zawodów Amerykanin przegrał 6:7(2), 6:7(2), 4:6. Na początku sierpnia, podczas jednego z treningów Roddick nadciągnął mięsień brzucha i w efekcie wycofał się z rozgrywek w Waszyngtonie oraz Montrealu^[95]^[96].

Na korty Amerykanin powrócił podczas turnieju w Cincinnati, gdzie został pokonany w meczu I rundy przez Philippa Kohlschreibera. Następnie Roddick wystartował w Winston-Salem, grając z „dziką kartą”. Amerykanin doszedł do półfinału zawodów, ponosząc porażkę z Johnem Isnerem. Na US Open Roddick dotarł do ćwierćfinału, osiągając tę fazę rozgrywek w Nowym Jorku po raz ósmy w karierze. Po drodze pokonał m.in. Davida Ferrera. Pojedynek z Hiszpanem przerywany był przez opady deszczu, jednak Roddick wygrał rywalizację 6:3, 6:4, 3:6, 6:3^[97]. W pojedynku z Rafaelem Nadalem o półfinał imprezy Roddick przegrał w trzech setach.

Po turnieju w Nowym Jorku Roddick wystartował w październiku w Pekinie, gdzie uległ w I rundzie Kevinowi Andersonowi. Następnie Amerykanin zagrał w Szanghaju, osiągając zarazem pierwszy w sezonie ćwierćfinał imprezy kategorii ATP World Tour Masters 1000. Roddick odpadł jednak w spotkaniu o awans do półfinału z Davidem Ferrerem. Na początku listopada Roddick wystąpił w Bazylei, awansując po wygranych z Tommym Haasem i Radkiem Štěpánkiem do ćwierćfinału, w którym nie sprostał Rogerowi Federerowi. Wraz z tą przegraną Amerykanin nie zakwalifikował się po raz pierwszy od 2002 roku do turnieju ATP World Tour Finals^[98]. Ostatni w sezonie turniej Roddick rozegrał w Paryżu, odpadając z rywalizacji w III rundzie, po porażce z Andym Murrayem.

Sezon 2012

Pierwszy turniej w 2012 roku z udziałem Amerykanina odbył się podczas Australian Open. W I rundzie Roddick pokonał Robina Haase, natomiast w dalszej rundzie zmierzył się z Lleytonem Hewittem. Roddick przy stanie 6:3, 3:6, 4:6 poddał pojedynek z powodu nadciągnięcia ścięgna udowego^[99]. W lutym Amerykanin powrócił do gry na turniej w San José, gdzie doszedł do ćwierćfinału po wygranej z Denisem Kudlą. Pojedynek o awans do półfinału Roddick przegrał z Denisem Istominem. Na początku marca Roddick dotarł do ćwierćfinału w Delray Beach, gdzie wystąpił po raz pierwszy od 2003 roku. Amerykanin pokonał m.in. Denisa Istomina, jednak w spotkaniu o awans do dalszej rundy przeciwko Kevinowi Andersonowi, Roddick nie wykorzystał 3 piłek meczowych w drugim secie przegrywając 6:2, 6:7(9), 4:6^[100].

Podczas imprezy w Indian Wells Amerykanin dotarł po zwycięstwie nad Łukaszem Kubotem do III rundy, gdzie poniósł porażkę z Tomášem Berdychem. W Miami Roddick doszedł do IV rundy. Amerykanin w III rundzie rywalizacji pokonał po raz trzeci w karierze Rogera Federera, wynikiem 7:6(4), 1:6, 6:4^[101]. Spotkanie o awans do ćwierćfinału Amerykanin przegrał z Juanem Mónaco.

Po turnieju w Miami Roddick zagrał półtora miesiąca później, pod koniec maja tuż przed wielkoszlemowym Rolandem Garrosem, w Düsseldorfie w ramach Drużynowego pucharu świata. Długa przerwa pomiędzy turniejami spowodowana była problemami z biodrem, przez co musiał zrezygnować ze startu w Madrycie i Rzymie^[102]. Na niemieckich kortach Amerykanin poniósł trzy porażki, najpierw przegrywając z Carlosem Berlocqiem, następnie z Tomášem Berdychem i na koniec z Gō Soedą. Na Rolandzie Garrosie Amerykanin odpadł w I rundzie po porażce z Nicolasem Mahutem. Była to pierwsza porażka Roddicka w I rundzie zawodów wielkoszlemowych od pięciu lat.

W połowie czerwca, na trawiastych kortach Queen’s Clubu w Londynie amerykański tenisista został wyeliminowany w swoim pierwszym meczu przez Édouarda Rogera-Vasselina, doznając szóstej porażki z rzędu w bieżącym sezonie, najdłuższej w całej karierze^[103]. Po tym spotkaniu pojawiły się nawet wiadomości, że rozważa zakończenie sportowej kariery^[103]. Tuż po zawodach w Londynie Roddick zdecydował się wystartować po raz pierwszy od dziesięciu lat w turnieju bezpośrednio poprzedzającym Wimbledon. Amerykanin otrzymując dziką kartę zagrał w Eastbourne, gdzie przełamał serię kolejnych porażek pokonując w I rundzie Sama Querreya. W ćwierćfinałowym pojedynku z Fabio Fogninim Roddick zwyciężył w swoim 600. meczu w zawodowym Tourze^[104]. Po zwycięstwie w półfinałowej rundzie ze Steve’em Darcisem Amerykanin awansował po raz pierwszy w sezonie do finału, a zmierzył się z Andreasem Seppim. Mecz zakończył się wynikiem 6:3, 6:2 dla Roddicka dzięki czemu został pierwszym tenisistą ze Stanów Zjednoczonych, który w 2012 roku zakończył zawody końcowym triumfem^[105]. Roddick również wyrównał wynik Rogera Federera serii dwunastu sezonów z co najmniej jednym turniejowym zwycięstwem^[105]. Na Wimbledonie Amerykanin doszedł do III rundy, przegrywając z Davidem Ferrerem. Drugi w sezonie tytuł Roddick wywalczył w Atlancie. W drodze po zwycięstwo wyeliminował m.in. w półfinale Johna Isnera, a w finale pokonał 1:6, 7:6(2), 6:2 Gillesa Müllera^[106]. W spotkaniu z Müllerm tenisista amerykański zmagał się z bólem prawego ramienia.

Wielkoszlemowy US Open Roddick rozpoczął od meczu z Rhynem Williamsem. Po pokonaniu rywala 6:3, 6:4, 6:4 Roddick ogłosił, że jest to ostatni turniej w jego karierze^[107]. Tłumacząc powody podjętej decyzji, powiedział:

„Nie wiem, czy jestem wystarczająco zdrów i wystarczająco zaangażowany, by grać przez kolejny rok. Rywale są teraz naprawdę bardzo dobrzy. Sądzę, że nie będąc w pełni zdrowy, nie jestem w stanie robić na korcie tego, co chcę. (...) Popełniłem wiele błędów, ale nigdy nie uznawałem półśrodków. Teraz, po raz pierwszy w karierze, nie jestem pewien, czy jestem w stanie jeszcze dawać z siebie wszystko”^[107].

W dalszej rundzie Amerykanin wygrał z Bernardem Tomiciem, a następnie z Fabio Fogninim. Dnia 5 września w IV rundzie przeciwko Juanowi Martínowi del Potro tenisista amerykański rozegrał ostatni pojedynek w swojej dwunastoletniej karierze, ponosząc porażkę 7:6(1), 6:7(4), 2:6, 4:6^[108]^[109]. Spotkanie miało się odbyć dzień wcześniej, ale opady deszczu uniemożliwiły planowe ukończenie rywalizacji. Z chwilą kiedy Roddick oficjalnie zakończył swoje tenisowe starty, USA po raz pierwszy w erze open nie posiada aktywnego mistrza wielkoszlemowego^[110].

Puchar Davisa

W reprezentacji Stanów Zjednoczonych Roddick zadebiutował w 2001 roku w meczu I rundy ze Szwajcarią. Swój singlowy pojedynek zakończył zwycięstwem 6:3, 6:4 z George’em Bastlem, jednak to Szwajcarzy wygrali całą rywalizację 3:2 i awansowali do dalszej fazy rozgrywek. Roddick po raz kolejny otrzymał powołanie do zespołu na mecze barażowe z Indiami o utrzymanie się w grupie światowej. Amerykanin pokonał w swoich spotkaniach Harsha Mankada, a potem Leandera Paesa.

W edycji z 2002 roku Roddick doszedł z zespołem do półfinału. W pojedynku o finał Amerykanie przegrali 2:3 z Francuzami. Roddick przegrał oba mecze singlowe, ulegając Arnaudowi Clémentowi oraz Sébastienowi Grosjeanowi.

W 2003 roku jego zespół odpadł już w I fazie rozgrywek. Rywalami Amerykanów byli wówczas Słowacy, którzy wygrali rywalizację 3:2. Roddick pokonał Karola Becka i przegrał z Dominikiem Hrbatým.

W 2004 roku Amerykanin awansował z reprezentacją do finału imprezy, eliminując odpowiednio Austrię, Szwecję oraz Białoruś, przeciwko której ustanowił rekord najszybszego serwisu na świecie: 249,5 km/h^[111]. W finale zagrały ze sobą reprezentacje Stanów Zjednoczonych oraz Hiszpanii. Roddickowi przyszło się zmierzyć z Rafaelem Nadalem i Carlosem Moyą. Oba spotkania zakończyły się porażką Amerykanina. Ostatecznie Puchar Davisa zdobyli Hiszpanie, zwyciężając 3:2.

W edycji Pucharu Davisa z 2005 roku Amerykanie przegrali w I rundzie z Chorwatami 2:3. Roddick w swoich meczach najpierw wygrał z Mario Ančiciem 4:6, 6:2, 6:1, 6:4, a potem nie sprostał Ivanowi Ljubičiowi, przegrywając 6:4, 3:6, 6:7(11), 7:6(7), 2:6. W play-offach z Belgami Amerykanie wygrali 4:1, a Roddick wygrał oba swoje mecze, pokonując Christophe Rochusa i jego brata Oliviera.

W 2006 roku uzyskał z reprezentacją półfinał, pokonując wcześniej Rumunię i Chile. W rundzie przeciwko Chilijczykom Roddick odniósł dwa decydujące zwycięstwa, pokonując najpierw Nicolása Massú, a potem Fernando Gonzáleza. W walce o finał rywalami tenisistów z Ameryki Północnej byli Rosjanie, przeciwko którym Roddick przegrał oba mecze, w trzech setach z Maratem Safinem i w pięciu setach z Dmitrijem Tursunowem. Wynik konfrontacji to 3:2 dla Rosji.

W 2007 roku Roddick wraz z resztą zespołu triumfowali w rozgrywkach, rewanżując się w finale Rosji 4:1, a wcześniej eliminując Czechy, Hiszpanię oraz Szwecję, przeciwko którym Roddick nie przegrał meczu. Przeciwko Rosjanom Roddick zwyciężył z Tursunowem 6:4, 6:4, 6:2^[112].

W sezonie 2008 Roddick doszedł z zespołem do półfinału. Rywalami Amerykanów byli Hiszpanie, przeciwko którym Roddick rozegrał dwa mecze. Najpierw zagrał z Davidem Ferrerem, a potem z Rafaelem Nadalem. Oba pojedynki zakończyły się porażką Roddicka, a Hiszpanie awansowali do finału.

W 2009 roku wystąpił w reprezentacji w I rundzie przeciwko Szwajcarii. Roddick wygrał najpierw z Marco Chiudinellim, a potem ze Stanislasem Wawrinką. Z udziału w ćwierćfinale zrezygnował z powodu wyczerpania finałem Wimbledonu oraz nadciągnięcia mięśni prawego uda^[113].

W marcu 2011 roku Amerykanin powrócił do reprezentacji USA na pojedynek I rundy z Chile. Roddick rozegrał dwa zwycięskie spotkania w singlu, a jego zespół awansował do dalszej fazy, w której zmierzył się z Hiszpanią. Amerykanin wystąpił również w konfrontacji z Hiszpanami, jednak przegrał swój singlowy mecz z Davidem Ferrerem^[114]. Ostatecznie Amerykanie przegrali rywalizację 1:4.

Łącznie Roddick rozegrał dla zespołu 43 meczów singlowych, z których 31 wygrał.

