Menèrba (Lengadòc)

Vilatge d'Occitània

Menèrba Minerve
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista generala de Menèrba.
Armas
Geografia fisica
Coordenadas	43° 21′ 17″ N, 2° 44′ 50″ E
Superfícia	27,89 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	604 m 200 m 137 m
Geografia politica
País	Lengadòc
Parçan	Menerbés
Estat	França
Region 76	Occitània
Departament 34	Erau
Arrondiment 341	Besièrs
Canton 3427	Sant Ponç de Tomièiras (Lonzac abans 2015)
Intercom 200000610	Comunautat de comunas de Menerbés a Carós
Cònsol	Didier Vordy (2020-2026)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	112 ab. Evolucion de la populacion 113 ab.
Densitat	4,73 ab./km²
Autras informacions
Còde postal	34210
Còde INSEE	34158

Menèrba (Minerve en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon. Capitala istorica de Menerbés, es uèi situada dins lo Pargue Natural Regional del Naut Lengadòc. Fa partida dels "Vilatges mai polits de França".

Lo gentilici es menerbés -esa. (de verificar : s'agís d'un usatge provençal).

Geografia

Lo vilatge medieval es quilhat subre un puèg rocós isolat per doas ribièras, Cessa al sud e Brian al nòrd. L'aiga a cavat lo calcari e atal, a format de canhòns estreches. Lo vilatge es quilhat sus un esperon a la confluéncia del dos rius. Abans d'arribar al pè del vilatge, Cessa travèrsa dos ponts naturals, lo pont grand (long de 228m e naut de 6 m a 28 m) , e lo pont pichon ( long de 126 e naut de 15 m). A l'entorn de Menèrba s'espandisson los causses, replanats calcaris traucats de baumas, d'avencs, de galariás e asclats de falhas e de diaclasas.

Comunas a l'entorn.

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : ante kastro Minerba en 873, de castello Minerba, cap a 1002, Wilhermo de Minerba, de Minerba en 1127, ecclesiae S. Stephani Minervae en 1135, de Minerba en 1146, 1165, de Menerba en 1351, a la fin del sègle XIV, Menerbe, Minerbe en 1487, Ménbe en 1518, Minerbe, Minerbes en 1609, Minerve en 1740-60 e en 1770 (mapa de Cassini).

Segon la majoritat dels toponimistas, Menèrba èra un luòc de culte galloroman; Menèrba ven del nom latin de la divessa Minerva, divessa de l'intelligéncia, de la saviesa e de las arts.
Segon Jean-Pierre Chambon dins sas Notes étymologiques et philologiques ^{[ref. insufisenta]} « Cal faire remarcar que la tradition purament populara del toponime MINERVA es minoritària dins la tradicion escrita (Menerba 1351) e que lo toponime foguèt tornat latinizar après 1609 e abans 1740-1760, es a dire jos l'influéncia de frm. Minerve » (traduccion). Ni lo latin Mĭnerva, ni lo betacisme, fenomèn necessàriament tardiu en Menerbés, explican pas las fòrmas latinas o occitanas ambe -b-. Per un fenomèn semblable de dobte sus la tradicion toponimica en relacion ambe una divesse romana, i a lo cas de Dièna.

Istòria

A l'Edat Mejana, la ciutat de Menèrba es potenta. Mas, al mes de junh de 1210, los crosats arribèron per combatre l'eretgia catara. La plaça es jutjada inconquistabla, Simon de Montfòrt installèt quatre catapultas (la mai coneguda se sonava "la Malvesina") e comencèt de bombardar intensivament la vila. A la fin del mes de julhet, al mièg de las roïnas, los estajants se rendèron, vencits per la calor, la set, las malautiás. Cent quaranta perfièches, que vòlián pas abjurar lor fe, foguèron cremats. Per ne saber mai se pòt agachar la vidèo del CRDP de Tolosa (en occitan). Aquela istòria inspirèt Leon Cordas, nascut a Menèrba, qu'escriguèt en 1984 un drama sonat Menèrba 1210 . En 1984 foguèt jogat sul sit.

Article detalhat: Sètge de Menèrba.

Administracion

Lista dels cònsols successius

Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2008	2026	Didier Vordy
març de 2001	març de 2008	Michel Jan
març de 1989	març de 2001	André Cavaillès
	març de 1989
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 132, totala: 133
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
						395	403	403
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
-	-	-	-	266	-	-	-	-
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
-	-	235	-	-	-	-	-	-
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
138				Cercar	111	116	119	122 123
2009	2010
125 126	130 131
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008

• En 2018 la populacion èra de 112 abitants e la densitat èra de 4,02 ab/km².

Luòcs e monuments

La candela : pan de muralha del castèl del sègle XIIIen

La glèisa Sant Esteve : sègles XIen e XIIen. S'i trapa un autar de marbre blanc, un dels mai ancians en França, datat de 456

La pòrta dels templièrs, carrièra dels martirs

La barbacana

La colomba : escultura de Jean-Luc Séverac, monument per la patz en remembrança dels catars victims del lenhièr de 1210

La Malvesina : còpia del trabuc mai potent del sètge de 1210,

Lo musèu Hurepel : prepausa de dioramas (figurinas d'argila mesas en scena) que contan l'epopèa catara.

Lo musèu d'arqueologia e de paleontologia : s'i trapan las pèças trobadas dins Brian coma de trilobits de 500 milions d'annadas que son los fossils los mai vièlhs de França. Son tanben expausats d'òsses de dinausaures.

Personalitats ligadas amb la comuna

Leon Còrdas

Ligams extèrnes

• (oc)Vidèo en occitan del CRDP de Tolosa "Menèrba del temps de la crosada.