Етрета
| Етрета Étretat | ||
|---|---|---|
| Општина | ||
 Поглед на Етрета | ||
| ||
| Земја | Франција | |
| Регион | Горна Нормандија | |
| Департман | Приморска Сена | |
| Округ | Авр | |
| Кантон | Октевил сир Мер | |
| Општ. заедница | Метропола Авр Сена | |
| Управа | ||
| • Градоначалник (2020–2026) | Андре Бајар | |
| Површина1 | 4,07 км2 (1,57 ми2) | |
| Население (2019)2 | 1.237 | |
| • Густина | 300/км2 (790/ми2) | |
| INSEE/Пошт. бр. | 76254 / 76790 | |
| Надм. висина | 0 м (прос. 8 м) | |
| 1 Катастарски податоци, каде не се вбројани езера, бари и ледници > 1 км2 и речни устија. 2 Единечно пребројување: жителите на повеќе општини (на пр. студенти и воени лица) се бројат само еднаш. | ||
Етрета (француски: Étretat) — општина во департманот Приморска Сена во регионот Нормандија, северозападна Франција. Тоа е туристички и земјоделски град кој се наоѓа на околу 32 километри североисточно од Авр, на раскрсницата на патиштата D 940, D 11 и D 139. Се наоѓа на брегот на областа Пеи де Ко. Во 2017 година имало население од 1.291 жител.
Спили
[уреди | уреди извор].jpg)
.jpg)
Етрета е најпознат по своите варовнички спили, вклучувајќи три природни сводови и зашилена структура наречена Игла (L'Aiguille), која се издига 70 метри над морето.[1] Варовничкиот комплекс Етрета, името под кое е познат, се состои од сложена стратиграфија на туронски и кониски варовници. Некои од спилите се високи и до 90 метри.[1]
These cliffs and the associated resort beach attracted artists including Eugène Boudin, Charles Daubigny, Gustave Courbet and Claude Monet.[1] They were featured prominently in the 1909 Arsène Lupin novel The Hollow Needle by Maurice Leblanc. They also feature in the 2014 film Lucy, directed by Luc Besson.
Два од трите познати сводови се видливи од градот, Порт д'Авал и Порт д'Амон. Манепорт е третиот и најголем и не може да се види од градот.
Пешачкиот пат на долги растојанија (Авр до Ле Трепор) GR 21 поминува низ градот.
Белата птица
[уреди | уреди извор]Етрета е познат по тоа што е последното место во Франција од каде е виден двокрилецот Бела птица (L'Oiseau Blanc) од 1927 година. Француските воени херои од Првата светска војна, Шарл Нинжесе и Франсоа Коли се обидувале да го направат првиот непрекина лет од Париз до Њујорк, но по полетувањето на авионот на 8 мај 1927 година, тој исчезнал некаде над Атлантикот. Се смета за една од најголемите необјаснети мистерии на авијацијата. Споменик за летот бил изграден во Етрета, но истиот бил уништен за време на Втората светска војна, кога Германците ја окупирале областа. Нов и повисок споменик бил изграден во 1963 година, во близина на музејот.[2]
Население
[уреди | уреди извор]| Година | Нас. | ±% год. |
|---|---|---|
| 1968 | 1.472 | — |
| 1975 | 1.525 | +0.51% |
| 1982 | 1.577 | +0.48% |
| 1990 | 1.565 | −0.10% |
| 1999 | 1.615 | +0.35% |
| 2007 | 1.518 | −0.77% |
| 2012 | 1.440 | −1.05% |
| 2017 | 1.291 | −2.16% |
| Извор: INSEE[3] | ||
Економија
[уреди | уреди извор]Економијата на Етретат главно се потпира на туризмот, кој им дава на локалното население растечки комерцијален излез. Градот се става како туристичка атракција број еден во Нормандија, како најпосетувана локација заедно со дестилеријата на „Бенедиктин“ и музејот во Фекан, Руанската катедрала и Фондацијата Клод Моне во Живерни.
