Vejatz lo contengut

Candilhargues

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vilatge d'Occitània
Candilhargues
Candillargues
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Candilhargues.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 37′ 15″ N, 4° 04′ 08″ E
Superfícia 8,23 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
7 m
2 m
0 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
34
Erau Armas del Departament d'Erau
Arrondiment
343
Montpelhièr
Canton
3419
Mauguiò
Intercom
243400470
Comunautat d'aglomeracion dau País de l'Òrt
Cònsol Anthony Melin
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
1 797 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 821 ab.
Densitat 189,43 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 34130
Còde INSEE 34050

Candilhargues[1] o Candilhargue (Candillargues en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Comunas a l'entorn.

La prononciacion es [kandiyargé] (Negre). Las fòrmas ancianas son : villam... quam vocant Candianicas en 960, villa Candianicus (varianta : Candianiacus) en 985, villa que vocant Candeianicis en 1029, villa que vocant Candelacis en 1031-1060, ville quam vocant Candeianeges en 1093, apud Caudillargues en 1099, Candilhanicis, sense data [sègle XII ?], apud Candejanegues en 1226, villa de Candillanicis en 1290, in tenemento de Candianicis, a Candalhanicis, villam de Candalahanicis en 1296-1305, a parte Candilhanicarum, domini de Candilhanicis en 1307, de Candilhanicis en 1392, 1529, de Chandilhanicis,de Candillanicis en 1550, Candillargue en 1613, Candillargues en 1622, 1648, 1770-71 (mapa de Cassini)[2].

Segon Dauzat, Candilhargue ven dau nom latin d'òme Candilius, amb lo doble sufixe -an-icum[3]; segon Hamlin, Candilhargue ven del gentilici latin Candidius, amb lo sufixe -anicis. Candilhargue èra una proprietat galloromana[2]. Per de rasons foneticas, lo sufixe -anicis emplegat sistematicament per Hamlin permet pas de menar a -argues; cal remplaçar per lo sufixe -anicos segon Joan Pèire Chambon[4].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista daus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 2026 Anthony Melin sense  
2014 2020 Alain Monestier sense quadre superior
març de 2001 2014 Daniel Édo divèrs drecha  
junh de 1995 2001 Huguette Defontenay    
març de 1977 1995 Jean Melin    
  1977      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1559, totala: 1576

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
198 171 190

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 163 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 303 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
286
311
292
476
687
1 143
1 241
1 255
1 269
1 285
2009 2010
1 276
1 292
1 401
1 418
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 1797 abitants e la densitat èra de 218,35 ab/km².

Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. https://www.oocities.org/toponimiaoccitana/34c.html
  2. 2,0 et 2,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 78
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 141
  4. https://www.etudesheraultaises.fr/wp-content/uploads/ael-art-2006-30-11-nouvelles-observations-toponymie-herault-frank-hamlin.pdf p. 251