Rywalizacja z Rogerem Federerem

Roddick z Federerem po raz pierwszy zmierzyli się jesienią 2001 roku w pojedynku ćwierćfinałowym w Bazylei. Mecz zakończył się wygraną Szwajcara 3:6, 6:3, 7:6(5). Jest to jedna z najdłuższych rywalizacji tenisowych XXI wieku. Tenisiści rozegrali między sobą 24 pojedynki, z których w 21 triumfował Federer^[21]. Roddick zwyciężył najpierw w 2003 roku w Montrealu, następnie w 2008 w Miami^[15]^[61], a po raz trzeci w 2012 ponownie w Miami. Obaj zawodnicy siedmiokrotnie grali ze sobą w finałach, w tym cztery razy w finałach turniejów wielkoszlemowych. Jeden z nich miał miejsce podczas Wimbledonu z 2009 roku. Spotkanie wygrał w pięciu setach Federer, a pojedynek ten uznano za mecz roku oraz za jedno z najlepszych spotkań ostatnich lat^[115]. Ostatni raz zagrali ze sobą w 2012 roku w Miami. Amerykanin ze Szwajcarem rywalizowali również o bezpośrednie prowadzenie w rankingu ATP. Przed Australian Open z 2004 roku to Roddick był liderem, natomiast po zakończeniu rozgrywek Federer awansował na pierwszą pozycję^[24].

Rywalizacja z Lleytonem Hewittem

Lleyton Hewitt i Andy Roddick zagrali ze sobą 14 spotkań, z których obaj wygrali po 7^[116]. Pierwszy mecz podczas turnieju w Miami wygrał Australijczyk. Początkowo Hewitt dominował w tej rywalizacji; do marca 2005 roku triumfował w sześciu spośród siedmiu rozegranych wówczas pojedynków. Od zawodów w Cincinnati z 2005 roku Roddick wygrał w kolejnych sześciu spotkaniach^[116], aż do Australian Open z 2012 roku, kiedy to Hewitt zwyciężył poprzez krecz Amerykanina. Tenisiści nigdy nie zagrali między sobą w finale turnieju ATP. Rywalizowali m.in. w siedmiu półfinałach imprez z cyklu ATP World Tour oraz pięciu ćwierćfinałach.

Styl gry

Serwis Roddicka

Andy Roddick był tenisistą praworęcznym, wykonującym oburęczny backhand i jednoręczny forehand. Znany ze swojego serwisu, który wykonywał zazwyczaj z prędkością 200–235 km/h^[117]. Amerykanin dzięki swoim zdolnościom serwisowym od wielu lat był w czołówce zawodników z największą liczbą asów serwisowych w sezonie, największym procentem wygrywanych piłek zarówno po pierwszym, jak i po drugim podaniu, a także jest jednym z tenisistów, którzy mają największy procent wygrywanych serwisów^[118]^[119]^[120]. Dla przykładu, w 2004 roku Roddick zaserwował 1017 asów serwisowych, najwięcej w całym roku. Do marca 2011 roku Roddick był rekordzistą świata w prędkości serwisu. Ustanowił go podczas meczu Pucharu Davisa przeciwko Białorusi, a wynosił on 249,5 km/h^[111].

Od początku swojej kariery Roddick oprócz serwisu posiadał również jeden z najsilniejszych forehandów. Często stosował taktykę serwis-forehand, zmuszając po wykonaniu podania przeciwnika do obrony, a następnie wygrywając wymianę forhendem. Kiedy trenerem Roddicka został Larry Stefanki poprawie uległy inne elementy gry Roddicka. Wcześniej szkoleniowiec nadmienił, że „głównym problemem Amerykanina jest zbyt pasywny return”^[121]. Amerykański tenisista poprawił return, a także backhand^[122].

Współpracując ze Stefankim Roddick oprócz serwisu i forehandu słynął z cierpliwej gry na korcie oraz małej liczby niewymuszonych błędów^[123]. Te zmiany spowodowane były przez kontuzje, na które Amerykanin narażony był ze względu na wcześniejszy, agresywny i siłowy styl gry. Ponadto Roddick częściej grał metodą serwis-wolej^[124].

Życie prywatne

Andy Roddick urodził się w miejscowości Omaha, w stanie Nebraska. Jest synem Jerry’ego i Blanche Roddicków. Ma dwóch starszych braci – Lawrence’a i Johna, którzy w przeszłości również grywali w tenisa. John był w latach 1996–1998 zawodnikiem Uniwersytetu w Georgii, natomiast Lawrence członkiem seniorskiej drużyny narodowej Stanów Zjednoczonych. Bliskim przyjacielem Andy’ego Roddicka jest inny amerykański tenisista Mardy Fish. Razem dorastali i uczęszczali do tej samej szkoły. Fish sam przyznał, że „są bardziej jak bracia, niż przyjaciele”^[125].

Przez pewien czas, od roku 2002 do kwietnia 2004 roku, Roddick spotykał się z aktorką i piosenkarką Mandy Moore^[126]. 17 kwietnia 2009 roku Roddick poślubił Brooklyn Decker^[127]. Para poznała się w 2007, a w marcu 2008 odbyły się ich zaręczyny. Obecnie małżeństwo mieszka w Austin, w Teksasie.

Roddick jest założycielem fundacji walczącej z wykorzystywaniem i zaniedbywaniem dzieci. Andy Roddick Foundation można wspomóc m.in. poprzez zakup granatowych, silikonowych bransoletek z napisem „No compromise”^[128]. Dzięki swojej działalności Amerykanin w 2004 roku otrzymał nagrodę Arthur Ashe Humanitarian Award, a w kwietniu 2007 wyróżnienie Ashe Institute for Urban Health^[129]. Tuż przed Australian Open z 2010 roku Amerykanin wziął udział w turnieju pokazowym zorganizowanym by pomóc ofiarom trzęsienia ziemi na Haiti. W akcji wystartowało wielu czołowych tenisistów, a także tenisistek. Dochód w wysokości 200 000 dolarów w całości przekazano poszkodowanym w trzęsieniu^[130]. Po zakończeniu kariery udzielał się m.in. jako ekspert od futbolu amerykańskiego^[131].

Pod koniec stycznia 2017 podano do informacji, że Roddick zostanie włączony dnia 22 lipca 2017 do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy^[132].

Na kortach zarobił łącznie 20 517 390 dolarów amerykańskich^[133].

Statystyki

Finały turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1–4)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	2003	US Open	Twarda	Juan Carlos Ferrero	6:3, 7:6(2), 6:3
Finalista	2004	Wimbledon	Trawiasta	Roger Federer	6:4, 5:7, 6:7(3), 4:6
Finalista	2005	Wimbledon	Trawiasta	Roger Federer	2:6, 6:7(2), 4:6
Finalista	2006	US Open	Twarda	Roger Federer	2:6, 6:4, 5:7, 1:6
Finalista	2009	Wimbledon	Trawiasta	Roger Federer	7:5, 6:7(6), 6:7(5), 6:3, 14:16

Finały turniejów ATP World Tour Masters 1000

Gra pojedyncza (5–4)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	2002	Toronto (Kanada)	Twarda	Guillermo Cañas	4:6, 5:7
Zwycięzca	2003	Montreal (Kanada)	Twarda	David Nalbandian	6:1, 6:3
Zwycięzca	2003	Cincinnati (1)	Twarda	Mardy Fish	4:6, 7:6(3), 7:6(4)
Zwycięzca	2004	Miami (1)	Twarda	Guillermo Coria	6:7(2), 6:3, 6:1, krecz
Finalista	2004	Toronto (Kanada)	Twarda	Roger Federer	5:7, 3:6
Finalista	2005	Cincinnati	Twarda	Roger Federer	3:6, 5:7
Zwycięzca	2006	Cincinnati (2)	Twarda	Juan Carlos Ferrero	6:3, 6:4
Finalista	2010	Indian Wells	Twarda	Ivan Ljubičić	6:7(3), 6:7(5)
Zwycięzca	2010	Miami (2)	Twarda	Tomáš Berdych	7:5, 6:4

Gra podwójna (1–1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy w finale	Wynik finału
Zwycięzca	2009	Indian Wells	Twarda	Mardy Fish	Maks Mirnyj Andy Ram	3:6, 6:1, 14–12
Finalista	2011	Rzym	Ceglana	Mardy Fish	John Isner Sam Querrey	walkower

Finały w turniejach ATP World Tour

Gra pojedyncza (32–20)

Legenda
Wielki Szlem (1–4)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup / ATP World Tour Finals (0–0)
ATP Masters Series / ATP World Tour Masters 1000 (5–4)
ATP International Series Gold / ATP World Tour 500 (5–3)
ATP International Series / ATP World Tour 250 (21–9)

Wygrane według nawierzchni
Twarda (21–15)
Ceglana (5–2)
Trawiasta (5–3)
Dywanowa (1–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	29 kwietnia 2001	Atlanta	Ceglana	Xavier Malisse	6:2, 6:4
Zwycięzca	2.	6 maja 2001	Houston (1)	Ceglana	Lee Hyung-taik	7:5, 6:3
Zwycięzca	3.	19 sierpnia 2001	Waszyngton (1)	Twarda	Sjeng Schalken	6:2, 6:3
Zwycięzca	4.	24 lutego 2002	Memphis (1)	Twarda (hala)	James Blake	6:4, 3:6, 7:5
Finalista	1.	10 marca 2002	Delray Beach	Twarda	Davide Sanguinetti	4:6, 6:4, 4:6
Zwycięzca	5.	28 kwietnia 2002	Houston (2)	Ceglana	Pete Sampras	7:6(9), 6:3
Finalista	2.	4 sierpnia 2002	Toronto (Kanada)	Twarda	Guillermo Cañas	4:6, 5:7
Finalista	3.	23 lutego 2003	Memphis	Twarda (hala)	Taylor Dent	1:6, 4:6
Finalista	4.	27 kwietnia 2003	Houston	Ceglana	Andre Agassi	6:3, 3:6, 4:6
Zwycięzca	6.	25 maja 2003	Sankt Pölten	Ceglana	Nikołaj Dawydienko	6:3, 6:2
Zwycięzca	7.	15 czerwca 2003	Londyn (Queen’s) (1)	Trawiasta	Sébastien Grosjean	6:3, 6:3
Zwycięzca	8.	27 lipca 2003	Indianapolis (1)	Twarda	Paradorn Srichaphan	7:6(2), 6:4
Zwycięzca	9.	10 sierpnia 2003	Montreal (Kanada)	Twarda	David Nalbandian	6:1, 6:3
Zwycięzca	10.	17 sierpnia 2003	Cincinnati (1)	Twarda	Mardy Fish	4:6, 7:6(3), 7:6(4)
Zwycięzca	11.	7 września 2003	US Open, Nowy Jork	Twarda	Juan Carlos Ferrero	6:3, 7:6(2), 6:3
Zwycięzca	12.	15 lutego 2004	San José (1)	Twarda (hala)	Mardy Fish	7:6(13), 6:4
Zwycięzca	13.	4 kwietnia 2004	Miami (1)	Twarda	Guillermo Coria	6:7(2), 6:3, 6:1, krecz
Finalista	5.	18 kwietnia 2004	Houston	Ceglana	Tommy Haas	3:6, 4:6
Zwycięzca	14.	13 czerwca 2004	Londyn (Queen’s) (2)	Trawiasta	Sébastien Grosjean	7:6(4), 6:4
Finalista	6.	4 lipca 2004	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Roger Federer	6:4, 5:7, 6:7(3), 4:6
Zwycięzca	15.	25 lipca 2004	Indianapolis (2)	Twarda	Nicolas Kiefer	6:2, 6:3
Finalista	7.	1 sierpnia 2004	Toronto (Kanada)	Twarda	Roger Federer	5:7, 3:6
Finalista	8.	3 października 2004	Bangkok	Twarda (hala)	Roger Federer	4:6, 0:6
Zwycięzca	16.	13 lutego 2005	San José (2)	Twarda (hala)	Cyril Saulnier	6:0, 6:4
Zwycięzca	17.	24 kwietnia 2005	Houston (3)	Ceglana	Sébastien Grosjean	6:2, 6:2
Zwycięzca	18.	12 czerwca 2005	Londyn (Queen’s) (3)	Trawiasta	Ivo Karlović	7:6(7), 7:6(4)
Finalista	9.	3 lipca 2005	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Roger Federer	2:6, 6:7(2), 4:6
Zwycięzca	19.	7 sierpnia 2005	Waszyngton (2)	Twarda	James Blake	7:5, 6:3
Finalista	10.	21 sierpnia 2005	Cincinnati	Twarda	Roger Federer	3:6, 5:7
Zwycięzca	20.	31 października 2005	Lyon	Dywanowa (hala)	Gaël Monfils	6:3, 6:2
Finalista	11.	23 lipca 2006	Indianapolis	Twarda	James Blake	6:4, 4:6, 6:7(5)
Zwycięzca	21.	20 sierpnia 2006	Cincinnati (2)	Twarda	Juan Carlos Ferrero	6:3, 6:4
Finalista	12.	10 września 2006	US Open, Nowy Jork	Twarda	Roger Federer	2:6, 6:4, 5:7, 1:6
Finalista	13.	25 lutego 2007	Memphis	Twarda (hala)	Tommy Haas	3:6, 2:6
Zwycięzca	22.	17 czerwca 2007	Londyn (Queen’s) (4)	Trawiasta	Nicolas Mahut	4:6, 7:6(7), 7:6(2)
Zwycięzca	23.	5 sierpnia 2007	Waszyngton (3)	Twarda	John Isner	6:4, 7:6(4)
Zwycięzca	24.	24 lutego 2008	San José (3)	Twarda (hala)	Radek Štěpánek	6:4, 7:5
Zwycięzca	25.	8 marca 2008	Dubaj	Twarda	Feliciano López	6:7(8), 6:4, 6:2
Finalista	14.	11 sierpnia 2008	Los Angeles	Twarda	Juan Martín del Potro	1:6, 6:7(2)
Zwycięzca	26.	28 września 2008	Pekin	Twarda	Dudi Sela	6:4, 6:7(6), 6:3
Finalista	15.	11 stycznia 2009	Ad-Dauha	Twarda	Andy Murray	4:6, 2:6
Zwycięzca	27.	22 lutego 2009	Memphis (2)	Twarda (hala)	Radek Štěpánek	7:5, 7:5
Finalista	16.	5 lipca 2009	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Roger Federer	7:5, 6:7(6), 6:7(5), 6:3, 14:16
Finalista	17.	9 sierpnia 2009	Waszyngton	Twarda	Juan Martín del Potro	6:3, 5:7, 6:7(6)
Zwycięzca	28.	10 stycznia 2010	Brisbane	Twarda	Radek Štěpánek	7:6(2), 7:6(7)
Finalista	18.	14 lutego 2010	San José	Twarda (hala)	Fernando Verdasco	6:3, 4:6, 4:6
Finalista	19.	21 marca 2010	Indian Wells	Twarda	Ivan Ljubičić	6:7(3), 6:7(5)
Zwycięzca	29.	4 kwietnia 2010	Miami (2)	Twarda	Tomáš Berdych	7:5, 6:4
Finalista	20.	9 stycznia 2011	Brisbane	Twarda	Robin Söderling	3:6, 5:7
Zwycięzca	30.	20 lutego 2011	Memphis (3)	Twarda (hala)	Milos Raonic	7:6(7), 6:7(11), 7:5
Zwycięzca	31.	23 czerwca 2012	Eastbourne	Trawiasta	Andreas Seppi	6:3, 6:2
Zwycięzca	32.	22 lipca 2012	Atlanta (3)	Twarda	Gilles Müller	1:6, 7:6(2), 6:2