Во текот на осумнаесеттиот и деветнаесеттиот век економијата била дополнета со горење на алги на плажите. Белите обрачи чад покрај брегот можат јасно да се видат во сликата „Етрета“ на Џорџ Инес (1875, Водсворт Атенаум, Wadsworth Athenaeum). „Откривањето и развојот на минералните наоѓалишта богати со јод во Чиле, приближно во исто време, кога индустријата за производство на јод од алги достигна целосна енергија, ѝ нанесе уште еден тежок удар на индустријата на алги во доцните 1870-ти. Сепак, во северна Франција продолжи да се собираат мали количества алги за сода, поташа и јод“.[4]
Забележителни луѓе
[уреди | уреди извор]
Етрета е родното место на Ели Халеви (1870–1937), филозоф и историчар. Ги де Мопасан (1850–1893) поголемиот дел од своето детство го поминал во Етрета. Во 1882 година тој напишал расказ за Ле Галоа со наслов „Англичанецот од Етрета“ ( L'Anglais d'Étretat ), врз основа на средбите во 1868 година, како домашен гостин на Г.Е.Ј. Пауел, со англискиот поет Алџернон Чарлс Свинбурн, кому му помогнал да се спаси од давење. Исушената човечка рака изложена на една од масите подоцна ја купил Мопасан за да го украси својот стан во Париз; тоа инспирирало уште еден расказ, „Излепената рака“ ( La Main Écorchée ).[5] Во 1883 година тој изградил своја куќа во Етретат, „Ла Гилет“, во средоземен стил во „Ле Гранд Вал“, оттогаш преименувана улица Гај-де-Мопасан .[6] Жан-Батист Фор (1830–1914), големиот француски оперски баритон чија кариера се фокусираше на Париз и Лондон, исто така поседуваше вила таму. Пријател на уметникот Едуард Мане и жесток колекционер на уметност, Фор правеше аматерски слики на локалното подрачје, вклучувајќи ја и живописната карпа. Клод Моне направи неколку слики во областа, особено на природните сводови на карпи и стегови.
Жак Офенбах таму имал вила наречена „Вила д'Орфе“,[7] именувана по неговата оперета, „Орфеј во подземјето“.
Во популарните медиуми
[уреди | уреди извор]Голем дел од снимањето за петтата епизода од првата сезона на Лупен (ТВ-серија) бил завршен во и во близина на општината.[8] Оваа локација е значајна затоа што Морис Леблан, творецот на ликот на Арсен Лупен (измислен велекрадец) прикажан во 17 романи и 39 новели, живеел во општината.[9] Тој напишал голем дел од серијата во својот дом. (Вкупно, Леблан напишал над 60 романи и раскази.) Тој дом сега е музејот Лупен.[10][11]
Галерија: Етрета на слики
[уреди | уреди извор]-
Ежен Лепоатевен, Капење в море, Плажа на Етрета, 1864 -
Ежен Лепоатевен, Капење в море во Етрета, 1866. -
Гистав Курбе, 1870 -
Василиј Поленов, 1874 -
Клод Моне, 1883 -
Феликс Валотон Капење во Етрета, 1899
Поврзано
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Scheffel, Richard L.; Wernet, Susan J., уред. (1980). Natural Wonders of the World. United States of America: Reader's Digest Association, Inc. стр. 140. ISBN 0-89577-087-3.
- ↑ Schofield, Brian (2002-09-22). „Hop over: five-day drives just across the Channel - France“. Sunday Times.
- ↑ Population en historique depuis 1968, INSEE
- ↑ Lobban, Christopher S.; Wynne, Michael James (1971). The Biology of Seaweeds. University of California Press. ISBN 978-0520045859.
- ↑ Goddard, N. G. (1952). „Maupassant and the English“. French Studies. VI: 35–40. doi:10.1093/fs/VI.1.35.
- ↑ „History of La Guillette“. Houseofmaupassant.com. Архивирано од изворникот на 2012-04-28. Посетено на 2012-06-05.
- ↑ Kracauer, Siegfried (1938). Jacques Offenbach and the Paris of His Time. London, England: MIT Press. стр. 270. ISBN 978-1890951306.
- ↑ „WHERE IS 'LUPIN' FILMED?“. Condé Nast Traveler. 26 January 2021. Архивирано од изворникот на 2021-11-29. Посетено на 1 February 2021.
- ↑ „Netflix's 'Lupin' Is a Riff on Maurice Leblanc's Classic 'Gentleman Burglar'“. Marie Claire. 20 January 2021. Посетено на 1 February 2021.
- ↑ „One to Watch: Omar Sy will steal your heart in new Netflix's Lupin“. Explore France. 12 January 2021. Архивирано од изворникот на 2021-11-29. Посетено на 1 February 2021.
- ↑ „OLe Clos Arsène Lupin“. Brittany Ferries. 13 May 2019. Посетено на 1 February 2021.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Матична страница (на француски)
- Alternative site of Étretat (на француски)
- 3D view from Google Earth of part of Étretat's cliffs (на француски)
- The full story of English eccentric Algernon Swinburne's near drowning at Etretat and his meeting with Maupassant (English)
|