Mangaan(II)oxide

Mangaan(II)oxide
Structuurformule en molecuulmodel
Kristalstructuur van mangaan(II)oxide ■ Mn2+ ■ O2−
Algemeen
Molecuul­formule	MnO
IUPAC-naam	mangaan(II)oxide
Andere namen	mangaanoxide
Molmassa	70,937449 g/mol
SMILES	O=[Mn]
InChI	1S/Mn.O
CAS-nummer	1344-43-0
EG-nummer	215-695-8
Wikidata	Q414669
Vergelijkbaar met	mangaan(IV)oxide
Waarschuwingen en veiligheids­maatregelen
Gevaar
H-zinnen	H311 - H315 - H319 - H335
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	P261 - P280 - P305+P351+P338 - P312
MAC-waarde	0,5 mg/m³
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand	vast
Kleur	groen
Dichtheid	5,45 g/cm³
Smeltpunt	1650 °C
Goed oplosbaar in	zuren
Onoplosbaar in	water
Geometrie en kristal­structuur
Kristal­structuur	kubisch
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Mangaan(II)oxide (MnO) is een oxide van mangaan. De stof komt voor als een groen tot bruingroen kristallijn poeder, dat onoplosbaar is in water. Het komt voor in de natuur als het mineraal manganosiet.

Synthese

Mangaan(II)oxide kan bereid worden door de reductie van mangaan(IV)oxide door middel van koolstofmonoxide of waterstofgas:

${\ce {MnO2 + CO -> MnO + CO2}}$

${\ce {MnO2 + H2 -> MnO + H2O}}$

Het kan ook gevormd worden door thermolyse van mangaan(II)carbonaat in vacuüm:

${\ce {MnCO3 -> MnO + CO2}}$

Toepassingen

Mangaan(II)oxide wordt voornamelijk gebruikt als kathode van alkalinebatterijen en de modernere lithium-mangaanoxide-batterijen. In het midden van de 18e eeuw werd mangaan(II)oxide gebruikt voor de productie van chloorgas.

Verder wordt het oxide ingezet als kleurstof in glasramen en klei, en als voedingssupplement voor dieren.

Externe links

• (en) MSDS van mangaan(II)oxide