Gra podwójna (4–4)

Legenda
Wielki Szlem (0–0)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup / ATP World Tour Finals (0–0)
ATP Masters Series / ATP World Tour Masters 1000 (1–1)
ATP International Series Gold / ATP World Tour 500 (0–1)
ATP International Series / ATP World Tour 250 (3–2)

Wygrane według nawierzchni
Twarda (3–3)
Ceglana (1–1)
Trawiasta (0–0)
Dywanowa (0–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy w finale	Wynik finału
Zwycięzca	1.	11 marca 2001	Delray Beach	Twarda	Jan-Michael Gambill	Thomas Shimada Myles Wakefield	6:3, 6:4
Finalista	1.	29 lipca 2001	Los Angeles	Twarda	Jan-Michael Gambill	Bob Bryan Mike Bryan	5:7, 6:7(6)
Zwycięzca	2.	28 kwietnia 2002	Houston	Ceglana	Mardy Fish	Jan-Michael Gambill Graydon Oliver	6:4, 6:4
Finalista	2.	11 stycznia 2004	Ad-Dauha	Twarda	Stefan Koubek	Martin Damm Cyril Suk	2:6, 4:6
Zwycięzca	3.	23 lipca 2006	Indianapolis	Twarda	Bobby Reynolds	Paul Goldstein Jim Thomas	6:4, 6:4
Zwycięzca	4.	22 marca 2009	Indian Wells	Twarda	Mardy Fish	Maks Mirnyj Andy Ram	3:6, 6:1, 14–12
Finalista	3.	11 października 2009	Pekin	Twarda	Mark Knowles	Bob Bryan Mike Bryan	4:6, 2:6
Finalista	4.	15 maja 2011	Rzym	Ceglana	Mardy Fish	John Isner Sam Querrey	walkower

Finały w turniejach ATP Challenger Tour

Gra pojedyncza (3–1)

Wygrane według nawierzchni
Twarda (3–1)
Ceglana (0–0)
Trawiasta (0–0)
Dywanowa (0–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	8 października 2000	Austin	Twarda	Michael Russell	6:4, 6:4
Zwycięzca	2.	12 listopada 2000	Burbank	Twarda	Kevin Kim	6:1, 6:2
Finalista	1.	26 listopada 2000	Knoxville	Twarda (hala)	Cristiano Caratti	6:3, 6:7(1), 4:6
Zwycięzca	3.	28 stycznia 2001	Waikoloa	Twarda	James Blake	1:6, 6:3, 6:4

Gra podwójna (1–1)

Wygrane według nawierzchni
Twarda (0–1)
Ceglana (1–0)
Trawiasta (0–0)
Dywanowa (0–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy w finale	Wynik finału
Finalista	1.	5 listopada 2000	Las Vegas	Twarda	Mardy Fish	Jeff Coetzee Marcos Ondruska	7:6(9), 6:7(6), 1:6
Zwycięzca	1.	22 kwietnia 2001	Bermudy	Ceglana	Paul Goldstein	Thomas Shimada Grant Stafford	6:3, 6:4

Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)

Turniej	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	Wygrane turnieje	Bilans w turnieju
Wielki Szlem
Australian Open	–	–	2R	SF	QF	SF	4R	SF	3R	SF	QF	4R	2R	0 / 11	38–11
French Open	–	3R	1R	1R	2R	2R	1R	1R	–	4R	3R	–	1R	0 / 10	9–10
Wimbledon	–	3R	3R	SF	F	F	3R	QF	2R	F	4R	3R	3R	0 / 12	41–12
US Open	1R	QF	QF	W	QF	1R	F	QF	QF	3R	2R	QF	4R	1 / 13	43–12
Wygrane turnieje	0 / 1	0 / 3	0 / 4	1 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 3	0 / 4	0 / 4	0 / 3	0 / 4	1 / 46	N/A
Bilans spotkań	0–1	8–3	7–4	17–3	15–4	12–4	11–4	13–4	7–3	16–4	10–4	9–3	6–4	N/A	131–45
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals	–	–	–	SF	SF	–	RR	SF	RR	–	RR	–	–	0 / 6	8–11
ATP World Tour Masters 1000
Indian Wells	–	–	–	QF	QF	SF	4R	SF	2R	SF	F	4R	3R	0 / 10	28–10
Miami	2R	QF	2R	3R	W	2R	QF	QF	SF	QF	W	2R	4R	2 / 13	33–11
Monte Carlo	–	–	3R	1R	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0 / 2	2–2
Madryt	–	3R	2R	3R	–	2R	3R	–	3R	QF	–	1R	–	0 / 8	5–8
Rzym	–	–	SF	2R	1R	3R	QF	3R	SF	–	–	1R	–	0 / 8	14–8
Montreal/Toronto	–	QF	F	W	F	1R	–	QF	3R	SF	–	–	–	1 / 8	25–7
Cincinnati	1R	1R	QF	W	SF	F	W	3R	–	2R	SF	1R	1R	2 / 12	29–10
Szanghaj	Nie ATP World Tour Masters 1000									2R	2R	QF	–	0 / 3	4–3
Paryż	–	2R	QF	SF	3R	SF	–	–	QF	–	QF	3R	–	0 / 8	14–8
Hamburg	–	–	3R	2R	1R	–	–	–	–	NMS				0 / 3	3–3
Wygrane turnieje	0 / 2	0 / 5	0 / 8	2 / 9	1 / 6	0 / 8	1 / 5	0 / 5	0 / 6	0 / 6	1 / 5	0 / 7	0 / 3	5 / 67	N/A
Bilans spotkań	1–2	7–5	18–8	22–7	19–5	14–8	15–4	11–5	11–6	12–6	18–4	6–7	3–3	N/A	157–70
Ranking na koniec sezonu
	156	14	10	1	2	3	6	6	8	7	8	14	39	N/A

Legenda

W, wygrał turniej

F, przegrał w finale

SF, przegrał w półfinale

QF, przegrał w ćwierćfinale

4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

RR, odpadł w fazie grupowej

–, nie startował w turnieju głównym

Bilans spotkań przeciwko pierwszej dziesiątce rankingu ATP (gra pojedyncza)

Tenisiści, którzy byli na pierwszym miejscu w rankingu, są zapisani pogrubioną czcionką.

