Naar inhoud springen

Dalida

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dalida
Dalida in 1967
Dalida in 1967
Algemene informatie
Volledige naam Iolanda Cristina Gigliotti
Geboortenaam Iolanda Cristina Gigliotti
Bijnaam Dalida
Geboren 17 januari 1933, Caïro
Geboorteplaats ShoubraBewerken op Wikidata
Overleden 3 mei 1987, Parijs
Overlijdensplaats 18e arrondissement van ParijsBewerken op Wikidata
Land Egypte
Werk
Jaren actief 1956 - 1987
Instrument(en) Zang
Label(s) Disques Barclay (1956-1977)
Carerre (1978–1987)
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Handtekening
Handtekening
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Dalida (Caïro, 17 januari 1933Parijs, 3 mei 1987), artiestennaam van Iolanda Cristina Gigliotti, was een Franse zangeres en actrice van Italiaanse afkomst. Met meer dan 170 miljoen[1][2] verkochte platen is ze een van Frankrijks succesvolste artiesten.

In 1954 werd Iolanda Cristina Gigliotti tweede bij de missverkiezing Bathing Beauties wat haar rolletjes in B-films opleverde en op kerstavond van datzelfde jaar vertrok ze naar Frankrijk voor een carrière als zangeres en actrice. Ze noemde zichzelf toen Delila, naar de vrouw uit de Bijbel. In Parijs veranderde ze dat op aanraden van Alfred Machard in Dalida. Ze brak door met een Italiaans getint repertoire en cultiveerde haar 'exotische' uitstraling met een grote bos zwarte krullen en donker omrande ogen. In 1957 had ze in Frankrijk een hit met het lied Bambino, dat 39 weken lang de hitlijst aanvoerde. Op 26 februari 1967 ondernam Dalida haar eerste zelfmoordpoging, nadat haar verloofde Luigi Tenco in hun hotelkamer met een kogel door zijn hoofd zelfmoord had gepleegd. Dalida ontdekte zijn stoffelijk overschot. Aan het einde van de jaren zestig stapte ze over naar haar typerende, blonde kapsel. Aan het begin van de jaren zeventig verdiepte ze haar repertoire door werk van Léo Ferré en Jacques Brel op te nemen.

Paroles, paroles en Gigi l'amoroso, het gezongen verhaal van een Napolitaanse hartenbreker die na een mislukt avontuur in Hollywood terugkeert naar zijn geboortedorp, waren haar grootste hits. Daarna besloot ze, op aanraden van haar broer Orlando, die tevens haar manager was, zich te richten op de opkomende disco. Met J'attendrai, een cover van een chanson uit de jaren dertig, scoorde ze de eerste Franstalige discohit. Daarna volgde nog de disco-opvolger van Gigi l'amoroso, Gigi in Paradisco waarin Gigi na zijn dood in de hemel in het Engels zingt. In 1970 werd ook het nummer Darla Dirladada internationaal een grote hit. Wereldwijd verkocht ze veel singles en albums. Vooral in Frankrijk, Italië, België, Zwitserland, Duitsland, Egypte, Canada, het Midden-Oosten en Japan was ze razend populair.

Place Dalida (18e arrondissement van Parijs)

In de jaren tachtig dwong een oogkwaal, die uit haar jeugd stamde, haar tot enkele operaties die weinig verbetering brachten. Ze zag steeds minder met haar linkeroog en keek vaak scheel. Ook haar relaties met mannen waren weinig gelukkig. Drie mannen met wie ze een al dan niet langdurige, doch erg innige relatie onderhield, pleegden zelfmoord, onder wie Luigi Tenco en Lucien Morisse.

Ze speelde nog in een film, genaamd De Zesde Dag, waarvoor ze terugkeerde naar Egypte. Moe van alle problemen maakte ze in de nacht van 2 op 3 mei 1987 in Parijs met pillen een eind aan haar leven. Ze liet een briefje na met de woorden: «la vie m'est insupportable, pardonnez-moi» (het leven is ondraaglijk voor mij, vergeef me). Na haar dood werd Dalida een groot voorbeeld voor de nieuwe generatie zangeressen. Dalida wordt samen met Édith Piaf beschouwd als de populairste en invloedrijkste Franse zangeres uit de 20e eeuw.

Een aantal jaren na haar dood werd onder grote belangstelling de Place Dalida plechtig ingehuldigd in Parijs (18e arrondissement), dichtbij haar voormalige woning in de wijk Montmartre en vlakbij Place du Tertre. Op het pleintje staat een bronzen borstbeeld van Dalida. Het is het enige beeld in Montmartre van een kunstenaar. In dezelfde wijk ligt Dalida begraven, namelijk op Cimetière de Montmartre, waar veel bekende personen liggen.

De singles van Dalida met een hitnotering in de Nederlandse Top 40:

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Les enfants du Pirée 14-10-1960 2 17
Les enfants du Pirée 24-2-1961 15 7
Pepe 28-4-1961 10 8 #
Parole parole 8-12-1973 tip met Alain Delon / Alarmschijf
Gigi l'amoroso 3-8-1974 2 14 #2 in de Nationale Hitparade / Alarmschijf
Ne lui dis pas 24-1-1976 tip
J'attendrai 21-2-1976 8 7 #9 in de Nationale Hitparade / Alarmschijf
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Bambino 1957 01-02-1957 5 24
Dans le bleu du ciel bleu 1958 01-06-1958 5 28
Piccolissima serenata 1958 01-06-1958 9 16
Come prima 1958 01-10-1958 1(1wk) 24
Romantica 1960 01-06-1960 10 12
Les enfants du Pirée 1960 01-07-1960 2 28
Gigi l'amoroso 1974 29-06-1974 1(1wk) 19
J'Attendrai 1976 21-02-1976 4 9
Bésame mucho 1976 26-06-1976 27 1
Monday tuesday... Laissez-moi danser 1979 21-07-1979 22 4

Radio 2 Top 2000

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
Gigi l'amoroso 1305 1257 1401 1449 1592 971 1464 1209 1207 1231 1303 1354 1474 1947 - - - - - - - - - - -
Parole parole (met Alain Delon) 1780 - 1391 1752 1954 1338 1588 1500 1702 1593 1514 1752 1982 1942 - - - - - - - - - - -

Als actrice speelde Dalida in de films:

Hits in Duitsland

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Dalida werd in Nederland opnieuw bekend toen Mart Smeets vanaf de start in 2003 als afsluiter van zijn NOS-programma De Avondetappe, over de Tour de France, het liedje Buenas Noches Mi Amor (1957) begon te draaien.
  • Dalida werd 55 keer bekroond met goud en is de eerste artiest die geprezen werd met de diamanten plaat.
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Dalida op Wikimedia Commons.