Achalciche
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Region | |||||
Data założenia |
X/XI wiek | ||||
Populacja (2014) • liczba ludności |
| ||||
Kod pocztowy |
0800 | ||||
Położenie na mapie Samcche-Dżawachetii | |||||
Położenie na mapie Gruzji | |||||
41°38′01″N 42°59′06″E/41,633611 42,985000 | |||||
Strona internetowa |
Achalciche (gruz. ახალციხე) – miasto w południowo-zachodniej Gruzji, stolica i największe miasto regionu Samcche-Dżawachetia[2]. Leży w Małym Kaukazie, w Górach Mescheckich, nad rzeką Pocchowickali. Miejscowość uzdrowiskowa, funkcjonująca w oparciu o kompleks źródeł termalnych.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miasto powstało na przełomie X i XI wieku. W XIII wieku znacznie ucierpiało od najazdów mongolskich i wielkiego trzęsienia ziemi w 1283 roku. Prawie do końca XVI wieku było stolicą księstwa Samcche-Saatabago, którym władał ród Dżakelich. W 1590 roku całe księstwo zostało podbite przez imperium osmańskie, pod którego rządami pozostawało przez wiele wieków. Funkcjonował tu w tych czasach jeden z większych targów niewolników Bliskiego Wschodu. Z tych czasów pozostały budynki takie jak meczet, minaret i zabudowania pałacowe. W 1828 roku miasto i wznoszącą się nad nim twierdzę zdobyli Rosjanie.
W 1944 roku dekretem Stalina około 115 tys. mieszkających w tym regionie mechetyjskich Turków zostało wygnanych do Kotliny Fergańskiej w Centralnej Azji. Wg danych z 2014 roku miasto liczy 17 903 mieszkańców, z czego 71,7% to Gruzini, a 26,7% to mniejszość ormiańska[3]. Mieszka w nim dość liczna Polonia[4]. Działa także Związek Polaków Południowej Gruzji. Stowarzyszenie to tworzą głównie potomkowie zesłanych na Kaukaz powstańców styczniowych.
Na wzgórzu położonym w starej części miasta – Rabati – znajduje się zamek-twierdza z XII wieku. Został on niedawno zrekonstruowany. Teren twierdzy zajmuje około 7 hektarów. Znajduje się tam m.in.: złożony system fortyfikacji obronnych, domy o tradycyjnej regionalnej architekturze, stare łaźnie, kościół, regionalne Muzeum Historyczne, meczet z 1752 roku oraz ruiny medresy[5]. Powyżej zamku jest kościół katolicki i klasztor benedyktynek. W centrum miasta jest klasztor kapucynów, gdzie od 2019 są także bracia z Polski.[potrzebny przypis]
W mieście rozwija się przemysł spożywczy, budowlany i przemysłowy. Ponadto wydobywa się węgiel brunatny, a w okolicy miasta także agaty i diatomit.
W mieście znajduje się Muzeum Sztuki Gruzińskiej oraz pomnik królowej Tamary[2].
W latach 1946–1991 w mieście stacjonowało dowództwo oraz większość jednostek wyprowadzonej ze składu Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej w Polsce 10 Gwardyjskiej Pieczengskiej Dywizji Zmechanizowanej (JW 01501)[6]. W okresie pobytu w Gruzji dywizja wchodziła w skład 9 Armii Ogólnowojskowej, a po jej rozformowaniu – w skład 31 Korpusu Armijnego Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego[7].
W ośrodkach uzdrowiskowych leczy się choroby narządów ruchu, układów: nerwowego i pokarmowego oraz chorób narządów rodnych.
Współpraca
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ National Statistics Office of Georgia: Statistical Yearbook of Georgia. [dostęp 2016-04-16]. (ang.).
- ↑ a b “Nowe zjawisko” U stóp królowej Tamary, jesień 2002 – Expatria.pl
- ↑ georgia-ethnic-2014
- ↑ Ambasada RP w Tbilisi: Polonia w Gruzji
- ↑ HugeDomains.com – TourismRural.com is for sale (Tourism Rural) [online], tourismrural.com [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-08] .
- ↑ Informator na rosyjskiej stronie internetowej
- ↑ A. Lenskij, M. Cybin "Radzieckie wojska lądowe w ostatnim roku ZSRR", Sankt-Petersburg, 2001, s. 201
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Informacje zawarte w Popularnej Encyklopedii Powszechnej, Kraków 1994, ISBN 83-85719-07-5;
- Szymczak Anna, Szymczak Marcin: Gruzja, wyd. I, ExpressMap Polska Sp. z o.o., Warszawa 2016, ISBN 978-83-8046-127-7;