Tenisista	Liczba meczów	Wygrane:przegrane	Lista spotkań
Tommy Robredo	11	11:0	Lista meczów z Tommym Robredo: US Open, 2001 – 6:2, 6:2, 6:4 Puchar Davisa, 2002 – 6:3, 7:5, 7:6(7) Rzym, 2002 – 6:4, 7:6(2) Sydney, 2003 – 6:2, 6:2 Wimbledon, 2003 – 7:6(5), 6:4, 6:4 Paryż, 2003 – 6:3, 6:4 US Open, 2004 – 6:3, 6:2, 6:4 Rzym, 2008 – 6:3, 4:6, 7:6(4) Madryt, 2008 – 6:3, 6:4 Australian Open, 2009 – 7:5, 6:1, 6:3 Indian Wells, 2010 – 6:3, 7:5
Jürgen Melzer	10	10:0	Lista meczów z Jürgenem Melzerem: Puchar Davisa, 2004 – 6:4, 6:2 Houston, 2004 – 7:5, 7:6(5) Australian Open, 2005 – 6:2, 6:2, 7:5 Houston, 2005 – 6:4, 6:2 Cincinnati, 2005 – 6:3, 6:4 Wiedeń, 2006 – 6:4, 6:3 Puchar Davisa, 2008 – 6:4, 4:6, 6:3, 6:7(4), 6:3 Tokio, 2008 – 7:6(2), 6:2 Wimbledon, 2009 – 7:6(2), 7:6(2), 4:6, 6:3 Indian Wells, 2010 – 7:6(5), 6:4
Fernando Verdasco	13	10:3	Lista meczów z Fernando Verdasco: Cincinnati, 2003 – 6:3, 6:2 Indian Wells, 2005 – 6:3, 3:6, 7:6(2) Miami, 2005 – 6:7(9), 3:4 krecz Rzym, 2005 – 7:6(1), 6:7(3), 4:6 Indian Wells, 2006 – 6:3, 6:4 Miami, 2006 – 6:3, 6:4 US Open, 2006 – 6:7(5), 6:3, 6:4, 6:7(4), 6:2 Puchar Davisa, 2007 – 7:6(5), 6:1, 6:4 Wimbledon, 2007 – 6:3, 6:4, 7:6(2) Cincinnati, 2007 – 7:6(3), 6:2 Montreal, 2009 – 7:6(2), 4:6, 7:6(5) San José, 2010 – 6:3, 4:6, 4:6 Londyn (Queen’s), 2011 – 6:2, 6:2
Mardy Fish	12	9:3	Lista meczów z Mardym Fishem: Delray Beach, 2003 – 6:7(4), 3:4 krecz Waszyngton, 2003 – 6:1, 6:4 Cincinnati, 2003 – 4:6, 7:6(3), 7:6(4) San José, 2004 – 7:6(13), 6:4 Memphis, 2006 – 6:3, 6:7(5), 7:6(2) Australian Open, 2007 – 6:2, 6:2, 6:2 San José, 2008 – 7:6(6), 1:6, 7:5 Memphis, 2008 – 6:4, 6:2 Rzym, 2008 – 6:1, 6:4 Londyn (Queen’s), 2008 – 7:6(5), krecz Atlanta, 2010 – 6:7(5), 3:6 Cincinnati, 2010 – 6:4, 6:7(3), 1:6
Fernando González	12	9:3	Lista meczów z Fernando Gonzálezem: Monte Carlo, 2002 – 7:6(4), 7:6(7) Cincinnati, 2002 – 6:7(4), 6:7(6) Australian Open, 2004 – 6:2, 7:5, 7:6(4) Igrzyska olimpijskie, 2004 – 4:6, 4:6 Indian Wells, 2005 – 6:4, 6:3 Puchar Davisa, 2006 – 4:6, 7:5, 6:3, 6:2 Londyn (Queen’s), 2006 – 6:4, 6:3 Cincinnati, 2006 – 6:3, 6:3 Wiedeń, 2006 – 4:6, 6:3, 6:7(5) Masters Cup, 2007 – 6:1, 6:4 US Open, 2008 – 6:2, 6:4, 6:1 Australian Open, 2010 – 6:3, 3:6, 4:6, 7:5, 6:2
James Blake	12	9:3	Lista meczów z Jamesem Blakiem: Memphis, 2002 – 6:4, 3:6, 7:5 San José, 2002 – 6:4, 6:2 Houston, 2002 – 6:2, 6:4 Bazylea, 2002 – 7:6(6), 6:3 Cincinnati, 2003 – 7:6(2), 6:2 Waszyngton, 2005 – 7:5, 6:3 Londyn (Queen’s), 2006 – 5:7, 4:6 Indianapolis, 2006 – 6:4, 4:6, 6:7(5) Londyn (Queen’s), 2009 – 4:4 krecz Memphis, 2010 – 6:3, 4:6, 7:6(3) Indian Wells, 2011 – 6:3, 7:5 Winston-Salem, 2012 – 7:6(6), 7:6(6)
Sébastien Grosjean	9	8:1	Lista meczów z Sébastienem Grosjeanem: Puchar Davisa, 2002 – 4:6, 6:4, 3:6, 4:6 Indian Wells, 2003 – 7:6(5), 2:6, 7:6(1) Londyn (Queen’s), 2003 – 6:3, 6:3 Montreal, 2003 – 6:3, 6:3 Londyn (Queen’s), 2004 – 7:6(4), 6:4 Houston, 2005 – 6:2, 6:2 Londyn (Queen’s), 2005 – 6:4, 7:6(5) Wimbledon, 2005 – 3:6, 6:2, 6:1, 3:6, 6:3 Madryt, 2006 – 6:4, 7:6(3)
Radek Štěpánek	8	7:1	Lista meczów z Radkiem Štěpánkiem: Londyn (Queen’s), 2005 – 6:3, 2:6, 6:2 Londyn (Queen’s), 2007 – 6:4, 6:4 Waszyngton, 2007 – 6:3, 1:6, 7:5 San José, 2008 – 6:4, 7:5 San José, 2009 – 6:3, 6:7(5), 4:6 Memphis, 2009 – 7:5, 7:5 Brisbane, 2010 – 7:6(2), 7:6(7) Bazylea, 2011 – 2:6, 6:3, 6:3
Paradorn Srichaphan	8	7:1	Lista meczów z Paradornem Srichaphanem: Waszyngton, 2001 – 7:6(2), 6:3 Paryż, 2002 – 6:7(3), 6:7(3) Wimbledon, 2003 – 6:4, 3:6, 6:3, 6:2 Indianapolis, 2003 – 7:6(2), 6:4 Londyn (Queen’s), 2004 – 6:3, 6:3 Cincinnati, 2004 – 6:2, 6:3 Waszyngton, 2005 – 7:6(4), 6:2 Londyn (Queen’s), 2006 – 7:6(5), 6:3
Ivan Ljubičić	11	7:4	Lista meczów z Ivanem Ljubičiciem: Australian Open, 2002 – 6:7(11), 2:3 krecz Paryż, 2002 – 7:6(4), 7:6(3) Hamburg, 2003 – 6:4, 6:4 Cincinnati, 2003 – 6:1, 6:4 US Open, 2003 – 6:3, 6:7(4), 6:3, 7:6(8) Indianapolis, 2004 – 1:6, 7:6(10), 7:6(3) Puchar Davisa, 2005 – 6:4, 3:6, 6:7(11), 7:6(7), 2:6 Paryż, 2005 – 3:6, 5:7 Masters Cup, 2006 – 6:4, 6:7(9), 6:1 Indian Wells, 2007 – 7:6(7), 7:6(8) Indian Wells, 2010 – 6:7(3), 6:7(5)
Lleyton Hewitt	14	7:7	Lista meczów z Lleytonem Hewittem: Miami, 2001 – 3:6, 2:6 Roland Garros, 2001 – 7:6(6), 4:6, 2:2 krecz US Open, 2001 – 7:6(5), 3:6, 4:6, 6:3, 4:6 Londyn (Queen’s), 2004 – 7:6(7), 6:3 Masters Cup, 2004 – 3:6, 2:6 Australian Open, 2005 – 6:3, 6:7(3), 6:7(4), 1:6 Indian Wells, 2005 – 6:7(2), 7:6(3), 6:7(4) Cincinnati, 2005 – 6:4, 7:6(4) US Open, 2006 – 6:3, 7:5, 6:4 Memphis, 2009 – 2:6, 7:6(4), 6:4 Londyn (Queen’s), 2009 – 7:6(2), 7:6(4) Wimbledon, 2009 – 6:3, 6:7(10), 7:6(1), 4:6, 6:4 Memphis, 2011 – 4:6, 6:3, 6:4 Australian Open, 2012 – 6:3, 3:6, 4:6, krecz
Greg Rusedski	7	6:1	Lista meczów z Gregiem Rusedskim: Wimbledon, 2002 – 3:6, 4:6, 2:6 Londyn (Queen’s), 2003 – 6:3, 4:6, 6:4 Wimbledon, 2003 – 7:6(4), 7:6(1), 7:5 Waszyngton, 2003 – 6:3, 7:6(4) Australian Open, 2005 – 6:0, 3:6, 6:2, 6:3 Rzym, 2005 – 6:4, 6:2 Rzym, 2006 – 7:6(4), 6:2
Tomáš Berdych	11	6:5	Lista meczów z Tomášem Berdychem: Madryt, 2006 – 6:7(7), 3:6 Puchar Davisa, 2007 – 4:6, 6:3, 6:2, 7:6(4) US Open, 2007 – 7:6(6), 2:0 krecz Tokio, 2008 – 7:6(3), 5:7, 6:7(3) Wimbledon, 2009 – 7:6(4), 6:4, 6:3 Brisbane, 2010 – 1:6, 6:3, 6:4 San José, 2010 – 7:6(5), 7:6(5) Miami, 2010 – 7:5, 6:4 World Tour Finals, 2010 – 5:7, 3:6 Indian Wells, 2012 – 3:6, 6:4, 2:6 Düsseldorf, 2012 – 1:6, 2:6
Tommy Haas	13	6:7	Lista meczów z Tommym Haasem: Memphis, 2001 – 7:6(5), 0:6, 4:6 Monte Carlo, 2002 – 3:6, 2:6 Rzym, 2002 – 1:6, 5:7 Houston, 2004 – 3:6, 4:6 Cincinnati, 2004 – 6:3, 6:3 Igrzyska olimpijskie, 2004, 4:6, 6:3, 9:7 San José, 2005 – 7:6(3), 6:3 Houston, 2006 – 7:6(1), 4:6, 4:6 Memphis, 2007 – 3:6, 2:6 Indian Wells, 2008 – 4:6, 4:6 San José, 2009 – 7:5, 6:4 Madryt, 2009 – 1:6, 7:6(9), 6:4 Bazylea, 2011 – 6:3, 6:4
Mario Ančić	5	5:0	Lista meczów z Mario Ančiciem: Londyn (Queen’s), 2004 – 7:6(3), 4:6, 6:4 Wimbledon, 2004 – 6:4, 4:6, 7:5, 7:5 Puchar Davisa, 2005 – 4:6, 6:2, 6:1, 6:4 Lyon, 2005 – 6:4, 6:4 Australian Open, 2007 – 6:3, 3:6, 6:1, 5:7, 6:4
Guillermo Coria	5	5:0	Lista meczów z Guillermo Corią: Houston, 2002 – 6:3, 2:6, 6:2 Masters Cup, 2003 – 6:3, 6:7(4), 6:3 Miami, 2004 – 6:7(2), 6:3, 6:1, krecz Masters Cup, 2004 – 7:6(4), 6:3 Wimbledon, 2005 – 6:3, 7:6(1), 6:4
Juan Carlos Ferrero	5	5:0	Lista meczów z Juanem Carlosem Ferrero: US Open, 2003 – 6:3, 7:6(2), 6:3 Cincinnati, 2005 – 6:7(3), 7:6(5), 6:2 Cincinnati, 2006 – 6:3, 6:4 Dubaj, 2008 – 6:2, 6:4 Pekin, 2008 – 2:6, 6:3, 6:4
Thomas Johansson	5	5:0	Lista meczów z Thomasem Johanssonem: Wimbledon, 2001 – 7:6(1), 6:1, 4:6, 7:6(3) Bangkok, 2004 – 6:3, 6:4 Wimbledon, 2005 – 6:7(6), 6:2, 7:6(10), 7:6(5) Memphis, 2007 – 6:2, 7:5 US Open, 2007 – 6:3, 6:2, 6:0
Nicolas Kiefer	5	5:0	Lista meczów z Nicolasem Kieferem: Cincinnati, 2002 – 6:4, 6:3 Indianapolis, 2004 – 6:2, 6:3 Toronto, 2004 – 7:5, 6:3 Cincinnati, 2004 – 6:4, 6:4 Indian Wells, 2009 – 6:4, 7:6(4)
Nikołaj Dawydienko	6	5:1	Lista meczów z Nikołajem Dawydienką: Delray Beach, 2002 – 6:4, 6:1 Sankt Pölten, 2003 – 6:3, 6:2 Ad-Dauha, 2004 – 6:3, 6:4 Australian Open, 2005 – 6:3, 7:5, 4:1 krecz Masters Cup, 2007 – 6:3, 4:6, 6:2 Miami, 2008 – 6:7(5), 2:6 Madryt, 2009 – walkower (nie wliczany)
Jonas Björkman	7	5:2	Lista meczów z Jonasem Björkmanem: Nottingham, 2002 – 5:7, 5:7 Wimbledon, 2003 – 6:4, 6:2, 6:4 Paryż, 2003 – 7:5, 7:6(0) Ad-Dauha, 2004, 3:6, 4:6 Miami, 2004 – 6:4, 3:6, 6:3 Puchar Davisa, 2004 – 7:6(3), 6:4, 6:0 Puchar Davisa, 2007 – 6:2, 7:6(3), 6:4
Novak Đoković	9	5:4	Lista meczów z Novakiem Đokoviciem: Montreal, 2007 – 6:7(4), 4:6 Dubaj, 2008 – 7:6(5), 6:3 US Open, 2008 – 2:6, 3:6, 6:3, 6:7(5) Australian Open, 2009, 6:7(3), 6:4, 6:2, 2:1 krecz Indian Wells, 2009 – 6:3, 6:2 Montreal, 2009 – 6:4, 7:6(4) Cincinnati, 2010 – 6:4, 7:5 World Tour Finals, 2010 – 2:6, 3:6 Letnie Igrzyska Olimpijskie, 2012 – 2:6, 1:6
Todd Martin	5	4:1	Lista meczów z Toddem Martinem: Atlanta, 2001 – 7:5, 6:2 Hamburg, 2002 – 7:6(4), 6:2 Miami, 2003 – 6:7(3), 4:6 Memphis, 2004 – 7:6(2), 1:6, 7:5 Roland Garros, 2004 – 7:6(5), 6:4, 7:5
Carlos Moyá	5	4:1	Lista meczów z Carlosem Moyą: Montreal, 2001 – 6:3, 5:7, 7:5 Masters Cup, 2003 – 6:2, 3:6, 6:3 Miami, 2004 – 5:7, 6:2, 7:5 Puchar Davisa, 2004 – 2:6, 6:7(1), 6:7(5) Indian Wells, 2005 – 6:7(4), 6:4, 6:1
David Nalbandian	6	4:2	Lista meczów z Davidem Nalbandianem: Toronto, 2002 – 6:3, 6:2 Montreal, 2003 – 6:1, 6:3 US Open, 2003 – 6:7(4), 3:6, 7:6(7), 6:1, 6:3 Bazylea, 2003 – 5:7, 5:7 Masters Cup, 2006 – 2:6, 6:7(4) Bazylea, 2010 – 6:4, 6:4
John Isner	6	4:2	Lista meczów z Johnem Isnerem: Waszyngton, 2007 – 6:4, 7:6(4) Waszyngton, 2009 – 6:7(3), 6:2, 7:5 US Open, 2009 – 6:7(3), 3:6, 6:3, 7:5, 6:7(5) Indian Wells, 2011 – 7:5, 6:2 Winston-Salem, 2011 – 6:7(7), 4:6 Atlanta, 2012 – 6:4, 6:7(5), 6:4
Marat Safin	7	4:3	Lista meczów z Maratem Safinem: Los Angeles, 2001 – 3:6, 4:6 Australian Open, 2004 – 6:2, 3:6, 5:7, 7:6(0), 4:6 Indian Wells, 2004 – 7:6(6), 6:2 Bangkok, 2004 – 7:6(1), 6:7(0), 7:6(2) Masters Cup, 2004 – 7:6(7), 7:6(4) Puchar Davisa, 2006 – 4:6, 3:6, 6:7(5) Australian Open, 2007 – 7:6(2), 2:6, 6:4, 7:6(2)
David Ferrer	11	4:7	Lista meczów z Davidem Ferrerem: Paryż, 2005 – 2:6, 6:3, 7:6(8) Miami, 2006 – 3:6, 6:4, 4:6 Miami, 2007 – 7:5, 6:3 Cincinnati, 2007 – 6:7(4), 4:6 Masters Cup, 2007 – 1:6, 3:6 Puchar Davisa, 2008 – 6:7(5), 6:2, 6:1, 4:6, 6:8 Indian Wells, 2009 – 7:6(5), 3:6, 6:3 Puchar Davisa, 2011 – 6:7(9), 5:7, 3:6 US Open, 2011 – 6:3, 6:4, 3:6, 6:3 Szanghaj, 2011 – 7:6(5), 2:6, 6:7(2) Wimbledon, 2012 – 6:2, 6:7(8), 4:6, 3:6
Karol Kučera	3	3:0	Lista meczów z Karolem Kučerą: Waszyngton, 2000 – 7:6(5), 6:1 Montreal, 2003 – 7:6(5), 6:3 Londyn (Queen’s), 2004 – 7:6(4), 6:2
Ernests Gulbis	3	3:0	Lista meczów z Ernestsem Gulbisem: US Open 2008, 2008 – 3:6, 7:5, 6:2, 7:5 San José, 2009 – 6:3, 7:6(3) Paryż, 2010 – 6:3, 7:6(8)
Markos Pagdatis	4	3:1	Lista meczów z Marcosem Baghdatisem: Australian Open, 2006 – 4:6, 6:1, 3:6, 4:6 Rzym, 2006 – 3:6, 6:1, 6:2 Montreal, 2007 – 6:2, 6:3 Brisbane, 2011 – 6:2, 6:3
Arnaud Clément	5	3:2	Lista meczów z Arnaudem Clémentem: Drużynowy Puchar Świata, 2002 – 6:3, 4:6, 3:6 Puchar Davisa, 2002 – 6:4, 6:7(6), 6:7(5), 1:6 Memphis, 2005 – 6:3, 6:3 Montreal, 2007 – 6:1, 7:6(5) Ad-Dauha, 2009 – 6:3, 7:5
Thomas Enqvist	5	3:2	Lista meczów z Thomasem Enqvistem: Stuttgart, 2001 – 3:6, 7:6(6), 6:7(5) Indian Wells, 2003 – 6:4, 6:4 Memphis, 2004 – 6:7(8), 3:6 Puchar Davisa, 2004 – 6:4, 7:5, 6:2 San José, 2005 – 3:6, 7:6(6), 7:5
Richard Gasquet	5	3:2	Lista meczów z Richardem Gasquetem: Wiedeń, 2006 – 6:7(5), 6:1, 6:3 Indian Wells, 2007 – 7:6(3), 6:3 Wimbledon, 2007 – 6:4, 6:4, 6:7(2), 6:7(3), 6:8 Brisbane, 2010 – 6:3, 7:6(5) Indian Wells, 2011 – 3:6, 6:7(5)
Michaił Jużny	5	3:2	Lista meczów z Michaiłem Jużnym: Londyn (Queen’s), 2001 – 6:7(5), 3:6 Madryt, 2002 – 3:6, 4:6 Australian Open, 2003 – 6:7(4), 3:6, 7:5, 6:3, 6:2 Cincinnati, 2005 – 2:6, 6:3, 6:4 US Open, 2006 – 6:7(5), 6:0, 7:6(3), 6:3
Gaël Monfils	8	3:5	Lista meczów z Gaëlem Monfilsem: Lyon, 2005 – 6:3, 6:2 Rzym, 2006 – 2:6, 3:6 Pörtschach, 2007 – 5:7, 3:6 Madryt, 2008 – 4:6, 6:3, 3:6 Ad-Dauha, 2009 – 7:6(1), 3:6, 6:3 Miami, 2009 – 7:6(2), 6:4 Roland Garros, 2009 – 4:6, 2:6, 3:6 Tokio, 2010 – 6:7(5), 6:4, 6:7(6)
Rafael Nadal	10	3:7	Lista meczów z Rafaelem Nadalem: US Open, 2004 – 6:0, 6:3, 6:4 Puchar Davisa, 2004 – 7:6(6), 2:6, 6:7(6), 2:6 Indian Wells, 2007 – 4:6, 3:6 Dubaj, 2008 – 7:6(5), 6:2 Londyn (Queen’s), 2008 – 5:7, 4:6 Puchar Davisa, 2008 – 4:6, 0:6, 4:6 Indian Wells, 2009 – 4:6, 6:7(4) Miami, 2010 – 4:6, 6:3, 6:3 World Tour Finals, 2010 – 6:3, 6:7(5), 4:6 US Open, 2011 – 2:6, 1:6, 3:6
Andy Murray	11	3:8	Lista meczów z Andym Murrayem: San José, 2006 – 5:7, 5:7 Wimbledon, 2006 – 6:7(4), 4:6, 4:6 Cincinnati, 2006 – 6:3, 6:4 San José, 2007 – 6:7(8), 4:6 Memphis, 2007 – 6:3, 7:6(4) Miami, 2007 – 3:5 krecz Londyn (Queen’s), 2008 – walkower (nie wliczany) Masters Cup, 2008 – 4:6, 6:1, 1:6 Ad-Dauha, 2009 – 4:6, 2:6 Wimbledon, 2009 – 6:4, 4:6, 7:6(7), 7:6(5) Londyn (Queen’s), 2011 – 3:6, 1:6 Paryż, 2011 – 2:6, 2:6
Roger Federer	24	3:21	Lista meczów z Rogerem Federerem: Bazylea, 2001 – 6:3, 3:6, 6:7(5) Sydney, 2002 – 6:7(3), 4:6 Bazylea, 2002 – 6:7(5), 1:6 Wimbledon, 2003 – 6:7(6), 3:6, 3:6 Montreal, 2003 – 6:4, 3:6, 7:6(3) Masters Cup, 2003 – 6:7(2), 2:6 Wimbledon, 2004 – 6:4, 5:7, 6:7(3), 4:6 Toronto, 2004 – 5:7, 3:6 Bangkok, 2004 – 4:6, 0:6 Wimbledon, 2005 – 2:6, 6:7(2), 4:6 Cincinnati, 2005 – 3:6, 5:7 US Open, 2006 – 2:6, 6:4, 5:7, 1:6 Masters Cup, 2006 – 6:4, 6:7(8), 4:6 Australian Open, 2007 – 4:6, 0:6, 2:6 US Open, 2007 – 6:7(5), 6:7(4), 2:6 Masters Cup, 2007 – 4:6, 2:6 Miami, 2008 – 7:6(4), 4:6, 6:3 Australian Open, 2009 – 2:6, 5:7, 5:7 Miami, 2009 – 3:6, 6:4, 4:6 Madryt, 2009 – 5:7, 7:6(5), 1:6 Wimbledon, 2009 – 7:5, 6:7(6), 6:7(5), 6:3, 14:16 Bazylea, 2010 – 2:6, 4:6 Bazylea, 2011 – 3:6, 2:6 Miami, 2012 – 7:6(4), 1:6, 6:4
Nicolás Almagro	2	2:0	Lista meczów z Nicolásem Almagro: Miami, 2010 – 6:3, 6:3 Szanghaj, 2011 – 6:3, 6:4
Michael Chang	2	2:0	Lista meczów z Michaelem Changiem: Roland Garros, 2001 – 5:7, 6:3, 6:4, 6:7(5), 7:5 Waszyngton, 2001 – 6:4, 6:3
Àlex Corretja	2	2:0	Lista meczów z Àlexem Corretją: US Open, 2001 – 6:4, 6:2, 6:2 US Open, 2002 – 6:4, 6:1, 7:6(6)
Wayne Ferreira	2	2:0	Lista meczów z Wayne’em Ferreirą: Rzym, 2002 – 3:6, 6:4, 6:2 Cincinnati, 2002 – 6:3, 6:2
Jiří Novák	2	2:0	Lista meczów z Jiřím Novákiem: Toronto, 2002 – 6:4, 6:3 Indian Wells, 2005 – 6:1, 6:2
Marcelo Ríos	2	2:0	Lista meczów z Marcelo Ríosem: Miami, 2001 – 6:4, 6:1 Waszyngton, 2001 – 6:3, 6:4
Joachim Johansson	3	2:1	Lista meczów z Joachimem Johanssonem: San José, 2004 – 6:3, 7:6(7) US Open, 2004 – 4:6, 4:6, 6:3, 6:2, 4:6 Puchar Davisa, 2007 – 7:6(4), 7:6(3), 6:3
Pete Sampras	3	2:1	Lista meczów z Pete’em Samprasem: Miami, 2001 – 7:6(2), 6:3 Houston, 2002 – 7:6(9), 6:3 US Open, 2002 – 3:6, 2:6, 4:6
Jo-Wilfried Tsonga	3	2:1	Lista meczów z Jo-Wilfriedem Tsongą: Roland Garros, 2005 – 6:3, 6:2, 6:4 Australian Open, 2007 – 6:7(18), 7:6(2), 6:2, 6:3 Paryż, 2008 – 7:5, 4:6, 6:7(5)
Guillermo Cañas	4	2:2	Lista meczów z Guillermo Cañasem: Toronto, 2002 – 4:6, 5:7 Miami, 2004 – 6:3, 6:3 Rzym, 2004 – 6:7(7), 1:6 US Open, 2004 – 6:1, 6:3, 6:3
Gilles Simon	4	2:2	Lista meczów z Gilles’em Simonem: Miami, 2007 – 6:4, 6:4 Paryż, 2008 – 6:3, 7:5 Waszyngton, 2010 – 3:6, 3:6 Rzym, 2011 – 3:6, 3:6
Janko Tipsarević	4	2:2	Lista meczów z Janko Tipsareviciem: Wimbledon, 2006 – 6:7(5), 6:4, 7:6(6), 6:2 Wimbledon, 2008 – 7:6(5), 5:7, 4:6, 6:7(4) US Open, 2010 – 6:3, 5:7, 3:6, 6:7(4) Memphis, 2011 – 6:1, 7:6(8)
Tim Henman	5	2:3	Lista meczów z Timem Henmanem: Waszyngton, 2003 – 6:1, 3:6, 6:7(1) US Open, 2003 – 6:3, 7:6(2), 6:3 Paryż, 2003 – 6:7(4), 6:7(7) Indian Wells, 2004 – 7:6(6), 6:7(1), 3:6 Masters Cup, 2004 – 7:5, 7:6(6)
Nicolás Massú	5	2:3	Lista meczów z Nicolásem Massú: Madryt, 2003 – 6:7(3), 2:6 Hamburg, 2005 – 6:7(4), 6:4, 5:7 Puchar Davisa, 2006 – 6:3, 7:6(5), 7:6(5) Drużynowy Puchar Świata, 2006 – 2:4 krecz Puchar Davisa, 2011 – 6:2, 4:6, 6:3, 6:4
Robin Söderling	6	2:4	Lista meczów z Robinem Söderlingiem: Memphis, 2008 – 6:7(6), 3:6 Lyon, 2008 – 6:7(5), 6:7(5) Indian Wells, 2010 – 6:4, 3:6, 6:3 Cincinnati, 2010 – 6:4, 6:7(7), 7:6(5) Paryż, 2010 – 5:7, 4:6 Brisbane, 2011 – 3:6, 5:7
Grigor Dimitrow	1	1:0	Lista meczów z Grigorem Dimitrowem: Szanghaj, 2011 – 7:6(3), 7:5
Gastón Gaudio	1	1:0	Lista meczów z Gastónem Gaudio: Rzym, 2007 – 6:1, 7:6(8)
Richard Krajicek	1	1:0	Lista meczów z Richardem Krajickiem: Sankt Pölten, 2003 – 7:5, 6:1
Nicolás Lapentti	1	1:0	Lista meczów z Nicolásem Lapenttim: Toronto, 2002 – 6:4, 3:6, 7:6(5)
Kei Nishikori	1	1:0	Lista meczów z Keim Nishikorim: San José, 2008 – 6:2, 6:4
Mark Philippoussis	1	1:0	Lista meczów z Markiem Philippoussisem: Londyn (Queen’s), 2005 – 6:2, 6:4
Milos Raonic	1	1:0	Lista meczów z Milosem Raonicem: Memphis, 2011 – 7:6(7), 6:7(11), 7:5
Marc Rosset	1	1:0	Lista meczów z Marcem Rossetem: Nottingham, 2001 – 6:7(11), 7:5, 6:4
Albert Costa	2	1:1	Lista meczów z Albertem Costą: US Open, 2000 – 3:6, 7:6(5), 1:6, 4:6 Rzym, 2005 – 6:4, 7:5
Gustavo Kuerten	2	1:1	Lista meczów z Gustavo Kuertenem: Montreal, 2001 – 6:7(4), 6:4, 6:2 Cincinnati, 2001 – 6:7(3), 1:6
Marin Čilić	3	1:2	Lista meczów z Marinem Čiliciem: Londyn (Queen’s), 2007 – 6:4, 7:6(5) Toronto, 2008 – 4:6, 6:4, 4:6 Australian Open, 2010 – 6:7(4), 3:6, 6:3, 6:2, 3:6
Rainer Schüttler	4	1:3	Lista meczów z Rainerem Schüttlerem: Hamburg, 2002 – 6:4, 6:4 Australian Open, 2003 – 5:7, 6:2, 3:6, 3:6 Indian Wells, 2003 – 3:6, 2:6 Masters Cup, 2003 – 6:4, 6:7(4), 6:7(3)
Stan Wawrinka	4	1:3	Lista meczów ze Stanislasem Wawrinką: Rzym, 2008 – 0:3 krecz Puchar Davisa, 2009 – 6:4, 6:4, 6:2 Szanghaj, 2009 – 3:4 krecz Australian Open, 2011 – 3:6, 4:6, 4:6
Juan Martín del Potro	5	1:4	Lista meczów z Juanem Martínem del Potro: Los Angeles, 2008 – 1:6, 6:7(2) Waszyngton, 2009 – 6:3, 5:7, 6:7(6) Montreal, 2009 – 6:4, 2:6, 5:7 Memphis, 2011 – 6:3, 6:4 US Open, 2012 – 7:6(1), 6:7(4), 2:6, 4:6
Andre Agassi	6	1:5	Lista meczów z Andre Agassim: Miami, 2000 – 2:6, 3:6 Waszyngton, 2000 – 4:6, 4:6 San José, 2002 – 3:6, 1:6 Houston, 2003 – 6:3, 3:6, 4:6 Londyn (Queen’s), 2003 – 6:1, 6:7(5), 7:6(6) Cincinnati, 2004 – 5:7, 7:6(2), 6:7(2)
Goran Ivanišević	1	0:1	Lista meczów z Goranem Ivaniševiciem: Wimbledon, 2001 – 6:7(5), 5:7, 6:3, 3:6

Przypisy

↑ ^a ^b Andy Roddick – Career Highlights. atpworldtour.com. [dostęp 2011-05-14]. (ang.).
↑ Andy Roddick Biography. notablebiographies.com. [dostęp 2009-10-02]. (ang.).
↑ Andy Roddick Biography. biography.com. [dostęp 2015-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 czerwca 2015)]. (ang.).
↑ Roddick wins Memphis title. bbc.co.uk, 24 lutego 2002. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Sanguinetti takes Delray title. bbc.co.uk, 10 marca 2002. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Andy Roddick – 2002 Singles Activity. atpworldtour.com. [dostęp 2009-10-02]. (ang.).
↑ BBC SPORT | TENNIS | Roddick triumphs over Sampras [online], news.bbc.co.uk, 28 kwietnia 2002 [dostęp 2017-05-17] .
↑ Canas triumphs in Canada. bbc.co.uk, 4 sierpnia 2002. [dostęp 2002-04-23]. (ang.).
↑ Clockwatch: Roddick v El Aynaoui. bbc.co.uk, 22 stycznia 2003. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ No. 1 Agassi tops Roddick for U.S. Clay Court crown. highbeam.com, 28 kwietnia 2003. [dostęp 2011-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 marca 2015)]. (ang.).
↑ Roddick Wins Title; French Open Is Next. nytimes.com, 25 maja 2003. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Roddick splits with another coach. [w:] News [on-line]. bbc.co.uk, 9 lutego 2006. [dostęp 2017-01-10]. (ang.).
↑ Simon Austin, Mark Jolly: Roddick races to Queen’s title. bbc.co.uk, 15 czerwca 2003. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Roddick blasts to victory. bbc.co.uk, 15 czerwca 2003. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ ^a ^b Roddick sweeps past Federer. bbc.co.uk, 10 sierpnia 2003. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ The Roddick Express. tennisserver.com. [dostęp 2009-10-02]. (ang.).
↑ Roddick back from the brink. bbc.co.uk, 6 września 2003. [dostęp 2009-10-02]. (ang.).
↑ ^a ^b Roddick claims US Open title. bbc.co.uk, 7 września 2003. [dostęp 2009-10-02]. (ang.).
↑ South African Airways ATP Rankings History. atpworldtour.com. [dostęp 2009-10-23]. (ang.).
↑ StephenS. Bierley StephenS., Roddick hits the top spot and then ruins his victory party, „The Guardian”, 13 listopada 2003, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-05-17] (ang.).
↑ ^a ^b Head To Head – Roger Federer vs Andy Roddick. atpworldtour.com. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).
↑ Roddick, Henin named 2003 ITF champions. rediff.com, 23 grudnia 2003. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
↑ Roddick loses top spot. bbc.co.uk, 24 stycznia 2004. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).
↑ ^a ^b Majestic Federer takes title. bbc.co.uk, 1 lutego 2004. [dostęp 2011-05-16]. (ang.).
↑ Roddick beats fried Fish in Siebel final. espn.go.com, 18 lutego 2004. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Haas downs Roddick. bbc.co.uk, 19 kwietnia 2004. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Jamie Jackson: Cool, dude. guardian.co.uk, 20 czerwca 2004. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).
↑ Roddick Beats Kiefer to Defend ATP Indianapolis Title. tennis-x.com, 26 lipca 2004. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Federer beats Roddick to win Masters Series – Toronto. usatoday.com, 1 sierpnia 2004. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).
↑ Hewitt Tops Roddick to Reach Finals of Tennis Masters Cup Tourney. voanews.com, 21 listopada 2004. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Roddick splits from coach Gilbert. bbc.co.uk, 13 grudnia 2004. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ The 2004 ESPY Awards – The 2004 ESPY Awards winners. espn.go.com, 14 lipca 2004. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
↑ Stephen Bierley: Safin’s shadow darkens Hewitt’s sense of destiny. theguardian.com, 29 stycznia 2005. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).
↑ Janie McCauley: Roddick wins 16th career title at SAP Open. usatoday.com, 13 lutego 2005. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ NickN. Alexander NickN., Ljubicic on a roll to third final, 20 lutego 2005, ISSN 0307-1235 [dostęp 2018-04-02] (ang.).
↑ Andy Roddick beat Sebastien Grosjean on.... chicagotribune.com, 19 lutego 2005. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Roddick claims Queen’s hat-trick. bbc.co.uk, 12 czerwca 2005. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).
↑ Piers Newbery: Roddick puts Federer among greats. bbc.co.uk, 3 lipca 2005. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Caroline Cheese: Federer seals Wimbledon hat-trick. bbc.co.uk, 3 lipca 2005. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Roddick Rolls Blake for 4th 2005 Title at ATP Washington. tennis-x.com, 8 sierpnia 2005. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Federer eases to Cincinnati title. bbc.co.uk, 21 sierpnia 2005. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Eric Salliot: Roddick wins Lyon Grand Prix. rediff.com, 31 października 2005. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).
↑ Roddick falls to Martin. usatoday.com, 30 maja 2006. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
↑ Connors agrees to coach Roddick. bbc.co.uk, 26 lipca 2006. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).
↑ Mark Ambrogi: Blake beats Roddick to win RCA title. usatoday.com, 23 lipca 2006. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Andy Roddick Takes RCA Doubles Title. vucommodores.cstv.com, 23 lipca 2006. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Roddick Bullish about Open Chances after Cincinnati Win. english.cri.cn, 21 sierpnia 2006. [dostęp 2011-10-03]. (ang.).
↑ Christopher Clarey: Federer Beats Roddick for 9th Grand Slam. nytimes.com, 10 września 2006. [dostęp 2011-10-03]. (ang.).
↑ Haas defeats Roddick in Memphis. bbc.co.uk, 25 lutego 2007. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Mark Hodgkinson: Murray a pain in the backside for Roddick. telegraph.co.uk, 29 marca 2007. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
↑ Fired-up Roddick wins at Queen’s. bbc.co.uk, 17 czerwca 2007. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Piers Newbery: Inspired Gasquet shocks Roddick. bbc.co.uk, 6 lipca 2007. [dostęp 2011-02-18]. (ang.).
↑ Roddick beats Isner for title. gulf-daily-news.com, 6 sierpnia 2007. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Federer to face Roddick in quarters. espn.go.com, 4 września 2007. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).
↑ Wayne Coffey: Federer rolls over Roddick and into U.S. Open semifinals. nydailynews.com, 6 września 2007. [dostęp 2009-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-10)]. (ang.).
↑ Federer reaches semifinals in Shanghai, „SWI swissinfo.ch” [dostęp 2018-04-02] (ang.).
↑ Andy Roddick is Out. australianopen2008.blogspot.com, 18 stycznia 2008. [dostęp 2009-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 marca 2015)]. (ang.).
↑ Matthew Cronin: Roddick beats Stepanek to win San Jose title. uk.reuters.com, 25 lutego 2008. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
↑ Barry Wood: Roddick beats plucky Lopez to claim Dubai title. uk.reuters.com, 8 marca 2008. [dostęp 2017-04-04]. (ang.).
↑ ^a ^b Roddick splits from coach Connors. bbc.co.uk, 6 marca 2008. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ ^a ^b Roddick beats Federer in Miami quarters. peopledaily.com, 4 kwietnia 2008. [dostęp 2011-02-19]. (ang.).
↑ Paul Virgo: Wawrinka in Rome final after Roddick retires. in.reuters.com, 10 maja 2008. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Roddick Pulls Out of French Open. nytimes.com, 20 maja 2008. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Del Potro beats Roddick for Los Angeles title. nytimes.com, 12 sierpnia 2008. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Roddick battles past Sela for Beijing title. cnn.com, 28 września 2008. [dostęp 2009-10-04]. (ang.).
↑ AFP: Roddick injury rocks Masters Cup tennis, „archive.is”, 10 lipca 2012 [dostęp 2017-05-17] .
↑ Roddick Hires Stefanki. nytimes.com, 26 listopada 2008. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).
↑ BBC SPORT | Tennis | Classy Murray defends Qatar title [online], news.bbc.co.uk, 10 stycznia 2009 [dostęp 2017-05-17] (ang.).
↑ Roddick wins second Memphis title. bbc.co.uk, 22 lutego 2009. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).
↑ Roddick, Fish Jump for Joy, Clinching Indian Wells Doubles Crown. tennis-x.com, 22 marca 2009. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Blake advances on Roddick’s retirement. espn.go.com, 13 czerwca 2009. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Roddick win sets up Murray clash [online], 1 lipca 2009 [dostęp 2018-04-02] (ang.).
↑ Wimbledon: Federer i Murray dominują. gwizdek24.se.pl, 2 lipca 2009. [dostęp 2009-10-03]. (pol.).
↑ Wimbledon: Federer gotowy na historyczny finał. sport.pl, 5 lipca 2009. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).
↑ Mark Hodgkinson: Wimbledon 2009: Roger Federer defeats Andy Roddick to win men’s singles title. nowpublic.com, 5 lipca 2009. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).
↑ Łukasz Iwanek: Roddick wygrywa 500. mecz w karierze. sportowefakty.pl, 7 sierpnia 2009. [dostęp 2022-09-10]. (pol.).
↑ Del Potro beats Roddick in Legg Mason final. cnn.com, 10 sierpnia 2009. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Pekin: triumf Novaka Djokovica. sport.wp.pl, 11 października 2009. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).
↑ Andy Roddick pulls out of Shanghai Masters with injury. guardian.co.uk, 13 października 2009. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Andy Roddick beats Radek Stepanek to win Brisbane title. bbc.co.uk, 10 stycznia 2010. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
↑ Verdasco victorious, rallies past Roddick to win SAP Open. usatoday.com, 14 lutego 2010. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
↑ Ivan Ljubicic beats Andy Roddick to claim first ATP Masters title at Indian Wells. telegraph.co.uk, 22 marca 2010. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ ^a ^b Simon Evans: Roddick sinks Berdych to win Miami title. reuters.com, 4 kwietnia 2010. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).
↑ Ill Roddick withdraws from Toronto. uk.eurosport.yahoo.com, 10 sierpnia 2010. [dostęp 2010-08-13]. (ang.).
↑ Andy Roddick says he is suffering from mononucleosis. bbc.co.uk, 14 sierpnia 2010. [dostęp 2011-05-16]. (ang.).
↑ Roger Federer to take on Mardy Fish in Cincinnati final. bbc.co.uk, 22 sierpnia 2010. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
↑ Krzysztof Straszak: ATP Szanghaj: Roddick i przeklęty 13 października. sportowefakty.pl, 13 października 2010. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).
↑ Sweden’s Robin Soderling defeats Andy Roddick to win Brisbane title. guardian.co.uk, 9 stycznia 2011. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
↑ Rafał Smoliński: ATP Memphis: 50. finał Roddicka, Raonić zagra o drugi z rzędu tytuł. sportowefakty.pl, 20 lutego 2011. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).
↑ Rafał Smoliński: ATP Memphis: Roddick zatrzymał Raonicia i zdobył swój 30. tytuł. sportowefakty.pl, 21 lutego 2011. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).
↑ Harvey Fialkov: Roddick withdraws from Delray tennis event. sun-sentinel.com, 21 lutego 2011. [dostęp 2011-02-22]. (ang.).
↑ Andy Roddick and Mardy Fish shock eliminations in Madrid Open first round. telegraph.co.uk, 3 maja 2011. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).
↑ Roddick, Ferrero pull out of French Open. tennis.com, 19 maja 2011. [dostęp 2015-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 maja 2016)]. (ang.).
↑ Piers Newbery: Andy Roddick beats Spain’s Feliciano Lopez at Queen’s. bbc.co.uk, 7 czerwca 2011. [dostęp 2011-06-19]. (ang.).
↑ Marc Lancaster: Andy Roddick withdraws from Legg Mason Classic due to oblique strain. washingtontimes.com, 28 lipca 2011. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
↑ Andy Roddick Withdraws From Rogers Cup – Tennis Now [online], tennisnow.com [dostęp 2018-04-02] .
↑ Andy Roddick, John Isner in quarters. espn.go.com, 9 września 2011. [dostęp 2011-09-10]. (pol.).
↑ Robert Pałuba: ATP Bazylea: Szwajcarskie derby w półfinale. sportowefakty.pl, 4 listopada 2011. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).
↑ Andy Roddick (hamstring) retires. espn.go.com, 19 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-30]. (ang.).
↑ Roddick loses to Anderson at Delray Beach. usatoday.com, 3 marca 2012. [dostęp 2012-03-06]. (ang.).
↑ Andy Roddick beats Roger Federer at the Miami Masters. bbc.co.uk, 27 marca 2012. [dostęp 2012-04-01]. (ang.).
↑ Courtney Nguyen: Andy Roddick out of Madrid, Rome. si.com, 3 maja 2012. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).
↑ ^a ^b Krzysztof Domaradzki: Smutny Amerykanin w Londynie. tenisklub.pl, 18 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 stycznia 2013)]. (pol.).
↑ Robert Pałuba: ATP Eastbourne: Jubileuszowa wygrana Roddicka, Seppi o krok od obrony tytułu. sportowefakty.pl, 23 czerwca 2012. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).
↑ ^a ^b Robert Pałuba: ATP Eastbourne: Roddick odżył i przełamał trwającą 16 miesięcy posuchę. sportowefakty.pl, 23 czerwca 2012. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).
↑ Robert Pałuba: ATP Atlanta: Roddick wygrał z rywalem i kontuzją, drugi tytuł Jankesa w sezonie. sportowefakty.pl, 23 lipca 2012. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).
↑ ^a ^b Robert Pałuba: US Open: Andy Roddick kończy karierę!. sportowefakty.pl, 31 sierpnia 2012. [dostęp 2012-09-06]. (pol.).
↑ Andy Roddick popłakał się na zakończenie. sportowefakty.pl, 5 września 2012. [dostęp 2012-09-06]. (pol.).
↑ Łukasz Iwanek: US Open: Del Potro zakończył karierę Roddicka i o półfinał zagra z Djokoviciem. sportowefakty.pl, 6 września 2012. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).
↑ Robert Pałuba: Andy Roddick, wielki wojownik o wielkim sercu. sportowefakty.pl, 1 września 2012. [dostęp 2012-09-06]. (pol.).
↑ ^a ^b Vishal Gajaria: Tennis: Top 10 Fastest Serves. tennisworldusa.org, 23 listopada 2013. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).
↑ Puchar Davisa dla tenisistów USA. wyborcza.pl, 1 grudnia 2007. [dostęp 2009-10-03]. (pol.).
↑ Puchar Davisa: Roddick nie zagra przeciwko Chorwacji. sportowefakty.pl, 6 lipca 2009. [dostęp 2009-10-03]. (pol.).
↑ Ferrer sees off Roddick in Davis Cup quarter-final. the42.ie, 9 lipca 2011. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).
↑ Roger Federer wins Wimbledon after epic Andy Roddick battle. theguardian.com, 5 lipca 2009. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).
↑ ^a ^b Head 2 Head – Lleyton Hewitt vs Andy Roddick. atpworldtour.com. [dostęp 2011-05-08]. (ang.).
↑ Jeff Cooper: Andy Roddick Profile. tennis.about.com. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
↑ Andy Roddick – RICOH ATP MatchFacts. atpworldtour.com. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
↑ Tennis Physics: Anatomy of a Serve. popularmechanics.com. [dostęp 2009-10-21]. (ang.).
↑ Greg Sharko: Roddick By The Numbers. atpworldtour.com, 31 sierpnia 2012. [dostęp 2012-09-06]. (ang.).
↑ Stefanki o Roddicku. popularmechanics.com, 18 grudnia 2009. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).
↑ Charlie Bricker: Roddick has improved his backhand. tennisnews.com, 23 lutego 2009. [dostęp 2022-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-04)]. (ang.).
↑ Roddick’s improved, but still can’t match Federer. wopular.com, 29 stycznia 2009. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).
↑ Andy Roddick fires volley over disallowed US goal. us.terra.com, 19 czerwca 2010. [dostęp 2011-05-08]. (ang.).
↑ Jerry Zgoda: Roddick and Fish, foes and friends, are now promoters. highbeam.com, 15 grudnia 2004. [dostęp 2011-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 marca 2015)]. (ang.).
↑ Mandy Moore – Moore To Sing About Roddick Heartbreak On New Album. contactmusic.com, 25 sierpnia 2005. [dostęp 2011-05-09]. (ang.).
↑ Charlotte Triggs: Andy Roddick and Brooklyn Decker Tie the Knot. people.com, 17 kwietnia 2009. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).
↑ Andy Roddick Foundation. andyroddick.com. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).
↑ Andy Roddick wins Arthur Ashe Award | The Composed Gentleman [online], 15 lutego 2010 [dostęp 2017-05-17] .
↑ Jocelyn Gecker: Tennis stars revel in ‘Hit for Haiti’ fundraiser. stuff.co.nz, 18 stycznia 2010. [dostęp 2011-05-09]. (ang.).
↑ Eurosport: Roddick zadebiutował w TV jako ekspert od... futbolu amerykańskiego. eurosport.onet.pl, 2013-08-18. [dostęp 2013-08-19]. (pol.).
↑ Rafał Smoliński: Kim Clijsters i Andy Roddick zostaną przyjęci do Tenisowej Galerii Sław. sportowefakty.wp.pl, 24 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-31]. (pol.).
↑ Prize Money. atpworldtour.com. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).

Bibliografia

Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona. arfoundation.org. [dostęp 2011-03-06]. (ang.).
Sylwetka na stronie ESPN Tennis. espn.go.com. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
Informacje o tenisiście na łamach magazynu DEUCE. atpworldtour.com. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
Andy Roddick Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2011-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 listopada 2012)]. (ang.).

[zaq-1] Andy Roddick – Career Highlights. atpworldtour.com. [dostęp 2011-05-14]. (ang.).

[2] Andy Roddick Biography. notablebiographies.com. [dostęp 2009-10-02]. (ang.).

[3] Andy Roddick Biography. biography.com. [dostęp 2015-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 czerwca 2015)]. (ang.).

[4] Roddick wins Memphis title. bbc.co.uk, 24 lutego 2002. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[5] Sanguinetti takes Delray title. bbc.co.uk, 10 marca 2002. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[6] Andy Roddick – 2002 Singles Activity. atpworldtour.com. [dostęp 2009-10-02]. (ang.).

[7] BBC SPORT | TENNIS | Roddick triumphs over Sampras [online], news.bbc.co.uk, 28 kwietnia 2002 [dostęp 2017-05-17] .

[8] Canas triumphs in Canada. bbc.co.uk, 4 sierpnia 2002. [dostęp 2002-04-23]. (ang.).

[9] Clockwatch: Roddick v El Aynaoui. bbc.co.uk, 22 stycznia 2003. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[10] No. 1 Agassi tops Roddick for U.S. Clay Court crown. highbeam.com, 28 kwietnia 2003. [dostęp 2011-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 marca 2015)]. (ang.).

[11] Roddick Wins Title; French Open Is Next. nytimes.com, 25 maja 2003. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[trener-12] Roddick splits with another coach. [w:] News [on-line]. bbc.co.uk, 9 lutego 2006. [dostęp 2017-01-10]. (ang.).

[13] Simon Austin, Mark Jolly: Roddick races to Queen’s title. bbc.co.uk, 15 czerwca 2003. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[14] Roddick blasts to victory. bbc.co.uk, 15 czerwca 2003. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[n-15] Roddick sweeps past Federer. bbc.co.uk, 10 sierpnia 2003. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[16] The Roddick Express. tennisserver.com. [dostęp 2009-10-02]. (ang.).

[17] Roddick back from the brink. bbc.co.uk, 6 września 2003. [dostęp 2009-10-02]. (ang.).

[y-18] Roddick claims US Open title. bbc.co.uk, 7 września 2003. [dostęp 2009-10-02]. (ang.).

[19] South African Airways ATP Rankings History. atpworldtour.com. [dostęp 2009-10-23]. (ang.).

[20] StephenS. Bierley StephenS., Roddick hits the top spot and then ruins his victory party, „The Guardian”, 13 listopada 2003, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-05-17] (ang.).

[u-21] Head To Head – Roger Federer vs Andy Roddick. atpworldtour.com. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).

[22] Roddick, Henin named 2003 ITF champions. rediff.com, 23 grudnia 2003. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).

[23] Roddick loses top spot. bbc.co.uk, 24 stycznia 2004. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).

[wsx-24] Majestic Federer takes title. bbc.co.uk, 1 lutego 2004. [dostęp 2011-05-16]. (ang.).

[25] Roddick beats fried Fish in Siebel final. espn.go.com, 18 lutego 2004. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[26] Haas downs Roddick. bbc.co.uk, 19 kwietnia 2004. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[27] Jamie Jackson: Cool, dude. guardian.co.uk, 20 czerwca 2004. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).

[28] Roddick Beats Kiefer to Defend ATP Indianapolis Title. tennis-x.com, 26 lipca 2004. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[29] Federer beats Roddick to win Masters Series – Toronto. usatoday.com, 1 sierpnia 2004. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).

[30] Hewitt Tops Roddick to Reach Finals of Tennis Masters Cup Tourney. voanews.com, 21 listopada 2004. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[31] Roddick splits from coach Gilbert. bbc.co.uk, 13 grudnia 2004. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[32] The 2004 ESPY Awards – The 2004 ESPY Awards winners. espn.go.com, 14 lipca 2004. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).

[33] Stephen Bierley: Safin’s shadow darkens Hewitt’s sense of destiny. theguardian.com, 29 stycznia 2005. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).

[34] Janie McCauley: Roddick wins 16th career title at SAP Open. usatoday.com, 13 lutego 2005. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[35] NickN. Alexander NickN., Ljubicic on a roll to third final, 20 lutego 2005, ISSN 0307-1235 [dostęp 2018-04-02] (ang.).

[36] Andy Roddick beat Sebastien Grosjean on.... chicagotribune.com, 19 lutego 2005. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[p-37] Roddick claims Queen’s hat-trick. bbc.co.uk, 12 czerwca 2005. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).

[38] Piers Newbery: Roddick puts Federer among greats. bbc.co.uk, 3 lipca 2005. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[39] Caroline Cheese: Federer seals Wimbledon hat-trick. bbc.co.uk, 3 lipca 2005. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[40] Roddick Rolls Blake for 4th 2005 Title at ATP Washington. tennis-x.com, 8 sierpnia 2005. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[41] Federer eases to Cincinnati title. bbc.co.uk, 21 sierpnia 2005. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[42] Eric Salliot: Roddick wins Lyon Grand Prix. rediff.com, 31 października 2005. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).

[43] Roddick falls to Martin. usatoday.com, 30 maja 2006. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).

[44] Connors agrees to coach Roddick. bbc.co.uk, 26 lipca 2006. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).

[45] Mark Ambrogi: Blake beats Roddick to win RCA title. usatoday.com, 23 lipca 2006. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[46] Andy Roddick Takes RCA Doubles Title. vucommodores.cstv.com, 23 lipca 2006. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[47] Roddick Bullish about Open Chances after Cincinnati Win. english.cri.cn, 21 sierpnia 2006. [dostęp 2011-10-03]. (ang.).

[48] Christopher Clarey: Federer Beats Roddick for 9th Grand Slam. nytimes.com, 10 września 2006. [dostęp 2011-10-03]. (ang.).

[49] Haas defeats Roddick in Memphis. bbc.co.uk, 25 lutego 2007. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[50] Mark Hodgkinson: Murray a pain in the backside for Roddick. telegraph.co.uk, 29 marca 2007. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).

[51] Fired-up Roddick wins at Queen’s. bbc.co.uk, 17 czerwca 2007. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[52] Piers Newbery: Inspired Gasquet shocks Roddick. bbc.co.uk, 6 lipca 2007. [dostęp 2011-02-18]. (ang.).

[53] Roddick beats Isner for title. gulf-daily-news.com, 6 sierpnia 2007. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[54] Federer to face Roddick in quarters. espn.go.com, 4 września 2007. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).

[55] Wayne Coffey: Federer rolls over Roddick and into U.S. Open semifinals. nydailynews.com, 6 września 2007. [dostęp 2009-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-10)]. (ang.).

[56] Federer reaches semifinals in Shanghai, „SWI swissinfo.ch” [dostęp 2018-04-02] (ang.).

[57] Andy Roddick is Out. australianopen2008.blogspot.com, 18 stycznia 2008. [dostęp 2009-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 marca 2015)]. (ang.).

[58] Matthew Cronin: Roddick beats Stepanek to win San Jose title. uk.reuters.com, 25 lutego 2008. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).

[59] Barry Wood: Roddick beats plucky Lopez to claim Dubai title. uk.reuters.com, 8 marca 2008. [dostęp 2017-04-04]. (ang.).

[t-60] Roddick splits from coach Connors. bbc.co.uk, 6 marca 2008. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[m-61] Roddick beats Federer in Miami quarters. peopledaily.com, 4 kwietnia 2008. [dostęp 2011-02-19]. (ang.).

[62] Paul Virgo: Wawrinka in Rome final after Roddick retires. in.reuters.com, 10 maja 2008. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[63] Roddick Pulls Out of French Open. nytimes.com, 20 maja 2008. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[64] Del Potro beats Roddick for Los Angeles title. nytimes.com, 12 sierpnia 2008. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[65] Roddick battles past Sela for Beijing title. cnn.com, 28 września 2008. [dostęp 2009-10-04]. (ang.).

[66] AFP: Roddick injury rocks Masters Cup tennis, „archive.is”, 10 lipca 2012 [dostęp 2017-05-17] .

[s-67] Roddick Hires Stefanki. nytimes.com, 26 listopada 2008. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).

[68] BBC SPORT | Tennis | Classy Murray defends Qatar title [online], news.bbc.co.uk, 10 stycznia 2009 [dostęp 2017-05-17] (ang.).

[69] Roddick wins second Memphis title. bbc.co.uk, 22 lutego 2009. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).

[70] Roddick, Fish Jump for Joy, Clinching Indian Wells Doubles Crown. tennis-x.com, 22 marca 2009. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[71] Blake advances on Roddick’s retirement. espn.go.com, 13 czerwca 2009. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[72] Roddick win sets up Murray clash [online], 1 lipca 2009 [dostęp 2018-04-02] (ang.).

[73] Wimbledon: Federer i Murray dominują. gwizdek24.se.pl, 2 lipca 2009. [dostęp 2009-10-03]. (pol.).

[74] Wimbledon: Federer gotowy na historyczny finał. sport.pl, 5 lipca 2009. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).

[75] Mark Hodgkinson: Wimbledon 2009: Roger Federer defeats Andy Roddick to win men’s singles title. nowpublic.com, 5 lipca 2009. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).

[76] Łukasz Iwanek: Roddick wygrywa 500. mecz w karierze. sportowefakty.pl, 7 sierpnia 2009. [dostęp 2022-09-10]. (pol.).

[77] Del Potro beats Roddick in Legg Mason final. cnn.com, 10 sierpnia 2009. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[78] Pekin: triumf Novaka Djokovica. sport.wp.pl, 11 października 2009. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).

[79] Andy Roddick pulls out of Shanghai Masters with injury. guardian.co.uk, 13 października 2009. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[80] Andy Roddick beats Radek Stepanek to win Brisbane title. bbc.co.uk, 10 stycznia 2010. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).

[81] Verdasco victorious, rallies past Roddick to win SAP Open. usatoday.com, 14 lutego 2010. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).

[82] Ivan Ljubicic beats Andy Roddick to claim first ATP Masters title at Indian Wells. telegraph.co.uk, 22 marca 2010. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[z-83] Simon Evans: Roddick sinks Berdych to win Miami title. reuters.com, 4 kwietnia 2010. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).

[84] Ill Roddick withdraws from Toronto. uk.eurosport.yahoo.com, 10 sierpnia 2010. [dostęp 2010-08-13]. (ang.).

[85] Andy Roddick says he is suffering from mononucleosis. bbc.co.uk, 14 sierpnia 2010. [dostęp 2011-05-16]. (ang.).

[86] Roger Federer to take on Mardy Fish in Cincinnati final. bbc.co.uk, 22 sierpnia 2010. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).

[87] Krzysztof Straszak: ATP Szanghaj: Roddick i przeklęty 13 października. sportowefakty.pl, 13 października 2010. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).

[88] Sweden’s Robin Soderling defeats Andy Roddick to win Brisbane title. guardian.co.uk, 9 stycznia 2011. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

[89] Rafał Smoliński: ATP Memphis: 50. finał Roddicka, Raonić zagra o drugi z rzędu tytuł. sportowefakty.pl, 20 lutego 2011. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).

[90] Rafał Smoliński: ATP Memphis: Roddick zatrzymał Raonicia i zdobył swój 30. tytuł. sportowefakty.pl, 21 lutego 2011. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).

[91] Harvey Fialkov: Roddick withdraws from Delray tennis event. sun-sentinel.com, 21 lutego 2011. [dostęp 2011-02-22]. (ang.).

[92] Andy Roddick and Mardy Fish shock eliminations in Madrid Open first round. telegraph.co.uk, 3 maja 2011. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).

[93] Roddick, Ferrero pull out of French Open. tennis.com, 19 maja 2011. [dostęp 2015-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 maja 2016)]. (ang.).

[94] Piers Newbery: Andy Roddick beats Spain’s Feliciano Lopez at Queen’s. bbc.co.uk, 7 czerwca 2011. [dostęp 2011-06-19]. (ang.).

[95] Marc Lancaster: Andy Roddick withdraws from Legg Mason Classic due to oblique strain. washingtontimes.com, 28 lipca 2011. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).

[96] Andy Roddick Withdraws From Rogers Cup – Tennis Now [online], tennisnow.com [dostęp 2018-04-02] .

[97] Andy Roddick, John Isner in quarters. espn.go.com, 9 września 2011. [dostęp 2011-09-10]. (pol.).

[98] Robert Pałuba: ATP Bazylea: Szwajcarskie derby w półfinale. sportowefakty.pl, 4 listopada 2011. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).

[99] Andy Roddick (hamstring) retires. espn.go.com, 19 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-30]. (ang.).

[100] Roddick loses to Anderson at Delray Beach. usatoday.com, 3 marca 2012. [dostęp 2012-03-06]. (ang.).

[101] Andy Roddick beats Roger Federer at the Miami Masters. bbc.co.uk, 27 marca 2012. [dostęp 2012-04-01]. (ang.).

[102] Courtney Nguyen: Andy Roddick out of Madrid, Rome. si.com, 3 maja 2012. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).

[aegon-103] Krzysztof Domaradzki: Smutny Amerykanin w Londynie. tenisklub.pl, 18 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 stycznia 2013)]. (pol.).

[104] Robert Pałuba: ATP Eastbourne: Jubileuszowa wygrana Roddicka, Seppi o krok od obrony tytułu. sportowefakty.pl, 23 czerwca 2012. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).

[eastbourne-105] Robert Pałuba: ATP Eastbourne: Roddick odżył i przełamał trwającą 16 miesięcy posuchę. sportowefakty.pl, 23 czerwca 2012. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).

[106] Robert Pałuba: ATP Atlanta: Roddick wygrał z rywalem i kontuzją, drugi tytuł Jankesa w sezonie. sportowefakty.pl, 23 lipca 2012. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).

[koniec-107] Robert Pałuba: US Open: Andy Roddick kończy karierę!. sportowefakty.pl, 31 sierpnia 2012. [dostęp 2012-09-06]. (pol.).

[108] Andy Roddick popłakał się na zakończenie. sportowefakty.pl, 5 września 2012. [dostęp 2012-09-06]. (pol.).

[109] Łukasz Iwanek: US Open: Del Potro zakończył karierę Roddicka i o półfinał zagra z Djokoviciem. sportowefakty.pl, 6 września 2012. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).

[110] Robert Pałuba: Andy Roddick, wielki wojownik o wielkim sercu. sportowefakty.pl, 1 września 2012. [dostęp 2012-09-06]. (pol.).

[f-111] Vishal Gajaria: Tennis: Top 10 Fastest Serves. tennisworldusa.org, 23 listopada 2013. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).

[112] Puchar Davisa dla tenisistów USA. wyborcza.pl, 1 grudnia 2007. [dostęp 2009-10-03]. (pol.).

[113] Puchar Davisa: Roddick nie zagra przeciwko Chorwacji. sportowefakty.pl, 6 lipca 2009. [dostęp 2009-10-03]. (pol.).

[114] Ferrer sees off Roddick in Davis Cup quarter-final. the42.ie, 9 lipca 2011. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).

[115] Roger Federer wins Wimbledon after epic Andy Roddick battle. theguardian.com, 5 lipca 2009. [dostęp 2015-06-14]. (ang.).

[qw-116] Head 2 Head – Lleyton Hewitt vs Andy Roddick. atpworldtour.com. [dostęp 2011-05-08]. (ang.).

[117] Jeff Cooper: Andy Roddick Profile. tennis.about.com. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).

[118] Andy Roddick – RICOH ATP MatchFacts. atpworldtour.com. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).

[119] Tennis Physics: Anatomy of a Serve. popularmechanics.com. [dostęp 2009-10-21]. (ang.).

[120] Greg Sharko: Roddick By The Numbers. atpworldtour.com, 31 sierpnia 2012. [dostęp 2012-09-06]. (ang.).

[121] Stefanki o Roddicku. popularmechanics.com, 18 grudnia 2009. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).

[122] Charlie Bricker: Roddick has improved his backhand. tennisnews.com, 23 lutego 2009. [dostęp 2022-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-04)]. (ang.).

[123] Roddick’s improved, but still can’t match Federer. wopular.com, 29 stycznia 2009. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).

[124] Andy Roddick fires volley over disallowed US goal. us.terra.com, 19 czerwca 2010. [dostęp 2011-05-08]. (ang.).

[125] Jerry Zgoda: Roddick and Fish, foes and friends, are now promoters. highbeam.com, 15 grudnia 2004. [dostęp 2011-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 marca 2015)]. (ang.).

[126] Mandy Moore – Moore To Sing About Roddick Heartbreak On New Album. contactmusic.com, 25 sierpnia 2005. [dostęp 2011-05-09]. (ang.).

[127] Charlotte Triggs: Andy Roddick and Brooklyn Decker Tie the Knot. people.com, 17 kwietnia 2009. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).

[128] Andy Roddick Foundation. andyroddick.com. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).

[129] Andy Roddick wins Arthur Ashe Award | The Composed Gentleman [online], 15 lutego 2010 [dostęp 2017-05-17] .

[130] Jocelyn Gecker: Tennis stars revel in ‘Hit for Haiti’ fundraiser. stuff.co.nz, 18 stycznia 2010. [dostęp 2011-05-09]. (ang.).

[131] Eurosport: Roddick zadebiutował w TV jako ekspert od... futbolu amerykańskiego. eurosport.onet.pl, 2013-08-18. [dostęp 2013-08-19]. (pol.).

[132] Rafał Smoliński: Kim Clijsters i Andy Roddick zostaną przyjęci do Tenisowej Galerii Sław. sportowefakty.wp.pl, 24 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-31]. (pol.).

[133] Prize Money. atpworldtour.com. [dostęp 2009-10-03]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

[48]

[49]

[50]

[51]

[52]

[53]

[54]

[55]

[56]

[57]

[58]

[59]

[60]

[61]

[62]

[63]

[64]

[65]

[66]

[67]

[68]

[69]

[70]

[71]

[72]

[73]

[74]

[75]

[76]

[77]

[78]

[79]

[80]

[81]

[82]

[83]

[84]

[85]

[86]

[87]

[88]

[89]

[90]

[91]

[92]

[93]

[94]

[95]

[96]

[97]

[98]

[99]

[100]

2001–2010	2001: Lleyton Hewitt 2002: Pete Sampras 2003: Andy Roddick 2004: Roger Federer 2005: Roger Federer 2006: Roger Federer 2007: Roger Federer 2008: Roger Federer 2009: Juan Martín del Potro 2010: Rafael Nadal
2011–2020	2011: Novak Đoković 2012: Andy Murray 2013: Rafael Nadal 2014: Marin Čilić 2015: Novak Đoković 2016: Stan Wawrinka 2017: Rafael Nadal 2018: Novak Đoković 2019: Rafael Nadal 2020: Dominic Thiem
od 2021	2021: Daniił Miedwiediew 2022: Carlos Alcaraz 2023: Novak Đoković 2024: Jannik Sinner